ვანო და “გაძურწულების ლეგიონი”

ვანო და “გაძურწულების ლეგიონი”; ოცნება კეზერაშვილზე; რატომ არ გვახსენა რასმუსენმა? ევროკავშირი და ტექდათვალიერება

გასული კვირის ყველაზე საინტერესო და ჭკუისსასწავლებელი მოვლენა კვლავ საქალაქო სასამართლოში შედგა და ისევ  ვანო მერაბიშვილის პროცესზე. ამჯერად ბურჯანაძის დაკითხვას არ ვგულისხმობ, თუმცა ქალბატონმა ნინომ დაადასტურა, რომ დემაგოგიის ხელოვნებით ქართულ “პოლიტიკუმში” ბევრი ვერ შეედრება. მაგალითად, ისე ლაპარაკობდა პოლიციელის გატანის იმ კადრებზე, რომელსაც უტიაშვილის “სწრაფი რეაგირების ჟურნალისტური კორპუსი” ატრიალებდა “26 მაისის” დღეებში,  თითქოს ეს სიყალბე ცვლიდა იმ რეალობას, რომ არა იქ, მაგრამ სხვა ადგილას, არა ის, ვინც კადრებში ჩანს, მაგრამ ორი სხვა ადამიანი (მათგან მხოლოდ ერთი პოლიციელი) ნამდვილად მაშინ დაიღუპა, როდესაც ჯიპები სწრაფად ტოვებდნენ რუსთაველს.

თუმცა, ბევრად უფრო საგულისხმო იყო სპეცდანიშნულების რაზმის ექსმეთაურის, შალვა ჯანაშვილის გამოსვლა. ახლა რომ ხშირად საუბრობენ “სისტემურ დანაშაულზე”, ჯანაშვილი თვითონაა სისტემა და სისტემის ილუსტრაციაც! დავაკვირდეთ, როგორ თვალისცეცებით გაიძურწა დაკითხვის შემდეგ, რათა უკვე აღარასოდეს აღარ გამოჩნდეს. ვერც ვერავინ იცნობს და მომკითხავიც აღარავინ იქნება.

ვინმემ რაიმე აზრი თუ გამოიტანეთ იქიდან, რაც მან დაკითხვაზე ილაპარაკა? ვერ გამოიტანდით, რაკი შეუძლებელი იყო, ადამიანს იმ აბდაუბდიდან რაიმე გაგეგო. მიაქციეთ ყურადღება: ორივე მხარემ (პროკურორმაც და ადვოკატმაც) თავის სასარგებლოდ აღიქვა და ასეც გააჟღერა.

ისე გამოვიდა, რომ ვანო მერაბიშვილს მისთვის არ უბრძანებია, ვინმე ეცემა. კიდევ უფრო მეტი:  მინისტრს თურმე საერთოდ არ უნახავს დაშლის გეგმა და გაუგებარია, მაშინ ვანოს რისთვის ასამართლებთ? სინამდვილეში, ჯანაშვილი, რომელსაც პროკურატურა მთავარ მოწმედ ინახავდა და სწორედ ამიტომ არ წაუყენა ბრალდება, ძალიან ეშმაკურად მოიქცა: მის მიერ სასამართლოზე მიცემული ჩვენებით მინისტრის დადანაშაულება უკვე შეუძლებელია, და ძალიან დიდი ალბათობით, ვანო მერაბიშვილი 26 მაისის საქმეზე შეიძლება კიდეც გამართლდეს.

აბა, რას ერჩით, თუკი დაშლის გეგმა საერთოდ არ უნახავს და ეს გეგმა მხოლოდ ჯანაშვილმა შეადგინა მინისტრის ჩაურევლად? ბოლოს და ბოლოს, თვით ბრძანება, მიტინგის დაშლის შესახებ, სრულიად კანონიერი იყო და ეს მეორე დღესვე აღიარა საქართველოში აკრედიტებულ ელჩთა უმრავლესობამ. ერთადერთი, რისთვისაც ვანო შეიძლებოდა გამტყუნებულიყო, არის კონკრეტული გეგმა, რომლითაც “სპეცნაზი” მოქმედებდა, ანუ მომიტინგეთა ალყაში მოქცევა, ნაცვლად მათი გაფანტვისა. მაგრამ თუ მინისტრს არ უნახავს ეს გეგმა, რისთვის ასამართლებთ?

დავაკვირდეთ, რა კომიკური შედეგი დადგა “ოცნების” უბადრუკობით: რიგითი პოლიციელები, რომლებიც უშუალოდ სცემდნენ, აწამებდნენ, ასახიჩრებდნენ ადამიანებს, პასუხისგებაში არ მიეცნენ, ხოლო მოტივი, თუ რატომ არ მოხდა მათ წინააღმდეგ საქმის აღძვრა, მკაფიოდ განმარტა წინა გენერალურმა პროკურორმა არჩილ კბილაშვილმა, რომელმაც ერთ-ერთ ეთერში თქვა (სიტყვასიტყვით) შემდეგი: “პოლიციელმა საჭირო შემთხვევაში სიმტკიცე უნდა გამოიჩინოსო”.

 ანუ (თუ გადმოვთარგმნით): ძალის გამოყენება ამ ხელისუფლებასაც ხომ შეიძლება დასჭირდეს და თუ პოლიციელს დავსჯით, ბრძანებას  აღარავინ შეასრულებსო.

რაც შეეხება ჯანაშვილს, ესე იგი “სპეცნაზის” უშუალო მეთაურს, ის პასუხისმგებლობისგან გაათავისუფლეს ნაწილობრივ იმავე მიზეზით, რითაც რიგითი პოლიციელები, მაგრამ უფრო იმ მიზნით, რათა ვანოს წინააღმდეგ მიეცა ჩვენება. თუმცა, სასამართლოზე ჯანაშვილმა ისეთი რამ ილაპარაკა, რითაც მინისტრის გამტყუნება ვეღარ მოხერხდება.

ჰოდა, რა გამოვიდა? გამოვიდა, რომ... 26 მაისის ტრაგედიის გამო საერთოდ არავინ არ დაისჯება!!! არც რიგითი პოლიციელი, არც “სპეცნაზის” უფროსი და არც მინისტრი! გამობრძანდება შემდეგ ქალბატონი წულუკიანი მისი კაშკაშა თვალებით და მოგვიყვება, რომ საქართველოში სასამართლო დამოუკიდებელია (ან ისევ “ნაციონალები” აკონტროლებენ), ამიტომ გასაკვირი არ არის, თუ არავინ დაისაჯა.

არადა, რეალური მიზეზი ისაა, რომ სწორედ “ოცნებას” არ აწყობდა არც რიგითი სადისტი პოლიციელის, არც “სპეცნაზის” უფროსის დასჯა და ამიტომაც დადგა გამამართლებელი  შედეგი მინისტრის მიმართ.

აბა, როგორ შეიძლება, მინისტრს მიუსაჯო მიტინგის დარბევისთვის, თუკი არ გაგისამართლებია არც ერთი სადისტი ნაძირალა პოლიციელი, ვინც უშუალოდ ჩაიდინა მხეცობა და არც თვით “სპეცნაზის” უფროსი, რომელმაც, როგორც აღმოჩნდა, თურმე მინისტრისგან დამოუკიდებლად დაგეგმა ოპერაცია?

უკიდურეს შემთხვევაში, ამგვარ განაჩენს, სტრასბურგის ადამიანის უფლებათა სასამართლოში თავზე გადაახევენ საქართველოს იუსტიციის მინისტრს და “პოლიტპატიმარ მერაბიშვილის” დაუყოვნებლივ განთავისუფლებას მოითხოვენ.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

დავაკვირდეთ, როგორ ჰგავს ეს აბსურდული და იდიოტური სიტუაცია იმას, რაც მოხდა ოქრუაშვილთან დაკავშირებით: ის საქართველოში ჩამოვიდა, რაკი ძალიან კარგად იცოდა, რომ “გაპროკურორებული ადვოკატი” კბილაშვილი არ გაწირავდა, რადგან არ მოინდომებდა, ურთიერთობა გაეფუჭებინა ადვოკატთა “ამქართან”, რომელიც აქტიურად დაუდგა მხარში ოქრუაშვილს (ყველაზე მაღალანაზღაურებადი ადვოკატები იცავდნენ), და სადაც აპირებდა დაბრუნებას თვითონ – საპროკურორო კარიერის დასრულების შემდეგ.

დიმიტრი ქიტოშვილმა, რომელიც წინა რეჟიმის მთავარი მოწმე იყო ოქრუაშვილის წინააღმდეგ, სასამართლოზე განაცხადა, რომ ოქრუაშვილის საწინააღმდეგო ჩვენება იძულებით მიაცემინეს. იგულისხმება ჩვენება, რომ სწორედ ოქრუაშვილის დავალებით გამოსძალა ბიზნესმენ სვანიძეს “ჯეოსელის” წილი. მაგრამ იმ ბიზნესმენს ხომ ჩვენება არ შეუცვლია? ანუ ვიღაცამ ხომ გამოსძალა ის წილი? გამოდის, თვით ქიტოშვილმა, საკუთარი ინიციატივით? ან... არავინ?!!! მაშინ დაზარალებულს რატომ არ აგებინეს პასუხი ცრუ დასმენისთვის? იმიტომ, რომ იმ ბიზნესმენმა, სინამდვილეში, სრული სიმართლე თქვა. ისევე, როგორც ქიტოშვილმა, მაგრამ, რაკი ოქრუაშვილის ციხეში ჩასმა არ აწყობდათ... ანუ წრე ჩაიკეტა და ამის მიზეზი ჩვენი საზოგადოების, ბოდიში და, მთხლეობაა, თორემ ნორმალურ, გონიერ საზოგადოებას ხელისუფლება ასე იოლად ვერ უნდა აჩმორებდეს, საკუთარი ინტერესებიდან და ტაქტიკური მოსაზრებებიდან გამომდინარე.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

აქვე გავითვალისწინოთ, რამდენი ასეთი “გაძურწულია” უკვე წინა რეჟიმის ჯალათთა ლეგიონიდან. უმრავლეს შემთხვევაში ისინი (ჯანაშვილივით) კონკრეტულ გადაწყვეტილებებს თავად იღებდნენ, უშუალო სადისტობებსა და ნაძირალობებს თავად სჩადიოდნენ,  მაგრამ მუდამ ჰქონდათ იმედი: რამე რომ იყოს, ხელს “ზემოთ” გაიშვერდნენ და ამით თავად პასუხისმგებლობას აიცილებდნენ.

 ახალ ხელისუფლებას კი აწყობს ჯოხის მხოლოდ მინისტრებსა და პოლიტიკურ ფიგურებზე გადატეხა და არ აწყობს “შემსრულებლების” დასჯა, რაკი ასეთი “შემსრულებლები”, ანუ ასეთი პოლიციელები და “ჯანაშვილები”  თავადაც შეიძლება დასჭირდეს.

საბოლოოდ კი, ისე გამოვიდა, რომ საერთოდ არავინ დაისაჯა: პოლიტიკური ფიგურების დასჯის უფლებას დასავლეთი არ მისცემთ, უშუალო შემსრულებლები კი თვითონ გაათავისუფლეს პასუხისმგებლობისგან.

ჰოდა, არიან ახლა “გაძურწულნი” საშუალო რგოლის თუ რიგითი ნაძირალები, მკვლელები, სადისტები, სისხლისმსმელები. ზოგი საზღვარგარეთ ცხოვრობს, ზოგიც ადგილობრივ იატაკქვეშეთში, თუმცა არც არაფერი აკლიათ. ხალხი კი, ვინც სამართლიანობის აღდგენას ელოდა, დარჩა ხახამშრალი!

ვანო მერაბიშვილს რომც მიუსაჯონ, დიდხანს მაინც არ იჯდება ციხეში, რადგან ძალიან ცდება, თუ ვინმეს ჰგონია, რომ ბრიუსელსა და ვაშინგტონში ვერ ამჩნევენ, ვერ ხედავენ, რა “პოლიტიკური ძაფებითაა” შეკერილი  საქმე, როცა მინისტრს ასამართლებენ მიტინგის დარბევისთვის, მაგრამ არც ერთი პოლიციელი და არც “სპეცნაზის” უფროსი არ არის მიცემული პასუხისგებაში; უშუალოდ სადამსჯელო ოპერაციის განმახორციელებელი კი სასამართლოზე ამბობს: “მინისტრი რა შუაშია, ყველაფერი მე დავგეგმეო”. მან თუ დაგეგმა, პასუხს რატომ არ სთხოვთ?! იმიტომ, რომ ასეთი “სპეცნაზი” და ასეთი “სპეცნაზის” უფროსი თქვენც შეიძლება დაგჭირდეთ, რამე რომ იყოს?

ამიტომ ვანოს, მაქსიმუმ, ევროკავშირთან ასოცირების ხელმოწერამდე თუ მოუწევს ციხეში ყოფნა, რა განაჩენიც არ უნდა დადგეს.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

მეორე, არანაკლებ მკაფიო მაგალითია “კეზერაშვილის საქმე”: ფრანგი პროკურორი, რომელიც მისი ექსტრადირების საკითხს იხილავდა, პროფესიონალიზმის თვალსაზრისით  ისეთივე მგელია (თუ მეტი არა), ვიდრე მისი ქართველი კოლეგები, მაგრამ როგორც კი გადახედავდა “იმედის” საქმეს, მაშინვე გაუჩნდებოდა კითხვა: “ძვირფასო ქართველო კოლეგა-პროკურორებო, ვის ატყუებთ, რომ ეს საქმე პოლიტიკური არ არის? თუკი კეზერაშვილს ასამართლებთ “ტვ-იმედის” გამო, მაშინ რატომ არ აღძარით საქმე იმავე ბრალდებით მილიარდერ იაკობაშვილის წინააღმდეგ, რომელიც უშუალოდ მონაწილეობდა მთელ ამ სქემაში?”

არ აღძრეს იმიტომ, რომ იაკობაშვილის წინააღმდეგ სიტყვის  წაცდენაც არ აწყობთ. ხომ შეიძლება, მოსკოვში პრესკონფერენცია გამართოს და თქვას: “ივანიშვილი საქმეებს მიკერავს და ეს ვინ ყოფილა – საკუთარი ამქრის (ისევ და ისევ ამქრის!) წევრებსაც აღარ ინდობსო”.

ამიტომაც საქმე მხოლოდ უგულავასა და კეზერაშვილის წინააღმდეგაა აღძრული, ხოლო იაკობაშვილი საერთოდ რა შუაშია “რიყე-იმედის სქემაში”?

ფრანგი პროკურორი ამას უეჭველად შეამჩნევდა, ნერვები მოეშლებოდა და იტყოდა, რომ არ აპირებს მონაწილეობა მიიღოს ამ თამაშებში. ამიტომაც გამოუშვა კეზერაშვილი, რასაც “ნაციონალთა” დიდი ზარ-ზეიმი მოჰყვა. თითქოსდა, რაც უფრო “გაითავისებენ” კეზერაშვილს, რომელიც “საგადასახადოში”  უკანალგახეხილი ჯინსით მივიდა და სულ მალე მილიარდიანი ბრუნვა აღმოაჩნდა, მით უფრო ამაღლდება მათი რეიტინგი.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ნაციონალებს, ზოგადად, არანაკლებ უცნაური ლოგიკა აქვთ, ვიდრე “მეოცნებეებს” და, რაც მთავარია, მეტისმეტად ხშირად ტოვებენ შთაბეჭდილებას, რომ თავად სჯერათ, რასაც ამბობენ. აი, ეს კი ბევრად საშიშია, ვიდრე მიზანმიმართული ტყუილი. 

მაგალითად, ავიღოთ კომენტარები ნატო-ს გენდმივან რასმუსენის განცხადებებზე მიუნხენის კონფერენციის მსვლელობისას. როგორც გიორგი ბარამიძემ განმარტა, “ოცნების” კაპიტულანტური პოლიტიკის გამოა, თუკი რასმუსენმა, როცა მოსკოვის აგრესიული ნაბიჯები ჩამოთვალა (მათ შორის კალინინგრადში რაკეტების განთავსება), საქართველოს ტერიტორიათა ოკუპაცია არ ახსენა”. ანუ, თურმე ნუ იტყვით, დასავლეთმა “შეარბილა ზეწოლა რუსეთზე მას შემდეგ, რაც “ოცნება” მოვიდა ხელისუფლებაში”.

კი მაგრამ, გვაბრმავებთ თუ გვაყრუებთ? როდის “აწვებოდა” განსაკუთრებით? 2008 წლის შემდეგ არ ყოფილა “დიდი რვიანის” არც ერთი სამიტი, რომელზეც საქართველო ეხსენებინათ მაინც შემაჯამებელ კომუნიკეში, ან პრესკონფერენციაზე.

“დახურულ კარს მიღმა იხილავდნენო”, _ გვიყვებოდა ზღაპრებს მიშას ხელისუფლება, რაც მტკნარი სიცრუეა. არაფერსაც არ იხილავდნენ! საქართველოს საკითხი რუსეთ-დასავლეთის დღის წესრიგის პირველ ოცეულშიც არ იყო,  ანუ, ჟარგონით თუ ვიტყვით, “დაგვიკიდეს”!!! ამიტომ რასმუსენიც არ თვლის საჭიროდ, საქართველო იმ კონტექსტში მაინც(!) ახსენოს, როცა რუსეთის აგრესიულ ნაბიჯებზე ლაპარაკობს.

2008 წლის შემდეგ ევროსაბჭოს საპარლამენტო ასამბლეამ ვერ მიიღო ვერც ერთი რეზოლუცია, რომელიც რაიმე სანქციებს გაითვალისწინებდა საქართველოს ოკუპაციის გამო. ხოლო ევროპარლამენტს არც კი განუხილავს ასეთი რეზოლუცია. წყალწყალა განცხადებები არ ითვლება.

და, სხვათა შორის, აქვე უნდა ითქვას: მოსკოვში წინასწარ რომ არ სცოდნოდათ ზუსტად, რამდენად “ვეკიდეთ” დასავლეთს, ის ომი საერთოდ არ იქნებოდა!

ახლა ნატო-ს მორიგი სამიტი გვიახლოვდება და დიდი ეჭვი მაქვს, ირაკლი ალასანია და მაია ფანჯიკიძე  ზუსტად ისევე მოგვიყვებიან, “MAP-ზე უკეთესი მივიღეთ უელსის სამიტზეო”, როგორც მიშა “გვაბოლებდა” ბუქარესტის შემდეგ.

ამ ფონზე, ირაკლი ღარიბაშვილის “რბილი” გამოსვლა მიუნხენის კონფერენციაზე იყო, დიახაც, ადეკვატური იმ ცინიკური გულგრილობისა, რასაც დასავლეთი ამჟღავნებს!

რუსეთისადმი “ვაჟკაცურად პირდაპირი” რიტორიკის მომხრეებს კი უნდა შევახსენოთ, რით დასრულდა მათი “ვაჟკაცური პირდაპირობა”: დასრულდა BBჩ-ს ეთერში ჰალსტუხის სამარცხვინო ღეჭვითა და ამის გამო მთელი მსოფლიოს ზიზღნარევი ხითხითით, რომელიც დღემდე გრძელდება. აგრეთვე, ბათუმის პორტში ჩამოტანილი წყლითა და პამპერსებით.

 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

სხვათა შორის, რუსეთ-ევროკავშირის ბოლო სამიტზე, უკრაინის მოვლენათა პასუხად, ევროპამ ისღა გაბედა, პუტინს საუზმე არ აჭამა. ანუ ერთობლივი დიპლომატიური ლანჩი არ მოაწყო.  სამაგიეროდ, პუტინმა ბევრად მეტი მიიღო: კომუნიკეში გაჩნდა გამაოგნებელი  ჩანაწერი, რომ... ამიერიდან, ბრიუსელი და მოსკოვი გამართავენ კონსულტაციებს “აღმოსავლეთ პარტნიორობის” პროგრამის წევრ სახელმწიფოებსა და ევროკავშირს შორის ასოცირების ხელშეკრულების გაფორმებამდე!

არა, არ მოგეჩვენათ, ზუსტად ასე წერია: ევროკავშირმა იკისრა ვალდებულება, რომ, მაგალითად, სანამ საქართველოსთან გააფორმებს ხელშეკრულებას ასოცირების შესახებ, ამ ხელშეკრულების თაობაზე მოსკოვთან გამართავს მოლაპარაკებას საქართველოს მონაწილეობის გარეშე!

ევროპის პროსტიტუირების უფრო მკაფიო მაგალითი წარმოუდგენელია! დიპლომატიაში “კონსულტაციებიდან” “ვეტომდე”, სინამდვილეში, მხოლოდ ერთი ნაბიჯია, ხოლო ევროპელ დიპლომატებს შემდეგ ეყოფათ ცოდნა და ნიჭი, პროსტიტუციის ვნება ახსნან საქართველოში პოლიტიკური ნიშნით დაპატიმრებული ექსჩინოსნებისადმი სოლიდარობით. აქაოდა, ვანო რომ არ გამოუშვით, ხელს ამიტომ არ გიწერთო.

როგორც ტიმოშენკოს მომიზეზებით ცდილობდნენ კიევთან ასოცირების ჩაშლას და ახლა, ალბათ, თავბედს იწყევლიან, რატომ არ გამოიყენეს ბოლომდე ეს დემაგოგიური არგუმენტი, რატომ აიტკივეს აუტკივარი თავი, ანუ დადგნენ მკაფიო გადაწყვეტილებათა აუცილებლობის წინაშე.

საქართველოს შემთხვევაში ასეთ შანსს, ალბათ, ხელიდან არ გაუშვებენ.

ამასობაში კი, ხელისუფლებამ მიიღო გადაწყვეტილება, აღადგინოს “ვარდების რევოლუციის” მიერ გაუქმებული ტექდათვალიერება, ანუ აბუჩად აიგდოს იმ რევოლუციის მთავარი მონაპოვარი!

“ნაციონალური მოძრაობა”, რა თქმა უნდა, ყალყზეა და სასტიკ პროტესტს აცხადებს, თუმცა პროტესტანტები, რატომღაც, არ აზუსტებენ, რომ მთავრობის გადაწყვეტილება იმავე ასოცირების ხელშეკრულებიდან გამომდინარეობს, რაკი ევროპა, საითკენაც ვისწრაფვით, არათუ ტექდათვალიერებას მოითხოვს “ასოცირებულთაგან”, არამედ კიტრის ფორმებსაც ადგენს: თქვენ წარმოიდგინეთ, კიტრი აუცილებლად მოდრეკილი უნდა იყოს 15 გრადუსით! და აუცილებლად არანაკლებ 18 სანტიმეტრისა გეომეტრიულ ჰიპოტენუზაში.

 დაუჯერებელია? სულ მალე დავრწმუნდებით, როცა სოფელ მაჩხაანში გლეხები სიხარული დაიწყებენ ამგვარი კიტრების წარმოებას, რათა პარიზისა და ლონდონის სუპერმარკეტებში გაყიდონ.

ისე, “კარფურს” “კარფურზე” გვიხსნის ეს კაცი თბილისში, მაგრამ კიტრის წვეროთა შორის ჰიპოტენუზის სიგრძე მთლად ზუსტად, იქ, რატომღაც, არ არის დაცული.

თუ გახსოვთ, რამდენიმე წლის წინათ ევროკავშირის მოთხოვნით საქონლის დასაკლავად ერთიანი, ფიტო-სანიტარიულად კონტროლირებადი ცენტრის შექმნამ ხორცზე ფასის ლამის გაორმაგება გამოიწვია. იმავე “ნაციონალურმა მოძრაობამ” მაშინ კი გაბედა, ეთქვა, “ეს ევროკავშირის ბრალიაო”, მაგრამ უმალ მიხვდა, რომ პრორუსული ძალები ამას “პროდასავლური ორიენტაციის” წინააღმდეგ გამოიყენებდნენ. ამიტომ, “პროსინგაპურული” ორიენტაცია უფრო დაუპირისპირეს, სადაც ამგვარი იდიოტური რეგლამენტები არ მოქმედებს.

 არა უშავს. აგვისტოც მალე დადგება, ასოცირების ხელშეკრულებაც  გაფორმდება და მაჩხაანელი კიტრის მწარმოებლები თავს იმით დაიმშვიდებენ, რომ მართალია, ბოსტნეულს ვეღარ გაყიდიან იმ ქვეყანაში, სადაც კიტრს ჰიპოტენუზას ჯერ არ უზომავენ, სამაგიეროდ, აიხდინეს მრავალსაუკუნოვანი ოცნება და, როგორც იქნა, ეზიარნენ სიქსტის კაპელას შემოქმედ ცივილიზაციას.

რა თქმა უნდა, მიქელანჯელოს ფრესკათა რეპროდუქციებით მორთავენ საკუჭნაოს.

 ზურაბ ღოღობერიძე, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook