„ადამიანები ციდან ცვიოდნენ”

როგორც ხშირად ხდება ხოლმე, საზარელ ტრაგედიას ერთი უბრალო ადამიანური ნაამბობი „ხსნის” ბოლომდე ბევრად მეტად, ვიდრე ინფორმაციის მშრალი ნაკადი. დონეცკელი გლეხი უყვებოდა ტელეჟურნალისტს: „ჩემი სახლის ბაღიდან საშინელი ბრახვანი მომესმა, გარეთ გავვვარდი, ვხედავ  ქალი აგდია ეზოში. ჩემი ცოლი, ნატაშა მეგონა, მივვარდი, მაგრამ ჩაცმულობითა და იერით მაშინვე დავრწმუნდი, ვიღაც სხვა, ევროპელი ქალი იყო. ზემოთ ავიხედე და რას ვხედავ: ადამიანები ციდან ცვივიანო”.

რამდენიმე დღის შემდეგ, მიშამ განაცხადა უკრაინულ ტელეარხზე: სანდრა იმავე რეისით უნდა გაფრენილიყო კოლეგებთან ერთად მელბურნში კუალა ლუმპურის გავლით, რათა  შიდსის საწინააღმდეგო კონფერენციას  დასწრებოდა, მაგრამ რაღაცამ შეუშალა ხელიო.

სანდრას ჯვარი სწერია, მაგრამ. . . . . . მას რომ მართლა რამე მოსვლოდა, ეს ტრაგედია კიდევ უფრო მრუმე ხასიათს შეიძენდა

ოფიციალური ინფორმაცია კი მშრალად გვიამბობს მხოლოდ ფაქტებს: მალაიზიის სახელმწიფო გადამზიდავის კუთვნილი „ბოინგ-777” მიფრინავდა ამსტერდამიდან - კუალა ლუმპურში, საერთაშორისი ტრასა გადის დონეცკის თავზე. ავიაციაში ასე არ ხდება, რომ პილოტი საითაც უნდა იქეთ გადაუხვევს: დადგენილია საერთაშორისო ტრასები, რათა მათ ერთმანეთს არ შეუშალონ ხელი. ნებიმიერი ცვლილება წინასწარ უნდა იყოს შეთანხმებული და განსაზღვრული. ერთადერთი, რაც დისპეტჩერებმა გააკეთეს, ის იყო, რომ პილოტებს სთხოვეს, ეფრინათ დაახლოებით 10 კილომეტრის სიმაღლეზე, რადგან გადასატანი საზენიტო დანადგარები („იგლა” - ამერიკული „სტინგერის” ანალოგი) მხოლოდ 3-4 კილომეტრს სწვდება.

თუმცა არსებობს ბევრად მძლავრი საზენიტო მოწყობილობები, მათ შორის „ბუკ”-ი. მას 15 კილომეტრის სიმაღლეზე შეუძლია საჰაერო სამიზნის ჩამოგდება.  სწორედ „ბუკ’’-ი მოქმედებდა იქ და, კაცმა რომ თქვას, აბსოლუტურად გაუგებარია, რატომ აღმოჩნდა ასეთი მოულოდნელობა ან უკაინის ხელისუფალთათვის, ან საერთაშორისო სადისპეტჩერო სამსახურებისთვის, რომ რუსეთი აღმოსავლეთ უკრაინაში მძლავრ საზენიტო დანადგარებს შეიყვანდა?

რუსეთის დღევანდელი ხელისუფლების მიმართ მორალიზატორობას რა აზრი აქვს, მაგრამ ეს ტრაგედია დიდწილად ბიუოკრატიული სიჩლუნგისა და ბიზნეს-ნაძირლობის ერთდროული გამოვლინებაცაა: თავისუფლად შეიძლებოდა საჰაერო დერეფნების გადალაგება ისეთნაირად, რომ „ბოინგს’’ თუნდაც 300 კილომეტრით ჩრდილოეთით, ან 300 კილომეტრით სამხრეთით გადაეფრინა, მაგრამ არა - ბიუროკრატი, ზოგადად, ისეთი ცხოველია, რომელიც დადგენილი წესის ცვლილებისთვის თვითონ თავს არ შეიწუხებს. მით უმეტეს, როდესაც ბიზნესი აწვება: ეს ცვლილება ხომ იმას გამოიწვევდა, რომ „ბოინგი” რამდენიმე ათასი დოლარით მეტ საავიაციო ნავთს დაწვავდა?!

ახლა კი შეიწუხეს თავი და შეცვალეს დერეფანი, მაგრამ რაღა დროს? 

სხვათა შორის, საქართველოდან - ჩრდილო ევროპის მიმართლებით (იმავე ამსტერდამისა და ვარშავისკენ) მფრინავი  ლაინერები ზუსტად ამ დერეფანს იყენებდნენ გზის შესამოკლებლად და ჩვენი საბრალო თანამემამულენი ვერ ხვდებოდნენ, რა სამკვდრო-სასიცოცხლო საფრთხეში იგდებდნენ თავს.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

მომხდარი კიდევ ერთხელ, უკვე მერამდენედ ადასტურებს, რა ლაყე მთხლე ყოფილა ეს დასავლეთი! რომ ჰკითხო, ევროპული ცივილიზაცის მთავარი ღირებულება ადამიანი, პირველ რიგში მისი სიცოცხლის უფლებაა, მაგრამ ამ საშინელების შემდეგაც კი, თუკი ვინმეს რუსეთის საწინააღმდეგო  სანქციები წამოსცდება, მაშინვე ატეხენ ვაი-ვიშს: „უი, რუსულ ბაზარს დავკარგავთ, უი,  მოსკოვთან კონფრონტაცია არ გვინდა. . . . .”

არ გინდათ და პუტინსა და ლავროვს სულ კიდიათ ეგ თქვენი მოქალაქეებიც და მათი სიცოცხლეც!

300 ადამიანი, მათ შორის 100 ბავშვი დაიღუპა!!!

მივაქციოთ ყურადღება: არც ერთი რუსი ან რუსეთის მოქალაქე არ ყოფილა,  უმრავლესობა ნიდერლანდის და ავსტრალიის მკვიდრნი იყვნენ. მხოლოდ ერთი ამერიკელი აღმოჩნდა ბორტზე. ამის მიუხედავად, პუტინი „რატომღაც” ურეკავს პირველ რიგში ამერიკის შეერთებული შტატების პრეზიდენტს და მას ატყობინებს მომხდარის შესახებ.

თუ არაფერ შუაშია რუსეთი, თუ „ბუკ”-ი მას არ გადაუცია სეპარატისტებისთვის და თან რუსი სპეციალისტები არ მიუყოლებია (რაკი ასეთი დანადგარი საკმაოდ რთული სისტემაა და,  „კალაშნიკოვის” ავტომატისგან განსხვავებით, ყველა ძაღლი-მამაძაღლი ვერ მოიხმარს),  თუკი დანაშაული არა რუსეთის ტერიტორიაზე (ტერიტორიიდან) მოხდა, მაშინ რატომ ურეკავს რუსეთის პრეზიდენტი პირველ რიგში ამერიკის პრეზიდენტს და არა ნიდერლანდის ან ავსტრალიის პრემიერ-მინისტრებს?

ისინიც ჰყვებიან ეშმაკურ თამაშის წესს და „ერთობლივ გამოძიებაზე” საუბრობენ მაშინ, როდესაც სეპარატისტებმა უკვე გაიტაცეს თვითმფრინავის „შავი ყუთები” და ამბობენ: ვერ ვიპოვეთ, არ ვიცით სად არისო - რათა საერთაშორისო გამოძიებას ხელჩასაჭიდი არაფერი დარჩეს.

რუსეთი აქ „საერთოდ არაფერ შუაში” გამოდის, რადგან უკრაინის ტერიტორიაზე მოხდა და სეპარატისტები, ფორმალურად, უკრაინის მოქალქეები არიან - მიდი და ელაპარაკე.

ამ დროს ეს „დასავლეთი”, ჩვენ რომ ღირებულებებზე დაფუძნებული ერთობა გვგონია, პრაგმატულად ფიქრობს იმაზე, რამდენს დაკარგავს რუსული ბაზრის ჩაკეტვის შემთხვევაში. კომიკურია, მაგრამ ევროკავშირი სანქციებს აწესებს არა რუსული ისტებლიშმენტის წევრთა, არამედ დონეცკისა და ლუგანსკის სეპარატისტ-ავაზაკთა ბანდის ლიდერთა წინააღმდეგ. არადა მათ სწორედაც არანაირი საბანკო ანაგაიშები არა აქვთ დასავლეთში და სულ არ ანაღვლებთ, „შენგენის” ვიზებს მიიღებენ თუ არა.

ბოლოს და ბოლოს, ამაზე უარესი, ამაზე საშინელი რა უნდა ჩაიდინოს კრემლმა?

და, სხვათა შორის, ისიც უნდა ითქვას, (ვისთვის სასიამოვნოდ, ვისთვის უსიამოვნოდ), რომ იმავე დასავლეთის ამგვარი მთხლეობის პირობებში, პოლიტიკა, რომელსაც დღევანდელი მთავრობა ატარებს რუსეთის მიმართ (მათ შორის უკრაინის საკითხში!) არის, დიახაც, აბსოლუტურად სწორი და მიზანშეწონილი.

 ამას  წინათ Bloomberg-ის ერთი  კორესპონდენტი ჩააცივდა  ირაკლი ღარიბაშვილს: „უკრაინაში რუსეთის ქმედებების გამო დასავლეთმა რა სანქციებს უნდა მიმართოს მოსკოვის წინაამდეგო”. ღარიბაშვილმა არ უპასუხა, მაგრამ მეორედ, მესამედ, მეოთხედ (!) დაუსვა იგივე კითხვა და მაინც ვერ მიიღო  ის სკანდალური პასუხი, რაც უნდოდა.

ძალაუნებუად იქით გიჩნდება კითხვა: კი მაგრამ, შე დედაარღნიანო,  ამ კითხვას მე, - 4 მილიონიანი, საცოდავი, გაუბედურებული, დანაწევრებული, ღარიბ-ღატაკი, ნაწილობრივ უკვე ოკუპირებული   ქვეყნის პრემიერს რომ მისვამ,  რატომ იმათ არ ეკითხები ამ ფორმით იმათ, ვისაც თავი ევროპული ცივილიზაციის ლიდერად მოაქვს?

 რატომ არ ეკითხები ანგელა მერკელს, - „დრეზდენელ მეგობარ ვალოდიასთან” რომ ტკბილად კურკურებს ხოლმე ტელეფონით? რატომ არ ეკითხები იტალიის პრემიერს, რომელიც ნებისმიერი ანტირუსული სანქციის წინაამდეგია („უიმე რუსი ტურისტები თუ არ ჩამოვიდნენ ვენეციაში, ხომ დაემხო ევროპული ცივილიზაციაო” - ჯერ კიდევ მისმა წინამორბედმა სილვიო ბერლუსკონიმ თქვა 2008 წელს); რატომ არ ეკითხები ყოფილი ზესახელმწიფოს (ამერიკის შეერთებული შტატების)  საკუთარ  კომპლექსებში  ჩაძირულ, ნობელის პრემიის ლაურეატ  „აფროამერიკელ” პრეზიდენტ ბარაქ ჰუსეინ ობამას, რომლის ბოლო პრეს-კონფერენცია, - „ბოინგის” თემაზე, -  სამარცხვინო კაპიტულაციის ისტორიული ნიმუში იყო?!

ამ  საცოდავმა საქართველომ რა უნდა ქნას და რა მხარდაჭერას  უნდა ელოდოს თქვენგან, როცა საკუთარი თავისთვის და საკუთარი მოქალაქეებისთვის ვერ გიშველიათ?

დავით ავალიშვილი, გაზეთი „პრემიერი“ 

FaceBook