

|
“რუსეთი თავისი კაპიტალით იწყებს საქართველოზე მასიურ შეტევას”
“საქართველოს ხელისუფლებას ამ ტლანქი და დაუფიქრებელი ნაბიჯის გამო “ყური აუწიეს”
“პრემიერის” კითხვებს დიპლომატმა და ანალიტიკოსმა ნიკოლოზ ვაშაკიძემ უპასუხა:
- მოგესალმებით,
საქართველოს საგარეო და საშინაო პოლიტიკაში საკმაოდ დიდი არეულობაა. პრეზიდენტისა და პრემიერის ქიშპს, შიდაპარტიულ გაუგებრობებს სახელისუფლებო გუნდში, არაღიარებულ კრიმინოგენურ “შესანიშნავ” მდგომარეობას მოყოლილ საპოლიციო კონტროლს, მილიონობით ლარით გარღვეულ ბიუჯეტს, ასობით დაუფინანსებელ პროექტსა და ხარჯებს ნამდვილად ვერ ვუწოდებთ ნორმალურ ვითარებას. თუმცა მოდით, საფუძვლიანად გავაანალიზოთ, რა ვითარებაშია დღეს ქვეყანა და ხომ არ შეგვიყვანს ჩამოთვლილი და სხვა მრავალი უთქმელი პრობლემა კრიზისში?
- რაც არ უნდა გვიმტკიცოს ხელისუფლებამ, რომ კრიმინოგენური სიტუაცია ხელიდან არ გაქცევია და, მეტიც, გაუმჯობესებულიც კია, მისი გაუარესება სახეზეა. თუმცა, ისიც უნდა ვაღიაროთ, რომ საგანგაშო ნიშნულამდე ის, რა თქმა უნდა, არ მისულა და დროული და კომპეტენტური ძალისხმევის შემთხვევაში მისი დასტაბილურება სავსებით შესაძლებელია. ცხადია, აქ მთავარია სწორედ კომპეტენტური ძალისხმევა და არა იმ “რეიდების” ტიპის ღონისძიებები, რომლებსაც ვხედავთ. ეს მოძველებული მეთოდები იმ ძველი “მილიციური” კადრებიდან მომდინარეობს, რომლებიც ბოლო დროს დააბრუნეს შინაგან საქმეთა სამინისტროში ხილულ თუ უხილავ პოზიციებზე. თუმცა, საზოგადოებამ და, განსაკუთრებით, ოპოზიციამ, უნდა შეიგნოს, რომ ეს საკითხი არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გახდეს ბოროტი სიხარულისა და ქილიკის თემა, რადგან ის ძალზე საშიშია და შეიძლება ძალზე მძიმე მდგომარეობამდე მიიყვანოს სახელმწიფო და ყოველი ჩვენგანის ყოველდღიური ცხოვრება. ამიტომ, ყველას მოვუწოდებდი, რომ ამ კონკრეტულ საკითხში შევეცადოთ და მთელმა საზოგადოებამ რამენაირად შევკრათ ერთიანი ფრონტი კრიმინალის წინააღმდეგ, შევუქმნათ ხელისუფლებას შესაბამისი საზოგადოებრივი მხარდაჭერის ფონი და ერთიანი ძალისხმევით ავიცილოთ მოახლოებული საფრთხე. ხელისუფლებას კი ამ შემთხვევაში, პირველ რიგში, მოეთხოვება, მოეშვას სტატისტიკით მანიპულირებას, პატიოსნად განუცხადოს საზოგადოებას წარმოშობილი პრობლემების შესახებ და მასთან ერთად და მასთან თანამშრომლობით თავი დაადგას ამ ამოცანის გადაწყვეტას.
პრემიერსა და პრეზიდენტს შორის წარმოშობილმა ქიშპმა, უნდა ვაღიაროთ, უკვე სასაცილო და სამარცხვინო ფორმები შეიძინა. ეს ვითარება ახდენს სახელმწიფოს, მისი ინსტიტუტების დისკრედიტაციასა და ეროზიას და მძიმე დარტყმას აყენებს საქართველოს საერთაშორისო იმიჯს. პრემიერსა და პრეზიდენტს შორის მტყუან-მართლის გარჩევას პრინციპულად არ ვაპირებ. მე პრეტენზია მაქვს მთლიანად მმართველ გუნდთან, რადგან ეს, პირველ რიგში, მისი შიდა პრობლემა და მისი პასუხისმგებლობაა. მახსოვს, როცა გაოგნებულ საზოგადოებას გიორგი მარგველაშვილი საპრეზიდენტო კანდიდატად წარუდგინეს, აცხადებდნენ, რომ ის “საოცარი კაცია”, და სულ მალე გააკვირვებდა მთელ საქართველოს თავისი გენიალური მოღვაწეობით. ახლა იგივე ხალხი ამ პიროვნებას მწვავედ აკრიტიკებს და მის მიმართ მკვეთრ იმედგაცრუებას გამოხატავს. ისმის კითხვა: თუ ამ საკითხსა და დანაპირებში ასეთი შეცდომა დაუშვეს, სად არის იმის გარანტია, რომ იმავე ხალხის მიერ გაკეთებული სხვა დანაპირები სანდოა? რაც შეეხება პრემიერ-მინისტრს, მე ზოგადად ძალიან მაშფოთებს მისი მართვისა და რიტორიკის რადიკალური სტილი, მოუქნელობა და პოლიტიკოსისთვის ესოდენ სავალდებულო კომპრომისისა და განსხვავებულ აზრთან შემწყნარებლური ურთიერთობის უუნარობა. საერთოდ, შეუიარაღებელი თვალით ჩანს, რომ ბევრი პრობლემა, რომელმაც პოლიტიკური კრიზისის ფორმა შეიძინა, ხშირად გამომდინარეობს მაღალი რანგის პოლიტიკოსების გაუმართლებელი, ინფანტილური ამბიციებიდან და დაბალი პოლიტიკური კულტურიდან და მათი თავიდან აცილება სავსებით შესაძლებელი იქნებოდა მინიმალური საღი აზრისა და მოთმენის უნარის პირობებში. სამწუხაროდ, ეს არის შემთხვევითი და პოლიტიკური გამოცდილების არმქონე ადამიანების მაღალი რანგის პოლიტიკაში მოსვლის პირდაპირი შედეგი.
ის, რომ მმართველ გუნდს ქვეყნისა და, პირველ რიგში, მისი ეკონომიკის განვითარების სტრატეგიული ხედვა არ აქვს, მგონი, თვალნათლივ ჩანს და ეს, რა თქმა უნდა, პირდაპირ მოსახლეობის კეთილდღეობაზე იქონიებს ნეგატიურ გავლენას.
მიგვიყვანს თუ არა ეს ყველაფერი სერიოზულ კრიზისამდე? ეს, რა თქმა უნდა, ძალზე მნიშვნელოვანი კითხვაა. მორიგი არეულობა და რევოლუციური ტიპის მოვლენები, უაღრესად საშიში საგარეო-პოლიტიკური ვითარების ფონზე, დამღუპველ საფრთხეს შეიცავს ჩვენი სახელმწიფოსთვის. ამიტომ, მთელი საზოგადოების ამოცანაა, რომ რამენაირად, დიდი ექსცესების გარეშე მივიყვანოთ ქვეყანა 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნებამდე და ამ არჩევნებზე ნორმალური ხელისუფლება ავირჩიოთ. მინდა ცალსახად აღვნიშნო, რომ შესაბამისი საკადრო პოტენციალი საქართველოში არსებობს და ჯეროვანი ძალისხმევის შემთხვევაში გვაქვს იმის შანსი, რომ მივიღოთ საზოგადოების კონსოლიდაციასა და ქვეყნის გააზრებულ განვითარებაზე ორიენტირებული ხელისუფლება.
- ფაქტია, რომ ქვეყანა შორს არის ეროვნული თანხმობისგან, როდესაც შესაძლებელი იქნებოდა, ერთიანი ძალიხმევით გავმკლავებოდით არა მხოლოდ საგარეო, არამედ საშინაო პრობლებსაც. შესაბამისად, ვითარების კიდევ უფრო გაუარესებამ, რაც თუნდაც ზამთარში შეუსრულებელ ბიუჯეტში შეიძლება გამოიხატოს, რა რეალობის წინაშე შეიძლება დააყანოს ქვეყანა?
- საქართველოს მოსალოდნელზე უფრო მძიმე ეკონომიკური ჩავარდნები ჰქონია ახლო წარსულში და ეს ყველაფერი როგორღაც გადავიტანეთ. პრობლემა ისაა, რომ, ამჯერად, ასეთი ჩავარდნისა და საბიუჯეტო პრობლემების მიმართ მოსახლეობა გაცილებით შეუწყნარებელი იქნება, ვიდრე ადრე, ვინაიდან მას აქვს ახლო წარსულის მაგალითი, იცის, რომ ბიუჯეტის სტაბილურობა, ეკონომიკის მეტ-ნაკლები მდგრადობა, სავსებით მიღწევადია და წარუმატებლობას არა რაღაც ეფემერულ ობიექტურ ფაქტორებს, არამედ პირდაპირ ხელისუფლების უნიათობას დაუკავშირებს. აქ არის პრინციპული ის, რომ ყველას გვეყოს გონიერება და მოთმინება და ეს პრობლემა არა ქუჩაში, არამედ მომდევნო საპარლამენტო არჩევნებზე გადავწყვიტოთ.
- ბიძინა ივანიშვილის ინტერვიუმ კიდევ ერთხელ ცხადი გახადა, რომ ეს “ბრძენი” კაცი არა მხოლოდ ბრძენია, არამედ რეალურად ქვეყნის დირექტორია. არაერთხელ ითქვა, რომ მართვის ის ფორმა, რომლითაც ივანიშვილი ქვეყანას მართავს, მკვეთრად უარყოფითია, თუმცა ისიც ფაქტია, რიმ ის ამაზე უარის თქმას არ აპირებს. ანუ რა არის გამოსავალი იმისთვის, რომ როგორღაც მაინც შევძლოთ ჩვენს ცხოვრებაში დემოკრატიული ნორმების დამკვიდრება და არ ვიყოთ მუდამ ერთი ადამიანის ნება-სურვილზე დამოკიდებული საზოგადოება?
- მგონი, უნდა შევეშვათ ივანიშვილის ფარული გავლენისა და როლის თემით სპეკულირებას. საქართველოს ჰყავს ოფიციალური ხელისუფლება და მმართველი პოლიტიკური პირები. პასუხიც მათ უნდა მოვთხოვოთ. თუ ისინი არაფორმალური ლიდერის გავლენის ქვეშ იმყოფებიან და მის დავალებებს ასრულებენ, ეს მათი პრობლემაა და ჩვენი გასარჩევი არ არის. 2013 წლის ნოემბრიდან განვითარებულ მოვლენებზე პასუხს ისინი აგებენ და არა ბიძინა ივანიშვილი.
- ივანიშვილის ფაქტორზე იმიტომაც შევაჩერე ყურადღება, რომ საუბარი იმაზე, რომ ქვეყანაში მედია თავისუფალია, რომ არ ირღვევა ადამიანის უფლებები, რომ არ არის ზეწოლა ბიზნესზე, არის ფარსი, თუ რეალურად ყველამ იცის, რომ იქ, ზევით, ზის მესია, ივანიშვილის სახით, და მაინც ის იღებს გადაწყვეტილებებს. როგორ შეაფასებდით დემოკრატიის ხარისხს? ხომ შეუძლებელია იმაზე საუბარი, რომ დემოკრატია თან არის და თან - არა...
- ბიზნესსა და ბიზნესმენებზე ზეწოლა სახელმწიფოს მხრიდან რადიკალურად შესუსტდა. ეს უნდა ვაღიაროთ. ამას თავად ბიზნესმენებიც აღიარებენ კმაყოფილებით და ეს, რა თქმა უნდა, უდავოდ პოზიტიური მოვლენაა. ივანიშვილის როლზე უკვე მოგახსენეთ. მისი გავლენა და ჩართულობა სახელმწიფოს მართვაში არ მაინტერესებს. საქართველოს ჰყავს ოფიციალური თანამდებობის პირები და მე, როგორც საქართველოს მოქალაქე, პასუხს მათ ვთხოვ.
რაც შეეხება დემოკრატიას, ვერ დაგეთანხმებით, რომ ის ან არის და ან - არა. დემოკრატია ხანგრძლივი აღმშენებლობისა და განვითარების საგანია და ამ განვითარების გზაზე ის სხვადასხვა დონეზე იმყოფება. დემოკრატიის განვითარებაში კი მთავარი ის არის, რომ მას მყარი ეკონომიკური ბაზისი უნდა ჰქონდეს. მშიერი და ღარიბი ქვეყანა დემოკრატიას ვერ ააშენებს. როცა მოსახლეობის კრიტიკულ მასას უჩნდება მყარი შემოსავალი და კეთილდღეობა, მაშინ იწყებს ის საკუთარი საზოგადოებრივი ცხოვრების ნორმალურ მოწყობას. ამ თვალსაზრისით მივცემდი რჩევას ივანიშვილს. როგორც მისი ინტერვიუდან ირკვევა, ის ისევ მედიის აღზრდითა და “ანალიტიკით” არის დაკავებული. ეს უნაყოფო ძალისხმევაა. ქვეყანაში მასზე გაცილებით უკეთესი ანალიტიკოსები და მედიის სპეციალისტები არსებობენ. ამ დროს, ეს ადამიანი გაცილებით სასარგებლო შეიძლება იყოს თავისი ქვეყნისთვის, თუ საკუთარ რესურსებს სწორად და, მე ვიტყოდი, პატრიოტულად გამოიყენებს. ვგულისხმობ იმას, რომ მის ადგილას პატრიოტი ადამიანი საკუთარ ფინანსურ რესურსებს დიდი რაოდენობით საქართველოს ეკონომიკის რეალური სექტორის განვითარებას მოახმარდა. რა თქმა უნდა, ეს მისთვის გარკვეულ ფინანსურ რისკს შეიცავს, მაგრამ, როცა ახალგაზრდა ბიჭები საკუთარ სიცოცხლეს სწირავენ სამშობლოს, ფულით გარისკვა საერთოდ რა მოსატანია? თუ ივანიშვილი თავისი დიდი კაპიტალის საგრძნობ ნაწილს, რომელიც მას საზღვარგარეთ გარანტირებულ მომგებიან სქემებში აქვს განთავსებული, საქართველოს მრეწველობისა და სოფლის მეურნეობის განვითარებას მოახმარს და მოახმარს არა კოსმეტიკურად, არამედ რეალურად, ეს მართლა ძალზე სასარგებლო იქნება ქვეყნისთვის. ეს ხელს შეუწყობს დემოკრატიისთვის აუცილებელი ეკონომიკური ბაზისის აშენებას და მნიშვნელოვან სტიმულირებას გაუკეთებს გარე ინვესტიციების მოზიდვას, რაზეც ის ასე წუხს თავის ინტერვიუში. და ამ ნაბიჯს მას საქართველო ნამდვილად დაუფასებს.
- ასოცირების ხელშეკრულების ხელმოწერის შემდეგ განსაკუთრებით გახშირდა ქილიკი იმ ანალიტიკოსების მიმართ, რომლებიც აცხადებდნენ, რომ კრემლი ხელს შეუშლიდა ასოცირების ხელმოწერას. რუსეთუმე “მოღვაწეები” იმაზეც ქილიკობენ, რომ არც სამხრეთ საქართველო ამბოხდა, არც პუტინმა დაიწყო საომარი მოქმედებები და მეტიც, აცხადებენ, - აბა, სადაა რუსული გავლენაო. ანუ რა ხდება? ეს პროგნოზები იყო მცდარი, თუ ისინი უბრალოდ არ ხედავენ უამრავ რუსულ შტამპს ჩვენს ყოველდღიურ ცხოვრებაში?
- დიდი შეცდომაა, როცა რუსეთს პრიმიტიულად ვუყურებთ. საქართველოს განთავისუფლება და ფეხზე დადგომა არც იწყება და არც მთავრდება ასოცირების ხელშეკრულებით. ეს კარგად ესმით რუსეთში. ეს კარგად უნდა გავიგოთ ჩვენც. რუსეთმა იმიტომ შეძლო უკრაინისთვის ასეთი მძიმე დარტყმის მიყენება, რომ წლების მანძილზე თავისი ფულით, კორუფციული გარიგებებითა თუ პირდაპირი აგენტურის მეშვეობით შეძლო უკრაინის სახელმწიფოსა და ეკონომიკის სხეულში შეღწევა. გადამწყვეტ მომენტში ამ ფაქტორებმა დამანგრეველი როლი შეასულა უკრაინისთვის. რუსეთი თავისი კაპიტალით, რომელიც პრაქტიკულად მთლიანად სახელმწიფოს, ანუ პუტინის კლანის კონტროლქვეშაა, იწყებს საქართველოზე მასიურ შეტევას. მისი შემდგომი ნაბიჯი იქნება ჩვენი ქვეყნის სტრატეგიული ეკონომიკური დარგების ხელში ჩაგდება სომხეთის სცენარით. როგორც კი მოსკოვი ამ პროცესს საკმარის დონემდე მიიყვანს, ის დაიწყებს ჩვენი პოლიტიკური კლასის მასობრივ მოსყიდვას და აქედან კაპიტულაციამდე ერთი ნაბიჯია. ერთი მხრივ, რუსული ფული არაჯანსაღი გზით წაიყვანს საქართველოს ეკონომიკას და მოუსპობს მას ნორმალურ პერსპექტივას, ხოლო, მეორე მხრივ, რუსული ფულით მოსყიდული ქართული პოლიტიკური ელიტა გახდება სწორედ ის დამანგრეველი მეხუთე კოლონა, რომელთანაც მონაგონი იქნება ევრაზიის ინსტიტუტი, ერეკლე მეორის საზოგადოება თუ სხვა საცოდავი ნაძირალები. თუ ჩვენ ამ ნაკადს კარი გავუღეთ, რომელი ასოცირების ხელშეკრულება გვიშველის? იმისთვის, რომ ეს საშინელება თავიდან ავიცილოთ, აუცილებელია ქვეყანაში არსებობდეს ეკონომიკური განვითარების სწორი სტრატეგიული ხედვა და ნორმალური, პატრიოტული ძალების მოსვლა ხელისუფლებაში 2016 წლის საპარლამენტო არჩევნების შედეგად.
- მეტად მნიშვნელოვანია კარლ ბილდტის თემა, რომელიც უდავოდ მხარდაჭერილი იყო საქართველოს ხელისუფლების მიერ, რადგანაც სწორედ მათ აიტაცეს ეს საკითხი და მეტიც, ეს იყო თემა, რომელიც რუსეთის წისქვილზე ასხამდა წყალს. ანუ რა გამოვიდა - ასეთი მადლიერება გამოვხატეთ “აღმოსავლეთის პარტნიორობის” იდეის ერთ-ერთი ავტორის მიმართ? თუ არსებობდა საერთოდ რაიმე სახის ობიექტური შემადგენელი ამ თემის წამოსაწევად?
- კარლ ბილდტზე საქართველოს ხელისუფლების წიაღიდან განხორციელებული შეტევა იყო სულელური ნაბიჯი და მძიმე პოლიტიკური შეცდომა. კარლ ბილდტმა ძალზე დიდი როლი ითამაშა საქართველოს დახმარების თვალსაზრისით საერთაშორისო არენაზე, განსაკუთრებით კი საქართველოს ევროინტეგრაციის საქმეში. ჩვენ კი რა მესიჯი გავუშვით მსოფლიოში? ის, რომ, ვინც ქართველებთან საქმეს დაიჭერს, მას ისინი აუცილებლად ტალახში ამოსვრიან. ჩვენ რთული და ძნელი გზა გვაქვს გასავლელი და ბილდტისნაირი მძიმეწონიანი მეგობრები ჰაერივით დაგვჭირდებიან. ამ ინციდენტის შედეგად, ნებისმიერი პოლიტიკოსი ათასჯერ დაფიქრდება, სანამ ჩვენთან საქმეს დაიჭერს. თემა სიხარულით აიტაცა რუსეთის პროპაგანდისტულმა მანქანამ, რამაც საქართველო კიდევ უფრო სამარცხვინო მდგომარეობაში ჩააყენა. რაც მთავარია, ხელისუფლებამ პირდაპირ საწინააღმდეგო შედეგი მიიღო. ბილდტზე ქართულ შეტევას მოჰყვა აშშ-ს სახელმწიფო დეპარტამენტის განცხადება, რომელიც პრაქტიკულად შვედი პოლიტიკოსის გზავნილებს იმეორებს. დიდი ალბათობით შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ ამ ორ მოვლენას შორის ურთიერთკავშირი არსებობს. საქართველოს ხელისუფლებას ამ ტლანქი და დაუფიქრებელი ნაბიჯის გამო “ყური აუწიეს”, რაც ძალზე არასასიამოვნოა.
- მართალია, საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა განაცხადა, რომ სახელმწიფო დეპარტამენტის განცხადებაში “საგანგაშო არაფერი არ არის”, მოდით, გასაგებად აგვიხსენით, რას ნიშნავს თითოეული სიტყვა, რომელიც ამერიკის დიპლომატიურმა უწყებამ საქართველოსთან დაკავშირებით “წარმოთქვა” და ზოგადად, რის საფუძველზე კეთდება ასეთი განცხადებები. რა შედეგის მომტანი შეიძლება აღმოჩნდეს ის ქვეყნისთვის?
- თუ ყურადღებით წაიკითხავთ სახელმწიფო დეპარტამენტის განცხადებას, შეამჩნევთ, რომ ის მიმართავს არა მარტო ხელისუფლებას, არამედ ოპოზიციასაც. ჩვენი სახელმწიფოს ნავის სახიფათო ქნევაში ორივე მხარე იზიარებს პასუხისმგებლობას. ამას კარგად ხედავენ ვაშინგტონში და კეთილგონიერებისკენ მოუწოდეს მთელ პოლიტიკურ ისტებლიშმენტს. თუმცა, ცხადია, ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებზე მთავარი პასუხისმგებელი ხელისუფლებაა და კრიტიკის ლომის წილი სწორედ მისკენ არის მიმართული. ამას შედეგად “ქართული ოცნების” მხრიდან უკვე აშშ-ს სახელმწიფო დეპარტამენტის ფრთხილი კრიტიკა მოჰყვა. მინდა პირდაპირ განვაცხადო, რომ ეს მცდარი გზაა. ჩვენი ძალები და ჩვენი მასშტაბი სწორად უნდა შევაფასოთ და საკუთარი შეცდომებიც სწორად უნდა დავინახოთ. ხომ იცით, მაიმუნი ატამს როგორ ჭამს? როცა ის ატამს შეჭამს, მერე იღებს მის კურკას, იტენის უკანალში და აზომებს მას. მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა რწმუნდება, რომ კურკა უკანალში ეტევა, იღებს მას და ყლაპავს. ხომ არ შეიძლება, რომ მაიმუნებზე უფრო დაუფიქრებლად ვმოქმედებდეთ?
- და მაინც, რაში ხედავთ ყველაზე დიდ პრობლემას, რომლის წინაშეც ამჟამად ქვეყანა დგას და რომლის გადაწყვეტამაც შესაძლოა, მნიშვნელოვანი პოზიტიური როლი შეასრულოს ჩვენს შემდგომ განვითარებაში?
- ვიმეორებ, ყველაზე დიდი ამოცანაა, ქვეყანა როგორმე 2016 წლის არჩევნებამდე უსაფრთხოდ მივიყვანოთ. მანამდე კი მოვახერხოთ ნორმალური, კომპეტენტური, პატრიოტული პოლიტიკური ძალის ფორმირება, რომელიც შეძლებს ძალაუფლების ხელში აღებას, მთელი საზოგადოების პოზიტიური დღის წესრიგის გარშემო კონსოლიდაციას და საქართველოს სწორი განვითარების გზით წაყვანას.
გაზეთი "პრემიერი", გეგა სილაგავა
![]() |
04-01-2016, 16:00
ლია მუხაშავრია: მურუსიძის სასამართლოში დარჩენა პირადად ბიძინა ივანიშვილთან იყო შეთანხმებული |
![]() |
14-12-2015, 17:00
თამარ კორძაია: „რესპუბლიკურ პარტიას“ საკუთარი ძალის და წონის შესაბამისი მოთხოვნები ექნება |
![]() |
22-12-2015, 17:00
ზურაბ აბაშიძე: რაც ვლადიმერ პუტინმა განაცხადა, ვფიქრობ, საყურადღებოა |
სხვა |