ვისი თვალი ვის ნიუს-რუმშია

საგანგებო ბრიფინგი, “რუსთავი-2”-ის ნიუს-რუმში და ტოპ-მენეჯერთა კაბინეტებში დამონტაჟებული ვიდეოთვალების შესახებ, ნიკა გვარამიამ ბოდიშის მოხდით დაიწყო: ტოტალური თვალთვალის პრაქტიკა წინა ხელისუფლების დროს დამკვიდრდა და მე ამის აქტიური მონაწილე ვიყავიო.

როგორც ჩანს, გულისხმობდა ჟურნალისტურ “შედევრს” “ნოემბრიდან ნოემბრამდე”, რომლის მთავარი გმირი თავად ბრძანდებოდა გენერალური პროკურორის მოადგილის რანგში. იმდენად წარმატებული ბენეფისი იყო, რომ მერე “რუსთავი 2”-ის ხელმძღვანელობაც ანდეს. ეს კი ხუმრობა საქმე არ არის, რადგან ამ შესანიშნავი (ყოველ შემთხვევაში, საქართველოში მართლაც საუკეთესო) ტელევიზიის ფლობა ძალიან სერიოზული პოლიტიკური რესურსია.

მაგრამ ნიკა გვარამიას არ დაუზუსტებია და არც საკუთარი აზრი გამოუთქვამს, როდის არის დამონტაჟებული ეს მოსასმენი აპარატურა: ამჟამად თუ წინა ხელისუფლების დროს? ბუნებრივად წარმოიშობა ორი ურთიერთგამომრიცხავი თეორია. პირველს ხელისუფლება ავითარებს: არავითარი ფარული ჩანაწერები ნიკა გვარამიასთვის არავის მიუწოდებია, მან უბრალოდ იცოდა ამ მოსასმენი აპარატურის შესახებ თავისი უწინდელი სამსახურებრივი მდგომარეობიდან გამომდინარე და ეს მომენტი დღევანდელი მთავრობის გასაშავებლად გამოიყენა: აბა, როგორ გინდა დაუმტკიცო, რომ ჩანაწერები, რომელიც ისე ამოიღეს, რომ თვით აპარატურა არ უპოვიათ, არავისაც არ მიუწოდებია? ამბობს ადამიანი, “ვიღაცამ გამომიგზავნაო” (უფრო ზუსტად, “არ ვიტყვი, ვინ გამომიგზავნაო”) და რას ერჩი?

მივაქციოთ ყურადღება, რომ თვით ჩანაწერები საკმაოდ “უწყინარია” და არაფერს განსაკუთრებულს არ მოიცავს. განსხვავებით ტელეკომპანია “იმედის” წინა მმართველის ჩანაწერებისგან, რომელიც რუსულმა სპეცსამსახურებმა გამოაქვეყნეს SOROKA.NET-ზე (იმის წყალობით, რომ ერთ-ერთი მოსაუბრე საზღვარგარეთ იმყოფებოდა) და საინფორმაციოს უფროსს ნიუს-რუმში გაჟიმვას ჰპირდებოდა. 

“რუსთავი 2”-ის ფარულ ჩანაწერში კი არაფერი ისეთი (ვიმეორებ) არ არის, გარდა თვით ფაქტისა. არადა, ცოტა უცნაური კი გამოდის: ვიდეოთვალი ვერ იპოვეს, ესე იგი უკვე აღარ იყო. მაშასადამე, ის ვიდეოთვალი იმავე სპეცსამსახურებმა მოხსნეს, ვინც დაამონტაჟა. მაგრამ ჩანაწერი არ გაანადგურეს და ვიღაცამ იმავე ნიკა გვარამიას მიაწოდა.

მეორე ვერსია კი (თუ გვარამია სიმართლეს ამბობს) ბევრად უარესია პირველზე: გამოდის, შინაგან საქმეთა სამინისტროს ყველაზე ელიტურ და ყველაზე პროფესიულ ნაწილში, ესე იგი სპეცსამსახურში, ვერ ხერხდება საიდუმლო ინფორმაციის კონტროლი, ეს ინფორმაცია არათუ ჟონავს, არამედ პირდაპირ მიეწოდება მოსმენების ობიექტს და გამოიყენება ხელისუფლების გასაშავებლად. 

თანაც, აქცია “ბრწყინვალედ დაემთხვა” კამპანიას “ეს შენ გეხება”, რომელიც არასამთავრობო ორგანიზაციებმა ააგორეს და მთავრობისთვის საკმაოდ მტკივნეული აღმოჩნდა, თუ ახალგაზრდა და გამოუცდელი პრემიერ-მინისტრის ემოციური განცხადებებით ვიმსჯელებთ. 

რომელი ვერსიაა სიმართლე, ალბათ, უკვე ვეღარასოდეს გავიგებთ, რაკი ორივე მხარეს ექნება არგუმენტი, ხოლო კონსპიროლოგიით დაავადებულ საზოგადოებაში, ბუნებრივია, ის ვერსია უფრო “გაიყიდება”, რომლის თანახმადაც “ისევ გვისმენენ”. მით უმეტეს, რომ ცნობილი გამონათქვამის პერიფრაზით, “პარანოია თუ გჭირს, ეს ჯერ კიდევ არ ნიშნავს, რომ არ შეიძლება გისმენდნენ”.

ყველაზე საინტერესო სწორედ ეს მომენტია: მართლა ისევე ტოტალურად გვისმენენ და გვითვალთვალებენ ყველას, როგორც უწინ? საქმე ისაა, რომ, ზოგადად, ყველა სპეცსამსახური თავისი შინაგანი მექანიზმებით მოქმედებს და აქ განსაკუთრებული პოლიტკორექტულობა სიბრიყვის სინონიმია. გავიხსენოთ, თუნდაც, სნოუდენის საქმე, რომელიც ჩვენს “ენჯეოშნიკებს”, რასაკვირველია, არ ახსოვთ: მოსმენა ისეთი უნდა, ამერიკული სპეცსამსახურები რომ უსმენდნენ ყველას და ყველაფერს _ დაწყებული გერმანიის კანცლერით, დამთავრებული მილიონობით უბრალო მოქალაქით.

“ისინი ამით ტერორიზმს ებრძოდნენო”. ასე ყველა სპეცსამსახური გაიმართლებს თავს: ანგელა მერკელი თუ პოტენციური ტერორისტია, ეკა ბესელია რატომ არ შეიძლება “ტერორისტკა” გამოდგეს? ჰოდა, თუ ასეა, მაშინ არც ისაა გამორიცხული, ბარაკ ობამას ანგელა მერკელის სექსუალური კადრებიც ჰქონდეს ნანახი, მიშელთან ერთად: აბა, სპეცსამსახურმა როგორ გათვალოს ახლა, მობილურ ტელეფონსა და ნოუთბუკს გამორთავს თუ არა ქალბატონი ანგელა, საწოლ ოთახში ვნების მორევში გადაშვებამდე? ჩანაწერები კი დიდწილად სწორედ ამგვარი “დივაისებისა” და “გაჯეტების” მეშვეობით ხდება დღეს.

ამდენად, სპეცსამსახური (საქართველოში თუ დემოკრატიის მექაში) იმგვარი მხეცია, თუ “დინგში არ მოხვდა”, თუ კანონმა პირდაპირ და ერთაზროვნად არ აუკრძალა, თუ “ნდობის ჯგუფები” არ შეიქმნა და მკაცრად არ აკონტროლა, აუცილებლად მოუსმენს “ყოველი შემთხვევისთვის”, ისევე, როგორც ამერიკული სპეცსამსახურები უსმენდნენ და იწერდნენ (მათ შორის, რასაკვირველია, სექსუალურ კადრებსაც) და ახლა ბოდიშსაც არ იხდიან.

აბა, ერთი “ბოდიში” თუ დასცდა ობამას ანგელა მერკელთან ბოლო პრესკონფერენციაზე ვაშინგტონში, როცა ჟურნალისტმა ჰკითხა ფარული მიყურადება-თვალთვალის შესახებ? არამც და არამც!

ამდენად, ეს არ არის ისეთი იოლი პრობლემა, როგორც ხსენებულ “ენჯეოშნიკებს” სურთ, წარმოაჩინონ:  “სასამართლოს ნებართვაო” _ ამერიკის “ეროვნული უსაფრთხოების სააგენტოს” თუ ჰქონდა ნებართვა, მილიონობით ადამიანს რომ უსმენდა? და სად არის იქ იმის გარანტია, რომ, რასაც ტერორიზმის წინააღმდეგ “ისმენდნენ” და უთვალთვალებდნენ, იმას პოლიტიკური შანტაჟისთვის არ გამოიყენებდნენ?

ერთადერთი გამოსავალია: უნდა გაუქმდეს სპეცსამსახური მთლიანად და მის ნაცვლად გაძლიერდეს “ანტიტერორისტული ცენტრი”. ხოლო სახელმწიფო საიდუმლოების დაცვა დაევალოს სპეციალურ სააგენტოს, რომელიც იმოქმედებს მრავალპარტიულ “ნდობის ჯგუფთან” შეთანხმებით.

სხვა გამოსავალი არ არსებობს, თორემ სანამ სპეცსამსახური იარსებებს, მას “ძირითადი ინსტინქტიც” ექნება.

გელა კალანდაძე, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook