“W მემკვიდრეობა”, ანუ როგორ ხნავს რუსული ძალა დასავლურ აღმართს

ამ ავისმომასწავებელ დღეებში ყველაზე საინტერესო, ჩემი აზრით, არა უშუალოდ ყირიმში განვითარებული მოვლენები (იქ მოულოდნელი არაფერი ხდება), არამედ დასავლურ ტელეარხებზე გაჩაღებული დისკუსიებია იმის თაობაზე, “რა უყონ რუსეთს” და როგორ მოიქცეს ევრო-ამერიკული თანამეგობრობა, როდესაც მოსკოვი პირდაპირ, მოურიდებლად სახეში აფურთხებს იმ ცივილიზაციას, რომელსაც (ფუკუიამას ბრიყვული თეორიის შესაბამისად), კომუნიზმის აღსასრულით ისტორია დასრულებული ეგონა, ცივი ომი კი _ მოგებული.

როგორც ვხედავთ, ერთმა ჩვეულებრივმა, საშუალო ნიჭისა და ინტელექტის “კგბ-შნიკმა” პუტინმა მთელი მათი ფილოსოფია და მსოფლაღქმა თავდაყირა დააყენა.

დასავლურ ტელეარხებზე კი (მალაიზიური თვითმფრინავის “იდუმალი გაუჩინარების” შესახებ გაუთავებელი მსჯელობის შუალედებში) იმ კატეგორიის სუბიექტთა ნამდვილი “დოღია”, გასული საუკუნის ბოროტი გენია, ვლადიმერ ულიანოვ-ლენინი რომ “სასარგებლო იდიოტებს” უწოდებდა. თურმე ნუ იტყვით და რუსეთის წინააღმდეგ სავიზო სანქციების შემოღება არ შეიძლება, რაკი... “ბოლო წლებში რუსი ტურისტების რიცხვი 6 მილიონიდან 36 მილიონამდე გაიზარდა და ეს სერიოზულად ეხმარება დასავლურ ცივილიზაციას, დაძლიოს ფინანსური კრიზისი”.

ანუ, იმ ცივილიზაციის ბედი, რომელსაც თავი საკაცობრიო ლიდერად მოაქვს, მისი რომაული მემკვიდრეობით, მისი ქრისტიანობით, დანტეთი და შექსპირით, ვენითა და პარიზით, ლონდონითა და ნიუ-იორკით, თურმე რუს ტურისტებზე ყოფილა დამოკიდებული და თუ რუსები იქ აღარ (ვეღარ) ჩავლენ, “აბსოლუტს” აღარ იყიდიან, ეს ცივილიზაცია დაიღუპება მთელი თავისი კაპელებითა და ტაუერებით!

ლონდონის “სიტიმ” მკაცრად განაცხადა: “არანაირ ფინანსურ სანქციებს რუსეთის საწინააღმდეგოდ არ დავეთანხმებით, რაკი ეს სერიოზულად დაგვაზარალებსო”. გამოდის, მართლები ყოფილან ის რუსი ცინიკოსები, 2008 წლის შემდეგ რომ ამბობდნენ: “ევროპულ ღირებულებებს გასათბობად რუსული გაზი სჭირდებათ, თორემ გაიყინებიანო”. თანაც, 2008 წლისგან განსხვავებით, ამჯერად ის კომფორტიც აღარ აქვთ, ყველაფერი ისევ უკრაინას დააბრალონ: აკი უკრაინელები ჩვენზე უფრო “ჭკვიანურად” იქცევიან, თითს არ ატოკებენ და მხოლოდ უყურებენ, როგორ მიაქვს რუსეთს ყირიმი.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

რეალურად რა შეუძლია დასავლეთს? როგორც აღმოჩნდა, არც არაფერი: სავიზო სანქციების შემოღებას ჯერჯერობით მხოლოდ ჩინოსანთა ვიწრო წრის (დავაკვირდეთ: და არა მათი ოჯახის წევრთა) წინააღმდეგ თუ ბედავს, მაგრამ ისინი როგორმე გაძლებენ ამერიკული და ევროპული ვიზების გარეშე. პუტინი გააძლებინებთ.

ნამდვილად მწვავე დარტყმა იქნებოდა მთელი რუსული ისტებლიშმენტისა და მათი შვილიკოებისთვის ანალოგიური შეზღუდვის დაწესება, მაგრამ ამას ვერ ბედავენ.

რაც შეეხება ეკონომიკურ სანქციებსა და ანგარიშების გაყინვას: პუტინს, საპასუხოდ, შეუძლია რუსეთში დასავლური ინვესტიციების ნაციონალიზაცია. რა დაუშლის? ძალიან გულუბრყვილო უნდა იყო, გეიმედებოდეს: დასავლურ ბანკებში რუს ბიზნესმენთა და რუსული კორპორაციების ავუარები გაიყინება, ხოლო ამ დროს მოსკოვი ხელს არ ახლებს, მაგალითად, ბრიტიშ პეტროლიუმის ქონებას რუსეთის ტერიტორიაზე. “ხელს ახლებს” კი არა, ბდღვირს ადენს!

ეს ძალიან კარგად იციან იმავე ლონდონსა და პარიზში. ამიტომაც ითრევენ ფეხს. საფრანგეთის პრეზიდენტი ოლანდი აცხადებს, რომ “მაინც” მიჰყიდის რუსეთს ვერტმფრენმზიდ “მისტრალს”. აბა, ათასობით ფრანგ მუშას უხელფასოდ ხომ არ დატოვებს? ამერიკელები კი იმას არკვევენ, უბრალოდ, დაემთხვა თუ წინასწარი განზრახვით დაამთხვია პუტინმა საკანონმდებლო ინიციატივა უკრაინაში ჯარის გამოყენების შესახებ პრეზიდენტ ობამას ინიციატივას სირიაში ძალის შესაძლო გამოყენების თაობაზე.

შესანიშნავი ექსპერტები ჰყავთ და იციან: როცა საქმე რუსეთს ეხება, მოსალოდნელი დანაკარგის ნებისმიერი კალკულაცია საბოლოოდ იმისთან მიდის, რომ მოსკოვმა შეიძლება ბალისტიკური რაკეტები გადასცეს ირანს ან სულაც “ბირთვული იარაღის გაუვრცელებლობის” ხელშეკრულებიდან გავიდეს და იმავე ირანს პირდაპირ ატომური ბომბი აჩუქოს. ალბათ, ხშირად თავადაც იმეორებენ აბეზარ კითხვას: რა დაუშლის პუტინს, თუკი კუთხეში მიაყენებენ, სწორედ ასე მოიქცეს? პასუხი: არც არაფერი!

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ყოველივე ამის მიუხედავად, 2008 წლის შემდეგ დასავლეთი ისე რომ არ მოქცეულიყო, თითქოს ყველაფერი რიგზეა, არაფერი მომხდარა, ოლიმპიადაც უნდა გაიმართოს სოჭში და, საერთოდ,  რუსეთთან Business as Usual, შესაძლოა, პუტინი კიდეც დაფიქრებულიყო, ღირდა თუ არა უკრაინასთან იგივეს გამეორება. მაგრამ რომ არ ეყოთ არც ამის შნო, არც ამის ძალა, უნარი და შეგნება, თუნდაც სამომავლო თავდაცვის ინსტინქტი?

ახლა უკვე რიგაში (ლატვიაში!!!) იმართება დემონსტრაციები ლოზუნგით: მხარს ვუჭერთ ყირიმის რუსეთის შემადგენლობაში შესვლას. ხვალ იგივე ხალხი სხვა ლოზუნგით გამოვა, ამერიკამ და ნატო-მ კი ისღა გაბედეს ჯერჯერობით ბალტიის ზღვის თავზე 4 ავიაგამანადგურებლის ნაცვლად... 6 დაფრინავს!

სასაცილოა (სატირალი რომ არ იყოს), მაგრამ დისკუსიაშიც კი უგებენ რუსები: “აბა, თქვენ რომ კოსოვო აღიარეთ, ის კარგი იყო?”

ბოლოს და ბოლოს, მოვიდა დრო, ითქვას: რამდენადაც მანიაკალურია პუტინის დაჟინება ყირიმთან დაკავშირებით, ასჯერ ამაზე მანიაკალური და იდიოტური იყო ჯორჯ ბუშ-უმცროსის დაჟინება კოსოვოს დამოუკიდელობის თაობაზე. თითქოს, ამის გარეშე, კოსოვოელ ალბანელთა უსაფრთხოების დაცვას იქ შეყვანილი ნატო-ს ჯარები ვერ მოახერხებდნენ.

პუტინი საკუთარი ქვეყნის ინტერესებს მაინც იცავს და ისტორიულად რუსულ ტერიტორიებს იბრუნებს, ამერიკამ რა მიიღო კოსოვოს პრეცედენტის შექმნით? მხოლოდ პრობლემები! ოღონდ უფრო მეტად სხვებისთვის (მათ შორის საქართველოსთვის და ევროპისთვის), რაკი კოსოვოდან ამერიკამდე მეტისმეტად შორია.

ამერიკელმა რეჟისორმა, ოლივერ სტოუნმა 2008 წელს გამოსულ ფილმში, (W.) იწინასწარმეტყველა, რომ ბუშთა დინასტიის უმცროსი წარმომადგენლის “ინტელექტუალური მემკვიდრეობა” კიდევ დიდხანს დაეტყობოდა მსოფლიოს და უამრავ ქვეყანას დააქცევდა.

როგორც ჩანს, დიდი ხელოვანის გენიით განჭვრიტა.

 დავით ავალიშვილი, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook