არაგულწრფელი პრემიერი და დეპუტატ ფეიქრიშვილის “ფრონტი”

“პრემიერის” წინა ნომერში გამოქვეყნებულ მასალას წავკისელ ფეოდალზე _ დეპუტატ გიორგი ფეიქრიშვილზე საკმაო გამოხმაურება მოჰყვა. როგორც მინიმუმ, პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი ღარიბაშვილმა საჯაროდ დადო პირობა, რომ საკითხს შეისწავლის. რა თქმა უნდა, სათანადო და კომპეტენტური პასუხის მიღებამდე ყველა საჯარო პრესკონფერენციაზე შევახსენებთ მას ამ დაპირებას. როგორც ჩვენი პრეზიდენტი იტყოდა _ “ეტა რაზ”.

თუმცა არ ვარ დარწმუნებული, რომ ბატონი პრემიერ-მინისტრი თავის პასუხში იმთავითვე გულწრფელი იყო, სხვა რომ არაფერი, ფეიქრიშვილზე “ქართული ოცნების” პოლტსაბჭოსაც აქვს ნამსჯელი და რომ არა ქვეყნის ვიცე-პრემიერი გიორგი კვირიკაშვილი, ქვეყანას ერთი მნიშვნელოვანი ინვესტიციაც დაეკარგებოდა. შესაბამისად, აბსოლუტურად არადამაჯერებელია ირაკლი ღარიბაშვილის პასუხი, რომ მას არაფერი სმენია წავკისის გამაჯანსაღებელი კომპლექსის ირგვლივ შექმნილ პრობლემებზე _ “ეტა დვა”.

ცალკე საკითხად ისიც გამოვყოთ, რომ იმ აუდიოჩანაწერში, რომელიც გაზეთში გამოქვეყნდა, ფეიქრიშვილის გარდა, ორი მოქმედი გმირიც გამოიკვეთა _ კუდ-ის ყოფილი უფროსის მოადგილე ვაჟა ლელუაშვილი და ფეიქრიშვილის ვაჟი. სწორედ ლელუაშვილისგან ითხოვს ფეიქრიშვილი ვიღაცის დაჭერას, ანუ ვიღაცის გაუბედურებას და სწორედ ლელუაშვილი ეუბნება მას, ხომ გეუბნები, ინტერვიუს ნუ აძლევო. ჩვენი დაძინებული პროკურატურა ყურსაც არ იბერტყავს იმ გარემოებაზე, რომ დეპუტატი, ჩვენი ინფორმაციით, ამ დროისთვის დაუსაქმებელი, მაგრამ პოლიციის ყოფილი მაღალჩინოსნისგან ადამიანის დაკავებას ითხოვს _ “ეტა ტრი”.

ჩემი დიდი პატივი და მოწიწება ქალბატონ ელისო კილაძეს, მაგრამ ჩანაწერში, სხვა ბევრ რამესთან ერთად, აღმოჩნდა, რომ ფეიქრიშვილსა და ლელუაშვილს დიდად არ ეპიტნავებათ იგი. თუმცა, აბა, როგორ, სწორედ კილაძემ შეუტანა პროკურატურაში ზღვა მასალები ფეიქრიშვილს, მერე აჩიკო კბილაშვილმა თაროზე შემოალაგა და დღემდე იმტვერება ხალხის გაუბედურებისა თუ სახელმწიფოსთვის ზიანის მიყენების არაერთი ფაქტი. მოსწონს ვინმეს კილაძე თუ არა, ეს მისი გემოვნების საკითხია, თუმცა ფაქტია, რომ, თუ მან დაიჟინა, ცხრა უღელი ხარ-კამეჩი ვერ შეაჩერებს. ჰოდა, როგორც თავად თქვა, კიდევ არაერთხელ მოაკვნეტინებს გიორგისა და ვაჟას ტუჩებს მისი უადგილოდ ხსენებისთვის _ “ეტა ჩეტირე”.

და მოდით, ახლა “პიატ” განვავრცოთ _ და ეს ფეიქრიშვილის “ფრონტი იყოს”. რედაქციაში ელფოსტაზე ასეთი წერილი მოვიდა: თუ მართლა გაინტერესებთ, წავკისის ტყესთან დაკავშირებით რა დანაშაულებრივი კავშირებია კომპანიასა და თბილისის მერიას შორის, რაც დოკუმენტურად არის დადასტურებული, მოგაწვდით მასალებს და გამოაქვეყნეთ, თუ არადა ჩავთვლით, რომ ის მასალები (16 იანვრის) შეკვეთით არის გამოქვეყნებული. (amirbezi@mail.ru alexsi beziashvili ). ჩვენ დავთანხმდით ბატონ ალექსის, მასალები რედაქციაში მოგვაწოდოს, თუმცა რას ემყარება მისი ლოგიკა “შეკვეთასთან” დაკავშირებით მართლაც რომ უცნობია. ისევე როგორც უცნობია, რატომ დამირეკა ჩემი საქმიანობისგან საკმაოდ შორს მდგარმა ახლობელმა და მითხრა: 5 ათასს შემოგთავაზებენ და ჩაგწერენ, იცოდეო. ისე, ასე ქუჩა-ქუჩა რომ მეკეთებინა ფული, ჩემი პრინციპების საწინააღმდეგოდ, ფეიქრიშვილი ვერ მაჯობებდა ქონებით, რომელსაც, 2006 წლის 6 თებერვლის მონაცემებით, გარდაბნის რაიონში 1998 წლიდან, სულ რაღაც, 1,25 ჰა მიწის ნაკვეთი ჰქონდა და აქედან მისი საცხოვრებელი სახლი 0,18 ჰა-ზე იდგა. ხუთი წლის განმავლობაში როგორ, საიდან და რა სახსრებით დააგროვა ამდენი კაპიტალი საჯარო მოხელე ფეიქრიშვილმა? მოვრჩეთ დროებით იმაზე საუბარს, რამდენი ადამიანი ჰყავს გაუბედურებული, რამდენისთვის აქვს წართმეული და წაგლეჯილი.

ბატონო გიორგი, _ ფეიქრიშვილს მივმართავ, _ ზოგადი აღზრდა მოითხოვს, უცნობ ადამიანს რომ არ უნდა შეაგინოთ. თავაზიანობა სულაც არ ნიშნავს სისუსტეს _ ჩემს თავს ვგულისხმობ, ისევე როგორც ფული არ განსაზღვრავს ადამიანის სიძლიერეს _ ამას თქვენზე ვამბობ. იმ ერთი ვიზიტის ამბავს აქ არ მოვყვები, მაგრამ საჯაროდ იმავეს გავიმეორებ, რაც იმ ადამიანს დავაბარე თქვენთან _ აგერაა გაზეთი და თუ რამე აქვს სათქმელი, ისევე არ დავუმახინჯებ არავის არც ერთ სიტყვას, როგორც იმ აუდიოჩანაწერის გამოქვეყნებისას. ასევე, დავაყოლე, შეუძლია სასამართლოსაც მიმართოს-მეთქი. კიდევ ის, გიორგი ბატონო, რომ ადამიანებს ეშლებათ ხოლმე, ზოგს _ საქციელი, ზოგს _ ენა, ზოგს _ რა და ზოგს _ რა. ამისთვის კი ერთი მარტივი გამოსავალი არსებობს _ ვისთანაც რაღაც შეგეშალა, იმას კაცურად უნდა მოუხადო ბოდიში და იმაზე კი არ უნდა დაიწყო ფიქრი, რამდენად იყიდო, როგორ მოუსმინო, ან რა კომპრომატები მოუჩხრიკო. იმდენ კომპრომატს გაუვლია ჩემს ხელში, იმდენი მინახავს და მომისმენია, ზოგი ისეთიც კი, თავად ვაჟა ლელუაშვილსაც რომ არ დასიზმრებია და ჰიჩკოკიც კი ინატრებდა საკუთარი ფილმების სცენარად. არის რაღაცები, რასაც მოსისხლე მტერსაც კი არ ვაკადრებ. ასე რომ, რაღაც ნაწილში თქვენც შეგიძლიათ, მშვიდად იყოთ. კიდევ რა? ერთი რამ, რაც იმ სატელეფონო საუბრიდან გაურკვეველი დამრჩა, ბიძინაა და მორიგ ვიზიტად რომ გამოაგზავნით ჩემთან ვინმეს, იქნებ იმას დააბაროთ, ვინ ბიძინას უნდა დაარეკვინოთ.

სხვა? ჯერ კიდევ ველოდები პარლამენტში თქვენი კოლეგებისა და პროკურატურის რეაგირებას. არა იმიტომ, რომ მინდა, ვინმე ციხეში ვიხილო, ღმერთმა დამიფაროს, უბრალოდ იმისთვის, რომ გაუბედურებულ ადამიანებს თავისი დაუბრუნოთ და ერთხელ და სამუდამოდ მიხვდეთ, რომ სახელმწიფო მეწველი ძროხა არ არის.

ჰო, მართლა, ერთი თხოვნაც, ჩემგან დიდი მოკითხვა ზვიად ძიძიგურს და თქვენს ზოგიერთ კოლეგა პარლამენტარს. განსაკუთრებით ერთ ჩემს უმადურ ნაცნობს, რომლის ჯერიც მალე დადგება.

გოჩა მირცხულავა, გაზეთი „პრემიერი“

FaceBook