ივანიშვილი – მარგველაშვილი: “არაფერი პრინციპული?”

“აქ არაფერი პრინციპული არ არის”, – განაცხადა საქართველოს ყოფილმა პრემიერმა თეა სიჭინავასთან ინტერვიუში უკვე მას შემდეგ, რაც ლაზათიანად “გათათხა” (ვენაცვალე დედა ენას, რა შინაარსს არ გამოგათქმევინებს ზუსტად) მის მიერვე შერჩეული პრეზიდენტი, გიორგი მარგველაშვილი.

იმ ტონით თქვა, როგორც ანგლოსაქსები ამბობენ ხოლმე Nothing personal. არადა, ამაზე მეტად პიროვნული რა შეიძლება იყოს? საპრეზიდენტო არჩევნებიდან სულ რამდენიმე თვის შემდეგ მმართველი კოალიციისა და ქვეყნის არაფორმალური ლიდერი აშკარა წყენითა და გაგულისებით ამბობს, რომ პრეზიდენტით იმედგაცრუებულია, რაკი არ უჯერებს და ისე არ იქცევა, როგორც მას მიაჩნია საჭიროდ, მოიქცეს.

პირიქითაც შეიძლება ითქვას: ისე იქცევა, როგორც მას მიაჩნია საჭიროდ, მოიქცეს.

ორივე შემთხვევაში “მას” ამ უცნაური დისკურსის სხვადასხვა სუბიექტს აღნიშნავს, თუმცა ბიძინა ივანიშვილისთვის ის ერთიანია და განუყოფელი, რაკი სჯეროდა, რომ  გიორგი მარგველაშვილი, პრეზიდენტად შერჩევის შემდეგ, ერთგვარი “ავტოპილოტის” რეჟიმში იმოქმედებდა და “დარეკვაც” აღარ დასჭირდებოდა, რათა ისე მოქცეულიყო, როგორც “მას” მიაჩნდა მიზანშეწონილად და არა ისე, როგორც “მას” მიაჩნდა სწორად.

ერთი სიტყვით, “შედი, ქალო, ბუტკაში!”

“პრეზიდენტისგან გარკვეული იმედგაცრუება მივიღე. პრინციპულად განსხვავებული თვისებები, ხასიათი გამოავლინა მარგველაშვილმა არჩევნების შემდგომ”, _ განაცხადა ივანიშვილმა.

ამ და მარგველაშვილთან დაკავშირებით გამოთქმულმა სხვა სენსაციურმა განცხადებებმა ის ბრიყვული ილუზიაც გაფანტა (არადა, ჩვენს “საოცრებათა ქვეყანაში” იყო ხალხი, ვისაც ამის სჯეროდა), თითქოს “პოლიტიკიდან წასვლის” შემდეგ ბიძინა ივანიშვილი ხელისუფლების საქმიანობაში არ ჩაერეოდა.

რასაკვირველია, არ ჩაერეოდა, თუ ხელისუფლების უმაღლესი წარმომადგენლები (ვიმეორებ) “ავტოპილოტის” რეჟიმში იმუშავებდნენ და მათთვის კომპიუტერული სიზუსტით დადგენილ გეზს არ გადაუხვევდნენ.

გასაკვირი როდია: ზუსტად ასე მართავდა ბიძინა ივანიშვილი თავის ფინანსურ იმპერიას ელცინისდროინდელ რუსეთში: შეარჩევდა ნიჭიერ მენეჯერებს (არასდროს ეშლებოდა, სანამ ბიზნესმენი იყო), დაუდგენდა მარშრუტს, ჩართავდა “ავტოპილოტს” და... ბიზნესიც წარმატებით ვითარდებოდა.

ოღონდ საქმეც ისაა, რომ პოლიტიკა ბიზნესი არ არის. პოლიტიკა ყველაზე დიდ ბიზნესზე შეუდარებლად რთული საქმეა. მით უმეტეს ისეთ ბევრად პატარა, მაგრამ რუსეთზე ბევრად რთულ საზოგადოებაში, როგორიც საქართველოა.

ივანიშვილის “გულწრფელი” განცხადებებიდან მკაფიოდ ირკვევა ძალზე მნიშვნელოვანი ნიუანსი: ის არათუ ერევა ხელისუფლების საქმიანობაში, არამედ ისეთ თითქოსდა წვრილმანებშიც კი ერევა, როგორიცაა ამა თუ იმ კანონპროექტზე პრეზიდენტის შესაძლო(!)  ვეტო და თვით პრეზიდენტის მრჩევლის(!!!) საკითხიც კი.

ყოფილი პრემიერ-მინისტრის თქმით, ის უკმაყოფილოა, რომ პრეზიდენტმა მარგველაშვილმა საკუთარ თანაშემწედ (თანაშემწედ, კაცო, – ალბათ, ძახილის ნიშნებიც აღარ გვეყოფა მალე) ვანო მაჭავარიანი დანიშნა მასთან შეთანხმების გარეშე და აპირებდა(!), ვეტო დაედო რომელიღაც, არცთუ ყველაზე მნიშვნელოვანი კანონპროექტისთვის, რომელიც შინაგან საქმეთა სამინისტროს პრობლემებს უქმნიდა.

კი მაგრამ, აბა, რისი პრეზიდენტია?

არადა, ძალიან შეცდა ბიძინა ივანიშვილი, როდესაც ქართული მენტალობა და გიორგი მარგველაშვილის თვისებრიობა არ გაითვალისწინა: არ გამოდგებოდა და არ გამოდგება 1980-იანი წლების “სვეტსკი ძველი ბიჭების” სოციალური კატეგორიის წარმომადგენელი (აი, “ვერის ტრუბებთან” და უნივერსიტეტის ბაღში რომ აღიზარდა თავისუფალი სულისკვეთებით) “გუდურა პრეზიდენტად”, რომელიც შეიძლება დააპროგრამო და მერე “ავტოპილოტზე” ჩართო.  

გამორიცხულია! ამას მარგველაშვილი არაფრისდიდებით არ შეურიგდება, რადაც არ უნდა დაუჯდეს, და, კაცმა რომ თქვას, ბევრი არც ა(ღა)რაფერი დაუჯდება.

თვით “პილოტის” განცხადებებმა კი ე.წ. “მმართველ კოალიციას” უკვე ძალიან დიდი ზიანი მიაყენა, რასაც არა უახლოეს მუნიციპალურ არჩევნებზე (დავით ნარმანიამ, უბრალოდ, არ იცის, რა არის “ვერის ტრუბები”), მაგრამ პოლიტიკურად მოკლე ვადაში აუცილებლად იგრძნობენ.

ნიკა იმნაიშვილი, გაზეთი "პრემიერი"

FaceBook