მამუკა გამყრელიძე: “ქართული ოცნების” გახლეჩა გარდაუვლად მიმაჩნია”

“დროა, მიხვდნენ ივანიშვილიცა და მისი გუნდიც, რომ უკვე წელიწად-ნახევარია ხელისუფლებაში არიან და არა ოპოზიციაში”

 “პრეზიდენტიცა და დეპუტატებიც ივანიშვილს ბიძინას ეძახიან. რომელი ვაჟა, აკაკი ან გალაკტიონი მყავს, ასე რომ მოიხსენიებენ. და თუ ასეთი ფამილარობით მასთან საკუთარი სიახლოვისთვის უნდათ ხაზის გასმა, ეს ძალიან ულამაზოდ ჩანს და ყურს ჭრის”

“პრემიერს” ესაუბრა დიპლომატი მამუკა გამყრელიძე:

- მოგესალმებით, ქვეყნის მთავარმა “მოქალაქემ” თავის ბოლო სატელევიზიო ინტერვიუში კიდევ ერთხელ დაუდასტურა სკეპტიკოსებს, რომ ქვეყანას ის მართავს. სხვა რომ არაფერი, საჯარო გახადა გუნდში არსებული განსხვავებული აზრი და ლამის პრეზიდენტის ჩაქოლვისკენ მოუწოდა თავის მომხრეებს. საერთოდ, რა დამოკიდებულებაა ეს და რამდენად გამართლებულია უმაღლეს მთავარსარდალსა და ქვეყნის პირველ პირს იმ აბსურდული ბრალდებების გამო, რაც მოვისმინეთ, “მოქალაქემ” თითი უქნიოს?

- რამდენად მახინჯი ვითარება შეიქმნა ქართულ პოლიტიკურ სივრცეში, ამის ბევრი ნათელი მაგალითი გვაქვს. ავიღოთ თუნდაც ის უცნაური სურათი, რაც ტელევიზიით ვიხილეთ რაგბის მატჩის დროს რუმინეთთან. ქვეყნის “პირველი მოქალაქე” ჩვენი და რუმინეთის მართლაც პირველ პირებთან ერთად იჯდა სამთავრობო ლოჟაში. მეტიც, პრემიერი, პროტოკოლის ყველა წესის დარღვევით სწორედ მასთან საუბრით იყო გართული და მაღალ სტუმარს ყურადღებას არ აქცევდა. აქ ყველამ თვალნათლივ დავინახეთ, ვინაა “ოჯახის უფროსი”. გუშინდელმა ინტერვიუმ კი ყველა ზღვარს გადააჭარბა. ყოფილმა პრემიერმა სრულიად გაუგებარი და სამზარეულოს ჭორიკნობის დონეზე დასული არგუმენტების მოშველიებით გაკიცხა არსებული პრეზიდენტი. გასაგებია, რომ ნებისმიერ მოქალაქეს აქვს თავისი აზრის გამოთქმის უფლება, მაგრამ ამ შემთხვევაში საქმე გვაქვს ადამიანთან, რომლისგანაც ქვეყნის ერთ-ერთი ცენტრალური ტელეარხი ცალკე იღებს ორსაათიან ინტერვიუს, მას თავად კი აქვს პრეტენზია იმაზე, რომ აღზარდოს და ტრენინგები ჩაუტაროს ექსპერტებსა და ჟურნალისტებს. მაშინ, ალბათ, ასეთი ადამიანისგან, როგორც მინიმუმ, გამართული ქართულით წარმოთქმულ, გონებისთვის აღსაქმელად დალაგებულ რამდენიმე წინადადებას მაინც უნდა ველოდოთ და არა იმ უსაგნო და უსაფუძვლო ბრალდებებს, რაც გუშინ მოვისმინეთ. მეტსაც გეტყვით, უკვე ძალიან გამაღიზიანებელი ხდება მისი გაუთავებელი აპელირება ნაციონალებსა და კერძოდ, მიხეილ სააკაშვილზე. ალბათ, დროა, მიხვდნენ ეს ადამიანიცა და მისი გუნდიც, რომ უკვე წელიწად-ნახევარია ხელისუფლებაში არიან და არა ოპოზიციაში.

- ტყუილად არ მიხსენებია აბსურდული ბრალდებები, ბატონ ივანიშვილს სიტყვაც არ დასცდენია მარგველაშვილის პოლიტიკურ საქმიანობაზე. მან გარეთ გამოიტანა შიდა სამზარეულო, ანუ ღიად თქვა: ის არ ეთანხმება ჩემს პოზიციას და ამიტომ არის “ცუდი თვისებებისო”. გახსენდებათ რაიმე სახის მსგავსი მსოფლიო პოლიტიკური ანალოგია?

- ბატონი ივანიშვილისთვის, როგორც ჩანს, არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს პრეზიდენტის პოლიტიკურ საქმიანობას. მისთვის ფასეული მხოლოდ პირადი ერთგულების მონური გამოვლენაა. აბა, რას მივაწეროთ მისი გულისწყრომა ადამიანზე, რომელიც მას ცამდე აჰყავდა, სულ რაღაც, რამდენიმე თვის წინ და პირადად იღებდა პასუხისმგებლობას პრეზიდენტობის ისეთ კანდიდატზე, რომელსაც ქვეყნის მოსახლეობა არც კი იცნობდა. ხალხმა ივანიშვილს დაუჯერა და ხმა მარგველაშვილს მისცა. დღეს ირკვევა, რომ ივანიშვილის რჩეული ორპირი და ცბიერი ადამიანი ყოფილა. ეს გულისწყრომა კი მხოლოდ იმითაა გამოწვეული, რომ მარგველაშვილმა სულ მცირე დამოუკიდებლობა გამოაჩინა. წარმომიდგენია იმ ხალხის გაოგნებული სახეები, ვინც ივანიშვილის რეკომენდაციით მათთვის უცნობი პიროვნება 5 წლით პრეზიდენტად აირჩიეს, ის კი 5 თვეში ცბიერ და ვერაგ ადამიანად წარმოჩინდა. სასაცილოა, სატირალი რომ არ იყოს.

- გავაგრძელებ პრეზიდენტის თემას. წინასაარჩევნოდ ბატონი ივანიშვილი გვიმტკიცებდა, რომ მარგველაშვილი იქნებოდა საუკეთესო პრეზიდენტი. ეს “გაკიცხვა” პრეზიდენტის გადაყენების წინაპირობა ხომ არ არის?

- დღეს მარგველაშვილი საქართველოში უპირობოდ ყველაზე სრული ლეგიტიმაციის მქონე ხელისუფალია. ის მთელმა საქართველომ აირჩია პირდაპირი არჩევნების გზით. მისი გადაყენება მხოლოდ იმპიჩმენტითაა შესაძლებელი და ეს პროცედურა დღევანდელი პარლამენტის პირობებში არცთუ ისე ადვილი შესასრულებელი იქნება. ამიტომ მარგველაშვილს, ამ მხრივ, არაფერი ემუქრება. როგორც ჩანს, ის თავადაც გრძნობს ამას და ცდილობს ხალხის სიმპათიების მოპოვებასაც. თუმცა, სამწუხაროდ, მას ეს ცოტა ინფანტილურად გამოსდის და მასში ჯერ არ იგრძნობა პოლიტიკური სიმწიფე. მიუხედავად ამისა, ჩემი პირადი სიმპათიები ჯერჯერობით სწორედ მის მხარესაა და ვისურვებდი, რომ იმედები მეც ივანიშვილივით არ გამცრუებოდა.

- კიდევ ერთი საინტერესო თემა. ბატონი ივანიშვილი მუდმივად გვახარბებს, რომ ის საუკეთესო ანალიტიკოსია. ანუ ანალიზს აკეთებს, როგორც თავად ამბობს. თუმცა ძნელია იმაზე საუბარი, რომელი მისი ანალიზი აღმოჩნდა სწორი. თუნდაც 8 წელი რომ მიშას ტაშს უკრავდა, თუ ახლა, როცა მარგველაშვილი შესთავაზა ამომრჩეველს და ოთხ თვეში “ხასიათის სხვა თვისებები” აღმოუჩინა. ანუ სად მიჰყავს ბიძინა ივანიშვილის “ანალიზს” ქვეყანა?

- ივანიშვილმა ანალიტიკოსის საკუთარ ნიჭზე გუშინაც მოგვახსენა, როცა უკრაინაში მიმდინარე პროცესებზე მის მიერ გაკეთებული პროგნოზი უზუსტესად მოგვყიდა. მე თავად მის ასეთ ანალიზზე არაფერი მსმენია. გადავამოწმე ორი სატელევიზიო არხის ნიუსების თანამშრომლებთან და ვერც იმათ დამიდასტურეს მსგავსი რამ. როგორც ჩანს, ივანიშვილი მხოლოდ თვითპიარითაა დაკავებული. მის მიერ მომზადებული ექსპერტები კი რა ღრმა ცოდნას მიიღებენ, ახლავე შეგვიძლია წარმოვიდგინოთ.

- მოდით, მარგველაშვილის პასუხიც განვიხილოთ - “საჯაროდ არ ვისაუბრებ”. ანუ რა თქვა ამით პრეზიდენტმა და რამდენად დამაჯერებელი ჩანს ის ივანიშვილთან დუელში?

- მოდით, ჯერ სხვა რამეს მივაქციოთ ყურადღება. პრეზიდენტიც და დეპუტატებიც ივანიშვილს ბიძინას ეძახიან. რომელი ვაჟა, აკაკი ან გალაკტიონი მყავს, ასე რომ მოიხსენიებენ. და თუ ასეთი ფამილარობით მასთან საკუთარი სიახლოვისთვის უნდათ ხაზის გასმა, ეს ძალიან ულამაზოდ ჩანს და ყურს ჭრის. რაც შეეხება მარგველაშვილს. სამწუხაროდ, კიდევ ერთხელ მინდა გავიმეორო, რომ დამოუკიდებლად მოქმედების მხოლოდ მცირე გამოვლინების გარდა, მარგველაშვილი ჯერ მხოლოდ პოლიტიკურ უმწიფრობას იჩენს. აბა, რას ჰგავდა მისი თავის მართლება, როცა პრეზიდენტის სასახლეში გადასვლა მისი ორ ოთახში მუშაობის შეუძლებლობით ახსნა. როგორც ჩანს, ივანიშვილი მასზეც, ისევე როგორც მინისტრებისა და დეპუტატების უმრავლესობაზე, ისევე მოქმედებს, როგორც გველი კაა ბანდერლოგებზე. იმედს ვიტოვებ, რომ სურათი ნელ-ნელა შეიცვლება და ხელისუფლება ცოტა მეტ დამოუკიდებლობას გამოიჩენს. წინააღმდეგ შემთხვევაში საქართველოს არაფერი კარგი არ ელოდება.

- როგორ ფიქრობთ, არის თუ არა შესაძლებელი, რომ სწორედ მარგველაშვილი აღმოჩნდეს ის პერსონა, რომელიც “ქართულ ოცნებას” შიგნიდან გახლეჩს?

- “ქართული ოცნების” გახლეჩა გარდაუვლად მიმაჩნია, მაგრამ არა ახლა და არა მარგველაშვილის ინიცირებით.

- და ახლა ქალაქის მერის კანდიდატურაზეც შევჩერდეთ. ბატონი ივანიშვილი მარგველაშვილს აღმატებული ეპითეტებით ამკობდა. ასევე ამკობს ბატონ ნარმანიასაც. სად არის გარანტია, რომ ნარმანიას არ აღმოაჩნდება სხვა “ხასიათი”? ანუ პრეზიდენტის მაგალითის გათვალისწინებით, უნდა დაუჯეროს თუ არა ამომრჩეველმა ბატონ ივანიშვილს? 

- მე ნარმანიას რამდენიმე ინტერვიუ ძალიან დიდი გულისყურით მოვისმინე. ჩემი შთაბეჭდილება ასეთია, ეს ადამიანი შესაძლოა კარგი შემსრულებელია, მაგრამ, სამწუხაროდ, საერთოდ არ გააჩნია ლიდერის თვისებები და არც დამოუკიდებლად შეუძლია გადაწყვეტილების მიღება. დედაქალაქის მერი, უპირველეს ყოვლისა, კარგად მომზადებული, ჩამოყალიბებული პოლიტიკური შეხედულებების მქონე პერსონა უნდა იყოს და არა უბრალოდ მეურნე ან მენეჯერი, თუმცა ეს თვისებებიც მისთვის, რა თქმა უნდა, აუცილებელია. ნარმანია ასეთ პიროვნებად არ მესახება. ჩემი აზრით, ივანიშვილი სწორედ ამ პრინციპით არჩევს კადრებს, რომ არ იყვნენ დამოუკიდებლები, პრინციპულები და საკუთარი პოზიციის დაცვა არ შეეძლოთ. როგორც ჩანს, სწორედ აქ შეეშალა მარგველაშვილის შემთხვევაში. ვნახოთ, რას იზამს ნარმანია. რაც შეეხება ამომრჩეველს, მიუხედავად სერიოზული ფრუსტრაციისა, ჯერ კიდევ ძლიერია 2012 წლის ოქტომბრის ინერცია და დედაქალაქის მერად, ალბათ, ისევ ივანიშვილის რჩეული იქნება.

ალექსი ნოზაძე, გაზეთი "პრემიერი"

FaceBook