რატომ ერჩიან თეა წულუკიანს - ქართული “ტროა” სხვა აქცენტებით

მართალია, “ოცნება” ჯერჯერობით მონოლითურად გამოიყურება, მაგრამ, როგორც პოლიტიკურ კულუარებში გათვითცნობიერებულნი ამბობენ, კოალიციაში რყევები დაწყებულია და, სავარაუდოდ, ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნების შემდეგ დიდი განხეთქილების მოწმენი გავხდებით. კოალიციის შიგნით არსებულ დაპირისპირებას კარგად იყენებენ გარე ძალები და ცდილობენ, მიზანში მოარტყან. განხეთქილება კი გასაკვირი სულაც არ არის, რადგან თავის დროზე აწ უკვე სამოქალაქო სექტორში პორტირებულმა მილიარდერმა ექსპრემიერმა კოალიცია იმ ადამიანებისგან დააკომპლექტა, რომლებიც ერთმანეთს დასანახად ვერ იტანდნენ.

მას შემდეგ, რაც ავტორებმა თავდაცვის მინისტრის, ირაკლი ალასანიას წინააღმდეგ დაწყებულ ბინძურ კამპანიაში, რომელშიც ამჟამად ქვეყნის მთავარი “მოქალაქე” და მაშინ პრემიერ-მინისტრი ჩართეს, სასურველი შედეგი ვერ მიიღეს, ახლა ეს “ბრძოლა” სხვა მიმართულებით გააგრძელეს. ალასანია მაშინ ამ “ომში”, უბრალოდ, არ ჩაერთო.

დღეს მთავარი კითხვაა, ვინ და რატომ ებრძვის წულუკიანს... ისევ ისინი, ვინც ალასანიას ებრძოდნენ. პროდასავლური ძალების წინააღმდეგ ბრძოლა არახალია და, შესაბამისად, დასკვნის გაკეთება არც ისე რთულია. არადა კოალიციის შიგნით ბრძოლას სწორედ ის ძალები იყენებენ, რომელთაც მოსვენებას არ აძლევთ აგვისტოში ასოცირების ხელშეკრულებაზე ხელმოწერა.

სამწუხარო ამ ყველაფერში ის არის, რომ, როგორც “პრემიერის” წყარო აცხადებს, წულუკიანის წინააღმდეგ ბრძოლაში “რესპუბლიკელებიც” არიან ჩართულნი, ან ამის იმიტირება ხდება. ისე, მოარულ ხმებს თუ გავყვებით, “რესპებისა” და ალასანიას გუნდის დაპირისპირება ჯერ კიდევ მაშინ დაწყებულა, როცა ივანიშვილი ქართულ პოლიტიკურ არენაზე “შორს, ბუზისტოლადაც” არ ჩანდა.

ბოღმა ბოღმად და ამბიცია ამბიციად, მაგრამ ვის, თუ არა თინა ხიდაშელსა და “რესპუბლიკურ პარტიას” უნდა ესმოდეს, რომ ასოცირების ხელშეკრულების გაფორმებამდე იუსტიციის მინისტრის წინააღმდეგ ბოლო დროს აგორებული შავი PR, რომელიც მის დისკრედიტაციასა და თანამდებობიდან ჩამოცილებას ემსახურება, შავ PR-ზე შავი და ბნელი ძალები ასოცირების ხელშეკრულების ჩასავარდნად გამოიყენებენ. იმ პირობებში, როდესაც აგვისტომდე მოსასწრებია ჩვენი კანონმდებლობის მთელი რიგი მიმართულებების ჰარმონიზაცია ევროპულ კანონმდებლობასთან და ამ საქმეში ყველაზე მნიშვნელოვანი როლი სწორედ რომ იუსტიციის სამინისტროსა და მინისტრს ეკისრება, სხვა თუ არაფერი, პროდასავლურმა რესპუბლიკელებმა შიდა ომზე მორატორიუმი უნდა გამოაცხადონ.

ვინ, თუ არა დათო უსუფაშვილმა, ნამდვილად უნდა იცოდეს, რას შეეწირა ტროა და ახლა არ არის ის დრო, როდესაც თინა-ელენეს ამბიციებსა და ბოღმას უნდა გადაჰყვეს ევროპული არჩევანის იდეა.

ნამდვილად საცოდაობა იქნება, წულუკიანის წინააღმდეგ მიმართული კამპანია მთლიანად ხიდაშელს დაჰბრალდეს, მაგრამ არც ისაა გამორიცხული, ხიდაშელის “ნაკოლი” უფრო იმ ძალების ინტერესებში შედიოდეს, რომლებსაც საქართველოს წინააღმდეგ სხვა არაერთი მზაკვრული გეგმა აქვთ _ პირველ რიგში, ასოცირების ხელშეკრულების ჩავარდნა. მაშინ ისევ და ისევ თინა ხიდაშელმა და დავით უსუფაშვილმა უნდა ეძებონ, სად არის ძაღლის თავი დამარხული.

ჩვენ კი რჩევისთვის, ანუ კვანძის გასახსნელად შეგვიძლია კონტროლირებადი ქართული მედია მივუთითოთ და ახლა ნუ დაიწყებენ Ms. Democracy-ს დაფიცებას, რომ საქართველოში მედია თავისუფალია. ისევე როგორც მიშას, ამ ხელისუფლებასაც ჰყავს თავისი მედიასაშუალებები და ორ გროშად ნაყიდი გამომცემლები თუ ჟურნალისტები. ჰოდა, თუ გაერკვევიან, ვინ უკვეთს მათ წულუკიანის, წულუკიან-ხიდაშელის, რესპუბლიკელები-თავისუფალი დემოკრატებისა და რესპუბლიკელები-”ოცნების” დაპირისპირება-არგადარჩენის ნიუსებს, ყველაფერს ფარდას ახდიან. ისე, ეს უპირველესად საქართველოს პრემიერ-მინისტრის ინტერესებშიც უნდა იყოს და მხოლოდ იმის გამო კი არ უნდა აღშფოთდეს, ჩემს სიმამრს უადგილოდ ახსენებენო, იქნებ იმაშიც გაერკვეს, რამდენი გამოცემა და “ენჯეო” იბრალებს, რომ მათ თამაზ თამაზაშვილი აფინანსებთ და მფარველობთ. ერთგულების ნიღაბმორგებული ეს გამოცემები ხომ არ ამღვრევენ ქვეყანაში წყალს და სწორედ ისინი ხომ არ არიან მავანთა მზაკვრული გეგმის განხორციელებაში ჩაბმულნი? ისე, არც ის აწყენდა ჩვენს პრემიერს, რამდენიმე “მავანი” საკუთარ გარემოცვაშიც მოიძიოს, განსაკუთრებით მათ შორის, რომელთა გავლენის ქვეშაც ადვილად ექცევა, ანუ მათ შორის, ვისაც “უსიტყვოდ” ენდობა.

ისე, რაც შეეხება თავისუფალ დემოკრატებსა და რესპუბლიკელებს შორის კონფლიქტს, ეს ე.წ. პოლიტიკური რვიანის ფარგლებში დაწყებულა, თუმცა ამ კონფლიქტმა განვითარება ვერ ჰპოვა, რადგანაც ივანიშვილმა “მოჩხუბრებს” ბედზე მოუსწრო.

“პოლიტიკურ რვიანში” ალასანიას წინააღმდეგ, “რესპებთან” ერთად, თურმე, “ეროვნული ფორუმი”, უფრო კონკრეტულად, გუბაზ სანიკიძეც აქტიურობდა. ამ გახსენებაზე, 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ, გუბაზ სანიკიძე პოლიტიკური სცენიდან, პრინციპში, გაქრა _ სანამ პრეზიდენტობის ვადა ამოეწურებოდა, მიხეილ სააკაშვილმა ერთ-ერთ შეხვედრაზე პარლამენტის დარბაზში ჩაძინებული გუბაზ სანიკიძის ფოტო ააფრიალა. მას შემდეგ, ერმა გუბაზის შესახებ არც ავი იცის და არც _ კარგი. მეტიც, სანიკიძე, რომელიც ცნობილ აუდიოჩანაწერში ამბობს, მილიონი უნდა ვიშოვოო, ჟურნალისტებსაც გაურბის. “პრემიერის” წყარო მიიჩნევს, რომ “ოცნების” ცალკეული ლიდერებისთვის ხსენებული “ცნობილი აუდიოჩანაწერი” საბედისწერო აღმოჩნდა...

თუ დღევანდელობას დავუბრუნდებით, ძნელი სათქმელია, გეგმავს თუ არა ალასანია ოპოზიციაში გადასვლას? _ ამაზე არაერთი მოსაზრება არსებობს, თუმცა, როგორც “პრემიერს” კულუარებში უთხრეს, ბოლო დროს ირაკლი ღარიბაშვილსა და თავდაცვის მინისტრს შორის ურთიერთობა მეტ-ნაკლებად დასტაბილურდა. ამასთანავე, ამერიკელებმა და სხვა დასავლელმა მეგობრებმა ღარიბაშვილი როგორღაც დაარწმუნეს, რომ ალასანიას, როგორც დასავლური ტიპის პოლიტიკოსის, საქართველოს მთავრობაში ყოფნა აუცილებელია.

რაც შეეხება იუსტიციის მინისტრ თეა წულუკიანს, მის მიმართ აშკარად შეიმჩნევა “მოძულების” ტენდენცია. “პრემიერის” წყარო ამბობს, რომ წულუკიანსა და ღარიბაშვილს შორის მშვენიერი ურთიერთობაა, თუმცა იუსტიციის მინისტრს სწორედ რომ ღარიბაშვილის გარემოცვა და კოალიციის ზოგიერთი ლიდერი ვერ იტანს.

ამ ყველაფერს დასაწყისიც აქვს. პირველი წინააღმდეგობა, როგორც “პრემიერის” წყარო ამბობს, წულუკიანს ჯერ კიდევ კოალიციის ფორმირების პროცესში შეხვდა. მეტიც, მის წინააღმდეგ, თურმე, რესპუბლიკელმა თინა ხიდაშელმა გაილაშქრა და საფრანგეთში განათლებამიღებულ წულუკიანს არაერთი ინტრიგა მოუწყო. ამ ინტრიგების მთავარი ხაზი კი, თურმე, ის ყოფილა, რომ ბიძინა ივანიშვილთან წულუკიანზე “ენები მიჰქონდა”. საერთოდ, ამბობენ, რომ ივანიშვილი “ენის ამყოლია”. შესაბამისად, ხიდაშელისთვის დაუჯერებია და წულუკიანთან დისტანცია დაუჭერია.

2012 წლის პირველი ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევებისთვის, “პრემიერის” წყაროს თქმით, ირაკლი ალასანიას ნდომებია, თეა წულუკიანს, როგორც მაჟორიტარობის კანდიდატს, კენჭი საბურთალოს რაიონში ეყარა, მაგრამ “რესპებს”, განსაკუთრებით ცოლ-ქმარს, თავი გაუგიჟებიათ, რა წულუკიანი, საბურთალო ჩვენიაო. თავდაპირველად, ხიდაშელს ნდომებია საბურთალოს მაჟორიტარობა, მაგრამ ბოლოს ამ რაიონში კენჭი დავით უსუფაშვილმა იყარა, წულუკიანი კი, არცთუ ელიტურ რაიონში _ ნაძალადევში “გადაისროლეს”.

“წულუკიანმა გამოწვევა მიიღო და ყველაფერი გააკეთა, რომ ნაძალადევში “ნაციონალი” მერაბ სამადაშვილი დაემარცხებინა. შემდეგ ივანიშვილმა ის იუსტიციის მინისტრად დანიშნა, რაც რესპუბლიკელი თინა ხიდაშელისთვის ნამდვილი “ნოკაუტი” იყო”, _ ამბობს “პრემიერის” წყარო.

ყოველივე ზემოთქმულის მიუხედავად, “რესპუბლიკელები” ბიძინა ივანიშვილის კარზე მაინც დიდი გავლენით სარგებლობენ. სხვათა შორის, ყოფილმა პრემიერმა რამდენიმე საჯარო გამოსვლის დროს ხაზგასმით განაცხადა, რომ “რესპუბლიკური პარტიისა” და მისი შეხედულებები ერთმანეთს ემთხვევა.

პარტია, საერთოდ, ფართო ცნებაა. შესაბამისად, მოულოდნელი არ უნდა იყოს, თუ პარტიის რომელიმე წევრის მიმართ ივანიშვილს აგრესია აქვს. ამბობენ, რომ ქვეყნის ნომერ პირველი “მოქალაქე” განსაკუთრებით ძმებ ბერძენიშვილებს ვერ იტანს. მეტიც, მათ თავის დროზე, თურმე, ივანიშვილის ბიზნესცენტრში მისვლაც აკრძალული ჰქონდათ.

ამ ყველაფრის მიუხედავად, შეუძლებელია “რესპუბლიკური პარტია” ვერ ხვდებოდეს, რომ კოალიციაში მთავარ ძალებს შორის დაპირისპირებით წაგებული დარჩება ყველა და, უპირველესად, თავად ეს ძალა. თუ იმასაც გავითვალისწინებთ, რომ წულუკიანის წინააღმდეგ აგორებული შავი პიარი, რომლის შედეგადაც, სულაც არ არის გამორიცხული, მას ნერვებმა უმტყუნოს და თქვას: “წადით თქვენი უმადური დედაცო” და კარები გაიჯახუნოს, ნამდვილად არ იქნება ალოგიკური საქციელი. თუნდაც იმიტომ, რომ იუსტიციის მინისტრისთვის კარგად არის ცნობილი _ მედიის, მათ შორის სოციალური მედიის, უმნიშვნელოვანეს ნაწილსა და მის წინააღმდეგ მოქმედ არასამთავრობო ორგანიზაციებს სახელისუფლებო ძალები აკონტროლებენ.

ქართული “ტროა”, შესაძლოა სხვა შინაარსითა და დატვირთვით, მაგრამ რომელიც ქვეყანას დაანგრევს, არ უნდა შედგეს. ყველაზე მეტი მახვილგონიერება ამის თავიდან ასაცილებლად “ორ ქალს” _ წულუკიანსა და ხიდაშელს უნდა ეყოთ.

გეგა სილაგავა, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook