სოსო ცისკარიშვილი: არსებობენ ადამიანები, რომელთა შესახებაც პირადი აზრის გამოთქმის უფლებაც კი არა აქვს ზოგიერთ ჩვენს მინისტრს

„ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების აუცილებლობა თვალსაჩინოა, მაგრამ ის სერიოზულ საფრთხესაც შეიცავს“

იური ვაზაგაშვილის მკვლელობის ფაქტზე პროკურატურამ გამოძიება სისხლის სამართლის კოდექსის 109-ე მუხლით დაიწყო, რაც დამამძიმებელ გარემოებაში განზრახ მკვლელობას გულისხმობს. მთავარი პროკურატურა მკვლელობის ვერსიებზე კომენტარს ჯერჯერობით არ აკეთებს. თუმცა, მთავარი პროკურორის მოადგილე ირწმუნება, რომ საქმეზე გამოძიება ობიექტურად ჩაივლის და იმ შემთხვევაში, თუ ვინმეს ბრალეულობა არსებობს, ეს აუცილებლად დადგინდება.

რა მოხდა რეალურად და ვინ დგას 20 იანვარს, კასპის რაიონში, სოფელ ყარაფილაში მომხდარი მკვლელობის უკან, ამაზე პასუხი გამოძიებამ უნდა გასცეს. თუმცა, უკვე ვრცელდება მკვლელობის სავარაუდო მოტივი - ეს არის კარგად ორგანიზებული ჯგუფის მიერ ჩადენილი დანაშაული, რომელიც კავშირშია კორტებთან მოკლული ზურაბ ვაზაგაშვილის საქმეში არსებულ ახალ გარემოებებთან.

ვინც იური ვაზაგაშვილს იცნობდა, იცის, რომ ზურას საქმეში რეალურად გამოჩნდა ისეთი ტიპის მტკიცებულებები, რაც ამ საქმეს ნათელს მოჰფენდა. უახლოეს ერთ კვირაში ეს საქმე უნდა დასრულებულიყო. „როგორც ჩანს, პროკურატურიდან ინფორმაციამ გაჟონა და იმ ადამიანებმა, რომლებმაც მოსალოდნელი საფრთხე იგრძნეს, ჩაიდინეს ეს საშინელება“, - აცხადებს ზურაბ ვაზაგაშვილის საქმის ადვოკატი ირმა ჭკადუა.

მომხდარი ტრაგედიის გარემოებებსა და ქვეყნის შიგნით მოვლენების შესაძლო განვითარების საკითხებზე „პრემიერი“ დამოუკიდებელ ექსპერტთა კლუბის თავმჯდომარეს, სოსო ცისკარიშვილს ესაუბრა:

- როგორც მთავარმა პროკურორმა განაცხადა, ზურა და იური ვაზაგაშვილების მკვლელობის საქმეებზე დამნაშავეების გამოვლენა საქართველოს პროკურატურის ნომერ პირველი პრიორიტეტია და მის გამოსაძიებლად ქვეყნის მთელი სამართალდამცავი სისტემაა მობილიზებული. იმის მიუხედავად, რომ მომხდარი ტრაგედია ხელისუფლების პრესტიჟზე უარყოფითად აისახება, ხომ არ ფიქრობთ, რომ მომხდარის მიზეზები და მოტივებიც სწორედ იქ უნდა ვეძებოთ, რადგან სამართლიანობის აღდგენის ლოზუნგით მოსული „ქართული ოცნება“ დღეს უსამართლობის წინაშე მდგარი ქვეყნის ფონზე საკმაოდ ოდიოზურად გამოიყურება?

- ჩვენს ქვეყანაში სატანა ბუდობს და საზოგადოება ამის ატანას აღარ აპირებს. ვერც ერთ მწერალს, კინორეჟისორსა თუ ჟამთააღმწერელს, თავში ის სცენარი ვერ მოუვიდოდა, რისი მოწმენიც ჩვენ გავხდით - საკუთარი შვილის საფლავზე აფეთქებული მამა, მხოლოდ სატანისტური რეალობაა და კრახი რამდენიმე მიმართულებით. იურა ვაზაგაშვილის ბედიდან გამომდინარე, მისი თითქმის 10-წლიანი და ცრემლიანი აწმყო, რომელიც შვილდაკარგული მამის სტატუსით ცდილობდა მცირე ოდენობით  სამართალი მაინც მოეპოვებინა ქვეყანაში, ტერორისტული აქტით დასრულდა. ამ მოვლენის სხვანაირად შეფასება ძნელია. ტერმინი „გარდაცვალება“ ჩემთვის სრულიად მიუღებელია. იური ვაზაგაშვილი არის ტერორისტული აქტის მსხვერპლი, რომელიც, რასაკვირველია, არა მხოლოდ დღევანდელი თაობის მეხსიერებაში ჩაიბეჭდება, არამედ მომავალი თაობებისთვისაც  დაფიქრების სერიოზული მიზეზი იქნება, რატომ და რა ტიპის ქვეყანაში შეიძლება ასეთი რამ მოხდეს. პროკურატურამ რატომღაც ტერმინი „ტერორიზმი“ არ გამოიყენა მომხდარის კვალიფიკაციისას. თუკი, სხვა ქვეყანაში უდანაშაულო ადამიანების ნაღმზე აფეთქება ტერორისტული აქტია, ასეთ დამამძიმებელ ვითარებაში ადამიანის განადგურება, რასაკვირველია, ტერორიზმი გახლავთ. უპირველესად, ეს ტერორისტული აქტი ამ ვერაგობის ჩამდენების მაღალპროფესიონალიზმზე მიგვანიშნებს.

- მომხდართან დაკავშირებით არაერთი არაოფიციალური ვერსია სახელდება, მაგრამ ფაქტია, რომ ასეთი ტრაგედიით ყველაზე ნაკლებად შეიძლება ხელისუფლება ყოფილიყო დაინტერესებული. ხომ არ ფიქრობთ, რომ ხელისუფლება თავადაც უსამართლობის მსხვერპლი გახდა?

- უკვე არსებობს ინფორმაცია იმის თაობაზე, რომ იმავე საღამოს, 8 საათზე, საზოგადოებრივი მაუწყებლის ჯგუფის მიერ უნდა ჩაწერილიყო საზღვარგარეთიდან მოწოდებული ინფორმაცია იმ მოწმის მიერ, რომელიც წლების მანძილზე იძულებული იყო, სიყალბე ელაპარაკა ზურაბ ვაზაგაშვილის დაღუპვის შესახებ. მას სინდისის ქენჯნა აწუხებდა და, ბოლოს და ბოლოს, ბატონ იურის სწორედ ამაზე ესაუბრა. როგორც ჩანს, ეს ინფორმაცია ტერორისტებისთვისაც ცნობილი იყო. დიდი ალბათობით, ტერორისტები დღესაც სამართალდამცავ ორგანოებში არიან, ჩვენივე ხელით ნაზარდნი და მოვლილნი უკანასკნელი ორი წლის განმავლობაში, და სწორედ ეს არის შედეგი იმ უპრინციპო ქმედებებისა, რასაც „კოჰაბიტაცია“ დავარქვით. თავსმოხვეული „ფსევდოკოჰაბიტაცია“ და თვალსაჩინო უუნარობა ქვეყნის გაძღოლის, როცა შეერთდება, იქ შეიძლება ისეთი სცენარის განვითარება, რაც დღეს უკვე სახეზე გვაქვს და გვაიძულებს, ვთქვათ, რომ ტერორისტებმა ააფეთქეს არა ერთი დარდიანი მამა, არამედ მთელი ქვეყანა, რომელსაც საქართველო ჰქვია.

- როგორც ვხვდები, ერთი კონკრეტული ძალა წავიდა მთელი საზოგადოების ინტერესებისა და იმ პრინციპების წინააღმდეგ, რის საფუძველზეც „ქართული ოცნება“ 2012 წლის 1-ელ ოქტომბერს ხელისუფლებაში მოვიდა. შეიძლება თუ არა, რომ მომხდარმა მთლიანად შეცვალოს ქვეყნის შიგნით პოლიტიკური სურათი?

- გამიჭირდება ვთქვა, რომ ეს იყო რაიმე სახელმწიფოებრივი სცენარის გარდატეხის წინაპირობა. ჩემი აზრით, ეს უფრო მშიშარა ადამიანების ნამოქმედარია, რომელთაც, დიდი ალბათობით, ჰქონდათ და დღესაც აქვთ წვდომა უკანონო ჩანაწერების შექმნის, მოსმენებისა და ამ ინფორმაციის გამოყენების. ამ შემთხვევაში, უფრო საკუთარი თავის გადარჩენის ინსტინქტმა იმძლავრა, ვიდრე უნარმა, გათვლილი ყოფილიყო შედეგი, რაც შეიძლება დადგეს არსებული ხელისუფლების საწინააღმდეგო აქციების საწყისად. ვფიქრობ, მოვლენების განვითარება დროში არ უნდა გაიჭიმოს. ჩვენს ბედოვლათ პროკურატურას წლები სჭირდება საქმის გამოსაძიებლად და  ყველა პრემიერ-მინისტრის მიერ მაინც წარმატებულ უწყებად მოიხსენიება იმის განურჩევლად, „ნაციონალური მოძრაობის“ წარმომადგენელია ის თუ „ქართული ოცნების“. ასეთი პროკურატურისა და სასამართლოს არსებობა ქვეყანაში ყველა იმ ხელისუფლების დანაშაულია, რომელმაც ამ დღეში ჩააგდო საკუთარი თავიცა და ქვეყანაც.

- პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი ღარიბაშვილმა ჯერ კიდევ შს მინისტრობის დროს საკუთარი თავისა და ხელისუფლების ღირსების საკითხად გამოაცხადა წინა ხელისუფლების  წლებში ჩადენილი მკვლელობების საქმეების გამოძიება. დღეს აღმოჩნდა, რომ ირაკლი ღარიბაშვილიც ისეთსავე შოკშია, როგორშიც ხელისუფლების ბევრი წარმომადგენელი და მთელი საზოგადოება. ეკისრება თუ არა პასუხისმგებლობა პირადად ირაკლი ღარიბაშვილის?

- თუკი თემას ჩავუღრმავდებით, ეს ტერორისტული აქტი პირველი მიმანიშნებელი არ არის ჩვენი პრემიერ-მინისტრის უსუსურობისა და არადამოუკიდებლობისა. ირაკლი ღარიბაშვილმა არაერთი პირობა დადო სხვადასხვა საქმის გამოსაძიებლად, რომელსაც შემდგომ თითი აღარ დააკარა და ეს არ იყო მისი ნება.  არც ლაფანყურის საქმე გამოუძიებიათ, რომლის შესახებაც ჯერ კიდევ 2013 წლის გაზაფხულზე საუბრობდა იმდროინდელი პრემიერ-მინისტრი ბიძინა ივანიშვილიც და შემდეგ ყველაფერი ჰაერში გამოეკიდა. ის, რაზეც დღეს გვაქვს ლაპარაკი, რასაკვირველია, არამხოლოდ შოკსა და შეშფოთებას უნდა იწვევდეს ადამიანში, რომელსაც ჰქონდა საიმისო უფლებამოსილება, რომ ასეთი საკადრო კრახი არ მიეღო არც შინაგან საქმეთა სამინისტროს, არც პროკურატურას და არც სასამართლოს, რადგან ყველა საქმე თავად დაზარალებულების მიერაა აღწერილი. წლების განმავლობაში, იგივე კონტრდაზვერვის დეპარტამენტი თითს თითზე არ აკარებს, იმიტომ კი არა, რომ არ უნდა, არამედ უფლებას არ აძლევენ, გაასაჯაროოს ბევრი საქმე, რომელიც აბსოლუტურად უსამართლოდ იყო წარმოებული, დაწყებული პროკურატურიდან, შემდეგ კი გაგრძელებული, ან ინიცირებული შს სამინისტროსგან და დასრულებული იმ მოსამართლეებით, რომლებსაც დღეს შიშის კანკალი აქვთ „ნაციონალური მოძრაობის“ აქტივისტების მიმართ. მოსამართლეებმა კარგად იციან, რამდენი მაკომპრომეტირებელი ფაქტი აქვს ყოფილ ხელისუფლებას მათ შესახებ და რამდენად უსუსურნი არიან ისინი საკუთარი გადაწყვეტილებების მიღებისას.

- იქნებ დააკონკრეტოთ, ვის გულისხმობთ?

- უპირველესად, მოსამართლეებს. დღესაც არის ფაქტები, როდესაც მოსამართლეებზე ზეწოლას ახდენენ ყოფილი ხელისუფლების წარმომადგენლები და თავად ჩვენი უზენაესი მოსამართლეც, რომელიც საკუთარ თავს მთელ პლანეტაზე ყველაზე სამართლიანად მიიჩნევს, იმდენად არის დამოკიდებული პოლიტიკურ ჯგუფზე, რომ სწორედ უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარის თანამდებობაზე მისმა ხანგრძლივმა არსებობამ, შეიძლება მთლიანად დაამახინჯოს ახალი თავმჯდომარის შერჩევის პროცესი.

- იმ შემთხვევაში, თუ უმოკლეს დღეებში ვერ დადგინდება იური ვაზაგაშვილის მკვლელობის დეტალები და დამნაშავეები, მიგაჩნიათ თუ არა, რომ უნდა დადგეს მთავრობის, კონკრეტულად კი, შინაგან საქმეთა მინისტრის პასუხისმგებლობის საკითხი, იქიდან გამომდინარე, რომ გარდაცვლილი ვაზაგაშვილი ალექსანდრე ჭიკაიძეს მისი შვილის მკვლელების მფარველობაში პირადად ადანაშაულებდა?

- შესწავლილ უნდა იქნას დამნაშავეების ბიოგრაფია და მათი კავშირები სხვა ქვეყნის სპეცსამსახურებთან. არსებობენ ადამიანები, რომელთა შესახებაც პირადი აზრის გამოთქმის უფლებაც კი არა აქვს ზოგიერთ ჩვენს მინისტრს, რადგან ეს ადამიანები სხვა ქვეყნის სპეცსამსახურებთან არიან დაკავშირებული.

- ძირითადად რომელ სტრუქტურებში არიან ასეთი ადამიანები?

- როგორც შინაგან საქმეთა სამინისტროში, ასევე პროკურატურაში და არ გეგონოთ, რომ დღეს პროკურატურაზე გავლენა აღარ აქვს იგივე ზურიკელა ადეიშვილს, ისევე როგორც შინაგან საქმეთა სამინისტროზე - ვანო მერაბიშვილს, ან ბაჩო ახალაიას. სწორედ ეს შედეგი მოგვიტანა „ციდან ჩამოფრენილმა“ კოჰაბიტაციამ, რომლის არც სოლიდური წინაპირობა არსებობდა და არც განხორციელების პროცესი ყოფილა შედეგიანი. ამავე დროს, ჩვენ ბევრი შეცდომა გვაქვს დაშვებული თითოეული დანაშაულის წარმოჩენის, გამოძიებისა და შედეგის მიმართ ნდობის მოპოვების კუთხით. ძალიან ბევრი საქმე ჯერ კიდევ გაყინულია და კიდევ უფრო მეტი საფრთხე გველის, თუ პარლამენტიც არ იქნა მობილიზებული იმისთვის, რომ შესაბამის კანონებზე დაიხარჯოს დრო და ენერგია. ქვეყანაში მთავარი თემა უნდა იყოს სეპარატიზმის საფრთხის განვითარება საქართველოს ტერიტორიაზე, უცხო ქვეყნის ფინანსური თუ საიდუმლო სამსახურების გავლენების ზრდა ჩვენს ქვეყანაზე. აი, ამის ნაცვლად, ყოველდღიურად გვთავაზობენ პრეზიდენტის, თავდაცვის მინისტრის, ახლა უკვე პარლამენტის თავმჯდომარის უვარგისობას, როგორც უდიდეს პრობლემას.

- შესაძლებელია თუ არა, პროცესების იმ მიმართულებით განვითარება, რომ „ქართული ოცნების“ სურვილისა და შესაძლებლობის მიუხედავად, ვადამდელი  საპარლამენტო არჩევნები აუცილებელი გახდეს?

- თავისთავად, ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების აუცილებლობა თვალსაჩინოა, მაგრამ ის სერიოზულ საფრთხესაც შეიცავს. თუ ვადამდელი არჩევნები იმ კანონმდებლობის საფუძველზე ჩატარდა, რაც აქვს დღეს ქვეყანას და მასში არ განხორციელდა ის ცვლილებები, რომელიც 2009 წლიდან მოყოლებული არასაპარლამენტო ოპოზიციის მუდმივი თემაა, მაშინ რა აზრი აქვს მის ჩატარებას? ამ შესწორებათა ავტორების დიდი ნაწილი დღეს უკვე თავადაა პარლამენტარი. თუკი 2015 წლის პირველივე ნახევარში არ მოხერხდა „მაჟორიტარული შაბაშის“ შეწყვეტა ჩვენს საარჩევნო სივრცეში, მაშინ იმავე შედეგს მივიღებთ, რაც დღეს გვაქვს. ეს კი ტყუილი ხარჯი და ტყუილი ნერვიულობაა მთელი საზოგადოებისთვის. ხელისუფლების ცვლილების აუცილებლობიდან გამომდინარე, უპირველესი ამოცანა  საარჩევნო კოდექსის სასწრაფო ცვლილებაა. ეს იქნება ერთ-ერთი ძირითადი სამიზნე სასოწარკვეთილებაში ჩავარდნილი მოსახლეობისთვის, რომელსაც ნამდვილად სჭირდება დახმარება, რომ მისი პროტესტი იყოს შედეგიანი და მისაღები არა მხოლოდ რადიკალური ჯგუფებისთვის, არამედ მთელი ქვეყნისთვისაც.

 გაზეთი „პრემიერი“, ხათუნა ხატიაშვილი

FaceBook