მალხაზ პატარაია: აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს ახალი არჩევნები ყველაფერს თავის ადგილზე დააყენებს

“პრემიერი” იურისტს, მოძრაობა “დაბრუნების” თავმჯდომარეს მალხაზ პატარაიას ესაუბრა.

_ ბატონო მალხაზ, “ივერია.ბიზ”-ისთვის მიცემულ ინტერვიუში ცალსახად დააყენეთ ეჭვქვეშ დევნილობაში მყოფი აფხაზეთის ხელისუფლების ლეგიტიმაცია. რა გაძლევთ ამის საფუძველს?

_ ასე კატეგორიულად საკითხი არ დამიყენებია. ვთქვი მხოლოდ ის, რომ ლეგიტიმურობა არის პრობლემატური არა ამ ორგანოს, როგორც ინსტიტუტის, არამედ მისი შემადგენლობის თვალსაზრისით.

_ გთხოვთ, განმარტოთ, რას გულისხმობთ?

_ საზოგადოდ, ლეგიტიმურობა კანონიერებას, კანონშესაბამისობას ნიშნავს. აფხაზეთის ა/რ უმაღლესი საბჭოს, როგორც ავტონომიის სახელისუფლებო ორგანოს, ლეგიტიმურობა არავითარ ეჭვს არ იწვევს, მიუხედავად იმისა, რომ სამოქმედო ტერიტორიის გარეთ ფუნქციონირებს, როგორც ხელისუფლების ადგილნაცვალი, ევაკუირებული ორგანო. ეს საკითხი მოწესრიგებულია საქართველოს პარლამენტის 5 სხვადასხვა დადგენილებით ჯერ კიდევ 1995-1996 წლებში. მათში მითითებული ლეგიტიმურობის ნიშნები ძალიან მყარია, ვერ გაქარწყლდება აფხაზეთის სრულ დეოკუპაციამდე და დევნილების უკან დაბრუნებამდე, აბსოლუტურ თანხვედრაშია ქვეყნის შიდა კანონმდებლობასთან და საერთაშორისო სამართლის პრინციპებთან, არავის ეჭვქვეშ არ დაუყენებია და ვერც დააყენებს.

ეს ნიშნებია: კონსტიტუციურად აფხაზეთი ავტონომიური რესპუბლიკაა და მას ჰყავს უმაღლესი წარმომადგენლობითი ორგანო; აფხაზეთი ოკუპირებული და იქ მოქმედებს დანაშაულებრივი რეჟიმი; აფხაზეთში შექმნილია ხელისუფლების ვაკუუმი; აფხაზეთში დე ფაქტო ხელისუფლების მიერ გარეშე ძალების დახმარებით ხელყოფილია საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობა, განხორციელებულია პლანეტის მასშტაბით უპრეცედენტო რასობრივი დისკრიმინაცია და აპარტეიდული პოლიტიკა, ქართველი მოსახლეობის გენოციდი და ეთნიკური წმენდა, რომელსაც შეეწირა 7 ათასზე მეტი მოქალაქე; იქ ჩატარებული ყველა არჩევნები გამოცხადებულია უკანონოდ და ბათილად, როგორც ქვეყნის შიგნით, ისე მის გარეთ, ასევე უკანონოდ და ბათილად არის გამოცხადებული ამ მარიონეტული რეჟიმის ყველა სამართლებრივი აქტი; აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკის უმაღლესი საბჭო არის აფხაზეთის მთელი მოსახლეობის ინტერესების გამომხატველი ორგანო, აფხაზეთის უმაღლესი საბჭო ლეგიტიმიზებულია საქართველოს ხელისუფლების უმაღლესი ორგანოს _ საქართველოს პარლამენტის დადგენილებით საქართველოს კონსტიტუციისა და კანონმდებლობის საფუძველზე; მისი ფუნქციონირების ვადა განსაზღვრულია აფხაზეთში საქართველოს ხელისუფლების იურისდიქციის ფაქტობრივ აღდგენამდე.

უმაღლესი საბჭოს ლეგიტიმურობას დამატებითი მტკიცე საფუძველი შეუქმნა 1996 წლის საქართველოს კანონმა იძულებით გადაადგილებულ პირთა _ დევნილთა შესახებ, რომელმაც სრულყოფილად განმარტა აფხაზეთიდან გამოდევნილი მკვიდრი მოსახლეობის სამართლებრივი სტატუსი _ მუდმივ საცხოვრებელი ადგილებში სიცოცხლის, ჯანმრთელობის, თავისუფლების უფლებების დარღვევის მსხვერპლი, ანუ სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, აფხაზეთი მიჩნეულ იქნა საქართველოს ნაწილად, სადაც ხელყოფილია და არ არის უზრუნველყოფილი ადამიანის ეს ფუნდამენტური უფლებები.

_ ამ ყველაფრის მიუხედავად, რეალური ვითარება 2008 წელს შეიცვალა, ვგულისხმობ ოკუპაციას.

_ ყველა დასახელებული ნიშანი არსებობდა როგორც 2008 წლამდე, ისე მის შემდეგ და კიდევ უფრო გაამყარა ,,საქართველოს კანონმა ოკუპირებული ტერიტორიების შესახებ”, რომელმაც სახელდებით დაადგინა, რომ აფხაზეთი (ისევე როგორც ცხინვალის რეგიონი) ოკუპირებულია რუსეთის ფედერაციის სამხედრო აგრესიის შედეგად მის მიერვე; აფხაზეთი საქართველოს განუყოფელი ნაწილია და და მასზე ვრცელდება საქართველოს კანონმდებლობა; აფხაზეთში გამოცხადებულია საგანგებო მდგომარეობა; ადამიანის უფლებების დარღვევისთვის, აგრეთვე, მათ მორალურ და მატერიალურ ზიანზე პასუხისმგებელია რუსეთი; უკანონოა ნებისმიერი ორგანო (თანამდებობის პირი), რომელიც არ არის შექმნილი (დანიშნული/არჩეული) საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით, ამ ორგანოების მიერ გამოცემული აქტები ითვლება არარად და არ წარმოშობს სამართლებრივ შედეგებს.

_ გასაგებია. მაშინ რა ხდება უმაღლესი საბჭოს შემადგენლობასთან დაკავშირებით?

_ სხვა საკითხია უმაღლესი საბჭოს შემადგენლობის პრობლემა. აქ საკმაოდ სუსტად გვაქვს საქმე ლეგიტიმურობის თვალსაზრისით. უფრო ზუსტად, შემადგენლობის არალეგიტიმურობა, ანუ კანონშეუსაბამობა სრულიად აშკარაა, თვალშისაცემია და პრობლემატურს ხდის თავად ორგანოს ლეგიტიმურობასაც. კანონები კიდევ, რომლებთან შეუსაბამობაშიც მოდის ჩვენი უმაღლესი საბჭოს შემადგენლობა, არც მეტი, არც ნაკლები, საქართველოსა და თავად აფხაზეთის კონსტიტუციები, ადამიანის უფლებათა და ძირითად თავისუფლებათა ევროპული კონვენციაა.

კონსტიტუციით საქართველო დემოკრატიული სახელმწიფოა, ხელისუფლების წყარო არის ხალხი, რომელიც თავის ძალაუფლებას ახორციელებს წარმომადგენლების მეშვეობით, მოქალაქეებს აქვთ უფლება, აირჩიონ, ხელისუფლების ყველა წარმომადგენლობითი ორგანო და არჩეულ იქნენ ამ ორგანოებში. ეს ნება კი გამოიხატება პერიოდული არჩევნების გზით თავისუფალ გარემოში. ასეა ჩვენთან, ასეა მთელ ცივილიზებულ სამყაროში. ევროპული კონვენციაც ზუსტად იგივეს ამბობს. 1-ლი ოქმის მე-3 მუხლით, საკანონმდებლო ორგანოს არჩევნები უნდა ტარდებოდეს გონივრული პერიოდულობით, ისეთ პირობებში, რომლებიც უზრუნველყოფენ ხალხის ნების თავისუფალ გამოხატვას.

აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს დღევანდელი შემადგენლობა არჩეულია 22 წლის წინათ, სხვა ფორმაციის _ საბჭოთა კავშირის არსებობის პირობებში. დეპუტატების ყოველგვარ გონივრულ ვადებს გადაცილებული უფლებამოსილება არარად აქცევს ნებისმიერი წარმომადგენლობითი ორგანოს ისეთ აუცილებელ კონსტიტუციურ ატრიბუტებს, როგორიცაა: დემოკრატიულობა, არჩევითობა, ხალხის ნების გამოხატვა, პოლიტიკური პლურალიზმი, საქართველოს რესპუბლიკური სახელმწიფოებრივი წყობა. 22-წლიანმა გადაურჩევლობამ ეს წარმომადგენლობით ორგანო აქცია ანტიდემოკრატიულად. ამ ხელისუფლების წყარო არ არის ხალხი, ის ხალხისგან მიტაცებული და უზურპირებულია, რაც კატეგორიულად აკრძალულია საქართველოს კონსტიტუციით.

_ თქვენ ამბობთ, რომ ამ პრობლემის გადასაწყვეტად საჭიროა უმაღლესი საბჭოს ახალი არჩევნების ჩატარება?

_ აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს ახალი არჩევნები ყველაფერს თავის ადგილზე დააყენებს, არაფრით დააკნინებს მისი ლეგიტიმურობის ხარისხს, პირიქით, უაღრესად გაზრდის და შესაბამისობაში მოიყვანს კონსტიტუციურ და საერთაშორისო სტანდარტებთან.

_ რამდენად მისაღებია თქვენი წინადადება თავად უმაღლესი საბჭოს დღევანდელი შემადგენლობისთვის?

_ ინტერვიუს დროს, მიუხედავად ჩემი პროფესიისა, არ მიყვარს ხოლმე ფართო წიაღსვლები კანონმდებლობაში და მკითხველის გადაღლა სამართლებრივი კაზუისტიკით. თუმცა ახლა ეს აუცილებელია, იმდენად არაჯანსაღი და არაადეკვატური რეაქცია მოჰყვა სხვა ორგანიზაციებისა და ჩვენ მიერ არჩევნების საკითხის წამოწევას თავად უმაღლესი საბჭოს დეპუტატების მხრიდან წარსულშიც და ამჟამადაც. უნდა ითქვას, რომ მხოლოდ ისინი არიან ამ არჩევნების წინააღმდეგნი.

აქვე ვიტყვი, რომ ცალკე საუბრის თემაა აფხაზეთის მთავრობის ლეგიტიმურობა. სტრუქტურა ლეგიტიმურია ზემომითითებული მიზეზებიდან გამომდინარე, მაგრამ შემადგენლობა _ კანონშეუსაბამო, ანუ არალეგიტიმური. აფხაზეთის მთავრობის თავმჯდომარის დანიშვნა (მას ჰქვია მოვალეობის შემსრულებელი, მაგრამ ამას არავითარი მნიშვნელობა არა აქვს, რადგან ფუნქციურად ასრულებს მთავრობის თავმჯდომარის უფლებამოსილებებს) წინააღმდეგობაში მოდის საქართველოს კანონმდებლობასთან, რადგან კანდიდატურა არ არის შეთანხმებული საქართველოს პრეზიდენტთან და აგრეთვე, ეს თანამდებობა უკავია ყოფილ საბჭოთა ფუნქციონერს _ გალის რაიკომის პირველ მდივანს, რაც აკრძალულია საქართველოს პარლამენტის მიერ მიღებული ,,თავისუფლების ქარტიით”. აქედან გამომდინარე, უკანონოა ახალი მთავრობაც, რადგან კანონიერი თავმჯდომარის წარმოდგენილი არ არის.

შეიძლება ითქვას, რომ კანონთან პრობლემები არ აქვს თბილისსა და ზუგდიდში მოქმედი ხელისუფლების მესამე შტოს _ სასამართლო ხელისუფლების ორგანოებს _ აფხაზეთის პირველი ინსტანციის სასამართლოებს, თუმცა, სამწუხაროდ, მათი იურისდიქცია შეზღუდულია და მოიცავს მხოლოდ სამოქალაქო და ადმინისტრაციულ საქმეებს.

_ არსებობს ისტორიული პრეცედენტები, როდესაც დევნილობაში მყოფი ხელისუფლებები წლების განმავლობაში ინარჩუნებდნენ როგორც დევნილი მთავრობის სტატუსს, ასევე ეს განსაზღვრავდა კანონიერი ხელისუფლების ლეგიტიმაციას. პრეცედენტი ქვეყნის შიგნით დევნილობაში მთავრობის არსებობის შესახებ არ არსებობს. მაგრამ ეს სტრუქტურა განსაზღვრავს გარკვეულ მემკვიდრეობითობას. თქვენ წინააღმდეგი ხართ სამართლებრივი მემკვიდრეობითობის?

_ ყველა სხვა პრეცედენტის მიმართ ,,დევნილის” ნაცვლად სამართლებრივად სწორი იქნება ვიხმაროთ ტერმინი ,,ლტოლვილი”, ან კიდევ იმ ქვეყნის იურისდიქციის გარეთ არსებული მთავრობები ან ხელისუფლებები, რომლის წარმომადგენლადაც თვლიან თავს. ამ შემთხვევებში, როგორც წესი, ასეთი მთავრობები არსებობენ სხვა ქვეყნის ტერიტორიაზე და პრეტენზიას აცხადებენ მთელი სახელმწიფოს წარმომადგენლობაზე. ჩვენს შემთხვევაში კი საქმე გვაქვს საქართველოს რეგიონული ხელისუფლების დევნილ ორგანოებთან, რომელიც გადაადგილებულია საკუთარი ქვეყნის ტერიტორიაზე, ამ რეგიონის მოსახლეობის უდიდეს ნაწილთან ერთად. ლტოლვილ ხელისუფლებებს არ ჰყავს ამომრჩეველი, დევნილ ხელისუფლებას ჰყავს. ლტოლვილ ხელისუფლებებს სიმბოლური მნიშვნელობა აქვთ და არ მონაწილეობენ შიდასახელმწიფოებრივ თუ საერთაშორისო სამართლებრივ ურთიერთობებში. დევნილი ხელისუფლების ადგილობრივი ორგანო მონაწილეობს ასეთ სამართლებრივ ურთიერთობებში საკუთარი კომპეტენციის ფარგლებში, ის გამოსცემს ლეგიტიმურ აქტებს, რადგან მოქმედებს საკუთარი ქვეყნის კანონმდებლობის საფუძველზე და ამ კანონმდებლობით განსაზღვრული უფლებამოსილებებით. ასე რომ, აქ საქმე გვაქვს სრულიად უანალოგო ვითარებასთან, პრეცედენტთან. ამდენად, ამ ვითარებაში პრიორიტეტულია ქვეყნის შიდა კანონმდებლობა, სამართლის ზოგადი პრინციპები და საერთაშორისო სამართლის ფუნდამენტური ნორმები. ამ გზით წავიდა თავის დროზე ჩვენი კანონმდებელი და ქვეყნის სამართლებრივ სისტემაში აფხაზეთის ხელისუფლების ორგანოებს მიუჩინა სათანადო ლეგიტიმური ადგილი სახელისუფლებო სისტემაში.

თუ საქართველოში არსებობს ოკუპირებული ტერიტორიის დევნილი წარმომადგენლობითი ორგანო და არსებობს ამ ტერიტორიის მკვიდრი დევნილი მოსახლეობა, რატომ არ შეიძლება ამ მოსახლეობამ განახორციელოს თავისი საარჩევნო უფლება აღნიშნულ ორგანოში პერიოდული არჩევნების გზით. ხოლო რაც შეეხება მემკვიდრეობითობას, ანუ სამართალმემკვიდრეობითობას, აქაც არავითარი პრობლემა არ არის. აფხაზეთის მკვიდრი მოსახლეობისგან ახლად არჩეული უმაღლესი საბჭო იქნება ძველი, ისევ იმავე მოსახლეობისგან არჩეული უმაღლესი საბჭოს სამართალმემკვიდრე, ძველი უმაღლესი საბჭო გადასცემს ახალს საკუთარ უფლებამოსილებებს, ყველაფერი ეს კი შესანიშნავად თავსდება მემკვიდრეობითობისა და უფლებამონაცვლეობის საყოველთაოდ მიღებულ სამართლებრივ სტანდარტებში.

_ რა არგუმენტები აქვთ აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს არჩევნების მოწინააღმდეგეებს და რით შეიძლება ამას უპასუხოთ?

_ ერთი ვითომსამართლებრივი და მეორე სრულიად უსინდისო და უზნეო.

_ ანუ?

_ დავიწყებ ბოლოდან. მას შემდეგ, რაც არჩევნების შესახებ მოსაზრებები საჯაროდ გამოვთქვით, გამოგვაცხადეს კრემლის აგენტებად, მე-5 კოლონად, იუდად და ა.შ. ეს შეფასებები მომდინარეობს ჩვენი მარად უკვდავი დეპუტაციიდან უშუალოდ ან მესამე პირების მეშვეობით. ზოგი მალავს თავის ვინაობას, ზოგი _ არა. სხვათა შორის, ეს ეპითეტები მათ კარგად აქვთ გამოცდილი და გამოიყენება ყოველთვის, როდესაც მათ კეთილდღეობას საფრთხე დაემუქრება. ამ რამდენიმე წლის წინათ უმაღლესი საბჭოს აპარატის, თუ არ ვცდები, ორი ყოფილი თანამშრომელი უმაღლეს საბჭოს საჯაროდ ამხელდა კორუფციაში საკმაოდ სერიოზული ფაქტებით. ისინი, მიმართაც, ზუსტად იგივეს ამბობდნენ.

ერთხელ რეჟისორმა ნანა მჭედლიძემ, ასეთ ადამიანებზე იუმორით თქვა: ,,ეგღა მაკლია, მათ მაქონო”. ჩვენც იგივე აზრის ვართ. ეგღა გვაკლია, მათ გვაქონ. რაც თქვეს, მათ სინდისზე იყოს. უზრდელობა და შეურაცხყოფა არასოდეს ყოფილა არგუმენტი დისკუსიის დროს. აზრს აზრი უნდა დაუპირისპირო, არგუმენტს _ არგუმენტი. შეფასებები კი როყიოდ არ უნდა იქნეს წამოსროლილი, არამედ ფაქტებსა და გონივრულ განსჯას უნდა ემყარებოდეს. ამასთანავე, ხელისუფლების წარმომადგენლებს თმენის გაცილებით მეტი ვალდებულება აქვთ, მათ შორის ყველაზე მწვავე, შესაძლოა შოკისმომგვრელი კრიტიკის მიმართაც. გამოხატვის თავისუფლების და საჯარო დისკუსიის ეს ანბანური ჭეშმარიტებები, როგორც ჩანს, მათთვის ,,ჩინურია” და როდესაც არგუმენტები არ აქვთ, საკუთარი პრივილეგიების შესანარჩუნებლად ,,ხალხის რჩეულები” უტიფარ ცილისწამებასაც არ ერიდებიან. ეს არა მარტო უკანონო, არამედ უღირსი საქციელია და ძალიან მალე მათ აუცილებლად შემოუბრუნდებათ. ხალხმა კარგად იცის, ვინ ვინ არის და სიმართლეს სიცრუისგან არჩევს. ერთი რუხი კარდინალი ჰყავთ, საბჭოთა გენერალი, რომელმაც, თავის დროზე ისინი შექმნა და სწორედ ის იმსხვერპლებს, თუ კიდევ მის ჭკუაზე იარეს. ეს ხალხი ჩვენი თანამემამულეა და ამიტომ ბოლომდე მაინც არ გვემეტება. მაგრამ თუ უახლოეს ხანში ერთმნიშვნელოვნად და არაორაზროვნად არ უარყოფენ აღნიშნულ თავხედობებს, აუცილებლად დავინტერესდებით რეალური მიზეზებით, რატომ დაჰფოფინებენ ასე გაკაპასებით თავიანთ სკამებს და საზოგადოებას წარვუდგენთ ჩვენი კვლევა-ძიების შედეგებს.

_ და მაინც, რა არგუმენტებზეა მათი მხრიდან საუბარი?

_ რაც შეეხება ვითომ არგუმენტს. “ივერია.ბიზ”-ში ჩემი ინტერვიუს საპასუხოდ იმავე საინფორმაციო საშუალებაში გამოსვლა ითხოვა აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარემ და მისი ნაუბარიც იქვეა გამოქვეყნებული. მან თქვა დაახლოებით შემდეგი: ახალი არჩევნები თურმე განაპირობებს სოხუმის მარიონეტული ხელისუფლების ლეგიტიმაციას და თითქოს ამას მათ ეუბნებოდნენ საერთაშორისო ორგანიზაციების წარმომადგენლები.

ისემც რა ვუთხარი. მათმა მზემ, მთელი ამ დროის მანძილზე სულ რკინის ქალამნები ეცვათ დეპუტატებს და უცხოელებს სულ კალთებს ახევდნენ, _ არიქა, ახალი არჩევნები გვინდა ჩავატაროთ და თქვენ რას იტყვითო. ვინ დაიჯერებს ამ მამალ ტყუილს. მაგრამ, თუ რაიმე გამოგვეპარა და ღამეებს ათევდნენ ახალ არჩევნებზე ფიქრში, დაგვისახელონ ან ეს უცხოელები, ან მათი ორგანიზაციები, ან კიდევ რაიმე სახის ოფიციალური თუ არაოფიციალური საექსპერტო დასკვნები და სიამოვნებით გავეპაექრებით მათ ავტორებს. მაგრამ ასეთი რამ ბუნებაში არ არსებობს და არც შეიძლება არსებობდეს.

ზოგადად, სეპარატისტულ რეჟიმებს საკმაოდ ხანგრძლივი ისტორია აქვთ და ყველა უცხოური ავტორიტეტული დასკვნით, მათ მიმართ მოქმედებს ერთიანი სტანდარტი: ეს რეჟიმები და მათი აქტები უკანონოა, რადგან ეს ორგანოები არ არის შექმნილი და არ ფუნქციონირებს იმ ქვეყნის კანონმდებლობის საფუძველზე, რომლის საერთაშორისოდ აღიარებულ საზღვრებშიც მდებარეობს ტერიტორიები, სადაც ისინი არსებობს. და მეორე, ეს ტერიტორიები იმყოფებიან უცხო ქვეყნის ეფექტური კონტროლის ქვეშ (ეს საერთაშორისო ყოვლისმომცველი ტერმინია, მოიაზრებს ოკუპაციას და სხვა ფორმებს). ხოლო ასეთ ტერიტორიაზე არ შეიძლება არსებობდეს რაიმე კანონიერი ადგილობრივი სახელისუფლებო სტრუქტურა. მოკლედ, ზუსტად ისევეა საქმე, როგორც ჩვენს კანონში ,,ოკუპირებული ტერიტორიების შესახებ”.

ეს მიდგომა დაადასტურა ადამიანის უფლებათა ევროპულმა სასამართლომაც ქრესტომათიულ საქმეებში ლოიძიდუ თურქეთის წინააღმდეგ (1996 წ.), კვიპროსი თურქეთის წინააღმდეგ (2001 წ.), ილაშკუ და სხვები მოლდოვისა და რუსეთის წინააღმდეგ (2004 წ.). ამ საქმეებში ევროსასამართლომ უკანონოდ მიიჩნია ანალოგიური სეპარატისტული რეჟიმები და მისი აქტები ქვეყნის იურისდიქციის საერთო პრინციპიდან გამომდინარე. კერძოდ, იმიტომ, რომ ეს ორგანოები არ არის შექმნილი ცენტრალური ხელისუფლების მიერ მიღებული კანონების საფუძველზე და ტერიტორიები იმყოფება უცხო ქვეყნის ეფექტური კონტროლის ქვეშ.

აქედან გამომდინარე, სოხუმის მარიონეტული რეჟიმი არალეგიტიმურია სწორედ ამ მიზეზების გამო და არა იმიტომ რომ არსებობს ან არ არსებობს დევნილი ხელისუფლება, ან კიდევ ეს ლეგიტიმური ხელისუფლება აუცილებლად აფხაზეთში უნდა იყოს არჩეული და ჩვენს მტერს რაც დაგვემართოს, თუკი გავბედეთ და გადავირჩიეთ იმავე ტერიტორიის მკვიდრებმა. ამ თვალსაზრისით არც იმას აქვს მნიშვნელობა, იქნება დევნილი ხელისუფლება არჩევითი ან დანიშვნითი, დემოკრატიული თუ ლიბიის ჯამაჰირიის ტიპის, რომელსაც სულ უფრო ემსგავსება ჩვენი უმაღლესი საბჭო და მთავრობა. ჩვენ სწორედ ეს არ გვინდა.

_ ეს ყველაფერი გასაგებია, მაგრამ ვის სჭირდება ახლა ამ თემის წამოწევა და რა არის თქვენი მოტივაცია?

_ აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოს ახალი არჩევნები სჭირდება ქვეყანას და დევნილებს, ამ ორგანოს უმნიშვნელოვანესი დანიშნულებისა და ფუნქციის აღსასრულებლად: უკომპრომისოდ იბრძოლოს რუსეთის ოკუპაციის წინააღმდეგ, წარმოადგინოს ოკუპაციის, აგრესიის, გენოციდისა და ეთნიკური წმენდის მსხვერპლი როგორც ქვეყნის შიგნით ისე, განსაკუთრებით, ქვეყნის გარეთ. შეინარჩუნოს დევნილი საზოგადოება, დავიბრუნოთ აფხაზეთი და დავბრუნდეთ ჩვენს აღთქმულ მიწაზე. ამ მისიისთვის აფხაზეთიდან დევნილებს სჭირდებათ პროფესიონალი, პასუხისმგებლიანი, ავტორიტეტული, გონიერი, ენერგიული, გამბედავი, მებრძოლი და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, არარუსეთუმე ლიდერები. ასეთები ჩვენი დეპუტატები არც მაშინ იყვნენ, როდესაც აირჩიეს და, მით უფრო, ვერც დღეს იქნებიან, საამორტიზაციო ვადის გასვლის გამო.

ლექსო ნოზაძე, გაზეთი "პრემიერი"

FaceBook