“რუსთავი 2”-ის ახალი წელი

“რუსთავი 2”-ის ახალი წელი; ვინ  ჩაშალა ტექნოლოგიური უნივერსიტეტის პროექტი? დავით უსუფაშვილის მისალოცი და “რესპუბლიკური ტექნოლოგია”: “ვისი იქნება” უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარე? “ნაფიცი მსაჯულები”, როგორც ქართველი საზოგადოების განაჩენი; ქინძი _ ფოთის ტერმინალის ნაცვლად; გიუმრის ტრაგედია და 450 სომხური ეკლესია საქართველოში; ნაციონალური მოძრაობა _ “ღია ცის პოლიტიკის” წინააღმდეგ?!

 უკვე რაღა დროსია, თითქოს, საახალწლო პერიპეტიებზე საუბარი, როცა “ძველით ახალი წელიც” გავიდა და ჩიჩილაკებიც გადაიყარა, მაგრამ, რაკი პოლიტიკაზე ვმსჯელობთ, აუცილებლად უნდა ითქვას, რომ ახალი წლის პირველი პოლიტიკური მოვლენა “მიშას ტელევიზიად” მიჩნეული “რუსთავი 2”-ის საახალწლო პროგრამა გახდა!

ძალიან დიდი ხანია, “რუსთავი 2” ყველა პატიოსან რეიტინგში ლიდერობს. გასულ ახალ წელს მან კიდევ ერთხელ დაადასტურა, თუ რატომ: იმიტომ, რომ ძალიან ხარისხიანი “ტელეპროდუქტის” შექმნის ნიჭი და უნარი აქვს!

შეადარეთ კრეატიულობითა და შთამბეჭდაობით (თუნდაც “ჩარკვიანების” პასაჟი რად ღირდა), იმ სრულ უნიჭობას, უბადრუკობასა და საცოდაობას, რასაც “მთავარი სახელისუფლებო კონცერტი” ერქვა _ კომიკური დისკუსიები რომ იმართებოდა, ვინ მოეწვიათ და ვინ _ არა. ვინც არ უნდა მოგეწვიათ (ერიკ კლეპტონისა და ბარბრა სტრეიზანდის ჩათვლით, ან ცხონებული ბობ მარლეიც რომ გაგეცოცხლებინათ), მაინც ასეთივე უბადრუკობა იქნებოდა, რადგან ამ შემაწუხებელი “გამარჯვებული ხალხის ტელევიზიის” მესვეურებისგან განსხვავებით, რომელიც ბევრს, მათ შორის ამ სტრიქონების ავტორსაც, უკვე ძალიან დიდი ხანია (2003 წლიდან) უშლის ნერვებს, თქვენ არ იცით, რა არის პერფორმანსი და არ გაგაჩნიათ გემოვნება! ანუ სწორედ და ზუსტად ის, რაც ნამდვილად უხვად აქვთ მათ, ვინც “რუსთავი 2”-ს აკეთებს.

ამიტომაც არიან “მაგრები”.

მაგრები არიან და ... თუ გინდა!

ჰოდა, ნურც ის გაგიკვირდებათ, თუ ტელესივრცეში მოპოვებული ასეთი ვითომ “აპოლიტიკური” გამარჯვებები სავსებით პოლიტიკურ წარმატებებადაც  კონვერტირდება მიშასა და მისი გუნდისთვის, რომელიც შორს არსად წასულა. მით უმეტეს, “რუსთავი 2”-იდან.

ნიჭს ფულით ვერ შეიძენ. ამდენად, დიდი ეჭვი მაქვს, მილიარდერ ივანიშვილს “მეცხრე არხი” რომც არ დაეხურა (რაკი გულწრფელად ჰგონია, რომ ტელევიზია არ ქმნის პოლიტიკურ საზრისს ქვეყანაში), მიშას ტელევიზიას მაინც ვერ აჯობებდა. იმიტომ, რომ ასეთად “დაქოქა” ცხონებულმა ეროსიმ 1996 წლიდან.

ნიჭი კი ნიჭს იზიდავს; ისევე, როგორც ფული _ ფულს. ასეთია მათი თვისება.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

სწორედ “გამარჯვებული ხალხის ტელევიზიის” ეკრანიდან გვიყვებოდა მიშა სააკაშვილი ზღაპრებს თვალუწვდენელ ცათამბჯენში განზრახული “ბათუმის ტექნოლოგიური უნივერსიტეტის” შესახებ. თურმე დღე-დღეზე (ან თვე-თვეზე) უნდა გახსნილიყო ეს საოცრება ბათუმში, აჟრიამულებულიყო გოგო-ბიჭთა ჟივილ-ხივილით, ყველაფერი მზად იყო, მაგრამ... მოვიდა “ბოროტი ბიძინა” და, როგორც მიშა აცხადებს, “საკუთარ სიხარბეს შესწირა შესანიშნავი საგანმანათლებლო პროექტი”, რომლის განხორციელება თვალწარმტაც ბათუმს, _ საქართველოს მშვენიერ ვიტრინას, _ კიდევ უფრო მეტ მჩქეფარებასა და ელვარებას შესძენდა.

ამ ლამაზ ზღაპარს დღემდე ბრიყვულად იმეორებს ყველა. მათ შორის მიშას მოწინააღმდეგეებიც. და უფრო იმაზე მსჯელობენ, რამდენად მიესადაგებოდა ცათამბჯენს უნივერსიტეტი. “ასეთი მაგალითები არ არისო”. არადა, არის, როგორ არ არის _ რამდენიც გნებავთ!

სინამდვილეში, აქ მთავარი კითხვა სულ სხვაა და მიშა, როგორც ყოველთვის (იმავე “გამარჯვებული ხალხის ტელევიზიის” მეშვეობით), ახერხებს საზოგადოებრივი აზრისა და მსჯელობის წაყვანას იქით, იმ მიმართულებით, საითაც თვითონ აწყობს, რათა ააცდინოს ის მთავარ კითხვას: ამერიკელები თანახმა იყვნენ, ბათუმში ამერიკული ტექნოლოგიური უნივერსიტეტი დაეფინანსებინათ?!

იგივე “რუსთავი 2”, რა თქმა უნდა, კრინტს არ ძრავს (სხვა ტელეუბადრუკობანი კი ვერც ამჩნევენ სწორედაც მათი სრული უბადრუკობისა და უნიჭობის გამო), რომ ზუსტად იმ დღეს, როცა მიშა და მისი თანამებრძოლნი ქადაგებდნენ მტკნარ სიცრუეს “ბოროტი ბიძინას მიერ უნივერსიტეტის პროექტის ჩაშლის” შესახებ, ამერიკის შეერთებული შტატების საბიუჯეტო(!) ფონდმა “ათასწლეულის გამოწვევა” (Mილლენნიუმ ჩჰალლენგე ჩორპორატიონ), გააკეთა განცხადება, რომელშიც შავით თეთრზე წერია: “კორპორაციამ უარი თქვა ბათუმში ტექნოლოგიური უნივერსიტეტის პროექტზე!” უარი თქვა იმიტომ (აი, ეს მოტივი ძალიან საინტერესო და ნიშანდობლივია), რომ, თუ უნივერსიტეტი ბათუმში გაიხსნებოდა და არა თბილისში, მისი ბენიფიციარები, ესე იგი სტუდენტები, იქნებოდნენ მხოლოდ მდიდარი თბილისური ოჯახების წარმომადგენლები, რომლებსაც ექნებოდათ საშუალება, ბათუმში ბინა ექირავებინათ, უშუალოდ აჭარის დედაქალაქში კი ამდენი მსურველი არ მოიძებნებოდა.

სწორია ეს სოციალური მოტივი თუ მცდარი (“ათასწლეულის გამოწვევა”, პირველ რიგში, ღარიბი ქვეყნების დასახმარებლად შექმნილი სოციალური პროექტი იყო) _ იკამათონ, რამდენიც უნდათ. მთავარია, რომ ბათუმში(!) უნივერსიტეტის შექმნის იდეა სწორედ ამერიკულმა მხარემ უარყო!

 ბოლოს, როცა სააკაშვილმა ობამასთანაც კი სცადა “საქმის ჩაწყობა”, ამერიკელებმა უთხრეს: კი ბატონო, ააშენეთ და გახსენით, ოღონდ თქვენი ბიუჯეტიდან! დაარქვით, რაც გნებავთ, თუნდაც “მასაჩუსეტსის ტექნოლოგიური უნივერსიტეტის ფილიალი”, მაგრამ ჩვენი ფონდიდან ვერ მიიღებთ ვერც ერთ ცენტს და ვერც ამერიკულ ლიცენზიას.  მორჩა და გათავდა!!!

არადა, მიშა ხომ თვითონ ამბობს: “200 მილიონი ჯდებოდაო”.

სხვა ყველაფერი კი, პირდაღებულ იდიოტებზე გათვლილი “პიარია”. ოღონდ, ისევე ნიჭიერად გაკეთებული, როგორც საახალწლო კონცერტი. თორემ შეიძლებოდა თუ არა ცათამბჯენში უნივერსიტეტს ემუშავა ან “ეშმაკის ბორბალი” ჰქონოდა _ ეს რა საკამათოა, საერთოდ? ბოლოს და ბოლოს, რატომაც არა?!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ახალი წლის პოლიტიკური ჟღერადობა გამოვლინდა, აგრეთვე, პარლამენტის თავმჯდომარე დავით უსუფაშვილის მილოცვაში _ მიშა სააკაშვილის მიმართ. ახლა რა არგუმენტებიც არ უნდა მოიყვანონ “რესპუბლიკელებმა” (“ყველა პოლიტიკური პარტიის ლიდერს მიულოცა”... “როგორც ექსპრეზიდენტს, ისე მიულოცა”, “აბა, გამსახურდიასა და შევარდნაძეს ხომ ვერ მიულოცავდა”...  “ვისწავლოთ პოლიტიკური კულტურა, თუ ევროპა გვინდა”... და ა.შ. და ა.შ.), მაინც ვერ დაუძვრებიან იმ რეალობას, რომ ეს იყო პოლიტიკური დემარში!

უსუფაშვილი ჭკვიანი კახელია (აკი ამბობდნენ: “ქართლელებსა და კახელებს ქართულ პოლიტიკაში ხაშლამას არ ახარშვინებენო”) და ზუსტად გათვალა, როგორი რეაქცია მოჰყვებოდა მის განცხადებას არა მხოლოდ საზოგადოებაში, არამედ მისავე კოალიციაში.

ამით კიდევ ერთხელ დადასტურდა, რომ “რესპუბლიკელები” ინარჩუნებენ უცნაურ “ავტონომიას” კოალიციის შიგნით,  ხოლო ეს უკანასკნელი იმდენადაა დაშინებული, “ოდიოზური ფიგურების ამარა არ დავრჩეთო”, იძულებულია, ყველაფერზე დახუჭოს თვალი და ყველაზე ინტიმური “ოცნებებიც” დაუკმაყოფილოს “რესპუბლიკელებს”, ოღონდ კი პროდასავლურ-პროევროპული იმიჯის მქონე მოკავშირე არ დაკარგოს და ამით “ნაციონალებს” სათქმელი არ მისცეს:  საბოლოოდ “გაბურჯანაძევდნენო”.

ისე, მიშა სააკაშვილს (ოფრო ზუსტად, მის “რეფორმაციას”, რაც 2003 წლიდან დაიწყო) “რესპუბლიკელებზე”, პირველ რიგში, ძმებ ბერძენიშვილებზე დიდი გულშემატკივარი არასდროს ჰყოლია, არ ჰყავს და არც მომავალში ეყოლება! საკუთარ თანაგუნდელთა ნაწილზე უფრო უნდა ეპარებოდეს ეჭვი, ამ მხრივ, ვიდრე “რესპუბლიკელებზე” და, ზოგიერთი სიმპტომით, ამას ხვდება კიდეც უკვე.

რესპუბლიკელებიც, თავის მხრივ, როგორც ჩანს, გრძნობენ, რომ მომავალ საპარლამენტო არჩევნებში დამოუკიდებლად შეიძლება მოუწიოთ “2-პროცენტიან” ბარიერთან შეჭიდება და უსუფაშვილის დემარშიც სწორედ ამ “გრძნობით” იყო ნაკარნახევი.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

თემას მჭიდროდ უკავშირდება უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარის არჩევა-დანიშვნის უმნიშვნელოვანესი საკითხი. ყველაზე კომიკური ის მეგონა, რომ ოცნების “ადვოკატური ელიტა” (ბიძინა ივანიშვილმა რომ მოიყვანა პოლიტიკაში, სააკაშვილის “პროკურორთა” საპირწონედ) უკიდურეს შემთხვევაში იმასაც კი შეურიგდება, უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარედ ნორჩი “ენჯეოშნიკი” კოჟორიძე დაინიშნოს, რომელიც პრეზიდენტის მრჩევლად ტყუილად როდი გადაიყვანეს. მაგრამ ამაზე ბევრად კომიკური აღმოჩნდა პავლე კუბლაშვილის განცხადება: “უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარე მმართველ პარტიასთან დაახლოებული პირი არ უნდა იყოსო”.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

“ქართული ოცნება” აპირებს, შეცვალოს (ფაქტობრივად, გააუქმოს) კანონი “ნაფიცი მსაჯულების” შესახებ. ბუნებრივია, პოლიტიკური მოტივი აქვთ, რაკი “უნაფიცმსაჯულო” და “კაიდედმამიშვილური” სასამართლო ბევრად იოლი სამართავია!

რა თქმა უნდა, კოალიცია (ისევე, როგორც ნებისმიერი ხელისუფლება) ისწრაფვის, ამ სფეროშიც გააძლიეროს საკუთარი გავლენა და სასამართლო გადაწყვეტილებები უფრო მეტად პროგნოზირებადი იყოს.

ამას, განსაკუთრებით, ოცნების ზემოხსენებული “ადვოკატური ფრთა” ლობირებს, რომელიც დღემდე “აწყობს” სხვადასხვა საქმეებს “პროფილურ სფეროებში” და მოსამართლეებთან “გაიმასქნება” ბევრად გაუიოლდება, ვიდრე ვიღაც 12 “გიჟთან” და “უპატრონოსთან”.

მაგრამ, მიუხედავად ამ პოლიტიკური თუ კორპორაციული მოტივისა, ჩვენდა სამწუხაროდ, “ქართულ ოცნებას” ამ საკითხში ძალიან ძნელია, შეედავო: ისინი აქტიურად იყენებენ იმ უდავო ფაქტს, რომ ქართველ საზოგადოებას უდაბლესი სამართლებრივი და სამოქალაქო შეგნება აღმოაჩნდა! ამიტომ, პროცესებზე ვერ ხერხდება ნაფიცი მსაჯულების შერჩევა: ადამიანები იმალებიან, სადღაც დასაკარგავში გარბიან, ოჯახებიდან  მიდიან, დროებით ნათესავებთან ცხოვრობენ, საზღვარგარეთ იპარებიან, ზარალობენ, ჯარიმებს იხდიან _ ოღონდ კი ნაფიცი მსაჯულის სამოქალაქო მისიას ნუ შეასრულებინებ!

ასეთია ეს საზოგადოება, ამ დონის სამოქალაქო შეგნება აქვს. და რა საზოგადოებაცაა, ისეთი ხელისუფლება ჰყავს მუდამ!

იმგვარი მართლმსაჯულებაც!!!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

დიდი აურზაური მოჰყვა “ქართული წარმოშობის რუსი ბიზნესმენის”, დავით იაკობაშვილის გადაწყვეტილებას, რუსულ სახელმწიფო კორპორაცია “როსნეფტს” მიჰყიდოს თავისი კომპანიის აქციათა 49%. მათ შორის ფოთის ტერმინალი, რომელიც არც ისე დიდია (მხოლოდ მეოთხეა საქართველოში), მაგრამ მაინც განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს ქვეყნისთვის, რადგან, ჯერ ერთი, სომხეთის ნავთობპროდუქტებით მომარაგება სწორედ მისი გავლით ხდება და მისივე მეშვეობით ემსახურებოდა იაკობაშვილის კომპანია “პეტროკასი” ავღანეთში ნატო-ს ჯარებს.

ბუნებრივია, ატყდა გნიასი, რომ  “რუსეთი იპყრობს შავიზღვისპირეთს” და ა.შ. ამ გნიასში “ნაციონალთა” ხმა მაინც, ცოტა არ იყოს, ყრუდ ისმის, რადგან, როცა ხელისუფლებაში იყვნენ, დღენიადაგ ქადაგებდნენ: “ფულს სუნი არ აქვსო”. მათ შორის იმ შემთხვევებშიც, როცა იმ “უსუნო ფულს” რუსული სახელმწიფო კომპანიები იხდიდდნენ ბიუჯეტში. თუ საერთოდ არიან თანამედროვე რუსეთში  ისეთი ბიზნესკომპანიები, კრემლის ტახტზე “მოკლე საბლით” არ იყვნენ მიბმულნი.

მაგალითად, თუ ვინმეს ჰგონია, იგივე “ბილაინი” ხსენებული ტახტიდან ძალიან შორსაა და პოლიტიკურ შეკვეთებს არ ასრულებს (“ფარული მოსმენების” დისკურსში რომ იყო ბრიყვული ინიციატივები ამას წინათ), ძალიან ცდება. ჩუბაისის “რაო-ეეს როსსია”-ზე ხომ საერთოდ აღარაფერს ვამბობ.

თუმცა იაკობაშვილის “პეტროკასთან” და სეჩინის “როსნეფტთან” დაკავშირებით საინტერესო უფრო სხვა მომენტია. ეკონომიკის მინისტრმა, გიორგი კვირიკაშვილმა განაცხადა: “კონტრაქტს ყურადღებით ვსწავლობთო”. ბუნებრივია, ხელისუფლებამ თუ მოინდომა, ამ კონტრაქტის ანულირება (საჯარო რეესტრში მის რეგისტრაციაზე უარის თქმა) სულ იოლად შეუძლია, რადგან “როსნეფტი” აფხაზეთში ნამდვილად მუშაობს, ესე იგი, არღვევს საქართველოს კანონს “ოკუპირებული ტერიტორიების შესახებ”. თუმცა, საეჭვოა, დღევანდელმა ხელისუფლებამ ამგვარი ნაბიჯი გადადგას.  ისევე, როგორც წინა ხელისუფლება ვერ ბედავდა, მაგალითად, იმავე “რაო-ეეს”-ისთვის შეეწყვიტა ლიცენზია. ან იქნებ ჰგონია ვინმეს, ჩუბაისის კომპანია აფხაზეთში არ მუშაობს?

როგორც ჩანს, კვირიკაშვილის განცხადება უფრო სხვა მიზანს ისახავს: ამით თბილისი მოსკოვს ქარაგმულად ეკითხება: კი ბატონო, მაგრამ ჩვენ რას ვიღებთ სანაცვლოდ? უარს იტყვით “სამხრეთ ოსეთთან” ინტეგრაციის შესახებ ხელშეკრულების გაფორმებაზე?

რა თქმა უნდა, არ იტყვიან უარს. მოსკოვმა ლამის იმავე დღეს უპასუხა კვირიკაშვილს და, მისი სახით, საქართველოს ხელისუფლებას: “როსპოტრებნადზორმა”, პირველად, 2006 წლიდან დაუშვა რუსულ ბაზარზე ქართული მწვანილი და ამით საპასუხო მესიჯი გამოუგზავნა ღარიბაშვილის მინისტრთა კაბინეტს: აი, ამას მიიღებთ სანაცვლოდ!

 (ისე, მთლად წვრილმანიც არ გეგონოთ: გაძვალტყავებულ იმერეთში ათასობით სამუშაო ადგილს ნიშნავს და სულ არაფერს ეს მაინც სჯობია).

“მეტს კი ვერაფერს მიიღებთ”, _ გვეუბნება მოსკოვი, _ “ხოლო აფხაზეთი და სამაჩაბლო დაივიწყეთ, ეს უკვე ისტორიაა” და... “წინ ვიყუროთ და არა უკან”, როგორც “ევროპელი მეგობრებიც” გვირჩევენ რუსებთან ხმატკბილ სინქრონში.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

რაღაც უცნაური დამთხვევით, სწორედ მაშინ, როცა გიუმრიში რუსი “სალდათის” მიერ მოკლული ავეტისიანების ოჯახს გლოვობდნენ, საქართველოში სომხეთის სამოციქულო ეკლესიის ეპარქიამ “ააგორა” ამ ეპარქიისთვის 450 ეკლესიის(?!) გადაცემის თემა. და ეს თემა რუსულმა მედიამ ბევრად აქტიურად აიტაცა, ვიდრე გიუმრიში დატრიალებული საზარელი ტრაგედია, რის შესახებაც კრინტს არ სძრავდნენ. 

არადა, ცოტა ხანს მაინც დაგეცადათ, თქვე დალოცვილებო, _ “ორმოცი” გავიდეს იმ საცოდავი სერიოჟასი, ახლახან რომ მოკვდა _ პირწავარდნილი მხეცის მიერ დაჭრილი. 

და, სხვათა შორის, აქვე უნდა ითქვას, რომ თანამედროვე რუსულ სახელმწიფოზე არცთუ დადებითად მეტყველებს არა მხოლოდ ის, რა ჯიუტად (ამ სიჯიუტეს უფრო მიაქციეთ ყურადღება) დუმდნენ და სამძიმარიც არ დასცდენიათ მთელი კვირის განმავლობაში, არამედ ის გარემოება, რომ ასეთივე ჩლუნგი სიჯიუტით აგზავნიან საზღვარგარეთ ე.წ. “პრიზივნიკებს” მაშინ, როდესაც რუსული არმიის მინიმუმ მესამედი უკვე კონტრაქტორებისგან შედგება.

 “კონტრაქტორიც” შეიძლება გამოდგეს მანიაკი და მხეცი, რა თქმა უნდა, მაგრამ “დებილი პრიზივნიკის” ჩლუნგი სიმხეცე მაინც სხვაა.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

გასული კვირის ძალიან ნიშანდობლივი მოვლენა გახდა “ნაციონალური მოძრაობის” წარმომადგენელთა განცხადება მათივე ლიდერის (მიშა სააკაშვილის) მიერ თავის დროზე ინიცირებული “ღია ცის პოლიტიკის” წინააღმდეგ, რომელიც ყოფილი ხელისუფლების ერთ-ერთი ნამდვილად სასიკეთო საქმე იყო არა გაქსუებული კლანების (კუპონებად რომ იგდეს ხელში თვითმფრინავები თავის დროზე), არამედ უბრალო მოქალაქეებისთვის, რომელთა აბსოლუტურად ლეგიტიმური ინტერესი იყო და არის ერთადერთი: ჰქონდეთ საშუალება, იაფად იფრინონ ევროპაში!!!

მეტი არაფერი უბრალო ადამიანს არ აინტერესებს და არც უნდა აინტერესებდეს.

მიშა რომ კვლავაც პოპულარულია არცთუ მცირე მასაში, ზუსტად იმით აიხსნება, რომ ის ასეთ საკითხებში ხშირად სწორედ უბრალო ადამიანისა და არა გაქსუებული კლანების ინტერესებს ითვალისწინებდა, ანუ მოქმედებდა მარტივი ლოგიკით: რაც უფრო მეტია ავიაკომპანია, მით იაფია ბილეთი, რაც უფრო იაფია ბილეთი, მით მეტ ადამიანს უბრალო ხალხიდან (არა მხოლოდ ელიტიდან!) აქვს საშუალება, იფრინოს, იმოგზაუროს და თავისი პატარა ადამიანური პროექტები და ოცნებები განახორციელოს.

თუ დღევანდელი “ნაციონალური მოძრაობა”, ოპოზიციური “კრიჭაში დგომიდან” გამომდინარე (არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს, ლონდონში თურქული “პეგასუსით” ვიფრენ თუ რუსული “აეროფლოტით”), მიშას ამ მონაპოვარზე თავად იტყვის უარს და ხსენებული კლანების ინტერესებში იმოქმედებს, მაშინ მართლა დაკარგავს ამ მონაპოვარსაც და ნამდვილად დარჩება ბედუკაძის ცოცხის ამარა!

გაზეთი „პრემიერი“, ზურაბ ღოღობერიძე

FaceBook