მოასვენებენ თუ არა ზურაბ ჟვანიას საფლავში?

(წერილი მესამე)

 ერთ-ერთი ყველაზე ნიჭიერი, წარმატებული და ჭკვიანი, აქედან გამომდინარე (ჩვენი “ხლისტების სოფლისთვის” ბუნებრივად) ყველაზე საძულველი და “საშური” პოლიტიკოსის, ზურაბ ჟვანიას გარდაცვალების საიდუმლო კვლავაც ბინძური ინტრიგებისა და სპეკულაციების თემად რჩება.

ამის მთავარი მიზეზი მასის (ბრბოს) ინტერესია. რა ვქნათ, ასეა მოწყობილი ბრბოს ფსიქოლოგია: ბევრად მეტად იტაცებს ნებისმიერი მისტერია (მაგალითად, ინდოეთის ოკეანის თავზე თვითმფრინავის გაუჩინარება), ვიდრე რეალური ისტორიული მოვლენები _ ვთქვათ, იალტისდროინდელი მსოფლიო წესრიგის დანგრევა უკრაინაში.

ყირიმში რომ სისხლიანი სანახაობა დადგმულიყო, ასე, რასაკვირველია, არ იქნებოდა, მაგრამ უკრაინა უომრად დანებდა. ამიტომ დასავლური ბრბოც ისევ მალაიზიური ბოინგის მისტერიას მიუბრუნდა.

ჩვენებურ ბრბოს კი ჟვანიას მკვლელობის გახსნა სწყურია. მიუხედავად იმისა, რომ ის არც არავის მოუკლავს და ეს შესანიშნავად იციან მათ, ვინც ამ “საიდუმლოს” გახსნას დაჰპირდა ხალხს _ “სამართლიანობის აღდგენასთან ერთად”.

წარმოიდგინეთ, დღეს გამოვიდნენ და თქვან აი, ასეთი ტექსტი:

მრავალწლიანი გამოძიების შედეგად დადგინდა, რომ ზურაბ ჟვანია მართლა უბედური შემთხვევის მსხვერპლია. რაც შეეხება საქმეში არსებულ უცნაურობებს, “დოქტორსკი კალბასას”, რომელსაც მიცვალებული არ მიირთმევდა მისი კვებითი აზიზობის გამო, რაულ უსუპოვის დაკარგულ ფეხსაცმელს, ფოტოს, რომელზეც განსვენებული პრემიერი სავარძელში, კოსტიუმშია გადაღებული, და ზეახალ ფოტოებს, რომელზეც მხოლოდ პერანგი აცვია; ან კიდევ, რაც შეეხება სუფრაზე გაშლილ ნარდსა და სხვა ათას სისულელეს (ნარდის სათამაშოდ ჟვანია უსუპოვს არ დაიბარებდა ღამის სამ საათზე. _ მ.გ.),. ამის მიზეზი ის გახდა, რომ პრეზიდენტმა სააკაშვილმა, მისმა უშუალო გარემოცვამ, მინისტრებმა, დეპუტატებმა და მთლიანად ე.წ. “ვარდების რევოლუციის” ისტებლიშმენტმა სცადეს, შეეცვალათ მომხდარის სურათი, _ ჯერ როგორმე მოეშორებინათ ბინიდან უსუპოვი, რათა არ გაჩენილიყო უხერხული კითხვა: “იმას რა უნდოდა იქ” და ა.შ. და ა.შ. ანუ, ცდილობდნენ, დაემალათ ის, რომ... მმმმმმ... ნუ, ხომ ყველამ იცით რა, რომ... მოკლედ, ნუ გაგვი....თ საქმე, ხომ ისედაც ყველამ იცით, რაზეა ლაპარაკი? არის საქმეში დელიკატური მომენტები და... ამას არა აქვს მნიშვნელობა. მთავარია, საქმე გაიხსნა იმ აზრით, რომ მოხდა მტკიცებულებათა ფალსიფიკაცია. ამისთვის დამნაშავეები უსასტიკესად დაისჯებიან. მკვლელობის საქმე კი დახურულია. ფალსიფიცირება და რეალურად არსებული სურათის შეცვლა რატომ, როგორ და რა მიზნით მოხდა ეს... მმმმმმმ........ ჰკითხეთ ჟვანიას მეგობრებს. ალბათ, სასამართლოზე იტყვიან თვითონ. ჩვენ რა გითხრათ?

როგორ გგონიათ, ეს განცხადება დააკმაყოფილებს იმ 96-პროცენტიან ბრბოს, რომელსაც მტკიცედ სწამს: “ჟვანია მოკლეს _ სააკაშვილმა მოკლა!!!” და ვერაფრისდიდებით ვერ გადაარწმუნებ, რომ სინამდვილეში არავისაც არ მოუკლავს?!

ბუნებრივია, ხელისუფლებას ამგვარი განცხადება ძალიან არ აწყობს, რადგან ხსენებული “96 პროცენტი” მკვლელობის საქმის დახურვას სისუსტედ, დანაპირების შეუსრულებლობად ჩაუთვლის. ამიტომაც ვითარდება მოვლენები ისე, როგორც ვითარდება: გაუთავებელი დაპატიმრებები, ფოტოები, გაჟონვები, სკანდალები, ტოქშოუები, ტელეეთერში ბრძნული გამომეტყველებით დემაგოგიის ფაღარათი და ასე შემდეგ და ასე შემდეგ დაუსრულებლად.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

სინამდვილეში, ზურაბ ჟვანია არავის მოუკლავს! ის მართლა გაზით გაიგუდა. ისევე, სხვათა შორის, როგორც ასეულობით(!) თბილისელი ჩვენი “დამოუკიდებლობის” განმავლობაში. 

საოცარი დამთხვევაა? დიახ. მაგრამ რა ვქნათ, ხდება ხოლმე: ასმილიონიანი ჯეკ-პოტიც “ჯდება” ზოგჯერ.

ხოლო რა სურათი იყო უშუალოდ საბურთალოს ქუჩის იმ ბინაში, სადაც ეს ტრაგედია მოხდა, ანუ რა სიტუაცია დახვდათ იქ, როცა ფანჯრიდან გადავიდნენ, გამათბობელი გამორთეს და კარი გააღეს, იცის მხოლოდ ორმა ადამიანმა: ჟვანიას დაცვის უფროსმა კობა ხარშილაძემ და მისმა მოადგილე მიხეილ ძაძამიამ. ისინი მივიდნენ იქ პირველნი, ნახეს ყველაფერი და ყოველნაირად ეცადნენ (არ არის გამორიცხული, ჯერ კიდევ ბარამიძის მისვლამდეც), რათა სიტუაციისთვის უფრო “რესპექტაბელურობადი” იერი მიეცათ.

თვით გიორგი ბარამიძე ამასთან დაკავშირებით ამბობს: “დავუშვათ, მართლა მე შევცვალე ის სურათი, რაც რეალურად იყო. რატომ არ მეკითხებით, რა მიზნით გავაკეთე ეს?”

მიხეილ მაჭავარიანი აცხადებს: “ზურაბს ჰქონდა ასეთი კონსპირაციული ბინები და იქ ხშირად ხვდებოდა ვიღაცებს”.

პეტრე მამრაძე ადასტურებს: “დიახ, ჰქონდა და მალულად ხვდებოდა უცნობებს”.

განსაკუთრებით ნიშანდობლივია აპელირება FBI-ს დასკვნაზე, რომელშიც ვითომ რაღაც წერია. სინამდვილეში არაფერი წერია განსაკუთრებით საინტერესო ისევ და ისევ იმის გარდა, რომ ზურაბ ჟვანია და რაულ უსუპოვი იმ ბინაში, როგორც ჩანს, პერიოდულად ხვდებოდნენ ერთმანეთს. მეტი არაფერი.

ანუ იქმნება შთაბეჭდილება, რომ ორივე მხარე ცდილობს, მეორე აიძულოს, თქვას “ის მთავარი სათქმელი”, რასაც უკვე ყბადაღებული “დელიკატურობის” გამო არ ამბობენ, რაკი არცთუ უსაფუძვლოდ იგულისხმება, რომ ასეთ შემთხვევაში, ხალხს პირველ რიგში დააინტერესებს, რა საქმე უნდა ჰქონოდა 42 წლის პრემიერ-მინისტრს 22 წლის ბიჭთან ღამის სამ საათზე კონსპირაციულ ბინაში და თუ FBI ადასტურებს, რომ ისინი იქ მართლა ხვდებოდნენ, მაშინ მთლიანად ინგრევა ვერსია, თითქოს “გვამები მიიტანეს ბინძური ვერსიის გასავრცელებლად” და ასე შემდეგ და ასე შემდეგ _ ათასმეერთე სისულელე.

ყველაზე საინტერესო აქ მაინც ეს გაუთავებელი “ნამიოკებია”, რომ აი, თუ არ შეგვეშვებით ჩვენ, ბოლოს და ბოლოს, ვიტყვით რომ... გოგა ხაჩიძემ დაწერა: “როდემდე უნდა ვუფრთხილდებოდეთ ჟვანიას სახელს?”

ამ ხალხს რატომღაც ჰგონია, რომ თუ, “ბოლოს და ბოლოს”, იტყვიან ნაგულისხმებ “სათქმელს”, ამით დღევანდელ ხელისუფლებას მიადგება ზიანი. არადა რატომ? როგორ? რომელი ჟვანიას “ტრუსიკის მეგობრები” იყვნენ ან ბიძინა ივანიშვილი, ან ირაკლი ღარიბაშვილი? რა სტატუსი ჰქონდა ან ერთს ან მეორეს 2005 წლის თებერვალში, როდესაც ხელისუფლებამ ზურაბ ჟვანია დაასაფლავა ისე, როგორც დაასაფლავა?

სულაც არ არის გამორიცხული, ამჟამინდელი ხელისუფლების ეშმაკობები ზუსტად იმ მიზანს ისახავდეს, თვითონ კი არ თქვან სათქმელი, არამედ “ამათ” ათქმევინონ. რადგან სწორედ “ესენი” დაზარალდებიან, თორემ ივანიშვილი და ღარიბაშვილი, ან კოალიცია “ოცნების” აბსოლუტური უმრავლესობა საერთოდ “რა შუაშია” ჟვანიასთან? ის ხომ სულ სხვა პერიოდის, სულ სხვა ისტორიული დისკურსისა და პოლიტიკურ გარემოებათა ფიგურაა?! 

იმ დისკურსის შენარჩუნებას  იმდროინდელი ხელისუფლების მემკვიდრენი ცდილობენ, რომლებიც დღეს “ოპოზიციად” იწოდებიან. ხოლო თუ დღევანდელი ოპოზიციის, ანუ ზურაბ ჟვანიას “ტრუსიკის მეგობრების” დისკრედიტაცია მოხდება (მისი “სახელის შებღალვით” ჩვენს “ტრადიციონალისტურ საზოგადოებაში”), ამით რა დააკლდება ივანიშვილის ხელისუფლებას, რომელსაც ზურაბ ჟვანიასთან და მის “სასტავთან” არც პიროვნულად, არც პოლიტიკურად საერთო არაფერი ჰქონია ოდესმე და არც ახლა აქვს?

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ამიტომ არიან გაჩუმებულნი ისინი, ვისაც “ნაციონალთაგან” ჭკუა მოეკითხება, თორემ გოგა ხაჩიძე კი ამბობს: “ვითმენთ, სახელს ვუფრთხილდებით და “სათქმელს” არ ვამბობთ, მაგრამ უსასრულოდ ვერ მოვითმენთ და ვიტყვითო”. 

ნუ მოითმენთ მერე _ ამით ხომ თვითონ გამოიჭრით ყელს, თორემ ივანიშვილსა და ღარიბაშვილს რა? რომელი “ჟვანიას ძმაკაცები” ისინი იყვნენ?

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

სულ სხვა საქმეა, რომ, თუ ეს საქმე ასეთ ბინძურ ნაკერზე გასკდა, ტრაგედია იქნება ზურას ოჯახისთვის, პირველ რიგში კი მისი შვილებისთვის. არადა, ოჯახის ერთი სიტყვაა საკმარისი, რათა ამ მართლა ბინძურ საქმეზე სპეკულაციები ერთხელ და სამუდამოდ შეწყდეს, როგორიც არ უნდა იყოს ბრბოს ინტერესი და როგორც არ უნდა აწყობდეთ ეს პოლიტიკოსებს.

არადა, რომ არ ამბობენ ამ ერთ სიტყვას? პირიქით!

მაშინ ისმის კითხვა: ნუთუ კობა ხარშილაძისა და მიშა ძაძამიას გამწარება და მრავალწლიანი ტანჯვა-წამება (რაკი “ვერ მოუფრთხილდნენ”) ღირს ამად? გაუგებარია, რა უნდა ექნა მიშა ძაძამიას, თუკი “დაცვის ობიექტი” ეუბნება: “ამასთან მარტო დამტოვეო?” საინტერესოა, როგორ უნდა მოქცეულიყო?

არადა (მიაქციეთ ყურადღება ამ ნიუანსს) პროკურატურას არ აწყობს, ღიად თქვას: “რატომ არ შეამოწმეს გაზის გამათბობელი, როცა ბინა იქირავესო”, რადგან ეს ბრალდება (სავსებით ლეგიტიმური!) თუ ღიად გააჟღერეს, ამით ირიბად აღიარებენ, რომ სიკვდილის მიზეზი მართლა გამათბობელი გახდა.

ანუ საოცარი სიზუსტით მეორდება ისეთი მანიპულაციები, რასაც ადგილი ჰქონდა ე.წ. “ფოტოგრაფების” ბინძური საქმის შეთითხვნისა თუ უამრავ სხვა შემთხვევაში, წინა ხელისუფლების დროს.

ამ ქვეყანაში შესაბამის უწყებებს მართლა არასდროს არაფერი ეშველებათ!

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

როგორც ჩანს, იმ საცოდავსაც  აღარ ეღირსება საფლავში მოსვენება.

ზურაბ ჟვანია ასი თავით აღემატებოდა ყველა იმ უბადრუკობასა და პრიმიტიულ არარაობას, ვინც თავს დღეს “პოლიტიკოსს” უწოდებს საქართველოში. მას საფლავში მაინც ეკუთვნის მოსვენება.

მიხეილ გეწაძე, გაზეთი "პრემიერი"

FaceBook