ტყუპისცალებივით ჰგვანან ერთმანეთს "ნაცები" და "ქოცები"
კოჰაბიტირებულ საქართველოში, ცხადია, ჯანდაცვაც კოჰ-ფორმატში მუშაობს, თუმცა შიგადაშიგ ურთიერთობა ნაცებსა და ქოცებს მაინც ეძაბებათ, და ამ დარგის განადგურებას ერთმანეთს აბრალებენ. სიტუაცია მართლაც სასაცილოდ გამოიყურება, თუმცა რეალურად, ჯანდაცვის საქმე სატირლად უფროა, რადგან პიარის გაუმჯობესებას თუ არ ჩავთვლით, ამ სფეროში მდგომარეობა დიდად არ შეცვლილა. ახლახან ჯანდაცვის ყოფილმა მინისტრებმა _ ზურაბ ჭიაბერაშვილმა და სანდრო ურუშაძემ შეუტიეს თავისი ჭკუით ამჟამინდელ კოლეგას, დავით სერგეენკოს და საყოველთაო ჯანდაცვისა და მედიკამენტების ფასების ზრდასთან დაკავშირებით კრიტიკული განცხადებები გააკეთეს. თქვეს, რომ საყოველთაო ჯანდაცვით მოსახლეობა კმაყოფილი არ არის და წამლებზე ფასები არ უნდა იზრდებოდეს. ყოფილ მინისტრებს ჯანდაცვის ამჟამინდელი მამა, დავით სერგეენკო გამოეხმაურა და ავტორიტეტული და პროფესიონალური ორგანიზაციების კვლევის შედეგები დაუდო, სადაც ჯანდაცვის ამჟამინდელი სამინისტროს დამსახურებაზეა საუბარი. მისი თქმით, საყოველთაო ჯანდაცვის პროექტი არის ძალიან წარმატებული. რაც შეეხება მედიკამენტებზე ფასების ზრდას, ამაზე მკაცრი მონიტორინგი გვაქვს დაწესებული, თუმცა ჯანდაცვის სამინისტრო ფასწარმოქმნაში არ მონაწილეობს და ამას ბაზარი არეგულირებსო. მინისტრმა ხაზი გაუსვა იმასაც, რომ მესამე ლოტიანი (ყველაზე ძვირი) წამლების ფასის კლებას სწორედ სახელმწიფო აქტივობით მიაღწიეს, ბოლოს კი დასძინა: რაღაც რესურსი კიდევ მაქვს კორექტულობისა და კოლეგიალობის, ამიტომ მოვერიდები ამ განცხადების ავტორების მკაცრ კრიტიკასო. ანუ სახეზეა კოჰაბიტაციის ნათელი მაგალითი, რომელზეც ზედგამოჭრილია ქართული ანდაზა: ხელი ხელს ჰბანს, ორივე ერთად კი _ პირსო. ამ უკანასკნელში კი კოჰაბიტირებული, ყოფილი და ახალი ხელისუფლებების ნაზავი იგულისხმება. ახლა მე მომისმინონ ორივე კოჰ-მხარემ და უკეთ დავანახებ ყველას, როგორ მდგომარეობაში იყო და არის ქართული ჯანდაცვა, ვინ როგორ ავნო (მეც ვიყენებ ჩემი მოთმინების რესურსს და ჯერჯერობით რბილად ვამბობ) და აქვთ თუ არა ექს თუ არსმინისტრებს ხალხის სახელით ხმის ამოღების უფლება, როცა არც წინათ და არც ახლა მათ აზრს არც უსმენდნენ და არც იზიარებენ?! ამ შემთხვევაშიც ერთი მხარე მეორეს ხალხის სახელით უყენებს პრეტენზიებს და ისიც ისე პასუხობს, რომ ხალხს არაფერს ეკითხება.
ჯანდაცვის ნგრევასა და ხალხისთვის სიცოცხლის უფლების წართმევის მცდელობის დაწყებას სააკაშვილის რეჟიმს ვერ დავაბრალებთ, ეს უფრო ადრე, ჯერ კიდევ დამოუკიდებელი საქართველოს შექმნის გარიჟრაჟზე დაიწყო. პირველად ჯანდაცვის რეფორმაზე ავთო ჯორბენაძის მინისტრობის დროს მოქკავშირმა დაასველა ენა და განგვიცხადა, რომ ჯანდაცვაში რეფორმა ხალხის საკეთილდღეოდ ხდებოდა. მტყუან-მართალს ხომ დრო წარმოაჩენს და დღეს ყოფილი მინისტრის, ჯორბენაძის ოჯახი კლინიკების მფლობელია, საიდანაც ცხადია, სოლიდურ ფულს ჭრის. არადა ე.წ. რეფორმა ხალხისთვის მინდაო, თავის დროზე ისიც ამბობდა. სააკაშვილის პერიოდში კი, ჯანდაცვაში თუ რაიმე დასანგრევი იყო, ბოლომდე დაინგრა. ამ დროს შესრულდა საავადმყოფოებისა და პოლიკლინიკების გაყიდვა-გადაყიდვების მტარვალური გეგმა. სამედიცინო ობიექტები, რომელიც მანამდე ჯერ კიდევ სახელმწიფოს, ანუ ხალხს ეკუთვნოდა, პროფესიით მშენებლებისა და ჯანდაცვასთან მწყრალად მყოფი ადამიანების ხელში აღმოჩნდა, თუმცა ყველამ იცოდა, მათ უკან ჯანდაცვაში წამომჯდარი ბობოლა ჩინოვნიკები რომ იდგნენ. მათი გვარ-სახელებიც ცნობილი იყო, მაგრამ მაინც ურცხვად უარყოფდნენ ამ კავშირებს და გვიმტკიცებდნენ, რომ ესეც ხალხის სასიკეთოდ ხდებოდა. მიშას ჯანდაცვის მინისტრებიდან განსაკუთრებულად გამოვარჩევ ანდრია ურუშაძეს, რომლის ხელითაც გაკეთდა ამ დარგისთვის და ცხადია, საზოგადოებისთვის საკმაოდ ცუდი საქმეები. მინისტრის რანგში მყოფმა ურუშაძემ საახალწლოდ მოსახლეობისადმი მიმართვა გაავრცელა, რომელშიც ქართული ჯანდაცვის მომავალი ისეთ ნათელ ფერებში იყო წარმოსახული, საკუთარი ქვეყნის შეგშურდებოდა. მან თქვა: `საქართველოს მთავრობის სოციალ-ეკონომიკური პოლიტიკის მიზანია, შექმნას წინაპირობები წარმატებული, მდიდარი და ერთიანი საქართველოსთვის. ამ მიზნის მისაღწევად, მოდერნიზაციისა და დასაქმებისთვის, საქართველოს მთავრობამ შეიმუშავა განვითარების ათპუნქტიანი სამოქმედო გეგმა, რომელიც მოიცავს შემდეგ მიმართულებებს: მაკროეკონომიკური სტაბილურობა, მიმდინარე ანგარიშის ბალანსის გაუმჯობესება, საუკეთესო საინვესტიციო და ბიზნესგარემოს შექმნა-შენარჩუნება, რეგიონულ-სავაჭრო და ლოგისტიკურ ცენტრად ჩამოყალიბება, ინფრასტრუქტურის გაუმჯობესება, სოფლის მეურნეობის განვითარება, განათლების სისტემის გაუმჯობესება, სოციალური პოლიტიკის დახვეწა, ხელმისაწვდომი, მაღალხარისხიანი ჯანდაცვა, ურბანული და რეგიონული განვითარება. საქართველოს ჯანდაცვის სტრატეგიის დოკუმენტის მიზანია, წარმოადგინოს სექტორის განვითარების ხუთწლიანი გეგმა, ხელი შეუწყოს რეფორმის პროცესის გამჭვირვალობასა და ანგარიშვალდებულებას მოსახლეობის წინაშე~. ამ დოკუმენტში საუბარი იყო ჯანდაცვის ხელმისაწვდომობაზე, პაციენტზე ორიენტირებულობაზე. მინისტრის თქმით, 5 წლის განმავლობაში საქართველოში ჯანდაცვა ისე შეიცვლებოდა, თითოეულ ადამიანს როცა დასჭირდება, მაშინ აღმოუჩენდნენ კვალიფიციურ სამედიცინო დახმარებას, რაც ვნახეთ, რომ ტყუილი აღმოჩნდა. სამაგიეროდ, სახელმწიფო კლინიკა კერძო დაწესებულებებად სწორედ ურუშაძემ აქცია, სადაც სამედიცინო დახმარებებზე საშინელი თანხები დაწესდა. მისი მინისტრობის პერიოდში ჯანდაცვა ხელმისაწვდომი კი არა, სრულიად ხელმიუწვდომელი გახდა რიგითი ადამიანებისთვის, თუმცა ხელისუფლების ყოფილი ჩინოვნიკები, საკუთარი ოჯახის წევრებს ქვეყნის ბიუჯეტის ხარჯზე მშვენივრად მკურნალობდნენ და ეს ხდებოდა სწორედ ჯანდაცვის სამინისტროს გავლით. დაიშალა და გაუქმდა სამედიცინო სკოლები. მათ წაართვეს შენობები და ზოგი რომელ ორღობეში გახიზნეს და ზოგიც _ რომელში. ასე განადგურდა დამწვრობის გრანდიოზული ცენტრი, რომელიც კუკიაზე იყო განთავსებული, ონკოლოგიური საავადმყოფო ჩინურ მაფიოზურ კომპანიას მიაყიდეს თავისი ველ-მინდვრებით (მერე დაიბრუნა ინვესტორისგან სახელმწიფომ), ყოფილი მე-8 საავადმყოფოს ტერიტორიაზე ამჟამად საცხოვრებელი კორპუსებია წამოჭიმული, მთავარი შენობა კი რატომღაც სამედიცინო უნივერსიტეტს გადაეცა, რომელსაც იქ ჯერ არაფერი გაუხსნია. მე-2, მე-3 სამშობიაროები აღიგავა პირისაგან მიწისა და ამ პრესტიჟულ ტერიტორიებზე ვიღაც-ვიღაცები საცხოვრებელ კორპუსებს აშენებენ, იგივე ბედი გაიზიარა თერაპიის ინსტიტუტმა, რომელსაც ორივე კორპუსი წაართვეს, კვალიფიციური მედპერსონალი კი ქუჩაში გამოიყარეს. იმ ინვესტორების დიდი ნაწილი, რომლებიც სამედიცინო ობიექტებს დაეპატრონნენ, უცხოელები იყვნენ, თუმცა ყველა ამბობდა, რომ მათ ზურგს უკან ყოფილი ხელისუფლების მაღალჩინოსნები იყვნენ ამოფარებული. ქართველი მედპერსონალი მონურ სიტუაციაში იყო ჩაყენებული. ვინც ხმის ამოღება გაბედა, დამსახურების მიუხედავად, კინწისკვრით გაყარეს სამსახურებიდან და ამ ხალხმა დღემდე სამართალი ვერსად იპოვა. მდგომარეობას ამძიმებდა სადაზღვევო კომპანიებისგან მოტყუებული იმ ბენეფიციარების მდგომარეობაც, რომელთაც სახელმწიფო დაზღვევის პაკეტები ეკავათ ხელში. ისინი დაპირებულ დახმარებებს ვერ იღებდნენ. რაც შეეხება მედიკამენტებს, მისი ფასი კატასტროფული სიჩქარით მატულობდა. არსებობს ფაქტები, 2008 წელს, ომის დროს, როცა ჯანდაცვის მინისტრი სანდრო კვიტაშვილი გახლდათ, ფარმაცევტული კომპანიები, ცხადია, ხელისუფლების ხელშეწყობით, როგორ უმატებდნენ წამლებზე ფასს. ეს იმიტომ ხდებოდა, რომ, ჯერ ერთი, ომში დაჭრილი და დაზარალებული ხალხისთვის უამრავი მედიკამენტი იყო საჭირო და ამით სახელმწიფოს კარგად წაგლეჯდნენ თანხებს, მერე კიდევ ხალხის ყურადღება იმ დროს სხვა მიმართულებით იყო გადატანილი და ამ ცვლილებას ვერავინ შეატყობდა. ამ ყველაფრის დასაფარად, ხელისუფლებაში ყოფნის ბოლო წელს, სააკაშვილმა ისტერიული ტემპით დაიწყო ე.წ. 100 საავადმყოფოს ვითომ აღმშენებლური პროექტის განხორციელება და რაც დარჩა, ბოლომდე ჩამოანგრია. ამ დროს ჯანდაცვის მინისტრი თბილისის ყოფილი მერი, ზურაბ ჭიაბერაშვილი გახდა, რომელმაც მაშინ საქვეყნოდ განაცხადა, რომ ჯანდაცვის სისტემაში საკადრო ცვლილებებს არ დაიწყებდა, მაგრამ, როგორც ხდება ხოლმე, დაპირება არ შეასრულა. ერთ თვეში სამინისტროში მან საკუთარი კადრების მიყვანა დაიწყო. ახლა ვნახოთ, ვინ დანიშნა თანამდებობებზე და მერე განვიხილოთ, ნიშნავდა თუ არა ეს რეორგანიზაცია სისტემის უარეს ნგრევას. ჯანდაცვის სამინისტროს თანამშრომელი რამაზ სულამანიძე, ჭიაბერაშვილის მერობის პერიოდში დიდუბე-ჩუღურეთის გამგებელი იყო და იქაც მის კადრად აღიქმებოდა. მას ჯანდაცვაში სოციალური მომსახურების დეპარტამენტი ჩააბარეს მხოლოდ იმიტომ, რომ სულამანიძე ჭიაბერაშვილის დეიდაშვილია. მერიაში მუშაობდნენ ჯანდაცვის სამინისტროში ჭიაბერაშვილის რეორგანიზაციით დანიშნული ორდენიძე და ჩარკვიანიც. რაც შეეხება ჯანდაცვის სამინისტროს ადმინისტრაციის იმ პერიოდის ხელმძღვანელს, გიორგი ხაბაშვილს, ისიც ჭიაბერაშვილის მერობის დროინდელი ახლობელი და მერიის სამდივნოს მთავარი მრჩეველი იყო. როცა ნაციონალურმა ხელისუფლებამ ქართლის დედაზე ინტიმურად მოლაპარაკე დედაქალაქის ყოფილი მერი სამოღვაწეოდ საქართველოს ფარგლებს გარეთ გაიყვანა და აქაურობას გააცილა, ხაბაშვილზე, რომელიც იმ დროს უკვე სააქციო საზოგადოება `გუდაურის~ გენერალური დირექტორი იყო, კონტროლის პალატამ საქმე დაიწყო და საკუთარი ნამოღვაწარი პროკურატურას გადასცა. ცხადია, ეს მასალები ახლა პროკურატურის ერთ-ერთ თაროზეა შემოდებული და უკვე არ ვიცი, ვისი ლობირებით, გაყინულ-ჩამწნილებული გახლავთ. საქმე ეხება სახელმწიფო სახსრების, 6 მილიონი ევროს კრედიტის არამიზნობრივად დახარჯვასა და სახელმწიფოსთვის არდაბრუნებას. კონტროლის პალატის მაშინდელი მაღალჩინოსნები გარკვევით ხსნიდნენ, სად და როგორ გაიფლანგა 6 მილიონი ევრო, რომელიც იმ საწარმომ, რომელსაც ხაბაშვილი ხელმძღვანელობდა, სახელმწიფოსგან მიზნობრივად ისესხა. ითქვა ისიც, რომ სამართალდამცავები შესაძლოა, საწარმოთა მართვის სააგენტოთიც დაინტერესდნენ, რადგან სწორედ ეკონომიკის სამინისტროს ამ სტრუქტურას ევალება, ეკონტროლებინა სახელმწიფოს სესხის მიზნობრივი ხარჯვაო. თუმცა ესეც ყურსმიღმა დარჩა. კონტროლის პალატის დასკვნას სს `გუდაურის~ ყოფილი გენერალური დირექტორი, შემდეგ კი ჯანდაცვის მაღალჩინოსანი გიორგი ხაბაშვილი მოკლედ გამოეხმაურა: დასკვნა მომივა, დეტალურად გავეცნობი და პასუხსაც დეტალურად გავუგზავნიო. ხაბაშვილს დასკვნა კონტროლის პალატამ გაუგზავნა, მაგრამ ფოსტა გაურკვეველი მიზეზების გამო უკან დაბრუნდა და საქმეც, როგორც ჩანს, მიჩუმათდა. დღემდე ისევ მიჩუმათებულია და ასეთი ხალხი ჯანდაცვას რომ ვერ ააღორძინებდა, ფაქტია. აღორძინების რა მოგახსენოთ, მაგრამ დაღორძინება რომ მოხდა, ესეც კარგად გამოჩნდა.
სახელისუფლებო პიარისტების მიერ იმ დროს გავრცელებული ინფორმაციით, ლაგოდეხში საავადმყოფოს გახსნასა და იქ მიშას ვიზიტს, თურმე 10 ახალშობილის დაბადება მოჰყოლია. დუშეთში საავადმყოფოს გახსნის შემდეგ კი, ჯანდაცვის მინისტრ ჭიაბერაშვილის თქმით, 17 ბავშვი დაბადებულა. ფაქტია, ხელისუფლების ფანტაზიას საზღვარი აშკარად არ ჰქონდა. ჯანდაცვის სამინისტროს პიარი ფოტოკოლაჟებს ავრცელებდა, სადაც სააკაშვილი ახალშობილი ბავშვით ახლად ნამშობიარებ ქალებთან ერთად იყო გადაღებული. ფოტოებზე ასახული იყვნენ ყოფილი პრეზიდენტი და საწოლში მწოლიარე, კარგად ჩაცმულ-დახურული, 15-საწოლიანი საავადმყოფოებით ვითომ კმაყოფილი პაციენტები, თუმცა რეალობა სულ სხვა იყო. შექმნილი სიტუაციის გასაანალიზებლად კი რამდენიმე საავადმყოფოს მდგომარეობას, მაშინდელი რესპონდენტების ენით აღვწერთ:
_ კუჭის გამორეცხვა დასჭირდა და ეს პროცედურა პალატაში რომ გაუკეთეს, ისეთი სუნი დადგა, იქ გაჩერება წარმოუდგენელი იყო. ახლობლები ვერ შედიოდნენ, პაციენტისთვის რომ მიეხედათ. ეს იმის ბრალია, რომ საავადმყოფოს ჭერი ძალიან დაბალია და არ ნიავდება. მედპერსონალს პაციენტები არ უჩიოდნენ, ყველა ამბობდა, ასეთი ყურადღებიანი მედპერსონალი არც კი გვინახავსო, მაგრამ რად გინდა, მათაც თავი საფრთხეში აქვთ. ცუდ პირობებში უხდებათ მუშაობა და მერე რაიმე რომ მოხდეს, პასუხისმგებლობა, ცხადია, მათ დაეკისრებათ. ერთ ქალს კანის გადანერგვის ოპერაციას უკეთებდნენ, გაამზადეს საოპერაციოდ და უკვე პალატიდან გამოჰყავდათ, კორიდორში საშინელი გრუხუნი რომ ატყდა. მერე ღმერთს მადლობას სწირავდნენ მისი ახლობლები იმის გამო, რომ ავადმყოფის საკაცე ცოტა შეაყოვნეს, უნდოდათ, თავქვეშ რაღაც ამოედოთ და ამან გადაარჩინა, თორემ სხვანაირად ამ ისედაც დამწვარ ადამიანს მთელი ჭერი თავზე ჩამოემხობოდა. მოკლედ, ჭერი ჩამოვარდა და ექიმს დაეცა თავში... _ ეს ამბავი დამწვრობის ცენტრის ახალ შენობაში გადაბარგების შემდეგ იქაურმა მედპერსონალმა გვიამბო. ახლა კი ამბავი, სადაც საგარეჯოს საავადმყოფოს იმ პერიოდის რეალობაა ასახული:
_ ექიმების გასახდელი ოთახი არ არსებობს, ერთი საოპერაციო ბლოკია მხოლოდ, რომელიც სამშობიაროც არის და ნებისმიერი ოპერაციაც აქ კეთდება. ერთი პაციენტი რომ გაჰყავთ, მეორე შეჰყავთ და ასე ხდება მისი გამოყენება. ოპერაციის დროს ათასნაირი ინფექციაა, მერე იქ ჯანმრთელი ქალის მშობიარობა ხომ ყოვლად დაუშვებელია?! მეორე სართულზეა საწოლები, სადაც ქალი, კაცი, ბავშვი, ინფარქტგადატანილი, მშობიარე ერთად წვანან. 5 საათის შემდეგ იქ ექიმი არ არის, სახლში მიდის და ეს პაციენტებიც მთელი ღამის განმავლობაში მხოლოდ ექთნის მეთვალყურეობის ქვეშ რჩებიან.
არ არის ადგილი, სადაც უხერხულ პროცედურებს გააკეთებ, _ ნაღებინარ, ჩასვრილ პაციენტს გაასუფთავებ და პალატაში ისე გადაიყვანენ, რამე რომ გაუკეთო. ოპერაციისთვის ხომ უნდა მოამზადო პაციენტი, დაბანო, გაპარსო. ერთხელ სანიტარი ეკითხებოდა, კი მაგრამ, სად გავპარსოო და ეგერ პალატაში გაპარსეო, ეუბნებოდნენ. იქ კი იწვა ინფარქტიანი ავადმყოფი მამაკაცი, საოპერაციოდ კი ქალი გაჰყავდათ. იცი, რა გააკეთეს? რამდენიმე თანამშრომელმა ზეწარი გაშალა, რომ ინფარქტიან კაცს ეს ქალი არ დაენახა, როგორ ამზადებდნენ საოპერაციოდ და გენიტალიებს უსუფთავებდნენ. მუდმივად ასეთ პირობებში ხდება პაციენტების საოპერაციოდ დამუშავება.
ამ ერთ წერილში, ცხადია, ნაცნგრევის ყველა ფაქტს ვერ განვიხილავთ, რადგან არც გაზეთის ფორმატი გვაძლევს ამის საშუალებას და თანაც `ოცნების~ `აღმშენებლობის~ შესახებაც ხომ უნდა ვთქვათ ორიოდე `ტკბილი~ სიტყვა?!
სანამ `ოცნება~ ხელისუფლებაში მოვიდოდა, პოლიტიკაში გადაბარგებულმა მილიარდერმა ბიძინა ივანიშვილმა ჯანდაცვის ჯგუფს ამ დარგის ასაღორძინებელი პროგრამის დაწერა დაავალა. მათაც არ დაიზარეს და წერეს და წერეს, თუმცა ამ შრომამ ფუჭად ჩაიარა და სერგეენკოს, რომელმაც საჩხერის საავადმყოფოდან მინისტრის სკამზე მოულოდნელად გადმოინაცვლა, პირველად ამ ჯგუფის წევრები დაუპირისპირდნენ. მათ პროგრამა გადაუშალეს და შემოუძახეს, იქ რაც დავწერეთ ის შეასრულე, შენებურად ნუ მიერეკებიო, მაგრამ ხალხის სახელით მოსულმა ხელისუფლებამ ხალხს ყური აღარ ათხოვა. დაპირება, რომ სამართლიანობას აღადგენდნენ, არც ჯანდაცვის კუთხით განახორციელეს _ არ გაათავისუფლეს ნაციონალური კადრები, რომლებიც წინა, ნაცმინისტრების ახლობლობით და არა კვალიფიციურობით იყვნენ დანიშნული, მათ ჩადენილ დანაშაულებსა და დარგის ნგრევაზე პასუხი არ აგებინეს, სამსახურებში არ აღადგინეს მედპერსონალი, რომელიც უკანონოდ იყო გამოყრილი. სერგეენკომ მათ სასამართლოსკენ მიუთითათ და განუცხადა, კერძო კლინიკების საქმეებში სახელმწიფო ვერ ჩაერევაო. ვერც გასხვისებული კლინიკების ბედთან მიმართებაში გამოიჩინა ახალმა მთავრობამ ფხა და შნო. ე.წ. ინვესტორებს, რომლებიც ექიმების ჩაგვრით იყვნენ დაკავებული ვერაფერი დააკლო. ცხადია, მათი უფხოობისა და უუნარობის ვირეშმაკული მიზეზიც გამოიკვეთა _ ახლაც იყიდება სამედიცინო დაწესებულებები და მედპერსონალის ბედი ახლაც სასწორზეა ჩამოკიდებული, ჯანდაცვის სამინისტრო და თავად მინისტრი კი კვლავ არაფერში ერევიან. ისევ ძველებურად დარბიან საცოდავი ექიმები მშველელის საპოვნელად, თუმცა ჯანდაცვის სამინისტროს კარი მათთვის ამჯერადაც დაკეტილია და შიგნით კვლავ ვერ აღწევენ. ამჟამინდელი მინისტრი ჯანდაცვის საყოველთაო პროგრამით ისევე ამაყობს, როგორც ნაციონალები ამაყობდნენ `100 საავადმყოფოს~ პროექტით, უმწეოთა პროგრამით, რომლითაც უმეტესად ისევ მათი ახლობლები სარგებლობდნენ. კვლავ აწუხებს ხალხს მედიკამენტების საშინლად გაზრდილი ფასები, რომელშიც ვითომ ჯერ ნაციონალური, ახლა მეოცნებე მთავრობა არ ერევა. სინამდვილე კი ის არის, რომ მონოპოლისტი ფარმაცევტული კომპანიები წინათ თუ ნაციონალების მეხარკეები იყვნენ, ახლა `ოცნებას~ უგზავნიან ხელის ჭუჭყს და ამის საფასურად `მწვანე შუქი~ აქვთ ყველაფერში ანთებული. მათ მთავრობა თუ არაფერს უკეთებს, ხელსაც არ უშლის, ხალხის ჯიბეში ხელები კარგად რომ აფათურონ. აქაც რომელი ერთი ჩამოვთვალო, ყველაფერში ტყუპისცალებივით ჰგვანან ერთმანეთს ნაცები და ქოცები, ხალხი კი მათ წინაშე მუდამ მუხლებზეა დაცემული. საზოგადოების სახელით მოსაუბრე ხელისუფლებების წარმომადგენლებს როცა მოუნდებათ, ერთმანეთს ტალახს ესვრიან და როცა მოუნდებათ _ ვარდის თაიგულებს, თუმცა ორივე ერთნაირად გასვრილი და წაბილწულია.
ანკა ბაზერაშვილი, გაზეთი "პრემიერი"
1 - USD - 2.416
1 - EUR - 2.981
100 - RUB - 3.922
2892
