რომან გოცირიძე: “ქვეყანაში არის პოლიტიკური კორუფცია”

ასაიდუმლოებს უმრავლესობა ფულის წყაროს?

“სახელისუფლო პარტიის დაფინანსებაც საშიში ყოფილა, თუ ისიც ასაიდუმლოებს შემოსავლებს” 

“რუსეთში მოღვაწე ქართული წარმოშობის თითქმის ყველა პოლიტიკურად აქტიური ბიზნესმენი რუსეთის გავლენის აგენტია”

“ფულის შოვნა უფრო ადვილია, თუ ხელისუფლებასთან მეგობრობ, მეტად დაცული ხარ შემოწმებებისგან და პრივილეგირებული _ სახელმწიფო შეკვეთების მიღებაში. მარტივად ამას კორუფცია ჰქვია”

“პრეზიდენტმა უნდა მოუწოდოს ბიზნესს, რომ დააფინანსოს პარტიები”

“პრემიერის” კითხვებს ეკონომიკური განვითარების ცენტრის თავმჯდომარემ რომან გოცირიძემ უპასუხა:

_ წინასაარჩევნო ციებ-ცხელების ფონზე ერთგვარად ყურადღების მიღმა რჩება პარტიების დაფინანსების საკითხი და განსაკუთრებით კერძო შემომწირველების. სოციალურ ქსელებში გავრცელებული ინფორმაციის მიხედვით, პარტიებს ისეთი პიროვნებებიც კი სწირავენ თანხებს, რომელთა ოჯახებში კვირიდან კვირამდე სადილსაც ვერ ამზადებენ. ფაქტია, რომ ისინი ანონიმური დამფინანსებლების ნაცვლად ფიგურირებენ სიებში. ცალკე ყურადსაღები თემაა ბიზნესმენების “გულუხვობა”. როგორ შეაფასებდით ამ მხრივ არსებულ ვითარებას?  

_ საარჩევნო სუბიექტების ანონიმურად დაფინანსების ძველი, უკანონო პრაქტიკა ვერც ახალი ხელისუფლების დროს მოიშალა.   ინფორმაციები, რომლებიც მედიისთვისაა ხელმისაწვდომი ადგილობრივი არჩევნების დამფინანსებლების შესახებ, არის ყალბი. ვითომ პარტიის წევრები დებენ ფულს, ნამდვილი დამფინანსებლები კი კვლავ გადამალულები არიან.

ეს არის ხელისუფლების მხრიდან უკანონობის წახალისება, მიუხედავად იმისა, რომ ამას ყველა პარტია სჩადის. სახელისუფლებო უმრავლესობა აძლევს ცუდ მაგალითს. პარტიებს ეშინიათ ფინანსების ლეგალიზების. ამის მთავარი მიზეზი დამფინანსებელ ბიზნესმენთა მოთხოვნაა მოსალოდნელი რეპრესიების თავიდან ასაცილებლად.

წინათ ბიზნესმენების მიერ ხელზე მიცემული ფული პარტიის ბუღალტერიაში ფორმდებოდა, როგორც დეპუტატობის კანდიდატების ან პარტიული აქტივისტების მიერ შენატანი თანხა. სხვა გამოსავალი არც იყო. ღიად საკუთარი ვინაობის გამხელას ყველა უფრთხოდა. ახლაც იგივე ხდება. დრო გადის, ხელისუფლებები იცვლებიან, უკანონობა კი რჩება.

_ რისი მანიშნებელია ეს ვითარება?

_ ეს იმას ნიშნავს, რომ ქვეყანაში არის პოლიტიკური კორუფცია. ესაა იმის დადასტურება, რომ ბიზნესი შეშინებულია, რომ კანონიერი ქველმოქმედება დასჯადია, რომ ოპოზიციის ღია მხარდაჭერა იკრძალება. საბოლოო ჯამში, ეს არჩევნების არადემოკრატიულობაზე მიუთითებს. 

_ დამეთანხმეთ, ძალიან მწვავე განცხადებაა...

_ თუ საარჩევნო სუბიექტები თანაბარ მდგომარეობაში არ იქნებიან, განსაკუთრებით უსაფრთხოდ დაფინანსების მხრივ, ასეთი არჩევნები სამართლიანი, თავისუფალი და გამჭვირვალე ვერ იქნება. 

თუ ოპოზიციის დაფინანსება საფრთხის შემცველად შეიძლება იქნას აღქმული, რატომ ასაიდუმლოებს უმრავლესობა ფულის წყაროს? ხომ მათ ხელშია რეპრესიული აპარატი?. რატომ არ მოქმედებენ ამ შემთხვევაში მაინც ღიად ბიზნესმენები? პასუხი მარტივია: ან შავი ფულის აკუმულირება ხდება პარტიის ყულაბაში, ან ბიზნესს ეშინია ხვალინდელი დღის. დღევანდელი ხელისუფლება არის ხვალინდელი ოპოზიცია. მეწარმეებს აქვთ მომავალში შურისძიების შიში. ხელისუფლება არის ვალდებული, მოსპოს ეს შიშიც და უკანონობაც. ამ მექანიზმს ინარჩუნებდა და სათავისოდ იყენებს ყველა ხელისუფლება. ვერც ახალმა ისურვა ამ სიმახინჯეზე უარის თქმა.

_ თქვენ ხელისუფლებას უმძიმეს ბრალდებას უყენებთ. რა გამოდის, ის უკანონობას უწყობს ხელს?

_ ფაქტობრივად, ხელისუფლება  უკანონობას უწყობს ხელს, ნერგავს უნდობლობასა და შიშს. გამოდის, სახელისუფლებო პარტიის დაფინანსებაც საშიში ყოფილა, თუ ისიც ასაიდუმლოებს შემოსავლებს. ეს არის წინასწარვე იმის აღიარება, რომ ის, ვინც შემდეგ მოვა, ცუდად გაუხსენებს ფულის მიმცემს წასული მმართველი გუნდისადმი ერთგულებას.

თითქოს ყველას აწყობს ასეთი ვითარება, რადგან ხმას არავინ იღებს, მათ შორის ოპოზიციური პარტიებიც. 

_ რა არის ამის მიზეზი?

_ ეს იმიტომაც ხდება, რომ ზოგი შავ ფულს იღებს, ზოგი რუსეთიდან ფინანსდება ვითომ ქართველი ბიზნესმენების მიერ, სინამდვილეში ეს რუსეთის ხელისუფლების ფულია. ქართული წარმოშობის თითქმის ყველა პოლიტიკურად აქტიური რუსეთში მოღვაწე ბიზნესმენი რუსეთის გავლენის აგენტია. ისინი ამით შოულობენ ფულს. რუსეთის ინტერესების საქართველოში გატარებისთვის აძლევენ მათ სასათბურე პირობებს. საქართველო მათთვის მხოლოდ ბიზნესია... ამიტომ არ აწყობს ზოგიერთს მათი ფულის გამოჩენა, ამიტომ მათაც აწყობთ არსებული დანაშაულებრივი სისტემის შენარჩუნება.

_ მაგრამ დამფინანსებლები ხომ ქართველი მეწარმეებიც არიან. ისინი რას ერიდებიან?

_ როცა მეწარმეები ერიდებიან კანონით მინიჭებული უფლების ფარგლებში საარჩევნოდ გაწეული ხარჯების ლეგალიზებას, როცა  ეშინიათ ხელისუფლების მხრიდან რეპრესიების, როცა ასეთი ხარჯები გაუმჭვირვალეა, ეს ნიშნავს იმას, რომ ბიზნესზე არსებობს პოლიტიკური წნეხი. ეს უკვე საარჩევნო პროცესის არადემოკრატიულობის მაჩვენებელიცაა. სანამ შიშის ფაქტორი მოქმედებს, სანამ სახელისუფლებო ძალების ღია თუ ფარული დაფინანსება წახალისებადია, ოპოზიციის კი _ დასჯადი, არჩევნები ვერ იქნება თავისუფალი და სამართლიანი.

_ პარლამენტში მრავლად გვყავს ბიზნესმენები, რომლებიც ხელისუფლების ცვლილებასთან ერთად გარდამავალ დროშასავით იცვლიან უმრავლესობას. ხომ ცხადია, რომ მეტწილად ისინიც უმრავლესობის დამფინანსებლები არიან. მათი პოლიტიკური “კრედო” რა არის?

_ ხელისუფლების რეპრესიული ძალაუფლების პოლიტიკურად გამოყენებისა და ბიზნესზე ზეწოლის კიდევ ერთი ნიშანია საპარლამენტო ცხოვრებაში დამკვიდრებული მახინჯი ტრადიცია, როცა არჩევნების შემდეგ ბიზნესიდან მოსული ადამიანები  ტოვებენ უმცირესობაში მყოფ საკუთარ პარტიებს და უმრავლესობაში გადადიან. ასეთ გასტროლიორ, დეპუტატებს ყველა კარგად იცნობს. ისინი მრავალი წელია, საკუთარი ხმით ვაჭრობენ. ეს არა მხოლოდ უთავმოყვარეობის მაჩვენებელია, არამედ იმისაც, რომ ბიზნესი განიცდის წნეხს, რომ ფულის შოვნა უფრო ადვილია, თუ ხელისუფლებასთან მეგობრობ, მეტად დაცული ხარ შემოწმებებისგან და პრივილეგირებული _ სახელმწიფო შეკვეთების მიღებაში. მარტივად ამას კორუფცია ჰქვია. პოლიტიკური მოღალატეობა ჩვენთან ტრადიციად იქცა და წახალისებულიცაა.

_ რაში ხედავთ გამოსავალს?

_ სწორედ ასეთი საკითხების მოგვარებაა პრეზიდენტის, როგორც დემოკრატიის დაცვის გარანტის, პრეროგატივა, ვინაიდან მას არა აქვს გამოკვეთილი პარტიული ინტერესი, არ არის პარტიის ლიდერი. ის უნდა გამოდიოდეს, პირველ რიგში, საარჩევნო კორუფციის წინააღმდეგ. აუცილებლად უნდა მოუწოდოს პრეზიდენტმა საზოგადოებას, ბიზნესს პოლიტიკური ქველმოქმედებისკენ. რა თქმა უნდა, იმ კანონის ფარგლებში, რომელიც დღეს მოქმედებს. მას მხარი ღიად უნდა დაუჭირონ პრემიერ-მინისტრმა და პარლამენტის თავმჯდომარემ.

როცა პარტიების დაფინანსების ჯანსაღი წესი დამკვიდრდება, არც ბიუჯეტს მოუწევს მისთვის ასეთი არადამახასიათებელი ხარჯების გაწევა. 

თემურ კალანდაძე, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook