ანი მიროტაძე: “საქართველო-რუსეთის ურთიერთობა ახალი დღის წესრიგით უნდა განახლდეს”

“მთავარი განსახილველი საკითხი დიალოგის დაწყება-არდაწყება კი არ არის, არამედ ის, რამდენად მზად მიუჯდება საქართველო მოლაპარაკების მაგიდას”

“პრემიერის” კითხვებს საპარლამენტო უმრავლესობის წევრმა ანი მიროტაძემ უპასუხა:

_ “პრემიერმა” რუსეთთან პირდაპირი დიალოგის შესახებ გააკეთა განცხადება. ხომ არ გამოიწვევს ეს ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულების გაფორმებაზე რაიმე სახის გავლენას?

_ რუსეთთან პირდაპირი დიალოგის დაწყება ევროპულ არჩევანზე უარის თქმას არ ნიშნავს.  საქართველოს ევროპული და ევროატლანტიკური სივრცისკენ თანმიმდევრული სვლა, ჩვენი ნომერ პირველი პრიორიტეტია. შესაბამისად, სად ხედავს საქართველო თავის ადგილს, მე თუ მკითხავთ _ ბუნებრივ ადგილს, ეს არც საკამათოა და არც არანაირ ეჭვს არ იწვევს და ეს ევროპული სივრცეა. რაც შეეხება რუსეთთან ურთიერთობას და დიალოგის დაწყებას, ეს არის აუცილებელი და გარდაუვალი მოცემულობა. დიალოგის დაწყებაზე მთავარი ჩვენთვის ის არის, რამდენად მზად იქნება ქართული მხარე შეხვედრისა და იმ გრძელვადიანი პროცესისთვის, რომელიც, ჩემი აზრით, ამ დიალოგის დაწყებას მოჰყვება. შეხვედრის დღის წესრიგი, რა თქმა უნდა, კარგად უნდა ჰქონდეს გააზრებული ქართულ მხარეს. ახლა მთავარი იმის გარკვევა კი არ არის, მოლაპარაკების მაგიდასთან ჩვენი მტერი ზის თუ მოყვარე, არამედ ის, რა შედეგს წამოვიღებთ ამ პროცესიდან. მთავარი შედეგი დეოკუპაციაა, თუმცა დეოკუპაციამდე მისასვლელი პოზიტიური ნაბიჯების გადადგმაც შედეგია.

_ იმ პირობებში, როდესაც რუსეთი “ახალი რეალიების” აღიარებას მოითხოვს, და ის ამ პირობის შეცვლას არ აპირებს, რა თემებზე შეიძლება ისაუბრონ ორი ქვეყნის პირველმა პირებმა?

_ ქართულმა მხარემ საკუთარ პირობებზე უნდა ისაუბროს. თუნდაც იმაზე, რომ საქართველო არ აპირებს ოკუპაციასთან შეგუებას. არა მგონია, ვლადიმერ პუტინი მომავალი დიალოგიდან საქართველოს ხელისუფლების წარმომადგენლებისგან მისი მიერ წამოყენებული პირობების შესრულებას ელოდებოდეს. შესაბამისად, ძალიან საინტერესოა, რას მოიტანს ის ამ შეხვედრაზე, რომელიც ჯერ არავინ იცის, შედგება თუ არა. ფაქტია, რომ მძიმე და რთული წინაპირობები გვაქვს, არანაკლებ რთული იქნება მოლაპარაკების პროცესიც, თუმცა ფაქტია ისიც, რომ დიალოგის ალტერნატივა არ არსებობს.

_ ცხადია, რომ სოჭს რუსეთი და მის მიერ ოკუპირებული ტერიტორიები პოპულარიზაციისთვის იყენებენ, რაც საქართველოს მიმართ ცალსახა პროვოკაციაა. თუმცა ჩვენ არ მოგვისმენია მმართველი ძალის განცხადებები ამასთან დაკავშირებით, თუ არ ჩავთვლით საგარეო უწყების საკმაოდ რბილ განცხადებას. ხომ არ მზადდება რაიმე სახის დოკუმენტი უფრო მკვეთრი პოზიციის დასაფიქსირებლად?

_ საქართველო პროვოკაციების, ან პროვოკატორების მოპასუხის ენაზე ვერ ილაპარაკებს. მით უმეტეს, რომ ყველა პროვოკაციაზე წამოგება ჩვენთვის უმძიმესი შედეგით დასრულდა და ჩვენ ამის უამრავი მაგალითი გვაქვს. თუ ყველამ ვიცით, რომ რუსეთი პროვოკაციებს გვიწყობს და ფაქტია, რომ ვიცით, მაშინ რას მოვიგებთ, თუ მას ამ თამაშში ავყვებით, ან რას მივიღებთ ემოციებით მიღებული გადაწყვეტილებით?! ვეჭვობ, უარეს შედეგს! თუ დღეს საქართველოს ხელისუფლების პოლიტიკა რუსეთთან დაკავშირებით ფრთხილია, არა იმიტომ, რომ ამ ხელისუფლებაში სხვებზე ნაკლები პატრიოტები არიან, არამედ იმიტომ, რომ ყველა გზასა და შანსს ვეძებთ, რითაც ქვეყნის გამთლიანების პერსპექტივები გაჩნდება, რაც საბოლოოდ ყველა ჩვენგანის უმთავრეს მიზნამდე მიგვიყვანს.

_ თუ რუსეთი არ თანხმდება დეოკუპაციას, მაშინ რა არის ის საკითხი, რაზეც საქართველოს ხელისუფლებამ უნდა ისაუბროს კრემლის მესვეურებთან?

_ საქართველომ აუცილებლად  და აუცილებლად ბევრი უნდა ისაუბროს დეოკუპაციაზე და თუნდაც ამისთვის არის საჭირო დიალოგის დაწყება. ამ პროცესის სირთულე ძალიან კარგად მესმის და გადაჭარბებული მოლოდინები არ მაქვს, მაგრამ მგონია, რომ საქართველო-რუსეთის ურთიერთობა ახალი დღის წესრიგით უნდა განახლდეს. კიდევ ერთხელ ვამბობ, მთავარი განსახილველი საკითხი დიალოგის დაწყება-არდაწყება კი არ არის, არამედ ის, რამდენად მზად მიუჯდება საქართველო მოლაპარაკების მაგიდას და რამდენად გამყარებული იქნება მისი პოზიციები დასავლელი პარტნიორების მხრიდან.

ალექსი ნოზაძე, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook