

|
“პრემიერის” კითხვებს უპასუხა დიპლომატმა, საზოგადოება “ივერიას” ერთ-ერთმა დამფუძნებელმა ნიკოლოზ ვაშაკიძემ:
მოგესალმებით,
- რუსეთი აფხაზეთის ინტეგრაციას აპირებს, ნებისმიერი ქართველი ობივატელი, რომელსაც დღემდე აქვს “გონიერი პუტინის” იმედი, თუნდაც გასაფორმებელი ხელშეკრულების სახელწოდებამ - “ხელშეკრულება მოკავშირეობისა და ინტეგრაციის შესახებ” უნდა გამოაფხიზლოს. მაგრამ ფაქტია ისიც, რომ არათუ მოსახლეობა, საქართველოს ხელისუფლებაც, ამ ყველაფრის მიუხედავად, მაინც იმედოვნებს, რომ რუსეთთან ურთიერთობას დაათბობს. რეალურად რა საფრთხის წინაშე დგას ისედაც ანექსირებული აფხაზეთი და მთლიანად საქართველო ამ ხელშეკრულების გაფორმების შემთხვევაში?
- ცხადია, ხელშეკრულების პროექტი ძალზე არასასიამოვნოა, მაგრამ მასში მოულოდნელი არაფერი არ არის. ის, რომ “ოცნების” ხელისუფლების მიერ დეკლარირებული რუსეთთან “დათბობის” კურსი და ზაქარეიშვილის მიერ გაჟღერებული ახალი “პოლიტიკა” ოკუპირებული ტერიტორიების მიმართ სიკეთეს არ მოუტანდა საქართველოს და ხელს არ ააღებინებდა რუსეთს საქართველოს დეზინტეგრაციის პოლიტიკაზე, დღესავით ნათელი იყო. მეც და მრავალი ჩემი მეგობარიც ამაზე ორი წელია ღიად და ნათლად ვსაუბრობთ. რუსეთი მიზანმიმართულად ახორციელებს კავკასიის ევრაზიულ კავშირში შეთრევის პოლიტიკას და ამ პოლიტიკის უმთავრესი კომპონენტია საქართველოს წელში გატეხა. ამისთვის მათ ახლა აფხაზეთის ათვისების პროცესი დასკვნით ფაზაში გადაიყვანეს. სულ ცოტა ხნის წინ მათ კარგად დაგეგმილი სპეცოპერაციის შედეგად ჩამოაშორეს ძალაუფლებას სეპარატისტი ანქვაბი და აფხაზეთის დანაშაულებრივი საოკუპაციო რეჟიმის სათავეში საკუთარი სპეცსამსახურების პირდაპირი აგენტი, რუსეთთან სრული ინტეგრაციის კურსის მიმდევარი - რაულ ხაჯიმბა მოიყვანეს. თქვენ მიერ ნახსენებ ხელშეკრულების პროექტში, ყველა “სიკეთესთან” ერთად, საუბარია ე.წ. აფხაზეთის შეიარაღებული ძალების რუსეთის შეიარაღებულ ძალებთან შერწყმაზე და ამ გზით შექმნილი მძლავრი სამხედრო მუშტის უშუალოდ საოკუპაციო ზოლთან განლაგებაზე. ვფიქრობ, ზედმეტია საუბარი იმაზე, რა საფრთხეს წარმოადგენს ეს საქართველოსთვის. ხელშეკრულება, ასევე, გულისხმობს აფხაზეთის პრაქტიკულად სრულ ინტეგრაციას რუსეთის პოლიტიკურ, ეკონომიკურ და სამართლებრივ სივრცეში. რუსეთი მიზანმიმართულად და კომპლექსურად მოქმედებს. ამ მოქმედებაში მას შესაბამისი როლებიც აქვს გაწერილი. დასახული მიზნის მისაღწევად მას უაღრესად სჭირდება საქართველოს საკითხის მსოფლიო პოლიტიკური დღის წესრიგიდან, მსოფლიო პოლიტიკის რადარების სამიზნედან მოხსნა და, რა თქმა უნდა, უკრაინისა და საქართველოს პრობლემატიკის განცალკევება. ამ ამოცანის შესრულება მოსკოვმა თავად საქართველოს ხელისუფლებას დააკისრა და, როგორც ვხედავთ, ჩვენი ხელისუფლებაც, სამწუხაროდ, წარმატებით ართმევს თავს ამ ამოცანას. მინდა, ასევე, გითხრათ, რომ ხელშეკრულებაში გაწერილი მუხლები უხეშ წინააღმდეგობაში მოდის რუსეთის ვალდებულებებთან მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციის ხაზით და აშკარად არღვევს იმ შეთანხმებას, რომელიც რუსეთმა და საქართველომ შვეიცარიის შუამავლობით დადეს. ამდენად, საქართველოს ხელისუფლება, უბრალოდ, ვალდებულია, მწვავედ დასვას ეს საკითხი საერთაშორისო არენაზე მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციის ხაზით. ვნახოთ, რას გააკეთებენ.
- ამონარიდი საქართველოს საგარეო უწყების განცხადებიდან: ვიმედოვნებთ, რომ რუსეთის ხელისუფლება თავს შეიკავებს ამ ე.წ. ახალი ხელშეკრულების გაფორმებისგან, წინააღმდეგ შემთხვევაში აღნიშნული ქმედება შეფასდება, როგორც აფხაზეთის ანექსიისკენ გადადგმული ნაბიჯი, შესაბამისი საერთაშორისო სამართლებრივი შედეგებით. ანუ რას გვეუბნება საგარეო უწყება, რომ ამჟამად რუსეთს აფხაზეთი არ აქვს ანექსირებული და ოკუპირებული? თუ ეს რაიმე სახის დიპლომატიური ფანდია, რომელიც პირადად ჩემთვის გაუგებარია?
- საგარეო უწყების განცხადება კონცეპტუალურად არასწორია და ის რუსეთის მიმართ ახალი, მავნე კურსიდან გამომდინარეობს. რა თქმა უნდა, ის, რაც ხდება აფხაზეთში ყოველგვარი ახალი “ხელშეკრულების” გარეშე ოკუპაციაცაა და ანექსიაც და ასეთ პირობებში რუსეთთან ნორმალიზაციასა და დათბობაზე საუბარი, თუნდაც აბაშიძის “პამიდვრების” ფორმატით, დაუშვებელია, რადგან ეს, გვინდა თუ არა, უკიდურესად მავნე, შემწყნარებლურ ფონს უქმნის რუსეთის დანაშაულებრივ პოლიტიკას საქართველოში. საგარეო საქმეთა სამინისტროს განცხადება, სამწუხაროდ, კიდევ უფრო აღრმავებს ამ პრობლემას, რადგან მისგან გამომდინარეობს, რომ თითქოს “ხელშეკრულების” გაფორმება იქნება კატასტროფა, თორემ არსებულ რეალობას კიდევ არაუშავს. ანბანური ჭეშმარიტებაა - სტრატეგიულად არასწორი პოლიტიკა ყოველ ფეხის ნაბიჯზე არასწორ, დამაზიანებელ ნაბიჯებს გადგმევინებს.
- ამ პროცესების ფონზე, რუსეთი საქართველოს ეკონომიკური სიძლიერისთვის იწყებს “რუდუნებას” და სწორედ ახლა ამთავრებს ავარო-კახეთის გზის მშენებლობის პროცესს. რა საფრთხის შემცველია ეს გზა და რეალურად ხომ არ არის გადაჭარბებული მასთან დაკავშირებული საფრთხეების შეფასება?
- თუ ოკუპანტი და აგრესორი სახელმწიფოს მხრიდან ჩვენ მიმართ კეთილ ზრახვებს გამოვრიცხავთ, რასაც ელემენტარული ლოგიკა ჩვენგან დაჟინებით მოითხოვს, ავარეთ-კახეთის გზიდან საქართველოსთვის გამომდინარე საფრთხეები აშკარა ხდება. ამ გზის დანიშნულებაა საქართველოს ანექსია და დეზინტეგრაცია. ამ გზას, მისი გახსნის შემთხვევაში, მოჰყვება საქართველოს ეკონომიკის ტორპედირება, ტერორისტებისა და კრიმინალების ექსპორტი საქართველოში, კახეთის მოსახლეობისთვის რუსული პასპორტების დარიგება, რუსული სამხედრო ნაწილების რეგიონში შემოყვანა და, საბოლოოდ, კახეთის თბილისის კონტროლიდან გამოყვანა.
- ყოველი ახალი ხელისუფლების დროს საქართველოს ტერიტორია დე ფაქტო მცირდება, ეს მეტწილად ძალადობისა და ომის შედეგად ხდება და ყველა ხელისუფლება ამბობს, რომ საქმე გვქონდა გარდაუვალ რეალობასთან. რეალურად კი არც ერთი ხელისუფლება პასუხს არ აგებდა დაკარგულ ტერიტორიებზე. ანუ პოლიტიკურად როგორ უნდა დაისვას საკითხი, რომ შეიქმნას პრეცედენტი და თუნდაც ამ ხელისუფლებას დავაკისროთ პასუხისმგებლობა ამ მიმართულებით?
- რა თქმა უნდა, ამ დანაკარგების მთავარი მიზეზი არის რუსეთი და მისი აგრესიული პოლიტიკა. ამავე დროს, ის, თუ რამდენად სწორად უმკლავდება საქართველო რუსეთიდან მომდინარე საფრთხეებს - ეს საქართველოს ხელისუფლების ფუნქციაა და ამიტომ ყოველი მომდევნო ხელისუფლება პასუხისმგებელია ამ დანაკარგებზე. ბოლომდე ვერ დაგეთანხმებით იმაში, რომ საქართველოში ამ თვალსაზრისით პასუხისმგებლობის საკითხი საერთოდ არ დგება. შევარდნაძის ხელისუფლებამ მძიმე ანგარიში წაუყენა გამსახურდიას ხელისუფლებას ცხინვალის რეგიონში გატარებული პოლიტიკის გამო. სააკაშვილის ხელისუფლებამ მძიმე პასუხისმგებლობა დააკისრა შევარდნაძის ხელისუფლებას ტერიტორიული მთლიანობის საკითხში არაეფექტურობის გამო, მაგრამ ამ კუთხით თავადვე დაასრულა თავისი მოღვაწეობა ძალზე მძიმე შედეგებით, რისთვისაც არსებული ხელისუფლების მხრიდან მუდმივად იღებს მწვავე კრიტიკას. ბუნებრივია, ვერც დღევანდელი ხელისუფლება გაექცევა პასუხისმგებლობას ამ საკითხში გატარებულ საკუთარ პოლიტიკაზე. უბრალოდ, ბოლო ორი ათწლეულის მანძილზე ამ პასუხისმგებლობის გარშემო არსებულ პოლიტიკურ დისკუსიაში ერთმანეთშია აზელილი ობიექტური რეალობა და შიდაპოლიტიკური ბრძოლიდან გამომდინარე პოპულიზმი. ამ საკითხში მთავარია, გამოვრიცხოთ იაფფასიანი პოპულიზმი და კარგად გავარჩიოთ სად არის პოლიტიკური და სად უკვე სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობა.
- გავრცელდა ინფორმაცია, რომ მზადდებოდა პუტინისა და მარგველაშვილის შეხვედრა. რამდენად სასარგებლო ან საზიანო იქნება ეს შეხვედრა, თუ ის შედგა და, ზოგადად, რამდენად სწორია ამ მიმართულებით ხელისუფლების აქტივობა.
- როცა წარმოვიდგენ მარგველაშვილს ან ღარიბაშვილს პუტინთან მოლაპარაკებების მაგიდასთან, ცივი ოფლი მასხამს. ამ საშინელებას ისევ აბაშიძის პამიდვრები მირჩევნია. ისე კი, ვფიქრობ, ამ თემის გარშემო ატეხილ აჟიოტაჟს სერიოზული საფუძველი არ გააჩნია. რამდენადაც ვატყობ, ასეთი ტიპის მაღალი დონის შეხვედრის ორგანიზებასთან დაკავშირებით რაიმე სერიოზულ მზადებას ადგილი არ ჰქონია.
- საზოგადოება “ივერიამ” პრემიერის გადადგომა მოითხოვა, საზოგადოების ერთი ნაწილისთვის გაუგებარი გახდა, რატომ დასვით ასე ეს საკითხი.
- არ მესმის, რა არის აქ გაუგებარი. “ივერიის” განცხადებაში ყველაფერი ნათლად არის ჩამოყალიბებული. შემდგომ ამაზე გასაგებად და მკაფიოდ ისაუბრა გრიგოლ ვაშაძემ ტელეეთერში. მოვიყვან ციტატას “ივერიის” განცხადებიდან: “დანაშაულებრივი, ნაცისტური ხასიათის მქონე, სეპარატისტული მოძრაობა, ოკუპანტის მოწვევა და მასთან თანამშრომლობა, ეთნიკური წმენდა და ეთნიკური ნიშნით ადამიანის უფლებების მასობრივი და სისტემური უხეში დარღვევის პოლიტიკა და პრაქტიკა საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა გამოაცხადა “აფხაზი ერის” მიერ “წარმოებულ ოცდახუთწლიან ბრძოლად თვითგამორკვევისთვის და აღიარებისთვის”. ვფიქრობ, ასეთი შეხედულებების მქონე ადამიანი საქართველოს პრემიერ-მინისტრის თანამდებობას არ უნდა იკავებდეს. გარდა ამისა, უმაღლეს დონეზე გაკეთებულ ასეთ უაღრესად მავნე განცხადებას სჭირდება სასწრაფო დეზავუირება. ასეთ შემთხვევაში სრულყოფილი დეზავუირება მხოლოდ პრემიერის გადადგომის ან გადაყენების მეშვეობით არის შესაძლებელი.
გაზეთი „პრემიერი“, ალექსი ნოზაძე
![]() |
04-01-2016, 16:00
ლია მუხაშავრია: მურუსიძის სასამართლოში დარჩენა პირადად ბიძინა ივანიშვილთან იყო შეთანხმებული |
![]() |
14-12-2015, 17:00
თამარ კორძაია: „რესპუბლიკურ პარტიას“ საკუთარი ძალის და წონის შესაბამისი მოთხოვნები ექნება |
![]() |
22-12-2015, 17:00
ზურაბ აბაშიძე: რაც ვლადიმერ პუტინმა განაცხადა, ვფიქრობ, საყურადღებოა |
სხვა |