ნიკოლოზ ვაშაკიძე: საქართველოს ლიდერებისთვის ყველაზე უფრო საშიში პუტინთან ბუნდოვან ორმხრივ თამაშში შესვლაა

“ეს ორმხრივი “პოლიტიკური ფლირტი” და პუტინის მიერ წამოწყებული კომბინაცია საქართველოს წინააღმდეგ არის მიმართული”

“პრემიერს” დიპლომატი ნიკოლოზ ვაშაკიძე ესაუბრა:

_ საქართველოს პრეზიდენტი და პრემიერი ერთხმად და ცალ-ცალკე გამოეხმაურნენ რუსეთის პრეზიდენტის “ინიციატივას” შეხვედრის შესაძლებლობის შესახებ. გარედან ორივე “ლიდერის” განცხადება საკმაოდ დამაბნეველი ჩანდა და აშკარაა, რომ მარგველაშვილი და ღარიბაშვილი პირველობისთვის ერთმანეთს უკვე საჯაროდ გაეჯიბრნენ. როგორ ფიქრობთ, თუ ეს შეხვედრა საერთოდაც შედგა, ქართული მხარე ვინ უნდა წარმოადგინოს _ პრეზიდენტმა თუ პრემიერმა?

_ ეს არასასიამოვნო კონკურენცია მეც შევნიშნე და, ვფიქრობ, ეს ყველამ შეამჩნია. ძალიან ულამაზოდ გამოიყურებოდა ეს ეპიზოდი და, ვფიქრობ, ის საზიანო იყო ქვეყნის იმიჯისთვის. საერთოდ კი, პუტინის მხრიდან ცალყბად, ნახევრად მოტრიალებული თავით ნასროლ მოკლე რეპლიკაზე ასეთი სასწრაფო და ოფიციალური რეაგირება ძალზე არაადეკვატურად და “არიფულად” გამოიყურებოდა. შესაძლო შეხვედრის ორგანიზების ასეთი დაწყება საქართველოსთვის უკვე წამგებიანია პოლიტიკურად. ის, თუ ვინ შეხვდება პუტინს _ მარგველაშვილი თუ ღარიბაშვილი, ჩემთვის აბსოლუტურად სულერთია.

_ პრემიერმა ღარიბაშვილმა განაცხადა, რომ ის მზად არის, ერთიერთზე შეხვდეს რუსეთის პრეზიდენტს. არანაირად არ ვაკნინებ მის შესაძლებლობებს, მაგრამ საინტერესოა, იმის მიხედვით, რასაც ჩვენ ვხედავთ და გვესმის, არის პრემიერი მზად პუტინთან სასაუბროდ? ვგულისხმობ გამოცდილებასაც და კვალიფიკაციასაც...

_ თქვენ ზოგჯერ გიყვართ რიტორიკული კითხვების დასმა. პუტინი უკვე 15 წელია, სათავეში უდგას უზარმაზარ ბირთვულ ქვეყანას. მას მსოფლიოს უამრავ ლიდერთან უწევს ურთიერთობა უმნიშვნელოვანეს საკითხებზე. თავისი გამოცდილებით, ხედვითა და პოლიტიკური წონით ის განუზომლად უფრო მასშტაბური ფიგურაა. გარდა ამისა, მას ზურგს უმაგრებს მეტად გაწვრთნილი და ძლიერი დიპლომატიური და სპეცსამსახურები და, მისი ქვეყნის მასშტაბებიდან გამომდინარე, უამრავი სხვა რესურსიც აქვს. ასეთ ვითარებაში საქართველოს ლიდერებისთვის ყველაზე უფრო საშიში პუტინთან ბუნდოვან ორმხრივ თამაშში შესვლაა. სამწუხაროდ, როგორც ჩანს, ისინი ზუსტად ამას აკეთებენ.

_ ღარიბაშვილის მესიჯი _ ერთიერთზე შეხვედრის მზადყოფნის შესახებ, რამდენად გასაგები და მისაღებია საერთაშორისო თანამეგობრობისთვის და ამჯერად ევროკავშირისთვის? ხომ არ გამოიწვევს ეს გარკვეულ დაბნეულობას და ხომ არ აიძულებს ჩვენს პარტნიორებს, კიდევ უფრო შეარბილონ ტონი რუსეთის ცალკეულ გამოხტომებზე საქართველოს მიმართ?

_ ტონი, სამწუხაროდ, თავად საქართველოს ხელისუფლებამ შეარბილა რადიკალურად, თანაც ისე, რომ ეს ტონის შერბილება ოფიციალურ სახელმწიფო პოლიტიკად გამოაცხადა. ცხადია, ამან მნიშვნელოვნად შეამცირა ჩვენი მეგობრების ძალისხმევაც ამ მიმართულებით.

_ ცხადია, რომ რუსეთი ჩვენგან “ახალი რეალობების” აღიარებას ითხოვს. ჩვენც ყველაფრისთვის მზად ვართ “ძველი რეალობების” პირობებში. ამ ფონზე ეს “პოლიტიკური ფლირტი”, განსაკუთრებით საქართველოს პოლიტიკური ხელისუფლების მხრიდან, პოლიტიკურ მაზოხიზმს ხომ არ ემსგავსება? ანუ რაიმე შედეგის მომტანი იქნება ის ჩვენთვის, გარდა იმისა, რომ ისევ საკუთარ თავს დავაზარალებთ?

_ ეს ორმხრივი “პოლიტიკური ფლირტი” და პუტინის მიერ წამოწყებული კომბინაცია საქართველოს წინააღმდეგ არის მიმართული. ღრმად ვარ დარწმუნებული იმაში, რომ პუტინის მხრიდან ეს არა ექსპრომტი, არამედ გათვლილი კომბინაციაა. გავიხსენოთ, რომ პუტინის მიერ სახელდახელოდ მიცემულ ინტერვიუმდე მისმა პრესსპიკერმა პესკოვმა ერთი შეხედვით უცნაური ინფორმაცია გაავრცელა იმის შესახებ, რომ პუტინი სოჭში უკრაინისა და საქართველოს პრეზიდენტებთან შეხვედრას არ გამორიცხავს. ეს კომბინაცია მიმართულია იმისკენ, რომ რუსეთისთვის მეტად საზიანო და არასასიამოვნო აგრესიის, ოკუპაციისა და ეთნიკური წმენდის ნარატივი ვითომდა კონსტრუქციული დიალოგის ნარატივით შეცვალოს. ამით ის საქართველოს დეოკუპაციის თემის კიდევ უფრო მეტ ნიველირებას მოახდენს. სამწუხაროდ, ჯერ ივანიშვილმა და ახლა უკვე მიუნხენში ღარიბაშვილმაც მას ამისთვის საუკეთესო ფონი შეუქმნეს, განაცხადეს რა, რომ ორმხრივი ურთიერთობების მძიმე მდგომარეობა საქართველოს მიერ წარმოებული არასწორი პოლიტიკით არის გამოწვეული. რუსეთი მაქსიმალურად შეეცდება, ეს ლაიტმოტივი შეინარჩუნოს.

_ ჩვენ გვახსოვს, რომ თავის პრესკონფერენციაზე ბატონმა ღარიბაშვილმა გაკვირვებულმა იკითხა: რა პროვოკაციებია სოჭში მოსალოდნელიო. ახლა უკვე საგარეო უწყებამ დაგვამშვიდა და გვირჩია, არ შევიმჩნიოთ. თუმცა ფაქტია, რომ სოჭის ოლიმპიადის ფარგლებში რუსეთმა კარგად დაგვცინა. ჩვენი ხელისუფლება ამას ვერ ხედავს. მართლა არაფერი ხდება და ჩვენ გვაქვს გადაჭარბებული ემოციები და ფაქტებს არასათანადოდ ვაფასებთ თუ ხელისუფლებაა არაადეკვატური?

_ ღარიბაშვილმა ცალსახად განაცხადა ის, რომ მიუხედავად იმისა, რომ საქართველომ მიიღო მეტად რთული გადაწყვეტილება ოლიმპიადაში ქართველი სპორტსმენების მონაწილეობის შესახებ, საქართველოს მთავრობა სოჭში უსიამოვნო სიურპრიზების შემთხვევაში ადეკვატურ რეაგირებას მოახდენს. დროა ჩვენმა საზოგადოებამ პასუხი მოსთხოვოს პრემიერს. რუსებმა ოლიმპიადის სამთავრობო ლოჟაში ოფიციალური სტუმრების სტატუსით თიბილოვი და ანქვაბი წამოასკუპეს. ამაზე მეტი პროვოკაცია და უსიამოვნო სიურპრიზი რა უნდა იყოს? სად არის საქართველოს მთავრობის ადეკვატური რეაგირება?

_ თქვენ არაერთხელ განაცხადეთ, რომ ქვეყანას არ გააჩნია საგარეო პოლიტიკის სტრატეგია. ამჟამინდელი ვითარების ანალიზი იძლევა იმის საფუძველს, რომ სტრატეგიის რაიმე კონტურების არსებობის შესახებ მაინც ვიფიქროთ? და რეალურად რა საგარეო პოლიტიკას ატარებს ქვეყანა?

_ როცა საზოგადოების ყურადღება საგარეო-პოლიტიკური სტრატეგიის არარსებობაზე მივაპყრე, ამის სავარაუდო მიზეზიც გამოვთქვი, დღესაც ამ აზრზე ვარ. ის იდეები და პრინციპები, რითაც დღეს ხელისუფლება ხელმძღვანელობს საგარეო-პოლიტიკური საქმიანობის წარმართვისას, იმდენად აბსურდულია, რომ ქაღალდზე გადატანას არ ექვემდებარება.

ალექსი ნოზაძე, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook