კონსტანტინე გამსახურდია: “ევროპა არ არის ჩიპები, “ლგბტ”-საზოგადოება, ერთსქესიანთა ქორწინებები და კულისებში ბოროტი კაცების შეთქმულება”

ინტერვიუ ყოფილ პარლამენტარ და ყოფილ დიპლომატ კონსტანტინე გამსახურდიასთან:

- შეუძლებელია, 2005 წელში გარდაცვლილი პრემიერის, ზურაბ ჟვანიას საქმის გამოძიების თემამ ისე წამოიწიოს, რომ არ გაგვახსენდეს საქართველოს პირველი პრეზიდენტი ზვიად გამსახურდია, რომლის გაურკვეველ ვითარებაში გარდაცვალების საკითხმა კითხვის ნიშნები ვერც მას შემდეგ ამოწურა, რაც პარლამენტში თავად მოჰკიდეთ ხელი ამ საქმის შესწავლას. საინტერესოა თქვენი მოსაზრებები, საქართველოს უახლესი ისტორიის ორი “დამოკლეს მახვილის” შესახებ. რით ჰგავს, ან არ ჰგავს ეს ორი საქმე ერთმანეთს?

- თუ შეიძლება, ასე ითქვას, ეს  არის საქმეები “კაუჭით”... ორივეს აქვს რაღაც ძალიან უხერხული “კაუჭი”. ზვიად გამსახურდიას საქმეში ასეთი “კაუჭი” არის თვითმკვლელობა. ძალიან ბევრ ადამიანს მისი თვითმკვლელობა იმთავითვე სჯეროდა. ჩვენი კომისიის შექმნამდე, წლების განმავლობაში, მთავარი არგუმენტი იყო ის, რომ მართლმადიდებელი ქრისტიანი თავს არ მოიკლავდა. ამასთანავე, საუბარი იყო ტყვიის ტრაექტორიის დახრაზე. ზურაბ ჟვანიას საქმეში ასეთი “კაუჭი” არის - გაზით გაგუდვა. ანუ ყველაზე მძიმე მომენტი არის ის, რომლისაც საქართველოს მოსახლეობის დაახლოებით 90%-ს არ სჯერა, რომ პრემიერ-მინისტრი გაზით გაიგუდა. ჯონ ფიცჯერალდ კენედის საქმეში ეს “კაუჭი” იცით, რა არის? კენედის რომ მოხვდა ტყვია, რის შედეგადაც მისი თავის ქალა პრაქტიკულად დაიფშვნა, ფსიქიკურად ნახევრად შეურაცხადმა ოსვალდმა ესროლა, რომელსაც გარკვეული პოზიცია ჰქონდა დაკავებული, რომელიღაც სახლში, თუ ვიღაც სხვამ ესროლა, რამდენიმე ტყვია სულ სხვა რაკურსიდან. სხვათა შორის, იყო მოყვარული კინოგადამღები აბრაამ ზაჰრუდერი, რომელმაც გადაიღო პრეზიდენტის მსვლელობა და აქედან იცის კაცობრიობამ სიმართლე, თორემ 60-იანი წლების დასაწყისში პრეზიდენტის მსვლელობას არ იღებდნენ. გავაკეთებ ასეთ პარალელს: პარლამენტში საგამოძიებო კომისია შეიქმნა ზვიად გამსახურდიას გარდაცვალებიდან 16 წლის თავზე, ხოლო კენედის კომისია, ამერიკის იუსტიციის უმაღლესი პირის ხელმძღვანელობით, შეიქმნა მისი გარდაცვალებიდან ერთ კვირაში. პრაქტიკულად, იმ კომისიაში უამრავი ცნობილი პირი გაერთიანდა. ჩვენი კომისია კი დაგვიანებით შეიქმნა, ამ დროისთვის უამრავი მოწმე ცოცხალი აღარ იყო. მაგალითად, ბადრი ზარანდია, რომელსაც ბევრი რამის მოყოლა შეეძლო, გია გულუა, ავთანდილ იოსელიანი, შოთა კვირაია... ეს ის ადამიანები არიან, ვინც ძალიან კარგად იცოდნენ, რაც მოხდა და სიცოცხლეშიც კარგად ეტყობოდათ, რომ სიმართლეს მალავდნენ და სადღაც-სადღაც წამოსცდენიათ კიდეც. ვინც ჩამოვთვალე, ამათში ყველაზე წესიერი ბადრი ზარანდია იყო, ის თავის დღიურებში ამბობს, რომ ჩემგან ბერბიჭაშვილის გამოცხობა სცადეს, მაგრამ ვერ მოახერხესო. ანუ მას რაღაცნაირად სინდისი ქენჯნის და თავის ჩანაწერებში თავს იმართლებს. მას გაორებული სახე აქვს, ამბობს, რომ ხელისუფლებასთან თანამშრომლობაზე უარის თქმა ნიშნავდა მინიმუმ სამი ოჯახის განადგურებას.

- ვის გულისხმობს, დაკონკრეტებული არ არის?

- საკუთარს, შონიებისა და კიდევ ერთი მათი მეგობრის ოჯახებს, რომელთაც განადგურებით ემუქრებოდნენ. საშინელი ტერორის პერიოდი იდგა საქართველოში, წარმოიდგინეთ, სამეგრელოში რა ხდებოდა 1993 წლის გვიანი შემოდგომით. ეს კუთხე იყო ოკუპირებული რუსული და ქართული ე.წ. შენაერთებით. თუკი ასე ვიმსჯელებთ, გამოდის, რომ ეს სხვადასხვა საქმეებია და მაინცდამაინც დიდი საერთო მათ ერთმანეთთან არა აქვთ, იმის გარდა, რომ ყველა ამ საქმეს “კაუჭი” აქვს.

- ჟვანიას საქმესთან დაკავშირებით  რას ფიქრობთ, არ ფიქრობთ, რომ ინტერნეტით გავრცელებული ფოტომასალა არასაკმარისი მტკიცებულებაა ამ საქმეზე კონკრეტული აზრის ჩამოსაყალიბებლად?

- ვფიქრობ, რომ ფოტოები მნიშვნელოვანია და რაღაცას ამბობს, მაგრამ მხოლოდ ფოტოებით სიმართლე ვერ დადგინდება. საჭიროა ექსჰუმაცია და მისი გადაგზავნა აშშ-ს, ან შვეიცარიის რომელიმე რენიურებულ სასამართლო-სამედიცინო ექსპერტიზის ცენტრში. დარწმუნებული ვარ, იქ გაარკვევენ, იყო თუ არა ძალადობა.  ეს სულ სხვა წონასა და სოლიდურობას მისცემს გამოძიებას.

- როგორც მახსოვს, გამსახურდიას ნეშტის ექსჰუმაცია მოხდა, მაგრამ შედეგი ის არ აღმოჩნდა, რისი მოლოდინიც მანამდე არსებობდა...

- როსტოვში იყო გადაგზავნილი.  ჩვენ როსტოვის ექსპერტიზის დასკვნა შევიტანეთ, როგორც დანართი, კომისიის ძირითად დოკუმენტში, მაგრამ, როგორც გაირკვა, როსტოვის ექსპერტიზას ამ მიმართულებით კვლევა არც ჩაუტარებია. რატომ მოხდა ასე, როგორც გინდათ, ისე ახსენით.

- თავად რით ხსნით ამას და თუკი ობიექტურობის გარანტიები არ არსებობს, რატომ ფიქრობთ, რომ ზურაბ ჟვანიას საქმესთან დაკავშირებით, სხვაგვარად მოხდება?

- ახსნა შეიძლება იმითაც, რომ ეს არ არის თავისუფალი ქვეყნის თავისუფალი ექსპერტიზა. ის გაკეთებულია რუსეთის ფედერაციის თავდაცვის სამინისტროსთან არსებული სასამართლო-სამედიცინო ინსტიტუტის მიერ. იქნებოდა თუ არა ეს ექსპერტიზა თავისუფალი? თუმცა, ეს ჯერჯერობით ერთადერთი ექსპერტიზაა, რომელმაც რაღაც მაინც დაადგინა, რომ გასროლა მომხდარია ახლო მანძილიდან. ამასთანავე, ახლო მანძილი არ ნიშნავს მიბჯენით ნასროლს. როსტოვის ექსპერტიზაში არ წერია, რომ ზვიად გამსახურდიამ თავი მოიკლა. მკვლელობა ძალადობის გარეშე გაგიგიათ? ეს ამ შემთხვევაში, ან მოწამვლასთან, ან რაღაც ორგანოს დაზიანებასთან არის დაკავშირებული და ეს აუცილებლად იქნება ძვლოვან ნეშტზე ასახული. მე ვარ მოყვარული და არაპროფესიონალი პათანატომიის და სასამართლო-სამედიცინო ექსპერტიზის დარგში. როგორც ყოფილი საგამოძიებო კომისიის თავმჯდომარე და პარლამენტარი, გავერკვიე ამ საკითხში და სპეციალისტად არ ჩამთვალოთ, მაგრამ რაღაცებში ნამდვილად ვერკვევი.

- თქვენი პოლიტიკური კარიერა უცნაურად დასრულდა... პარლამენტის წევრობა ვადაზე ადრე შეგიწყდათ, რა მოხდა და რატომ მოხვდით მსოფლიოს “მეტეოროლოგიურ” სადგურში, არსად არასდროს გითქვამთ საჯაროდ...

- 2011 წელს გავხდი საგანგებო დავალებათა ელჩი შვეიცარიაში, მანამდე კი მოხდა ასეთი რამ: თითქოს გარკვეული მოსაზრებით, ჯერ თავად პარლამენტს შესთავაზეს და საბუთები გააფორმეს, საქართველოს მუდმივ წარმომადგენელზე (ელჩზე) საერთაშორისო მეტეოროლოგიურ ორგანიზაციაში და ტელეკომუნიკაციების კავშირში. ეს იყო აბსოლუტური არაკომპეტენტურობის დემონსტრაცია. თურმე, საქართველოს ცალკე წარმომადგენელი ამ ორგანიზაციებში ვერ ეყოლებოდა, რადგან ეს ფუნქცია შეთავსებული აქვს საქართველოს ელჩს.

- თქვენი სურვილი და პოზიცია პარლამენტის ამ გადაწყვეტილებას დაემთხვა, თუ რაღაც ვერ გავიგე სწორად?

- საგამოძიებო კომისიის მუშაობის დასრულების შემდეგ, პარლამენტში ჩემი დარჩენის აზრს ვერ ვხედავდი. მე, ჯონდი ბაღათურიასა და კიდევ რამდენიმე დეპუტატს გვინდოდა ფრაქცია შეგვექმნა, მაგრამ ყველაფერი გააკეთეს, რომ ფრაქცია არ შექმნილიყო. არადა, პარლამენტში თუ ხარ, რომელიმე ფრაქციის წევრი უნდა იყო. ვერ წარმოიდგენთ, “ნაციონალები” როგორ იბრძოდნენ, როცა ფრაქციას არ გაქმნევინებენ, ოჯახის წევრებს გიპატიმრებენ, რა უნდა მექნა, როცა ჩემი მდგომარეობაც ძალიან მძიმე იყო? ჩემთვის ეს შემოთავაზება იყო პოლიტიკიდან გასვლის შესაძლებლობა და გადავედი სახელმწიფო სამსახურში. რასაკვირველია, ძალიან მალე სულ სხვა სტატუსი მივიღე, რომელიც იმთავითვე ცხადი იყო, რომ არ იმუშავებდა.

- შემოთავაზება რის საფუძველზე მიიღეთ, აღნიშნულ დარგში კომპეტენტურს ჰგავდით?

- მათ იცოდნენ ჩემი სურვილის შესახებ. მე მაშინვე მივხვდი, რომ ეს მოფიქრებული იყო ვიღაც ბოროტის მიერ, რომელიც მიხეილ სააკაშვილის გარემოცვაში ტრიალებდა. საინტერესოა, რატომ არ ამირჩიეს, მაგალითად, ჯანდაცვის ორგანიზაცია?

- ამბობთ, რომ თქვენი თავიდან მოშორების სურვილი მიხეილ სააკაშვილის დონეზე საზრუნავი იყო?

 - მე ფსიქოლოგიურად აგიხსნით: რომ გადახედეს ორგანიზაციების სიას, შეარჩიეს ისეთი სახელწოდების  ორგანიზაცია, რაზეც შეიძლება, რომ ქართველმა ხალხმა იღადაოს.

- ანუ პოლიტიკაში შეტანილი თქვენი წვლილით “შავი პიარი” დაიმსახურეთ... მახსოვს, ინტერნეტში გაშარჟებული თქვენი სურათები,  ღრუბლებში გამოკიდებული მსოფლიო ამინდის მაძიებელს ჰგავდით....

- გგონიათ, ვერ მივხვდი? უბრალოდ, რაღაც მომენტში არ შევიმჩნიე, რადგან მტრებით გარშემორტყმული ვიყავი. ცხადია, ყველა ადამიანს არ ვგულისხმობ, მაგრამ “ნაციონალების” რიგებში  ნამდვილი მხეცები იყვნენ. არ მსურს, ხმამაღლა ვთქვა, რამდენი ბოროტგანზრახული ტრიალებდა, თუმცა, ისიც უნდა ვთქვა, რომ ნამდვილ ადამიანებსაც შევხვდი.

- რატომ არ გსურთ დასახელება, გეშინიათ, თუ “ნაციონალური მოძრაობის” ზოგადი ძაგება უფრო გულისფხანას იწვევს საზოგადოებაში?

- არა, კონკრეტული პიროვნებების დასახელება არ მინდა, უფრო ზურაბ ადეიშვილისკენ გავიშვერ ხელს, მაგის გუნდი იყო ეს. სხვათა შორის, ნამდვილ ადამიანებს შორის, ერთ-ერთი ასეთი კაცია გიგი წერეთელი და ამის თქმა არსად მომერიდება. ეს იყო შავი პიარისთვის გაკეთებული და რასაკვირველია, პირადი ბრალეულობა მიხეილ სააკაშვილში მდგომარეობს. ჩემი პარლამენტიდან გაშვება შემოგდებული იყო, რომ შემდეგ დაეხატათ შარჟები, თითქოს ტელეფონებთან ვიჯექი და ღრუბლებში დავფრინავდი. ჩვენი ხალხი ყველაფერზე რომ ღადაობს, “ნაციონალებმა” კარგად იცოდნენ, მათ შესწავლილი ჰქონდათ ეთნო-ფსიქიკა, ინგლისში, გერმანიაში, ან სხვა ქვეყანაში ეს შავ პიარად და გასაშარჟებლად არ გამოდგებოდა და ჩვენთან გამოდგა. შემდეგ მოვითხოვე, რომ თამაშის ასეთი წესები არ მაწყობს და როცა ცოტა დავიმუქრე კიდეც, მერე უკვე, 2011 წლის შემოდგომაზე, გავხდი საქართველოს საგანგებო დავალებათა ელჩი. საერთოდ, რაღა პოლიტიკაზე იყო ლაპარაკი, როცა 26 მაისის მიტინგის არაადამიანური დარბევაც უკვე მომხდარი იყო. რაც ეხება საგანგებო დავალებათა ელჩს, აქაც არ მომეცა საშუალება, რომ ჩემი თანაშემწე წამეყვანა. წარმოიდგინეთ ელჩი, რომელიც იმავდროულად მდივანიც არის, მძღოლიც, მუსიკასაც უკვეთს, თავადვე ასრულებს ცეკვას და ტაშსაც უკრავს.

- მთლიანობაში რა გამოვიდა ამ თქვენი დიპლომატიური საქმიანობიდან, ან ასე უხმაუროდ რატომ დაასრულეთ სახელმწიფო სამსახური?

- ფაქტობრივად, ერთი წელი ვიყავი იქ, როგორც კი “ქართული ოცნება” მოვიდა ხელისუფლებაში, ჩემი თანამდებობა მაშინვე გააუქმეს. ერთ წელიწადში ხელშესახები შედეგის დადება ძალიან ძნელია. ვმუშაობდი საერთაშორისო ანგარიშგასწორებათა ბანკში, რომლის სათავო ოფისი მდებარეობს შვეიცარიის ქალაქ ბაზელში და საქართველოს ამ ორგანიზაციაში გაწევრიანება მსურდა. ბანკი კი ჰქვია, მაგრამ ის, ფაქტობრივად, ვერსალის პროცესიდან მოყოლებული, 90 წელზე მეტია ევროპაში ფუნქციონირებს და შეიძლება ითქვას, არის ერთგვარი ვატიკანი და გაერო ფინანსური სამყაროსი, სადაც 39 ქვეყნის ნაციონალური ბანკია გაერთიანებული თავისი წარმომადგენლობებით. შევხვდი ამ ბანკის ხელმძღვანელობას და მქონდა მოლაპარაკება საქართველოს გაწევრიანებაზე. პოსტსაბჭოთა სივრციდან სულ 4 ქვეყანაა გაწევრიანებული, ბალტიის სამი სახელმწიფო და რუსეთი. ასევე, მსურდა, განმეხორციელებინა პროექტები ციურიხის ტექნიკურ უნივერსიტეტში, რომელიც უკვე რამდენიმე წელია, თავისი რეიტინგით მსოფლიოს უნივერსიტეტების პირველ ხუთეულშია. შეიძლება ითქვას, ის შვეიცარიაში პატარა სახელმწიფოა. მოვახერხე კავშირის დამყარება მის რექტორატთან და რაღაც მიმართულებით დავიწყე მუშაობა: უნდა შეგვეთავაზებინა ერთობლივი სამაგისტრო პროგრამები, რათა ღირსეული და სათანადოდ მომზადებული ტექნიკური სფეროს სპეციალისტები გვყოლოდა. 2012 წლის 1-ლი ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ, მაია ფანჯიკიძე მოვიდა მინისტრად, რომელსაც, საერთოდ თავისებური და სპეციფიკური დამოკიდებულება აქვს ყველა იმ ადამიანთან, ვისაც გვარი გამსახურდია აქვს. ახლა ამას რომ წაიკითხავს ქალბატონი მაია ფანჯიკიძე, შეიძლება ფოტო გადაიღოს ვინმე გამსახურდიასთან და თქვას, აი, ამ გვარის მეგობარი მყავსო.

- რადგან ასეა, მაშინ ისიც გეცოდინებათ, რის გამო სძულს მაია ფანჯიკიძეს გამსახურდიების გვარი?

- რა ვიცი, თავის დროზე, ეტყობა, ზვიად გამსახურდიას  პერიოდმა გააღიზიანა. იცით, ასე ლატენტურად საქართველოში ბევრი ადამიანია განწყობილი, ისინი მიიჩნევენ, რომ ის, რაც დაკავშირებულია ზვიად გამსახურდიასთან, ავტომატურად ცუდია და მიუღებელი.

- გამოდის, ამჟამინდელი ხელისუფლების ზოგიერთი წევრის ასეთი დამოკიდებულება დღესაც მოქმედებს ცხოვრებასა და მოღვაწეობაზე?

- მერწმუნეთ, მე მთელი ცხოვრება ვიდევნებოდი ასეთი დამოკიდებულების გამო. ყველა ხელისუფლების დროს, ვინც კი მოვიდა საქართველოში, ვიზარალე. ერთადერთი, ზვიად გამსახურდიას ხელისუფლების დროს არ მიზარალია.

- თქვენი ცხოვრების შეგნებული წლები საქართველოს გარეთ და თან ევროპის ერთ-ერთ განვითარებულ ქვეყანაში, შვეიცარიაში გაატარეთ. დღეს, როცა ასე აქტიურად ვსაუბრობთ ევროინტეგრაციაზე, ფიქრობთ, რომ ჩვენი ქვეყანა რეალურად მზად არის ევროპისთვის?

- დავიწყოთ იქიდან, რომ ეს წლები მე ემიგრაციასა და დევნილობაში გავატარე. ვერ ვიტყვი, რომ ჩვენ მზად ვართ საამისოდ და ალბათ, ამიტომაც არ ვართ ევროპაში.

- მაინც როგორი უნდა გახდეს საქართველო, რომ ევროკავშირში მისთვის ღირსეული ადგილი მოიძებნოს?

- ალბათ, უფრო რაციონალურები უნდა გავხდეთ. მეტი გამოცდილება გვჭირდება, მეტი სიდინჯე პოლიტიკაში, გადაწყვეტილებების მიღებაში. არ უნდა ვიყოთ ბურბუშელასავით და აალებადი ხალხი. რა თქმა უნდა, ჩვენგან ნორვეგიელისა და დანიელის მსგავსი საზოგადოება ვერ ჩამოყალიბდება, მაგრამ გარკვეული თვითბალანსი, თვითკონტროლი, ზოგჯერ თვითცენზურაც საჭირო.

- რას ნიშნავს თქვენთვის ევროპა და კონკრეტულად შვეიცარია?

- ევროპა არ არის ჩიპები, “ლგბტ”-საზოგადოება, ერთსქესიანთა ქორწინებები და კულისებში ბოროტი კაცების შეთქმულება. გამიგია, რომ ესენი არის ევროპაში, მაგრამ მე პირადად ისინი არასდროს შემხვედრია, ერთი-ორჯერ იყო შემთხვევა, რომ რაღაცნაირად დამინახავს ასეთი ადამიანები. ევროპა არის წარმატებული ქვეყნების კავშირი, სადაც ეს წარმატებულობა უპირველესად ნიშნავს მოწესრიგებულ ეკონომიკას, უმუშევრობის დაბალ დონეს, განვითარებულ სოციალურ ინსტიტუტებს და ძლიერად განვითარებულ სამართალს. მაგალითად, ევროპაში წარმოუდგენელი იყო ის, რაც საქართველოში ხდებოდა, მაგალითად, 0,01% გამამართლებელი განაჩენებისა. ნებისმიერ ევროპულ ქვეყანაში ეს წარმოუდგენელია. ევროპა არის ასევე სოლიდური სამხედრო ძლიერებაც, ეს განსაკუთრებით შეეხება ბრიტანეთს, გერმანიას, საფრანგეთს. ევროპა არის კონტინენტი, სადაც ქვეყნები ერთმანეთთან - თანამშრომლობას ახერხებენ, ყოველ შემთხვევაში, ჯერჯერობით ასეა.

- გამოდის, ევროპა იდეალური სამყაროა და მას ნეგატიური მხარეები არ გააჩნია...

- თავისი ნეგატიური მხარეები რასაკვირველია, ევროპასაც აქვს. მაგალითად, მიმაჩნია, რომ მათ თავიანთი მომავალი არ უნდა დააფუძნონ ვოულსტრიპის, პანკირების ფინანსურ გარანტიებზე, რამდენადაც ძალიან მძიმე გამოცდილებები მიიღო მათგან კაცობრიობამ. ასევე კათოლიციზმზე, როგორც სულიერების ერთადერთ ფორმაზე, რადგან  კათოლიციზმი ისეთი სულიერებაა, რომელიც, ვფიქრობ, განახლების უნარს ნაკლებად ფლობს. შესაძლოა, რუსული მართლმადიდებლობა კიდევ უფრო ნაკლებად ფლობდეს, მაგრამ ისიც არ არის მთლად ისეთი, როგორიც უნდა იყოს. დღეს არის ძალიან დიდი მცდელობები, რომ რაღაცნაირად უფრო მოდერნული და თანამედროვე მიდგომები შეიმუშაონ.

- როგორ წარმოგიდგენიათ  საქართველო ევროპაში და ამავდროულად მისი კეთილმეზობლობა რუსეთთან?

- სამწუხაროდ, თუ ევროპასთან კეთილმეზობლური ურთიერთობა, რუსეთთან ბოროტ მეზობლურ ურთიერთობას ნიშნავს, მაშინ ძალიან ცუდად იქნება ჩვენი საქმე. ისინი ნამდვილად შუაზე გაგვაპობენ, როგორც არაერთხელ დაუქადნიათ.

- ანუ?

- გაჭრიან კორიდორს, მოახდენენ გორის, ხაშურის, ბორჯომის, სამცხე-ჯავახეთის რაიონების ოკუპაციას, ნაწილობრივ ეთნოწმენდასაც.

- რუსეთმა ევროინტეგრაციის დათმობის სანაცვლოდ, ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის ვარიანტი რომ შემოგვთავაზოს, მაშინ რა იქნება?

- ახლა თვითონ დასავლეთსა და რუსეთს შორის არის აწეწილი ურთიერთობა და არეული რამსები. ძალიან ძნელია, გიპასუხოთ, როგორ შეიძლება, რომ საქართველო ხანგრძლივად კარგად იყოს რუსეთთანაც და დასავლეთთანაც. ამ ეტაპზე მხოლოდ შესაძლებელია, რომ ჭკვიანური ბალანსირებით, ზოგჯერ რაღაცები თავიდან ავირიდოთ. თუ ვიქნებით ფხიზლები და ჭკვიანები, შეიძლება იაპონური ორთაბრძოლის, “აიკიდოს” პრინციპით ლავირება. შესაძლებელია, რომ ზოგჯერ გამოვძვრეთ და არ მოვიქცეთ ისე, როგორც მოვიქეცით 2008 წლის კონფლიქტის დროს, როცა ამ პრინციპით არ ვიმოქმედეთ. როდესაც მოდის დარტყმა, საპასუხო დარტყმა კი არ უნდა შეახვედრო, არამედ უნდა შეეცადო, ამ დარტყმით ისარგებლო და სხვაგან წარმართო ის.

- არსებობს თუ არა საამისო პოლიტიკური, ინტელექტუალური, დიპლომატიური რესურსი დღევანდელ ხელისუფლებაში?

- იმედი მაქვს, რომ არსებობს... ეს იმედი ჯერ არ დამიკარგავს.  ვფიქრობ, რომ არიან საამისო სპეციალისტები, მე არ ვზივარ თავდაცვის სამინისტროში ყველაფერი ზედმიწევნით რომ ვიცოდე. აბა, რა გითხრათ, ამბასადორიალს დავესწარი ამასწინ და არა უშავდათ. (იცინის)

- ამჟამად რას საქმიანობთ, როგორია თქვენი სამომავლო გეგმები და მოლოდინები, ოჯახთან ერთად დაბრუნებით სამშობლოში, თუ ისევ წახვალთ?

- მე ვეწევი არაპარტიული, არათანამდებობრივი გაგების პოლიტიკას. არსად არა ვარ, ერთი მხრივ, საჯარო პოლიტიკური სივრციდან ვარ გასული და მეორე მხრივ, რაღაც ფორმით ვარ მაინც... ანუ პოლიტიკას ვეწევი არისტოტელური გაგებით, რომელმაც თქვა, რომ ადამიანი პოლიტიკური ცხოველიაო. აი, თქვენ ხომ სადღაც წამაწყდით, თუმცა, ოფიციალურად უმუშევარი ვარ. ღმერთმა ინებოს და მშვიდობით იყოს ყველაფერი, თუ ებრაელებივით მთელი ერი არ აგვყარეს და მსოფლიოში არ გაგვფანტეს, მე საქართველოში ვაპირებ ცხოვრებას. ჩემმა ვაჟმა დაამთავრა ბაზელის მუსიკალური აკადემია, სამაგისტრო დიპლომი დაიცვა, მეორემ კი ბერლინში, ფილოსოფიურ ფაკულტეტზე დაიწყო სწავლა. უფროსი ვაჟი შვეიცარიის ქ. ბაზელშია, უმცროსი - გერმანიაში, ქ. ბერლინში. მე თბილისში ვცხოვრობ იმ ბინაში, სადაც საქართველოს დატოვებამდე, კერძოდ, 1991 წლის შემოდგომიდან  ვცხოვრობდი.

ხათუნა ხატიაშვილი, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook