„ნიმფომანი” ბერლინალეზე - უდავოდ ნიჭიერი ტრიერი და პოლიტიკოსი კოსლიკი

ბერლინალე 2014 _ ფილმი, რომელსაც ყველა ელოდება და რომელიც საკონკურსო  პროგრამაში არ არის _ ლარს ფონ ტრიერის „ნიმფომანი”. ტრიერი _ სკანდალი, განსხვავებული ესთეტიკა და თხრობის მანერა. კინოისტორიები, რომლებზედაც შეიძლება იდავო, მაგრამ შეუძლებელია არ აღიარო.

„ნიმფომანი” - რეჟისორმა გადაღებები 2012 წლის 29 აგვისტოს დაიწყო და როგორც მას სჩვევია, ერთი ამოსუნთქვით, 2012 წლის 9 ნოემბერს დაასრულა 100-საათიანი ვიდეომასალა. 2013 წლის 6 თებერვლს კი ინტერნეტში ფილმის პირველი კადრის ფოტო გავრცელდა. ფილმის ჩვენებისგან რამდენიმე ფესტივალზე შეიკავეს თავი. „არისტოკრატიულმა” კანმა ტრიერს ზედმეტი პორნოგრაფია არ აპატია, თუმცა კანს „კადრს მიღმა” არასოდეს აკლდა პორნოგრაფია და თანაც არა იმდენად დახვეწილი, როგორადაც ამის შესახებ ტრიერი თავის ფილმებში ყვება, განსაკუთრებით მოჭარბებულად სწორედ რომ „ნიმფომანში”. ფილმი რამდენიმე ფესტივალზე დახურულ რეჟიმში აჩვენეს. ცალკეულმა ქვეყნებმა კი მისი ჩვენება საერთოდ აკრძალეს. თუმცა აკრძალვა რომ საქმეს ვერ შველის, ეს გერმანელებმა და განსაკუთრებით ბერლინალეს დირექტორატმა ყველაზე კარგად იცის და მსოფლიო პრემიერაც სწორედ ბერლინალეს ფარგლებში შედგა.

ადამიანებმა, რომლებსაც კინო უყვართ, ფილმის შესახებ უკვე ბევრი რამ იციან, ისიც კი, რა კრიტერიუმებით შეარჩია რეჟისორმა მსახიობები, რა იყო მისთვის პრიორიტეტი და, ზოგადად, როგორ ქმნის ტრიერი სექსუალურ ესთეტიკას.

ფილმის პირველი ნაწილის სრული ვერსიის სანახავად ბილეთები დიდი ხნით ადრე გაიყიდა და მხოლოდ ჟურნალისტებს შეეძლოთ თავისუფლად ფესტივალის ფარგლებში მისი ნახვა. თუმცა ბევრი მათგანიც საპრემიერო ჩვენებას უბრალოდ იმიტომ ვერ დაესწრო, რომ ბერლინალეს მთავარი კონოდარბაზში ადგილები აღარ აღმოჩნდა.

კლუნი, მეტ დეიმონი, უმა თურმანი? - არა! თვით მარლენ დიტრიხი და ჩარლი ჩაპლინიც რომ ყოფილიყვნენ ფესტივალის სტუმრები, მათ აშკარად დაჩაგრავდა ტრიერი - კლასიკურ კოსტიუმსა და ბოტასებშიც. აქაც ხომ ორიგინალური აღმოჩნდა. ტრიერი არა მხოლოდ კინოში, არამედ ცხოვრებაშიც არ იღლება პუბლიკის გაოცებით. ეჭვიც არავის ეპარება, რომ სწორედ მან დაუდგა ფილმში ერთ-ერი მთავარი როლის შემსრულებელს, შაი ლაფაბს, მაყურებლების წინაშე გამოჩენის სცენაც.

ბერლინალეს წითელ ხალიჩაზე ის თავზ ექაღალდის პაკეტკწამოცმული გამოჩნდა, რომელსაც ეწერა - „მე უკვე ცნობილი არ ვარ”.  თავად ტრიერმა კანისადმიდმი პროტესტი ორიგინალურად გამოხატა - კანის ფესტივალის ემბლემიან მაისურს ეწერა „პერსონა ნონ-გრატა”.

როგორც ჩვენთან ამბობენ - დიდი ოხერი ვინმეა ბერლინალეს დირექტორი დიტერ კოსლიკი. სწორედ მისი ხელმძღვანელობით გახდა ეს კინოფესტივალი მსოფლიოში მეორე ან მესამე თავისი მნიშვნელობით. მან ზედმიწევნით შეისწავლა „პუბლიკა” და ისიც, როგორ გააკეთოს გრანდიოზული შოუ. წელს ტრიერისა და „ნიმფომანის” მოწვევით კიდევ ერთხელ, სხვა რომ არაფერი, ამ პოლიტიკური, დიახ, პოლიტიკური ნაბიჯით კოსლიკმა ლამის მთელ საფრანგეთს კულტურულ-პოლიტიკური სილა გააწნა და მსოფლიოს დაუდასტურა, რომ ბერლინალე თავისუფალია თავისუფალი აზრისა და გამომხატველობის მიმართ.

„ლარს ფინ ტრიერი, რომელიც ბერლინალეზე 1984 წელს იყო პირველად, ბრუნდება თავისი ახალი ნამუშევრით. ბერლინის კინოფესტივალის მაყურებლები პირველნი ნახავენ „ნიმფომანი - ნაწილი პირველის” სრულ ვერსიას. „ნიმფომანიის” ესთეტიკა რადიკალური და პროვოკაციულია, რაც ფილმს განსაკუთრებულ გამომხატველობას ანიჭებს”, - ასეთი სიტყვებით შესთავაზა მაყურებლებსა და კრიტიკას ფილმი კოსლიკმა.

მოგვიანებით, პრესკონფერენციაზე, როდესაც ლაფებს ღია ეროტიკული სცენების შესახებ ჰკითხეს, მან ცნობილი ფეხბურთელის, ერიკ კანტონას ფრაზა გაიმეორა: „თოლიები იმიტომ მისდევენ გემს, რომ ფიქრობენ, თითქოს თევზებს იქედან გადააგდებს ზღვაში ვინმე. დიდი მადლობა”. ამის შემდეგ იგი ადგა და დარბაზი დატოვა.

ტრიერმა კი პირობა არ დაარია და პრესკონფერენციაზე საერთოდ არ გამოჩნდა, თუმცა ფოტოსესიაზე საკმაოდ მოხდენილად იპოზიორა.

„ნიმფომანია” - ეს არის ქალის ეროტიკული ცხოვრების ისტორია დაბადებიდან 50 წლის ასაკამდე, რომელსაც მთავარი გმირი, ჯო, ყვება. პირველი განცდა, რაც ფილმის ნახვის შემდეგ გრჩება, სულაც არ უკავშირდება მოძალებულ სექსსა და გარყვნილებას. ეს ერთი გოგონას ცხოვრების ისტორიაა, რომელმაც საკუთარ თავს ნიმფომანი უწოდა.

ზამთრის ცივ დილას მარტოხელა მამაკაცი - სელიგმანი (სტელან სკარსგარდი) ერთ-ერთ ეზოში ნაცემ, გონებადაკარგულ ჯოს პოულობს და შინ მიჰყავს. მას ებადება კითხვა, თუ როგორ მივიდა ამ ზომამდე ქალი. ჯო გადამრჩენელს უყვება თავის ისტორიას.

„ნიმფომანია” „ტროლოგია დეპრესიის” ბოლო ნაწილია, რომელიც მოიცავს „ანტიქრისტესა” (2009 წელი) და „მელანქოლიას” (2011 წელი).

ამბობენ, რომ ფილმის მეორე ნაწილი უფრო სკანდალურია ანუ ეროტიკულ-პორნოგრაფიული. თუმცა ერთი რამ, რაც პირველი ნაწილის საპრემიერო ჩვენების დასრულების შემდეგ თვალშისაცემი იყო, „ბერლინალე პალასტის” დარბაზში ფეხზე იდგა სხვადასხვა თაობის, ეროვნების, გემოვნების, კულტურის მქონე ადამიანი და ტაშს უკრავდა ტრიერის „სკანდალს”. რა მოხდება თბილისში, თუ ოდესმე ფილმი აჩვენეს, ძნელია ამის პროგნოზი, თუმცა „ნიმფომანი” ჩვენ ირგვლივაც არაერთი ცხოვრობს, უბრალოდ, ადამიანებს ჩვენთანაც და სხვაგანაც ხშირად უჭირთ რეალობისთვის თვალის გასწორება. არადა, რეალობა ისაა, რომ არათუ ირგვლივ, „ნიმფომანი” თოთოეულ ჩვენგანში ცხოვრობს, მთავარია, საკუთარ თავს გამოვუტყდეთ და ფილმის ყურებისას უფრო ესთეტიკურ მხარეს მივაქციოთ ყურადღება და არა „ავადსახსენებელ” სექსსა და პორნოგრაფიას.

გოჩა მირცხულავა, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook