ბადრი პატარკაციშვილის საბედისწერო შეცდომა

პროკურატურამ, როგორც იქნა, დააყენა საშველი დეპუტატ გელაშვილის “ცემის ფაქტზე” გამოძიების დაწყებას. საქმე ჯერ კიდევ 2005 წელს აღიძრა, მაგრამ ის ხელისუფლება რომ არაფერს გამოიძიებდა, იმთავითვე ნათელი იყო. არავის ეპარებოდა ეჭვი, რა გახდა მიზეზი - ვალერი გელაშვილის ინტერვიუ, რომელშიც მან თქვა: “პრეზიდენტს რომ ცოლი გაექცევა, რა უნდა ელაპარაკოო”.

მიშას მენტალობის გათვალისწინებით, ძნელი წარმოსადგენი არ არის, რა “ღვთისმოსავ” და “სათნო” ემოციებს აღძრავდა მასში ეს შეურაცხყოფა. მით უმეტეს, რომ სანდრა არსადაც არ გაქცეულა - იმ დროს ორსულად იყო და სამკურნალოდ გაემგზავრა ჰოლანდიაში. ეს გარემოება ხსენებულ “სათნო ემოციებს” კიდევ უფრო გააძლიერებდა, რასაკვირველია.

ვალერი გელაშვილმა ამ ფორმით იძია შური იმის გამო, რომ ჩვეულებისამებრ გაჯიქებული პრემიერ-მინისტრი ნოღაიდელი პრეზიდენტის რეზიდენციისთვის გადაცემული ფართის საფასურს არ უხდიდა, რაც ნამდვილად ეკუთვნოდა ხელშეკრულებით.  ნოღაიდელზე იგივეს თქმა არარელევანტური იქნებოდა და მანაც გადაწყვიტა, სააკაშვილისთვის “შეეტია”  ამ ფორმით.

რაც შეეხება სააკაშვილის რეაქციას, რასაკვირველია, მიშას ადგილზე, საფრანგეთის პრეზიდენტი და მისი მეუღლე სასამართლოს მიმართავდნენ და შეურაცხყოფისთვის ფულად კომპენსაციას მოითხოვდნენ. მაგრამ საქართველო საფრანგეთი არ არის!

ეს არც კარგია და არც ცუდი. უბრალოდ, ფაქტის კონსტატაციაა.

მაგრამ იმ ისტორიის მთავარ აღმასრულებელ-ეგზეკუტორ კოდუას ეს კონსტატაცია აღარაფერში უშველის, რადგან “ცივი” სისხლის სამართლის კოდექსი ამგვარ მოტივაციას არ ცნობს. უფრო ზუსტად, ცნობს მხოლოდ აფექტის მდგომარეობაში. მით უმეტეს, როცა საქმე ეხება დეპუტატს, ანუ სახელმწიფო-თანამდებობის პირს.

გასაგებია დღევანდელობის მთავარი პოლიტიკური მიზანიც: თუ კოდუას საქართველოში ექსტრადირება მოხერხდა და მან მისცა ჩვენება ექსპრეზიდენტის წინააღმდეგ, მაშინ საქმე ისეთი მუხლით შეიძლება აღიძრას სააკაშვილის წინააღმდეგ, რასაც დასავლეთიც ვერ შეედავება.

მაგრამ რამდენად შესაძლებელია ამგვარი სცენარი? სად იმყოფება ამჟამად ერეკლე კოდუა, ძნელი დასადგენი არ არის გასაგები მიზეზების გამო: თუ მისი ოჯახის წევრთა მარშრუტებსა და კონტაქტებს დააკვირდება მის მიერვე (ანუ ერეკლე კოდუასა და დათა ახალაიას მიერვე) დაგეშილი და ბრწყინვალედ აწყობილი, პროფესიონალური სპეცსამსახური. სხვა საკითხია, დასთანხმდება თუ არა უნგრეთი ან ბულგარეთი მის ექსტრადირებას.

რაკი არსებობს დასაბუთებული ეჭვი, რომ კოდუას ჩამოყვანა სწორედ სააკაშვილის წინააღმდეგ საქმის აღსაძრავად სჭირდებათ, სულაც არ არის გამორიცხული, ამ საქმეში არანაკლებ პროფესიული და გამოცდილი სპეცსამსახურები ჩაერიონ და აღმოსავლეთ ევროპელ კოლეგებს თავის შეკავება ურჩიონ.

ეს სავსებით თავსდება დასავლეთის (პირველ რიგში ამერიკის) უკმაყოფილებაში ბოლო წელიწად-ნახევრის მოვლენათა გამო: ისე გამოვიდა, რომ 10 წლის განმავლობაში ამერიკა პირსისხლიან, დამნაშავე, კაცთმოძულე, კრიმინალ რეჟიმს უჭერდა მხარს. ანუ ამერიკელებს აქ საკუთარი პრესტიჟი აღელვებთ და არა მიშა სააკაშვილის, მით უმეტეს ერეკლე კოდუას ბედი.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ამ უკანასკნელმა კი ყველაფერი კვლავ ზუსტად გათვალა, რაკი ჭკუა და ეშმაკობა არ აკლია. საკმარისია, გავიხსენოთ მის მიერ 2007 წელს განხორციელებული ოპერაცია - ბადრი პატარკაციშვილთან დაკავშირებით, რომლის თაობაზეც ყველას სმენია, მაგრამ ზოგიერთი დეტალი ცოტამ თუ იცის.

შეგახსენებთ: ჯერ კიდევ საპრეზიდენტო არჩევნებამდე რამდენიმე თვით ადრე, ერეკლე კოდუა შეუჩნდა ნაცნობ ქალბატონს, ყოფილ მოსამართლეს (რომელიც მას ენდო და საციხოდ კი გასწირა), დახმარებოდა ვალერი გელბახიანთან დაკავშირებაში, რათა ბადრი პატარკაციშვილისთვის გადაეცა წინადადება 5 იანვრის საპრეზიდენტო არჩევნების გაყალბების  საბაბით ხელისუფლების შეცვლის თაობაზე.

 ვალერი გელბახიანმა ეშმაკობა ვერ იგრძნო. მაგრამ რაც ბევრად უფრო გასაკვირია, ვერ იგრძნო ვერც ბადრი პატარკაციშვილმა!

ოპერაციის ფარგლებში, კოდუას ფეხსაცმლის ქუსლში მოათავსეს პორტატული მოსასმენი მოწყობილობა. ყველაფერი ფსიქოლოგიურად ზუსტად იყო გათვლილი: დაცვა ამოწმებს სახლში შემსვლელს, მაგრამ ხომ ვერ ეტყოდნენ კოდუას, - “ფეხსაცმელები გაიძვრე, უნდა შევამოწმოთო?” თეორიულადაც რომ წარმოვიდგინოთ ამგვარი რამ, ერეკლე კოდუა თეატრალურად აღშფოთდებოდა “ასეთი საზარელი შეურაცხყოფის გამო”, მორთავდა ყვირილს და ბადრისთან შეხვედრაზე (“პროტესტის ნიშნად”) უკანასკნელ მომენტში უარს იტყოდა.

რას მოიმოქმედებდა, ასეთ შემთხვევაში, პატარკაციშვილის დაცვა? დააპატიმრებდა საქართველოს ხელისუფლების ერთ-ერთ მაღალი რანგის წარმომადგენელს ინგლისის ტერიტორიაზე? გამორიცხულია!

ანუ, კოდუა, სინამდვილეში, ბევრს არაფერს რისკავდა. მაქსიმუმ, ანუ უკიდურეს შემთხვევაში, - თუ საქმე მაინც “გაბაზრდებოდა”, - ინგლისელებს მისთვის შესაძლოა პრეტენზია წაეყენებინათ არასანქცირებული სპეცოპერაციის განხორციელებისთვის ბრიტანეთის ტერიტორიაზე (ეს ყველა ქვეყნის კანონმდებლობით აკრძალულია), მაგრამ მაშინაც რა? - მხოლოდ ექსტრადირება. ისიც უკიდურეს შემთხვევაში.

დაუნინგ სტრიტს ნამდვილად არ აწყობდა აუტკივარი თავის ატკივება ახლა კიდევ სახელმწიფო გადატრიალების ხელშეწყობის ბრალდებით. და არც ისაა გამორიცხული, მთელი ოპერაცია, თავიდანვე სკოტლანდ იარდთან ყოფილიყო შეთანხმებული.

ბადრისთან საუბრის ჩაწერა მართლაც ბრწყინვალე ოპერატიული წარმატება გამოდგა, რადგან მისი გამოქვეყნება ხელისუფლებას იმდროინდელი ოპოზიციის დისკრედიტაციაში დაეხმარა. გარდა ამისა, დარწმუნებით შეიძლება ითქვას, რომ ბადრი პატარკაციშვილის სიკვდილიც ამ ოპერაციის შედეგი გახდა:

ჯერ ერთი, კოდუასთან პრივატულ საუბარში, პატარკაციშვილმა ზოგი რამ უსიამოვნო თქვა თავის ძველ მეგობარ და პარტნიორ ბორის ბერეზოვსკიზე. მას შემდეგ, რაც გაშიფრული ტექსტი  რუსულ პრესაში გამოქვეყნდა, ბერეზოვსკი მივიდა ბადრისთან და მათ შორის ძალიან არასასიამოვნო საუბარი შედგა: “შენ, თურმე, ჩემს ზურგს უკან ჩემზე რეებს ლაპარაკობ და ვინ ყოფილხარო”.

ესეც რომ არა, ბუნებრივია, ბადრი საშინლად განიცდიდა არა იმდენად იმას, რომ საუბარი გამოქვეყნდა, რამდენადაც   ასე იოლად გაცურებას. არადა მისი თვითშეფასება ამგვარად გაბრიყვებას გამორიცხავდა.

მაგრამ (მთავარი კითხვაა) რატომ დაუშვა ბადრიმ ეს კატასტროფული შეცდომა და რატომ ენდო ერეკლე კოდუას? რატომ ვერ მიხვდა, რომ მთელი ეს სახელმწიფო გადატრიალება თავიდან ბოლომდე ბლეფი იყო?

აქ, როგორც ჩანს, მენტალურმა სხვაობამ ითამაშა როლი: მან სწორად ვერ შეაფასა ერეკლე კოდუას პიროვნება, მისი ღირებულებები და იდენტობა! კოდუამ კი ძალიან ეშმაკურად ითამაშა “მსხვერპლის” მენტალობაზე, როდესაც 100 მილიონი დოლარი მოითხოვა გადატრიალებისა და მიშას მოშორების სანაცვლოდ: პატარკაციშვილი მილიარდერი იყო. მისი პიროვნება საბჭოთა საქართველოში ჩამოყალიბდა. ამიტომ მას ვერ წარმოედგინა, თუ მაღალჩინოსან პოლიციელს კიდევ სხვა რაიმე მოტივაცია შეიძლებოდა ჰქონოდა, გარდა ფულისა.

100 მილიონი დოლარი ხომ მთელი ცხოვრებაა და კიდევ უფრო მეტია?

რეალურად, არანაირი “ასი მილიონის” გადახდას ის კოდუასთვის არ აპირებდა (ამ ოდენობის “ქეში” უდიდესი იშვიათობაა საერთოდ და არც ბადრის ექნებოდა, მით უმეტეს არალეგალური ოპერაციისთვის და ორგზის უმეტეს, საბანკო ტრანზაქციით), თუმცა აქ მთავარი მაინც სწორედ ეს მენტალური ცდომილებაა:

ბადრი ვერ მიხვდა, რომ კოდუასთვის და, ზოგადად, იმ კატეგორიისთვის, რომელიც მიშამ ხელისუფლებაში მოიყვანა, პროფესიული წარმატება და ძალაუფლება, როგორც ასეთი, ბევრად უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ფული! “უფრო მნიშვნელოვანი” არ ნიშნავს, რომ ფულს არად აგდებდნენ. როგორ გეკადრებათ, მაგრამ აქ მთავარი პრიორიტეტებია. ხოლო ძალაუფლებას ფული ისედაც ახლავს. თუნდაც კოდუათა საოჯახო ბიზნესის სახით. ასი მილიონი არ ჰქონდა, მაგრამ, როგორც ადრე ამბობდნენ, “კარაქიანი პურისთვის საკმარისია”.

კოდუას ტიპაჟი აბსოლუტურად გამორიცხავდა ამგვარ გარიგებას. მით უმეტეს ასეთ უგუნურ რისკზე წასვლით. თუმცა, ბადრი პატარკაციშვილი, ვისაც რუსეთში სულ სხვა ყაიდის ჩინოსნებთან უხდებოდა ურთიერთობა, ამას აპრიორი ვერ მიხვდებოდა.

სწორედ ამან დააშვებინა საბედისწერო შეცდომა, რასაც შეეწირა კიდეც.

მამუკა მღებრიშვილი, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook