გამოხმაურება - პასუხი ლია წიქარიშვილს

გაზეთ „პრემიერში“ გამოქვეყნებულ ანკა ბაზერაშვილის ინტერვიუზე ლია წიქარიშვილთან: “ვინც უნდა დაგვეტაკოს და გვეჩხუბოს, ცილი დაგვწამოს, ემიგრაციაში ჩვენს ქართულ საქმეს მაინც გავაკეთებთ” ძვირფასო რედაქცია, თქვენი რესპოდენტის, ქალბატონ ლია წიქარიშვილის მწირი ლექსიკა, ყოველგვარ ლოგიკას მოკლებული და არაადეკვატური ბრალდებები ჩვენთვის უცხო ამბავი არ არის. იგი სრულიად მოწყვეტილია რეალობას და მხოლოდ ჭორებზე აგებული ინფორმაციით საზრდოობს. წიქარიშვილს არ გააჩნია არანაირი კომპეტენცია საიმისოდ, რომ საგაზეთო ინტერვიუებში ზოგადად ქართული ემიგრაციული საზოგადოების საქმიანობაზე ისაუბროს, მით უფრო განიხილოს და შეაფასოს იგი. ქალბატონ წიქარიშვილის პიროვნულ თვისებებთან ჩვენ საქმე არ გვაქვს, ამ ღია წერილის დანიშნულება მხოლოდ ის გახლავთ, რომ მკითხელი წიქარიშვილისეულმა მცდარმა, ცილისმწამებლურმა და ყოველგარ ლოგიკას მოკლებულმა გადაუმოწმებელმა ფაქტებებმა შეცდომაში არ შეიყვანოს: _ ტყულია, რომ საბერძნეთის რესპუბლიკა, მძიმე ინვალიდის მომვლელ ემიგრანტებს უფასოდ უკეთებს ქვეყანაში ცხოვრების უფლების დამადასტურებელ საბუთებს. სრულიად ყველა სახელმწიფო მოსაკრები ძალაში იყო და ამას ემატებოდა ადვოკატის მომსახურების სოლიდური თანხაც. გამონაკლისი არ დაშვებულა! ეს ფაქტი შეგიძლიათ გადაამოწმოთ საქართველოშივე, საბერძნეთის საკონსულოში. - ტყუილია, რომ საქართველოს ყოფილი გენერალური კონსული ნიკოლოზ გოგიტიძე თანამდებობიდან მოიხსნა! იგი საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტროს კადრია და ამ სამინისტროს საკადრო პოლიტიკის დაქვემდებარებით, გადაყვანილია სხვა თანამდებობაზე. ამ ფაქტს უპრობლემოდ დაგიდასტურებენ ხსენებულ სამინისტროში. - ტყუილია, რომ საბერძნეთში საქართველოდან ხშირად (!!!) ჩამოდიან არასამთავრობო ორგანიზაციები! უკანასკნელი 10 წლის განმავლობაში მხოლოდ ორიოდე ფაქტს ჰქონდა ადგილი და ამის გადამოწმებას ვერსად შეძლებთ, ამიტომ ან სიტყვაზე უნდა გვენდოთ და ან კარგად გაარკვიოთ, - რას უწოდებს ლია წიქარიშვილი არასამთავრობო ორგანიზაციებს? - ტყუილია, რომ "თესალონიკის ქართული დიასპორის კონფედერაცია" დაფინანსებადი ორგანიზაციაა და მას ემიგრანტთა დასახმარებლად საიდანმე თანხა შემოუდის. ის ისეთივე ემიგრანტთა სხვადასხვა ჯგუფებისა და შემოქმედებითი კოლექტივების გაერთიანებაა, როგორც ათასობით სხვა ემიგრანტული სათვისტომოები. ქალბატონი რესპოდენტის არაკომპეტენტურობა და საქმეში ჩაუხედავობა აქედანაც ჩანს, რომ იგი ამ ორგანიზაციას დაფინანსებადი, ანუ გრანტებით მოქმედი ორგანიზაციების გვერდით მოიხსენიებს და იგივე პრეტენზიები აქვს მის მიმართ. რაც შეეხება სკოლაში "გადაქსეროქსებული" დედა ენით სწავლებას და ამით სკოლის პედაგოგების ხელის მოთბობას, აქ ალბათ უბრალო არითმეტიკული გაანგარიშებითა და ერთი გვერდი ნაბეჭდი მასალის გადაქსეროქსებისა და აკინძვის ღირებულების ცოდნითაც იოლად მივხვდებით, რომ ქალბატონი წიქარიშვილი დემაგოგობს. სასაცილო ბრალდებაა ასევე, რომ თურმე სიმბოლური თანხის, რომელიც 10-20 ევროს არ ასცილებია თვეში და ორი წლის განმავლობაში ეს თანხა სკოლის ფართობის ქირის დაფარვასაც ვერ სწვდებოდა, რის გამოც პედაგოგები სრულიად უანგაროდ მუშაობდნენ, გოგბერაშვილი და ციგროშვილი ცდილობდნენ ემიგრანტებისათვის მძიმე შრომით აღებული ფული სკოლაში დაეტოვებინებინათ. პატივცემულო რედაქციავ, ხომ ვერ გვეტყვით, როგორ უნდა "გადავაქსეროქსოთ" დისკი?! ან რომელი გაანგარიშებით ვისარგებლოთ, რომ ქალბატონი რესპოდენტის მიერ სკოლისთვის გადმოცემული 4(და არა 5) დისკი, თითოს 10 ევროდ რომ ჰყიდდა, 100 ევრო გამოვიდეს?! მეორე მხრიდანაც რომ შევხედოთ საკითხს, თქვენ მაინც ხომ იცით, რომ ნებისმიერმა უსახსრო პატრიოტმა უფასოდ შეიძლება საკუთარი დრო და ნერვი მოგახმაროს, მაგრამ სხვას ვერაფერს გაიღებს, რადგან სხვა არც მას გააჩნია. ემიგრაციის შინაარსიც ეს არის, რომ მასწავლებელმა შენს შვილს მშობლიური ენა ასწავლოს, ანუ დაგეხმაროს... ანუ, სიკეთეს გაზიაროს. და თუკი მასწავლებელი ამ ვალდებულებას იღებს, მაშინ მშობელიც ზუსტად ასევეა ვალდებული, საპასუხო ქცევით გაიღოს თავისი ხელფასიდან მასწავლებლის მიერ შესრულებული სამუშაოს სიმბოლური საფასური. ეს ყველაფერი ხომ ურთიერთშეთანხმების საფუძველზე ხდება? იქნებ ვინმე ფიქრობს, რომ ემიგრაციაში მყოფი მასწავლებლები რაიმე სოციალური უზრუნველყოფის უპირატესობით სარგებლობენ და მხოლოდ გასართობად ირჩევენ ემიგრაციაში მასწავლებლობას? ლია წიქარიშვილი რომ ასე თვლის, ჩვენ კარგად ვიცით... მაგრამ, იმედია ასე არ ფიქრობთ არც თქვენ და არც თქვენი მკითხელი. არ არსებობს ის უფასო სკოლა, რომელიც ქალბატონმა ლიამ საკუთარი პროტეჟეს დამსახურებად ახსენა (მოგატყუათ, თქვენც და თქვენი მკითხველიც!); არც მისივე სანაქებო „ოქროს საწმისის“ უფასო პროდუქცია არსებობს ბუნებაში (ესეც მოგატყუათ!) და არც სტუდია „გუთანის“ ცრემლიანი ვიდეომასალა გავრცელებულა თესალონიკში საჩუქრებად, რომლის რეალიზაციაც რუსთავის ორგანიზაციამ სწორედ ქალბატონ ლიას მიანდო, მაგრამ არავის აუტეხავს აყალ-მაყალი. პირიქით, რაც შეგვეძლო, დავეხმარეთ. - ასევე ტყუილია, რომ საბერძნეთში ვაკანსიის ინფორმაცია 200-300 ევრო ღირს. სამუშაო ადგილების გაყიდვა (სამუშაო ადგილების და არა, ინფორმაციის) ცხადია, ხდება, მაგრამ ამას აკეთებს ან ოფიაციალური დასაქმების სამსახური და ან ადამიანი, რომელიც კონკრეტულ სამუშაო ადგილს ათავისუფლებს და მასაც თავის დროზე ნაყიდი ჰქონდა ეს ადგილი. წიქარიშვილის ტყუილების ჩამოთვლა შორს წაგვიყვანს. ახლა უკვე თქვენი ინტერვიუერის მტკნარ სისულეებსა და ულოგიკობაზეც ვეტყვით მკითველს: ერთმანეთის გაუტანლობა საერთოდ არ წარმოადგენს ემიგრაციულ სენს. მშვენივრად მოგეხსენებათ, რომ ასეთით დაავადებულია მთელი კაცობრიობა. არაჯანსაღი კონკურენცია ყველგან აქტიურად პარპაშებს და ემიგრაციაც ისევე განიცდის სულიერ არაკორექტულობას, როგორადაც დანარჩენი სამყარო... პირიქითაც კი: სწორედ ემიგრაციაში უფრო იკვეთება ერთმანეთის თანადგომა და ერთმანეთის იმედი. თუკი ვინმე ბუნებით მევახშეა, რა ლოგიკით თვლის ქალბატონი ლია, რომ ამ მევახშემ ემიგრაციაში მევახშეობა არ უნდა იკადროს? თუკი ვინმე სამსახურებს ყიდის, ვითომ ემიგრაცია რა იმისთანა პარნასია, რომ ამ სივრცეში არ შეიძლება ხელის მოთბობა? რატომ ვაიგივებთ ერთ და ორ უზნეოს მთელს საზოგადოებასთან, როცა სწორედ ემიგრაციაში ასობით მეგობარი გამოჩნდება ისეთი, რომელიც ბოლომდე გაგიტანს? აქ, რაიმე გამორჩენის გარეშე, წლობით აქვთ გასესხებული თანხები ერთმანეთზე! აქ ერთმანეთის ავადმყოფობას საერთო ძალებით ებრძვიან! აქ, ერთ ნებისმიერ უმუშევარზე, ათობით მეგობარი ზრუნავს, რომ სადმე, როგორმე ახალი სამსახური მოიძიოს! ...და საერთოდ, აქ იქცევიან ზუსტად ისე, როგორც იქცევიან საქართველოში... ანუ, კარგი საკუთარ სახეს არ კარგავს და კუზიანს ემიგრაცია კი არა, სამარე ასწორებს! - მტკნარი სისულელეა, რომ ემიგრანტები მონურ შრომას ვეწევით! ჩვენ აქ არავის მოვუწვევივართ (არც არავის გამოვუგზავნივართ) საბჭოურ უსაქმურობაში ხელფასების ასაღებად. ჩვენ აქ ჩვენს დროს ვყიდით და ვალდებულები ვართ ამ გაყიდულ დროში სწორედ ის მოვალეობა შევასრულოთ, რაც ვიკისრეთ. აქ ძალით არავინ მიათრევს ემიგრანტებს ჩაკეტილ და ფარულ მაღაროებში სამუშაოდ. აქ ჩვენ წინასწარ ვუთანხმდებით სამუშაო პირობებზე და მხოლოდ ამ შეთანხმების შემდეგ ვწყვეტთ - ვიმუშავოთ თუ უარი ვთქვათ შემოთავაზებულ საქმეზე, ხელფასზე, პირობებზე. დიახ, აქ არ შეიძლება დღის განმავლობაში უსასრულო რაოდენობით სვა ყავა, ისაუბრო ტელეფონით, უყურო ფილმებს და ითამაშო კომპიუტერით... რა, განა საქართველოში ეს ისევ შესაძლებელია, როგორც ადრე იყო? გარწმუნებთ, ჩვენ სწორედ ემიგრაციაში ვისწავლეთ, რას ნიშნავს სრულფასოვანი შრომა! ვისწავლეთ საკუთარი შრომის გაფრთხილებაც და დაფასებაც! ...და ყველაზე მთავარში გვინდა, ჩვენს სიტყვას ენდოთ: სწორედ საბერძნეთია ის ქვეყანა, სადაც დამქირავებელი, უზომოდ აფასებს კარგ მუშაკს, ენდობა, უყვარს და ყველანაირ გაჭირვებაში მზად არის დაეხმაროს. ამის უამრავი ფაქტი არსებობს ემიგრაციის ისტორიაში. და ვისაც ორი ოფისის ერთ დღეში დალაგება ემძიმება ან ეთაკილება, ღმერთმანი, არავინ აკავებს! - ამაშიც გვენდეთ. სხვა საქმეა, თუკი საბერძნეთში გამძვინვარებული ეკონომიკური კრიზისის გამო სამუშაო ადგილების მოძებნა ჭირს და ბევრი ჩვენი თანამემამულე იძულებულია დათანხმდეს შედარებით შეზღუდულ სამუშაო პირობებს. - წარმოუდგენელია, რა ლოგიკით მსჯელობს წიქარიშვილი იმაზე, რომ ქართულ ემიგრაციაზე ვინმემ უნდა იზრუნოს აუცილებლად? ვინ კონკრეტულად, - თავად გაჭირვებაში ჩავარდნილმა საქართველომ, რომელსაც დროებით გავერიდეთ, რომ აქედან ჩვენი დახმარება შევაწიოთ თუ არანაკლებ კრიზისულ მდგომარეობაში მყოფმა საბერძნეთმა, რომელიც სრულიად არ იყო მზად ემიგრაციის ამხელა ტალღის მისაღებად და ძალით შემოვეჭერით? აღარაფერს ვამბობთ იმ ყეყეჩურ "იდეა-ფიქსზე," რომელიც უკვე ამდენი ხანია აკვიატებული აქვს ქალბატონ წიქარიშვილს და მიაჩნია, რომ „საცოდავ“, ხუთასევროიან ხელფასზე მყოფ ემიგრანტს, თურმე მისსავე მდგომარეობაში მყოფი თანამემამულე უნდა დაეხმაროს ოფიციალურად, აუცილებლად, იურიდიულად... რომ სათვისტომო თურმე ვალდებულია ნებისმიერი ემიგრანტის გასაჭირს საიდანღაც ძლიერი ფინანსური დახმარება შეაშველოს... ქალბატონ წიქარიშვილს წარმოდგენა არა აქვს, რას ნიშნავს ქართული სათვისტომო!.. არ იცის, რომ სათვისტომო ფულებს არც არიგებს, არც ევალება და არც აქვს. წიქარიშვილს აქვს „აკვიატება“, რომ თესალონიკში მცხოვრები, სავარაუდოდ 15 000 ქართველი აუცილებლად ერთ მუჭად უნდა შეიკრას და წიქარიშვილის გაურკვეველი ფერის დროშას შეაფაროს თავი. ჩვენ კი მიგვაჩნია, რომ 15 000 ქართველის პირობაზე, პრეისტორიული ჯოგივით კი არ უნდა აიზილოს ერთმანეთში ქართველობა, არამედ მინიმუმ 150 ქართული საკვირაო სკოლა უნდა არსებობდეს, 30 სათვისტომო უნდა ცდილობდეს თანამემამულეთა შემოკრებას, 3 თეატრალური დასი უნდა იყოს, ათობით წიგნის მაღაზია უნდა ფუნქციონირებდეს, ოთხი-ხუთი ქართული გაზეთი უნდა გამოდიოდეს და ასამდე დამოუკიდებელი, ეროვნული სამზარეულოს კვების ობიექტი უნდა მუშაობდეს... და უნდა იყოს ჯანსაღი კონკურენცია! ხოლო როცა, რომელიმე თანამემამულეს გაუჭირდება, მას უნდა მიეხმაროს მხოლოდ მეგობარი, გულშემატკივარი და ჭირისუფალი, რადგან... რადგან, ძვირფასო რედაქციავ, ჩვენ ყველას გვიჭირს (ჩვენ არა ვართ ისტორიულად ძლიერი და მდიდარი ებრაული ან სომხური დიასპორები) და თუ თანადგომა ჯგუფ-ჯგუფად არ გადანაწილდა, სხვაგვარად ვერ დავეხმარებით ერთმანეთს. არ ვიკადრებთ და თქვენი რესპოდენტივით აღარ ჩამოვთვლით თითოეული ჩვენგანის მიერ გაწეულ დახმარებებს, ფულის შეგროვებებს, მიცვალებულთა სამშობლოში გადასვენებებსა და უბრალო კეთილი სიტყვით გამოხატულ თანადგომებს, რადგან ამგვარ ნუსხას მხოლოდ სულმდაბალი ადამიანი იწერს საკუთარი უბის წიგნაკში. წიქარიშვილი ასევე "გულდათუთქული" საუბრობს დიასპორის სამინისტროსადმი ქართული ემიგრაციისათვის გამოყოფილი თანხის არამიზნობრივ ხარჯვაზე და ამ ამბავზე მიბმულ დიასპორის კონფედერაციის ლანღვას უფრო ენერგიულად განაგრძობს. ჩვენ ამ საკითხს აქ არ შევეხებით, რადგან დიასპორის სამინისტრო ბრალდებაზე რეაგირებას ალბათ თავად მოახდენს. ერთს დავძენთ მხოლოდ, რომ ჩვენმა სკოლამ წელს დიასპორის სამინისტროსაგან გამოგზავნილი სახელმძღვანელოების ნაწილი მიიღო და ნაწილსაც ელოდება. ასევე აქაურმა სამმა ქორეოგრაფიულმა ანსამბლმა სამინისტორსგან საცეკვაო კოსტუმები მიიღო. სხვათა შორის, ფორმამიღებული ანსამბლების ჩამონათვალში რესპოდენტის კუმირის, ელგუჯა მინაძის საზოგადოება "საქართველოს" ანსამბლიც არის, მაგრამ ეს მას რატომღაც "დაავიწყდა!.." მართალია, რესპოდენტი ნაციონალების ფრთის ქვეშ ყოფნას გვაბრალებს, მაგრამ იმ ფაქტს სად ემალება, რომ ნაციონალების საარჩევნო მარცხი ამ ქალაქში მხოლოდ მისი დამსახურება არ არის?! მთელმა ქალაქმა იცის, რომ კონფედერაციის ძალების მოკრება სწორედ იმ მიზნით მოხდა, რომ წინა წლების გამოცდილებიდან გამომდინარე, ქალაქში არ დაგვეშვა არჩევნების გაყალბებისა და სამართლიანობის დარღვევის ფაქტები. ჩვენ ემიგრაციაში მყოფი საქართველოს მოქალაქეები ვართ და ჩვენთვის არ არსებობს ესა თუ ის პარტია და მისი ინტერესები. ჩვენთვის არსებობს საქართველოს ინტერესები და მუდამ ვმოქმედებთ და ვიმოქმედებთ ამ ინტერესების დასაცავად და არა რომელიმე პარტიისა და ხელისუფლებისა. - აი, ამ ლოგიკისა და აზროვნების ქალბატონი საჯაროდ აცხადებს, რომ ვინც არ უნდა ეჩხუბოს (ჰმ, დაეტაკოს!) და შეეწინააღმდეგოს, ემიგრაციაში მაინც ქართულ საქმეს გააკეთებს! ასეთ შემთხვევაში რედაქციასაც და მკითხველსაც მინიმუმ ამ ადამიანის სათუო ფსიქიკურ მდგომარეობაში მაინც უნდა შეეპაროს ეჭვი... - ვინ, როგორ, სად შეუშალა ხელი ან რაში გამოიხატა მის მიმართ ქართველთა მუხთლობა? ჩასაფრებასა და დასმენებზე გაწიწმატებულმა სუბიექტმა აქეთ გადაასხა ლაფი 15 000 კაციან ქართულ საზოგადოებას და თქვენთვის ეს ცალსახად დამაჯერებელი არგუმენტი აღმოჩნდა? ადამიანი თავისივე სიტყვებით გაცნობებთ, რომ კვირაში ერთი დღე, რამდენიმე საათით შეუძლია სამსახურიდან გამოვიდეს საზოგადოებაში და თქვენც დარწმუნდით, რომ იგი მაინც გააკეთებს ქართულ საქმეს? თავადვე მოგახსენათ, რომ გენერალურ კონსულს საჯაროდ მიმართა „ქართველი ქალის ტრადიციული კდემამოსილებით“: „მაგ მოსაწვევებს სიფათზე აგაკრავ, შე არაკაცო!“ და ამის შემდეგ ვინმე ფიქრობს, რომ ქართული საქმის კეთებაშია ჩაფერფლილი ლია წიქარიშვილი? P.S. პატივცემულო რედაქციავ, წერილი გამოსაგზავნად მზად იყო, როცა ქალბატონი წიქარიშვილი ჩვენთან მობრძანდა და ბოდიში მოგვიხადა, მაგრამ თქვენივე გაზეთის მეშვეობით, ასევე სახალხოდ მოეხადა ბოდიში საზოგადოებისათვის მისი მხრიდან შეცდომაში შეყვანის მცდელობისათვის, უარი განაცხადა. ამ ქალბატონისა და მისი კუმირის, ელგუჯა მინაძის ყოვლად უპასუხისმგებლო, ყოველგვარ ლოგიკას მოკლებული ცილისწამებისა და ლანძღვის ნიავღვარს აქაური ემიგრაცია დიდი ხანია, შეეჩვია. მაგრამ რადგან მათ სარბიელი ეცოტავათ და ეს უმსგავსობა უკვე ოფიციალურ პრესაშიც გააჟღერეს-ერთმა ინტერ-ვუის, ხოლო მეორემ ვაი-კომენტარების სახით, თავს ვალდებულად ვთვლით და იძულებულნი ვართ პასუხიც ამავე პრესის საშუალებით გავცეთ. ჩვენ დღეს უცხო მიწაზე ვიმყოფებით. თითოეულ ჩვენგანს ღრმად გვაქვს შეგნებული ჩვენი პასუხისმგებლობა ჩვენი ქვეყნის პრესტიჟისა და ავტორიტეტის წინაშე. ამის გამო, თავს ვარიდებთ ცილისწამებისათვის შესაბამის სამართლებრივ ნორმებს მივმართოთ და იმედს ვიტოვებთ ( თუმცა ამ იმედის თავადაც არ გვჯერა), რომ ამის იქით წასვლა აღარ გახდება საჭირო. წინააღმდეგ შემთხვევაში იცოდეს წიაქრიშვილმა და მისმა დამქაშებმა, რომ სამართლებლივი დავა სასამრთლოში გადაინაცვლებს.

თესალონიკის ქართული დიასპორის კონფედერაციის სათათბირო, თესალონიკში მცხოვრები ქართველი ემიგრანტები: ე.ციგროშვილი, რ.გოგბერაშვილი, ხ.ბალახაშვილი, ე.ფიფია, ნ შარიქაძე, მ.ჯანგიძე, ნ. ლევაშჩენკო, ხ. მაისურაძე, ი. ბუაჩიძე, მ. კობახიძე, ლ. ჯოხაძე, ე.დარბაიძე, ნ. მილაშვილი, ა. ვანიშვილი, ლ. სულიაშვილი, ქ.გონგლაძე, ო.კვირიკაშვილი, ე. ბეჟანიშვილი, ლ.მელიქიშვილი, დ.ტურიაშვილი, ე. ნიგალაძე, ი.ჩაჩანიძე, დ.გარიევა, ს.მუქერია, მ. ჯიქია, მ.გიგაური, ს.პაიჭაძე, ქ.გვანცელაძე, თ.ქავთარაძე, ს.ტოკლიკაშვილი, ხ.ცხომელიძე, მ.ბიგვავა, ვ.ძნელაძე, ზ.დუგლაძე, ზ.მღებრიშვილი, მ.ბირინიდი, მ.დვალიშვილი, დ.დვალიშვილი, ნ.ფულარია, ე.შარიქაძე, ი.თუთისანი, ი.კუხალაშვილი, ი.სუხიშვილი, გ.სიმონიშვილი, ლ.ლიპარტელიანი, ნ.გუდალაძე, ნ.ჯიქიძე, ნ.მუჯრიშვილი, ზ.მანჩხაშვილი, თ.გურგენიძე, ნ.ქიტოშვილი, ნ.გაფრინდაშვილი, თ. ჯინორიძე, ვ.აპოსტოლოვი, დ.ალექსანიდი, ქ.კალაძე, ც.გოგლიჩიძე, ლ.ფილიშვილი, ე.კარტაშინსკაია, ი.ლობჯანიძე, ნ.ოდიშელიძე, მ.მეტრეველი, მ.ჭუმბურიძე, მ.მეტრეველი, ზ.გუჩმანიძე, მ.ძეგლიგაშვილი, ლ.კალაძე, ნ.მაისურაძე, მ.ნათაძე, ი.ხონელიძე, ს.დვალი, თ.კიწმარიშვილი, ნ.სიდამონიძე და სხვ.

2014 წლის 8 ივნისი. საბერძნეთი. თესალონიკი.

FaceBook