ნიკოლოზ რურუა: პრეზიდენტს არ მისცეს უფლება, ფრანგ კოლეგას აეროპორტში დახვედროდა

ბოლო დღეების განმავლობაში საქართველოში საკმაოდ საინტერესო მოვლენებს ვაკვირდებით. ანტიდისკრიმინაციული კანონის ირგვლივ შექმნილი ვნებათაღელვა მოსმენების თემამ ჩაანაცვლა, რომელსაც მალევე საფრანგეთის პრეზიდენტის ვიზიტის დოპლომატიური „კაზუსების” განხილვა მოჰყვა. არადა, ოლანდმა რამდენიმე მნიშვნელოვანი აქცენტი გააკეთა, რომელიც ყურადღების მიღმა დარჩა. ყველაზე მნიშვნელოვანი მაინც ის იყო, თუ რატომ არ დახვდა ევროპის უდიდესი სახელმწიფოს პირველ პირს საქართველოს პრეზიდენტი. პარალელურად, საზოგადოება უკრაინაში მიმდინარე პროცესებს და 25 მაისს დაგეგმილ პრეზიდენტის არჩევნებსაც მოუთმენლად ელოდება, თუმცა საქართველოს ხელისუფლება კვლავინდებურად ცდილობს, ამ თემებს მინიმალური ყურადღება დაუთმოს. „პრემიერის” კითხვებს ამ საკითხებზე კულტურის ექს-მინისტრმა ნიკოლოზ რურუამ უპასუხა:

- მოგესალმებით. მოდით, ჩვენი საუბარი საფრანგეთის პრეზიდენტის ვიზიტით დავიწყოთ. ოლანდის კავკასიური ტურნე თბილისში „შეჯამდა”. ამ შეჯამების გზავნილი იყო, რომ „მაპ”-ს ვერ მივიღებთ.  ოლანდმა ასევე გვითხრა, რომ ჩვენ „საჭირო” ვართ სატრანზიტო მნიშვნელობით, მაგრამ უსაფრთხოებაზე თავად უნდა ვიზრუნოთ და პარტნიორები დაგვეხმარებიან. იყო ფრაზა „სრულუფლებიან წევრობაზე”, მაგრამ ეს იმდენად ირეალური პერსპექტივაა დღევანდელი გადასახედიდან, რომ მხოლოდ სინანულის ღიმილს იწვევს. და მაინც, რითი იყო მნიშვნელოვანი ოლანდის ვიზიტი თქვენთვის, როგორც დოპლომატისთვის და მაინც რა იყო ყველაზე  მნიშვნელოვანი გზავნილი, რომელიც თქვენ ნახეთ და მოისმინეთ?

_ ოლანდის ვიზიტი, როგორც ფაქტი, რა თქმა უნდა, მნიშვნელოვანია, რადგანაც ევროპის ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი სახელმწიფოს პრეზიდენტი უკვე მეორედ ჩამოდის საქართველოში, რაც ჩვენი სახელმწიფოსადმი ევროპულ ინტერესს უსვამს ხაზს. რაც შეეხება კონკრეტულ გზავნილებს, ისინი იყო საკმაოდ ზოგადი იმისთვის, რომ მათთან დაკავშირებით კონკრეტულად ვისაუბრო- იყო ნათქვამი ყველა “სწორი” ფრაზა და თბილი სიტყვა, მაგრამ დასკვნების გამოტანა ნაადრევად მეჩვენება. საერთაშორისო პოლიტიკა ხანდახან უკანასკნელ წუთებში იღებს ხოლმე კონკრეტულ ფორმას.

_ შეიძლება, ეს იმდენად წვრილმანი რამ არის, ამას არც უნდა მიაქციო ადამიანმა ყუადღება, მაგრამ არც პრეზიდენტმა და არც პრემიერმა საფრანგეთის პრეზიდენტს დახვედრის პატივი არ დასდეს. მეტად მნიშვნელოვანია დიპლომატიური პროტოკოლი ჩვენს პირობებში მყოფი ქვეყნისთვის? ისე, ეს პროტოკოლები, ვგონებ, ფრანგების შექმნილია მთელი მსოფლიოსთვის. ამიტომაც ცოტა გაკვირვებული მეჩვენა ფანჯიკიძის წინ მიმავალი ოლანდი თბილისის აეროპორტში.

_ რაც შეეხება იმას, რომ როგორც ჩემი წყაროები მატყობინებენ, პრეზიდენტს არ მისცეს უფლება, დახვედროდა აეროპორტში ფრანგ კოლეგას, რაც მარგველაშვილს, თურმე, სურდა... ეს არის იმ გროტესკული მდგომარეობის გამოვლინება, რამაც ბინა დაიდო ჩვენს ხელისუფლებაში, რომელშიც მთავრობის წევრები და პრეზიდენტი ერთმანეთს ღიად არ სწყალობენ. მათი ვალდებულებაა, პირადი ამბიციები და წყენები გვერდზე გადადონ და ისე ითანამშრომლონ, როგორც ეს სააქართველოს ინტერესებს სჭირდება. როგორც ვიხილეთ, საქართველოს პრეზიდენტის მიღებაზე მხოლოდ ორიოდ მინისტრი თუ იყო. ეს სამარცხვინოა.

_  საფრანგეთის პრეზიდენტის გზავნილებს დავუბრუნდები და თქვენს ყურადღებას მივაქცევ ფრაზას - ჩვენ (ანუ იგულისმებოდა პარტნიორები- ევროკავშირი, ნატო) დაგეხმარებით დიალოგში. როდესაც საკითხი ეხება უსაფრთხოებას და ევროპის ერთ-ერთი ლიდერი ამას გვეუბნება, უნდა დავფიქრდეთ, ვისთან დიალოგში? თუ რუსეთზეა საუბარი, ისიც ხომ ცხადია, რომ უკრაინის მოვლენების ფონზე თავად ევროპას არ აქვს რუსეთთან სრულფასოვანი დიალოგი. ანუ რა გამოდის, დიალოგია ჩვენი უსაფრთხოების გარანტი?

_ ჩვენი გარანტია არანაირი დიალოგი არაა. გარანტია მხოლოდ NATO-ში გაწევრიანებაა. ევროპა და აშშ ცდილობენ, რუსეთის ჭკუაზე მოყვანას და პრეზიდენტმა ოლანდმა, ჩემი აზრით, იგულისხმა, რომ უკრაინის საკითხებთან ერთად საქართველოს საკითხებიც იქნება განხილული. ყოველ შემთხვევაში, ეს ასე უნდა იყოს, ჩვენ რომ ნორმალური, კომპეტენტური მთავრობა და საგარეო საქმეთა სამინისტრო გვყავდეს: რაც უკრაინის მიმართ რუსეთმა დააშავა და აშავებს, მას იგივე აქვს ჩვენ მიმართაც დაშავებული. ასე რომ, თუ სიტუაცია უნდა მოგვარდეს სამართლიანად, მაშინ უკრაინასთან ერთად საქართველოს ოკუპირებული რეგიონების ყველა პრობლემაც პარალელურად უნდა გადაიჭრას.

- უკრაინა ვახსენე, რომელიც ჩვენი ხელისუფლებისთვის, ვფიქრობ, რუკაზედაც არ არსებობს, მაგრამ სწორედ უკრაინაზე და კონკრეტულად 25 მაისსზე, როდესაც იქ საპრეზიდენტო არჩევნები უნდა გაიმართოს, მნიშვნელოვნადაა დამოკიდებული ჩვენი სახელმწიფოს პერსპექტივები. მაინტერესებს, თქვენ როგორ ფიქრობთ, რას უნდა ველოდოთ 25 მაისის შემდეგ და არის კი ჩვენი ხელისუფლება, სახელმწიფო ინსტიტუტები შესაბამისად კონცენტრირებული ამ მიმართულებით?

_ ჩვენი ხელისუფლება უკრაინასთან დაკავშირებით ზედმეტად “ფრთხილობს” და ეს სამარცხვინოა. მეტადრე მაშინ, როცა ჩვენ და უკრაინა ამ ბრძოლაში ბუნებრივი მოკავშირეები ვართ. ფაქტი, რომ არც ერთი მინისტრი (აღარაფერს ვამბობ პრემიერსა და პრეზიდენტზე) კიევში არ ჩასულა, თუნდაც სიმბოლური მხარდაჭერის გამოსახატავად, არის სამარცხვინო და არაშორსმჭვრეტელური.

_ გვერდს ვერ ავუვლი მოსმენების თემას. თავი დავანებოთ იმას, რომ ხელისუფლებამ მოსმენებთან დაკავშირებით გაჟღერებული მესიჯების დროს ნაციონალებისკენ ხელის გაშვერით გვითხრა, რომ ვართ დაუცველები, რომ საფუძველშია მოშლილი სახელმწიფო ინსტიტუტების შესაბამისი სფეროები. მაგრამ ეს მუქარა ჟურნალისტების მიმართ რისი მაუწყებელია და ასე სადამდე შეიძლება მივიდეთ?

_ ჟურნალისტებისადმი მუქარა მმართველი ძალის ცალკეული წევრების მხრიდან მკაფიო სიგნალია, რომ ხელისუფლებამ დაშინების ტაქტიკა აირჩია. ბუნებრივია, ეს მათთვისვე საშინელი ფიასკოთი დამთავრდება.

_ არ შემიძლია, არ შევეხო არჩევნების საკითხს. თქვენ „პრემიერთან” ერთ-ერთ ინტერვიუში განაცხადეთ, რომ საქართველოს სჭირდება ტექნოკრატიული ხელისუფლება. თვითმმართველობაში გასაკუთრებით აუცილებელნი არინ პროფესიონალები. რა სურათი გვაქვს ამ მხრივ და როგორია კომპეტენტურობის ბალანსი საარჩევნო „არენაზე”?

_ ტექნოკრატიული ხელისუფლება ზოგადად ვიგულისხმე და არა ადგილობრივი არჩევნების კონტექსტში. ასეთი მთავრობა ხალხის წინაშე მდგარ პრობლემებს დასძლევს და არა საკუთარ თუ ვინმე ერთი უმდიდრესი ადამიანის სამსახურში იქნება. რაც შეეხება კომპეტენტურობას- ამ ეტაპზე მიჭირს ზუსტად თქმა, მაგრამ ამ თითქმის ორწლიანი მმართველობის თავზე, არანაირი ილუზია არ მაქვს, რომ “ოცნებას” კომპეტენტური ხალხი ემხრობოდეს. ეს რომ ასე იყოს, ამდენი ჩავარდნა ყველა სფეროში არ გვექნებოდა.

ალექსი ნოზაძე, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook