ლია მუხაშავრია: “ხელისუფლებამ უნდა იფიქროს, რომ უკანონო ჩანაწერები მის წინააღმდეგაც იქნება გამოყენებული”

“დაახლოებით ვიცი, რომ ის ხალხი, ვინც წინა ხელისუფლების დროს მოსმენებს ახორციელებდა, ყველა დატოვეს სამსახურში”

“ხელისუფლებას თუ ეშინია, რომ ოპოზიცია უსმენს და ქვეყანაში უკანონობის აღსაკვეთად კვალიფიციური გამომძიებლები არ ჰყავს, მაშინ ვაი, მაგათ პატრონს!”

ჩაიდინა თუ არა ტელეკომპანია “რუსთავი 2”-მა სისხლის სამართლის დანაშაული, როცა ეთერში გაუშვა პოლიტიკოსებისა და ბიზნესმენების საუბრების ფარული ჩანაწერები? საქმე ის არის, რომ, როგორც 10 მაისს გადაცემა “განსხვავებულ აქცენტებში” ითქვა, კერძო საუბრების ჩანაწერების გამოქვეყნებასთან დაკავშირებით საქართველოს მთავარმა პროკურატურამ დაიწყო გამოძიება საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 158-ე მუხლის მესამე ნაწილით _ კერძო კომუნიკაციის ჩანაწერის უკანონოდ მოპოვებისა და გავრცელების ფაქტზე. როგორია სამართალდამცავი ორგანოების რეაქცია ფარული ჩანაწერების გამოქვეყნებაზე და რას ფიქრობს ყოველივე ამის შესახებ ხელისუფლება, ოპოზიცია და არასამთავრობო სექტორი?
ტელეკომპანია “რუსთავი 2”-ის მიერ ეთერში გაშვებულ ჩანაწერებს შორის იყო პარლამენტის თავმჯდომარის, თბილისის მერის, უშიშროების საბჭოს მდივნის, საპარლამენტო უმრავლესობისა და რამდენიმე ბიზნესმენის სატელეფონო საუბრების ფარული ჩანაწერები, რომლებიც, ტელეკომპანიის ინფორმაციით, 2013 წლის ზაფხულში გაკეთდა.

“რუსთავი 2”-ის გენერალური დირექტორის, ნიკა გვარამიას თქმით, ფარულად გაკეთებული ჩანაწერები ტელეკომპანიის ჟურნალისტს შინაგან საქმეთა სამინისტროდან მიაწოდეს, მათი გამოქვეყნება კი ერთადერთი მიზეზის გამო გადაწყდა:

”შევეცადეთ ფაქტის ხაზგასმას, რომ მოსმენები ისევ მიმდინარეობს. ვინ აკეთებს ამას, ეს სულ სხვა საკითხია და ამ კითხვას პასუხი გამოძიებამ უნდა გასცეს”.

ნიკა გვარამიას თქმით, “რუსთავი 2”-ის მიერ დასმულ შეკითხვას შინაგან საქმეთა სამინისტრომ და მთავარმა პროკურატურამ უნდა უპასუხოს, თუმცა ჯერჯერობით პროკურატურა მხოლოდ იმით შემოიფარგლა, რომ გაავრცელა განცხადება გამოძიების დაწყების თაობაზე. კერძოდ, საუბარია სისხლის სამართლის კოდექსის 158-ე მუხლის მესამე ნაწილით გათვალისწინებულ დანაშაულზე, რაც გამოიხატა კერძო საუბრის ტექნიკური საშუალებით მიღებული ჩანაწერის, ანდა ტექნიკური საშუალებით მოპოვებული ინფორმაციის უკანონოდ გამოყენება-გავრცელებაში. რაც შეეხება შინაგან საქმეთა უწყებას, მინისტრმა ალექსანდრე ჭიკაიძემ განაცხადა, რომ ჩანაწერები, შესაძლოა, ყოფილი ხელისუფლების წარმომადგენლების მიერ იყოს გაკეთებული:
“ვადასტურებ იმ ფაქტს, რომ რამდენიმე პორტატული კომპიუტერი, რომლის მეშვეობითაც შეიძლება გააკონტროლო სხვისი მოსმენა, ან ვიდეომეთვალყურეობა, არის გატანილი და დაკარგული. ამ ტექნიკის განკარგვა შეეძლოთ წინა მთავრობის წარმომადგენლებს”. შინაგან საქმეთა მინისტრის მიერ გამოთქმულ ამ ვარაუდს საპარლამენტო უმრავლესობის წევრებიც იზიარებენ. არასამთავრობო ორგანიზაციების განმარტებით, იმისთვის, რომ დარღვეულად ჩაითვალოს სისხლის სამართლის კოდექსი, არ არის საკმარისი მხოლოდ ასეთი ფორმალური მიდგომა. მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული სხვა მომენტებიც: კერძოდ, კომუნიკაციების ეროვნულ კომისიას აქვს ჟურნალისტთა ეთიკის კოდექსი, სადაც წერია, რომ ასეთი ინფორმაციის გავრცელება ჟურნალისტს შეუძლია, როცა ეს გამართლებულია. ანუ ახლა უნდა განისაზღვროს, ამ კონკრეტულ შემთხვევაში, ეს ქმედება იყო თუ არა გამართლებული ჟურნალისტების მხრიდან, გამომდინარე იქიდან, რომ მაღალი საზოგადოებრივი ინტერესი არსებობს, გრძელდება თუ არა ის ტრადიცია, რაც წინა ხელისუფლებამ დაამკვიდრა. აღნიშნულ საკითხთან დაკავშირებით, “პრემიერი” არასამთავრობო სექტორის წარმომადგენელს, უფლებადამცველ ლია მუხაშავრიას ესაუბრა:

_ ახალი ხელისუფლების პირობებში, უკანონო მოსმენების პრობლემამ ისევ წამოიწია და ამჯერად სამიზნე ტელეკომპანია “რუსთავი 2” აღმოჩნდა. როგორ ფიქრობთ, რაში მდგომარეობს ამ მახინჯი პრაქტიკის შინაარსი, როცა ხელისუფლებამ ცალსახა ნება გამოხატა, რომ მისი მართვის სტილი მისი წინამორბედისგან აბსოლუტურად განსხვავებული იქნებოდა?

_ მოცემულ შემთხვევაში სახელმწიფოს უპირველესი ამოცანა უნდა იყოს იმის დადგენა, ვინ და რა უფლებამოსილების ფარგლებში ახორციელებდა იმ პირების ჩაწერას, ვინც “რუსთავი 2”-ის ხელთ არსებულ ჩანაწერებში ფიგურირებენ. ვფიქრობ, ამ პრობლემის თავი ისაა, რომ ახალმა ხელისუფლებამ კი სცადა, დაერწმუნებინა საზოგადოება, გავანადგურეთ, რაც უკანონო ჩანაწერები არსებობდაო, მაგრამ მე პირადად არ ვარ დარწმუნებული, რომ განადგურდა ყველა ასლი იმ ჩანაწერებისა, რომელიც არსებობდა და რომელზეც ცალსახად ითქვა, რომ იყო უკანონო. ამის გარდა, იმ მასალებიდან რაღაც ნაწილი გამოყვეს, რომლებზეც გამოძიება დაიწყო და რამდენიმე თვის გასვლის მოუხედავად, იმ გამოძიების შედეგები არ ვიცით. ამის თაობაზე ინფორმაცია უნდა მივიღოთ, რადგან ეს არის მაღალი საზოგადოებრივი ინტერესის საგანი და განუწყვეტლივ ტრიალებს მედიაშიც.

_ შინაგან საქმეთა მინისტრმა ამ დღეებში ისევ დაადასტურა, რომ აპარატურა, რომლითაც წინა ხელისუფლება უკანონო მოსმენა-ჩაწერას ახორციელებდა, ქვეყნიდან გატანილია. რამდენად დამაჯერებელია მინისტრის განცხადება, მას შემდეგ, რაც “რუსთავი 2”-მა ჩანაწერები გაასაჯაროვა?

_ მეორე საკითხია, რა ბედი ეწია იმ აპარატურას, რომლითაც ხდებოდა თვალთვალი, ჩაწერა და გადაღება. ეს აპარატურა რომ არ განადგურებულა და ხელისუფლებას, არანაირი ნება არ გამოუხატავს ამ ხელსაწყოების განადგურების, ესეც ცალსახაა. ჩვენ გვაინტერესებს, როცა ასეთი სიმძლავრის შესაძლებლობები აქვს სახელმწიფოს, რაში იყენებს მას. არასამთავრობო ორგანიზაციები და უფლებადამცველები თავის დროზე მოვითხოვდით, რომ განადგურებულიყო არა მხოლოდ ჩანაწერები, არამედ მომხდარიყო ამ აპარატურის სრული დემონტაჟი და გაეტანათ ქვეყნიდან, რათა ჩვენ დავრწმუნებულიყავით, რომ სახელმწიფო უკანონო ჩანაწერებს აღარ ახორციელებს.

_ გამორიცხავთ, რომ პორტატული ტექნიკა კერძო საკუთრებაში არსებობდეს, რომელსაც ხელისუფლება თუ ოპოზიცია საკუთარი ინტერესის შესაბამისად, ამ პირების მეშვეობით გამოიყენებს?

_ რაც შეეხება იმას, რომ ვიღაცებს შეიძლება კერძო მფლობელობაში ჰქონდეთ, შეიძინონ და გამოიყენონ, ეს გახლავთ კრიმინალი და სახელმწიფო იმისთვის არსებობს, რომ კრიმინალი აღკვეთოს, დამნაშავე გამოავლინოს და დასაჯოს. თუმცა, ამას არაფერი აქვს საერთო სახელმწიფოებრივ პრობლემასთან, რომელიც დაკავშირებულია ამ მოწყობილობა-აპარატურის ხელისუფლების ხელში არსებობასთან. “რუსთავი 2”-ში კერძო პირის დაკვეთით მოხდა ეს თუ სახელმწიფოს დაკვეთით, სახელმწიფოს ინტერესებშია, დროულად გაარკვიოს ვისი იყო აპარატურა და ვინ შეიძლებოდა ტელეკომპანიაში მისი ჩამონტაჟებით დაინტერესებულიყო. აპარატურა შესაძლოა, იყოს ისეთი, რომ ონლაინ-რეჟიმში მუშაობდეს და მერე ეს სიგნალი ვისთან მიდის, ვის კოპიუტერში აისახება და სად ხდება ჩანაწერების დათვალიერება-კოპირება, ძალიან მარტივი დასადგენია. ვფიქრობ, გამოძიება აუცილებელია, მაგრამ ობიექტური გამოძიებაა საჭირო, რომლის მიზანიც დამნაშავის დადგენა და დასჯა იქნება. თუ ამას ხელისუფლება აკეთებს, მაშინ, რა თქმა უნდა, მის ინტერესში არ შედის, დაადგინოს და დასაჯოს დამნაშავე, რადგან ძალიან ბევრი ადამიანი დასაქმებულია მხოლოდ იმიტომ, რომ უთვალთვალებს სხვას, იწერს ვიდეომასალას და უსმენს სატელეფონო საუბრებს.

_ თავად სახელისუფლებო გუნდის წარმომადგენლებმა განაცხადეს, რომ აქვთ ინფორმაცია, შავი ფულით შეძენილ დიდი ოდენობის პორტატულ საშუალებებთან დაკავშირებით, მაგრამ სად არის ეს აპარატურა, გამოძიების საქმეა. რამდენად ჯდება ეს განცხადება იმ კონტექსტში, რომ უკანონო მოსმენა-თვალთვალით შეიძლება ხელისუფლება იყოს დაინტერესებული?

_ ცეცხლსასროლი იარაღის უკანონოდ ტარება-გამოყენება ჰგავს ამ აპარატურის გამოყენების საკითხიც. რა თქმა უნდა, ჩვენ ვერასდროს ავკრძალავთ და არც არის სასურველი, ავკრძალოთ, მაგალითად, ეჭვიანი ქმარი რომ ცოლს უთვალთვალებს, ან პირიქით, ან ვიღაცა ვიღაცას კერძო მოტივით უსმენს და აკეთებს ჩანაწერს. ადამიანი ყველა დროში ადამიანია და ყველა საშუალებას იყენებს თავისი ინტერესის დასაკმაყოფილებლად. მისი კანონიერება სხვა საკითხია, მაგრამ ეს არის ნაკლები უბედურება, როდესაც ჩემ მიმართ ინტერესი ერთ ადამიანს აქვს და მეორე უბედურებაა, როცა ამას სახელმწიფო აკეთებს, რომლის მასშტაბი და სიმძიმე გაცილებით მძიმეა. ეს ჩანაწერები შეიძლება გამოყენებულ იქნას კონკრეტული პირის წინააღმდეგ, მისი დისკრედიტაციისთვის, შესაშინებლად, მის გასაჩუმებლად, მისთვის რაიმე მოქმედების აკრძალვისთვის, ან მისი შთამომავლების წინააღმდეგ. ამ საკითხზე ბევრს, ალბათ, არ უფიქრია. მაგალითად, მე მაქვს პირადი გამოცდილება. დაახლოებით სამი წლის წინათ, წინა ხელისუფლების დროს, ჩემს წინააღმდეგ დადეს კარიკატურები ინტერნეტში და ამის შესახებ ჩემმა თანამშრომელმა გაიგო. ვიდრე ამას მეტყოდა, მან გადაწყვიტა, ეკითხა, ამაზე რა რეაქცია მექნებოდა, დავაპირებდი გასაჩივრებას თუ არა. მე არ გამისაჩივრებია და ძირითადი მოტივი, რატომაც არ გავასაჩივრე, იყო ის, რომ ბევრს არ გაუგია ეს ამბავი. რომ გავასაჩივრებდი და ავყვირდებოდი, უფრო მეტი ადამიანი გაიგებდა. გამოვავლინე მეტი ტოლერანტობა და შემწყნარებლობა, არ მივაქციე ყურადღება. ჩემი რეპუტაცია იმდენად მყარი მგონია საზოგადოების თვალში, რომ რაც არ უნდა დადონ ჩემს წინააღმდეგ, ვისაც უნდა, ისედაც დაიჯერებს და ვინც ობიექტურად უყურებს ადამიანს, შესაძლოა იფიქროს, რომ ეს ყველაფერი არის გაყალბებული და ამაზე წამოგება არ ღირს.

_ თუკი ამგვარი ჩანაწერები სადღაც არქივის სახით ინახება, ხომ შეიძლება მისი გამომზეურება მაშინ, როცა მომხდარის შემდეგ დიდი დრო გავა? ანუ იგი გრძელვადიან “პერსპექტივაში” უფრო არასასიამოვნო შედეგების მომტანი შეიძლება იყოს, ვიდრე მაშინ, როცა შანტაჟის, ან დისკრედიტაციის ობიექტს თავად შეუძლია რეაგირება...

_ სხვა საკითხია, როცა მე აღარ ვარ ცოცხალი და ჩემს შვილიშვილს დაუდეს ასეთი მასალა, რომლის იდენტურობას ის ვერ დაადგენს, ანუ მის სიყალბესა და ავთენტურობაში ვერ გაერკვევა. მისთვის ეს არ იქნება ის საკითხი, რომლის მიმართაც ისეთ დამოკიდებულებას გამოავლენს, როგორიც მე გამოვავლინე და მისთვის არ იქნება ეს სულ ერთი. ამიტომ ეს არის ძალიან მასშტაბური პრობლემა და ძალიან საშიში მოვლენა. ხელისუფლებამ უნდა იფიქროს, რომ უკანონო ჩანაწერები მის წინააღმდეგაც იქნება გამოყენებული. ყველამ კარგად ვიცით, რომ ხელისუფლებაში არავის უსასრულოდ ყოფნა არ გრძელდება და ვინც დღეს სხვას უსმენს, ხვალ შეიძლება მასზე დაიდოს ჩანაწერები, რომელიც გამოყენებული იქნება მის წინააღმდეგ.

_ უკანონო მოსმენების პრაქტიკა წინა ხელისუფლების “დამოკლეს მახვილი” აღმოჩნდა, თუმცა ახალმა ხელისუფლებამ საზოგადოების დაკვეთა ვერ შეასრულა და სამართლიანობა ვერ აღადგინა. იმის გათვალისწინებით, რომ უკანონო ჩაწერის პრეცედენტი დისკრედიტებული პოლიტიკური ძალის წარმომადგენელმა გაახმაურა, ხომ არ უნდა ვივარაუდოთ, რომ ხელისუფლება საკუთარ უუნარობას “ნაციონალური მოძრაობის” ხარჯზე ფარავს და მისმა წარმომადგენელმა რაც არ უნდა თქვას, საზოგადოება არ დაიჯერებს?

_ საინტერესო მიდგომაა, მე ამ კუთხით არ შემიხედავს საკითხისთვის, თუმცა, ვფიქრობ, ძველ და ახალ ხელისუფლებას შორის ზოგადი გარიგებაა დადებული და იმ გარიგების ნაწილი შეიძლება ესეც ყოფილიყო. წინა ხელისუფლების დროს, ვინც ის კონკრეტული უკანონო მოსმენები და ჩანაწერები განახორციელა, ხომ არ იყო რთული გასარკვევი, მაგრამ ჩვენ არ გაგვიგია, რომ კონკრეტულად ამის გამო ვინმე დასაჯეს. შესაძლოა, იმ პერსონალს დღესაც იყენებენ იგივე მიზნით და ის იგივე საქმიანობას ახორციელებს. მაქვს არაოფიციალური ინფორმაცია, რომელსაც ვერ დავადასტურებ, თუმცა, დაახლოებით ვიცი, რომ ის ხალხი, ვინც წინა ხელისუფლების დროს მოსმენებს ახორციელებდა, ყველა დატოვეს სამსახურში, მხოლოდ პირობითი მსჯავრი შეუფარდეს. ვფიქრობ, ეს არის ძალიან კარგი მახე ამ ადამიანებისთვის, თუ ისინი დღეს ხმას ამოიღებენ, მათ ძველთან ერთად ახალ დანაშაულსაც ჩაუთვლიან და წარსული დანაშაულისთვისაც გაასამართლებენ.

_ რომელ სტრუქტურებში არიან ეს ადამიანები?

_ არასამთავრობო ორგანიზაციებში რომ არ იქნებიან, თავისთავად გასაგებია. ბოლო ინფორმაციით, ყველა თავმოყრილია შინაგან საქმეთა სამინისტროში, მაგრამ ადრე ეს რამდენიმე უწყებაში ხდებოდა: იუსტიციის, თავდაცვისა და შს სამინისტროებში. როგორც ვიცი, ახლა ერთად არის შსს-ში კონცენტრირებული. მაგალითად, იუსტიციის მინისტრმა განაცხადა, რომ მოახდინა დემონტაჟი და ტექნიკა შინაგან საქმეთა სამინისტროს გადასცა, მათ ეს მიიღეს, დაამონტაჟეს და წარმატებით იყენებენ. ვფიქრობ, ის პერსონალიც გამოყენებულია, ვინც ამ საქმეზე მუშაობდა.

_ ნიკა გვარამიამ ინფორმაციის წყაროდ სწორედ შსს დაასახელა. არ ფიქრობთ, რომ ოპოზიციურმა ძალამ იცის, სინამდვილეში რაც ხდება? გამორიცხავთ, რომ ნიკა გვარამიამ შეგნებულად გაახმაურა, რადგან ხელისუფლების დისკრედიტაციაზე უკანონო მოსმენის თემა კარგად მუშაობს?

_ ძალიან ბევრი კითხვის ნიშანია ამ სკანდალში, რადგან ბევრი რამ ცხადი და ცალსახა არ არის. მაგალითად, მე არ მჯერა, რომ “რუსთავი 2”-ის შენობაში, რომელსაც ჰყავს უსაფრთხოების სამსახური და სპეციალისტები, არ სცოდნოდათ, სადმე ჩამონტაჟებული აპარატის შესახებ. ეს სამსახური შენობის უსაფრთხოების თვალსაზრისით არ უნდა იკვლევდეს ამას? ამასთანავე, მათ აქვთ სხვა ტექნიკა, ვიდეო-აუდიოაპარატურა, რომელსაც ასევე ამოწმებენ და მისი მუდმივი შეკეთება-კონტროლი მიმდინარეობს. ჰყავთ საკმაოდ კარგი სპეციალისტები, რომ როგორმე გამოევლინათ, თუკი ასეთი უკანონო აპარატურა სადმე იყო დამონტაჟებული. ამიტომ ძალიან საეჭვოდ ჩანს ეს ამბავი, თუმცა, ხელისუფლებისთვის ძალიან საყურადღებო უნდა იყოს. ბევრი ტესტია, რომელიც ხელისუფლებამ შეიძლება ვერ ჩააბაროს.

_ კერძოდ?

_ მაგალითად, მედიის წინააღმდეგ გამოსვლა არის ძალიან საშიში ხელისუფლებისთვის, მედიის წინააღმდეგ უკანონობის გამოუძიებლობა, მედიისთვის რაიმეს დაბრალება, როცა ის ამბობს, რომ უკანონობის მსხვერპლია, ძალიან საშიშია ხელისუფლებისთვის. თან ეს ყველაფერი ეხება ქვეყანაში ერთ-ერთ მძლავრ სატელევიზიო კომპანიას. ძალიან ბევრი ხაფანგი აქვს ხელისუფლებას დაგებული და დიდი ყურადღებით უნდა იყოს, რომ რომელიმე ხაფანგში არ გაებას საერთაშორისო სამართლებრივი სტანდარტებისა და პრაქტიკის თვალსაზრისით.

_ იქნებ, ხელისუფლება ფრთხილობს, არ გაებას ოპოზიციური ძალის მხრიდან დაგებულ ხაფანგში და პროკურატურა ამის გამო გამოიყურება ისე ოდიოზურად, რომლის კვალიფიკაციაშიც დიდი ეჭვი ეპარება როგორც საზოგადოებას, ასევე საერთაშორისო მისიების ზოგიერთ წარმომადგენელსაც?

_ ვინც არ უნდა აკეთებდეს ამას, ნამდვილი მტერი, ახლანდელი თუ ყოფილი ხელისუფლება, ამას მნიშვნელობა არ აქვს. ეს სახელმწიფოსთვის ძალიან სახიფათო და საშიში პროცესია. პროკურატურა რომ საერთოდ ოდიოზური გვყავს, ამაზე უკვე აღარავინ დაობს, მაგრამ ხელისუფლებისთვის ძალიან ხისტ ვითარებაში განსაკუთრებით აქტუალურად დგას საკითხი, როგორ იმოქმედებს პროკურატურა. ჩვენც ვნახეთ, ვინ და როგორ ჩაატარა “რუსთავი 2”-ში შემთხვევის ადგილის დათვალიერება და საგნების ამოღება. ამ ხალხმა ჩემზე ვერ დატოვა შთაბეჭდილება, რომ ისინი გამოცდილები და კვალიფიციურები არიან. თან ყოველდღე ველოდებით, რა მოხდება და ჯერ ვერაფერი გავიგეთ. ინფორმაცია ოპერატიულად უნდა იყოს, 24 საათიც კი უნდა იყოს საკმარისი და ამაზე გაცილებით ბევრი დრო უკვე გავიდა. ყველამ უნდა გაითავისოს, რომ, თუ ეს ამბავი დღეს ერთი ტელეკომპანიის თავს ხდება, ხვალ მოხდება დღევანდელი პრემიერ-მინისტრისა და იმ მინისტრების თავს, როცა ისინი ამ თანამდებობებზე უკვე ყოფილები იქნებიან, იმიტომ, რომ ნიკა გვარამია, ყოფილი პროკურორი და იუსტიციის მინისტრია. ყველას ერთნაირი კეთილსინდისიერი მოტივაცია უნდა ჰქონდეს, თორემ იმ პრინციპით, რომ დრო დღეს ვიღაცის სასარგებლოდ მუშაობს და ხვალ შეიცვლება. უსინდისობა, რასაც ერთმანეთის მოსმენა და დასმენა ჰქვია, არ დასრულდება. ამისთვის საჭიროა პოლიტიკური ნება ხელისუფლების მხრიდან.

_ უცნაური ის არის, როდესაც ხელისუფლების წარმომადგენლები ნაკისრი ვალდებულებების შესრულების ნაცვლად საზოგადოების წინაშე აცხადებენ, რომ მათ ოპოზიცია უსმენს, რჩება შთაბეჭდილება, რომ თავად ხელისუფლებას აკლია ის ნებაც და შესაძლებლობაც, რის შესახებაც ახლა ვსაუბრობთ. ასე არ ფიქრობთ?

_ ხელისუფლებას თუ ეშინია, რომ ოპოზიცია უსმენს და ქვეყანაში უკანონობის აღსაკვეთად კვალიფიციური გამომძიებლები არ ჰყავს, მაშინ ვაი, მაგათ პატრონს! თუკი საკუთარ პოლიტიკურ უსაფრთხოებას ვერ უზრუნველყოფენ, მაშინ როგორ უზრუნველყოფენ დანარჩენი საზოგადოებისა და მთელი სახელმწიფოს უსაფრთხოებას? ჩვენ ვართ საზოგადოება, ვინც მივეცით ხალხის სახელით მოქმედების მანდატი და რომ ვერ მოქმედებენ, ჩვენ ყველა ერთად ვზარალდებით!

ხათუნა ხატიაშვილი, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook