ნიკა მელია - გამგებელი, ბრალდებული, სასურველი სასიძო თუ ყველაფერი ერთად?

პრემიერის რუბრიკა - პირისპირ

წარმოსადეგია. ახლა, ექიმი არაა, მაგრამ ექიმების გარემოცვაშია გაზრდილი და ნამდვილად აკმაყოფილებს პიპინიურ მოთხოვნას: კარგი ოჯახიშვილია _ ცნობილ კარდიოლოგ ანზორ მელიას ვაჟია. წყნარიცაა _ მისი წონასწორობიდან გამოყვანა მხოლოდ დედის გინებას შეუძლია. “პრემიერი” დიმიტრი გელოვანს კი არა, ნიკა მელიას წარმოგიდგენთ რუბრიკაში “პირისპირ”.

თანამდებობა _ მთაწმინდის გამგებელი.

სახელი _ ორი: ერთი ძირითადი _ ნიკა და მეორე ესპანურ “პონტში” _ ხორხე.

დიპლომი _ ორი: ერთი აქაური უშიშროების აკადემიის, მეორე ოქსფორდის.

ხარისხი _ ორი: - ორივე მაგისტრის - სამართალმცოდნეობის და საერთაშორისო ურთიერთობების.

ბრალდება _ ორი: ერთი “ქართუს” გაკოტრების ამბებზე, მეორე ვაკეში მომხდარ აყალმაყალზე.

სამსახურიდან გაგდებულია _ ორჯერ: ერთხელ კახა ლომაიას, მეორედ ხათუნა კალმახელიძის მიერ.

ენები _ ექვსი: თბილისში თავისთავად ნასწავლი ქართული და ზუგდიდში თავისთავად ნასწავლი მეგრული, რუსული _ კისლავოდსკში ნასწავლი. ესპანური _ უშიშროების აკადემიაში ნასწავლი, ინგლისური _ ინგლისში ნასწავლი, ფრანგული _ უმუშევრობის დროს ნასწავლი.

 ნიკა _ მეეზოვეების უსტაბაში

დაბადების დრო: 1979 წელი. 21 დეკემბერი. სტალინისა და სააკაშვილის დაბადების დღე.

დაბადების ადგილი: საქართველო. უფრო ზუსტად: თბილისი. სოლოლაკი.

კიდევ უფრო ზუსტად: სოლოლაკისა და მთაწმინდის გასაყარი.

კერძოდ: ჭონქაძის 12. ე.წ. “ბოზარჟიანცის” სახლი. ეს სახლი კულტურული მემკვიდრეობის ნუსხაშია.  ამ სახლისთვის, თავის დროზე, თბილისში საუკეთესო სახლის ტიტულიც მიუნიჭებიათ. ამ ულამაზეს სახლში გადაღებულია არაერთი ფილმი, მათ შორის “გაზაფხულის 17 გაელვების” შვეიცარიული ეპიზოდები. ამბობენ, რომ “ქეთო და კოტეს” რამდენიმე სცენაც, მაგრამ ნიკა უარობს და აზუსტებს: “ქეთო და კოტე” კი არ გადაიღეს, ჩვენთან კოტე, ანუ ბათუ კრავეიშვილი ცხოვრობდა. ამ სახლს ჰქონდა და აქვს დიდი ეზო, სადაც დიდ დროს ატარებდა პატარა ნიკა. სწორედ იქ გამოავლინა ლიდერის უნარები _ თანატოლებს რაზმავდა და... ეზოს გვიდა. კარიერა მეეზოვეობით დაიწყო, უფრო სწორად მეეზოვეების უსტაბაშობით.

ნიკა მელია: “დიდი ეზო გვაქვს, ბევრი თანატოლი მყავდა და მართლაც დიდ დროს ვატარებდი ეზოში, ჩემთვის სახლი იწყებოდა ეზოდან და მეზობლები ხშირად მხედავდნენ, როგორ ვგვიდი ეზოს. არა მარტო მე, არამედ ჩემი თანატოლებიც. ეს იმდენად ხშირად ხდებოდა, რომ მაშაყირებდნენ კიდეც. სხვათა შორის, ამ ზაფხულსაც შევიკრიბეთ ეზოს ბიჭები და დავასუფთავეთ ეზო. ახლაც მოვახერხე ეს, როცა უკვე გამგებელი ვარ”.

თეთრხალათიანებში გატარებული ბავშვობა

დაიბადა ექიმების ოჯახში. მამა _ ანზორ მელია, ცნობილი კარდიოლოგი. დედა _ ნანა ცანავა, ასევე ექიმი. ბაბუა _ გიორგი ცანავა, სახელგანთქმული ანესთეზიოლოგი და რეანიმატოლოგი. დღეს უკვე ექიმია ნიკას დაც. მოკლედ, მის გარშემო ყველა ექიმია, ყველა თეთრხალათიანი.

“როგორც ექიმი, მამა ყველაზე ნაკლებ ყურადღებას მე მაქცევდა. უფრო დიდ ყურადღებას უთმობდა პაციენტების ჯანმრთელობას, ვიდრე ჩემს ჯანმრთელობას. მამას რატომღაც ეგონა, რომ მე აუცილებლად ჯანმრთელი უნდა ვყოფილიყავი. დედა ამას უკვე იუმორში უტარებდა მამას. მადლობა ღმერთს, მართლა ნაკლებად მქონდა ამ მხრივ პრობლემები, მაგრამ ათასში ერთხელ ხომ იყო პრობლემა, რომელიც ექიმის ყურადღებას ითხოვდა?”

თუმცა გამონაკლისი შემთხვევებიც იყო, როცა ექიმი მამა ყურადღებას არ აკლებდა _ მოტეხილობების დროს. თუმცა, რაღა გამონაკლისი, ეს წამდაუწუმ ხდებოდა _ ნიკა ხან ხელს იტეხდა, ხან _ ფეხს...

ყველგან ბურთს დასდევდა

ყველგან ბურთს დასდევდა _ ხმელეთზეც, წყალშიც, დასდევდა ფეხით, ხელით _ მოზრდილ ბურთს, ჩოგნით _ მომცროს. 5 წლის იყო ჩოგბურთზე რომ მიიყვანეს, რენა აბჟანდაძესთან. რენა აბჟანდაძემ მაშინვე დასვა დიაგნოზი _ რომ ნიკას ჩოგბურთს პერსპექტივა არ ჰქონდა, ანუ ნიკასგან ჩოგბურთელი ვერ დადგებოდა. მისი აზრით, პატარა ნიკა ზედმეტად მოუქნელი იყო ჩოგბურთისთვის. ჩოგბურთზე რამდენიმე თვე იარა და შეეშვა.

“ჩოგბურთს რომ გავყოლოდი, ვინ იცის, იქნებ მიმეღწია კიდეც წარმატებისთვის. ძალიან გამოცდილი მწვრთნელი კი იყო ქალბატონი რენა, მაგრამ ხშირად ცდებიან მწვრთნელები, ხშირად უთქვამთ ბავშვზე, რომ მისგან არაფერი გამოვა, მაგრამ გამოსულან _ თან დიდი სპორტსმენები. თუმცა, მე მაინც ვფიქრობ, რენა აბჟანდაძე მართალი იყო...”

დადიოდა წყალბურთზე. მაგრამ იძულებული გახდა, მიეტოვებინა: ნახევარზე წყალი არ იყო, თუ იყო და გათბობა ვერ ხერხდებოდა და უმეტესწილად სპორტულ დარბაზში უწევდათ ვარჯიში, ნიკასაც მოსწყინდა ეს ფიზკულტურა და ლამის ჰიპოთეტური წყალბურთი და მამამისსაც _ მისი ტარება.

დადიოდა ფეხბურთზეც და ფეხბურთის მიტოვებაც მოუწია _ დასაჯეს და გამოიყვანეს.

“მეორე ცვლაში ვსწავლობდით. მე და ჩემს ძმაკაცს სკოლაში წასვლა გვეზარებოდა და მოვიგონეთ, ვითომ ფეხბურთზე, ვარჯიშზე ერთმანეთს შევასკდით და თავბრუ გვეხვეოდა. წარმატებით გავასაღეთ ეს ტყუილი. მაგრამ მე წოლითი რეჟიმი მომისაჯეს, ტვინის შერყევა “დამიდგინდა”, თუმცა მალევე გამომიჭირეს ტყუილში. ჯერ ერთი, ჩემი ძმაკაცი საეჭვოდ მალე გამოჯანმრთელდა და დადგა ფეხზე და მეორეც, 4-5 დღე გავიდა, არ მაყენებდნენ და მეც მომწყინდა ეს წოლა და გამოვტყდი. იმ დღის შემდეგ ფეხბურთს აღარ გამაკარეს”.

მშობლებს ფეხბურთიდან უფრო იმიტომ გამოუყვანიათ, რომ არ უნდოდათ, ნიკა ფეხბურთს გაჰყოლოდა. ფეხბურთზე აღარ ატარებდნენ, თორემ ფეხბურთის თამაში ვერ მოაშლევინეს, გაუთავებლად ფეხბურთს თამაშობდა. როცა სახლში აგვიანებდა, მის ძებნას კანცელარიის ეზოში და თოიძეში იწყებდნენ და პოულობდნენ კიდეც _ სადაც ფეხბურთს თამაშობდა. ფეხბურთის თამაში დღემდე სიგიჟემდე უყვარს და თამაშობს კიდეც _ როცა დრო და შანსი ეძლევა. ნიკა დღემდე ვერ ინელებს, ფეხბურთს რომ ჩამოაშორეს.

მსუნაგი ნიკა, კარატე და... მამა თაბაშირში

მოკლედ, ანზორ მელია ფულს არ ზოგავდა და ყველგან ატარებდა ნიკას, მაგრამ ყველაზე ძვირი მაინც ნიკას კარატეზე ტარება დაუჯდა.

“ჩემს ბავშვობაში ყველაზე პოპულარული კარატე იყო. ალბათ, იმიტომ რომ საბჭოთა კავშირში იკრძალებოდა და მალულად ვარჯიშობდნენ, საბჭოთა კავშირი დაინგრა და ეს აკრძალული ხილი უცებ ლეგალური და პოპულარული გახდა. იმდენად მოდური იყო ბავშვის კარატეზე ტარება, რომ მშობლებიც ამაყობდნენ და ინტერესდებოდნენ. მახსოვს, ვარჯიშიდან მოვედი, მამამ მითხრა, მანახე, აბა, რა გასწავლესო, მეც დიდის ამბით ვანახე _ დარტყმა ბრუნით. როგორც ჩანს, ცოტა “კარგად” დავტრიალდი და ხელი მოვტეხე _ ექიმი კაცი მარჯვენის გარეშე დავტოვე, მთელი თვე თაბაშირში ჰქონდა ხელი”.

დაატარებდნენ სპორტზე _ ენერგია და კალორიები რომ დაეწვა. სპორტით უსწორდებოდნენ, ერთი მხრივ, ნიკას ცელქობას (დედამ სამსახურსაც კი დაანება თავი, რომ ბავშვებისთვის მიეხედა), მეორე მხრივ კი, ნიკას მსუნაგობას _ ბავშვობიდან სიგიჟემდე ჰყვარებია ტკბილეული, ნამცხვრები, საერთოდ ცომეული. უმალავდნენ, ბევრი რომ არ ეჭამა და სულ ძებნაში იყო. ჰო, კიდევ, რა მელია იქნებოდა, ქათმის ხორცი რომ არ ჰყვარებოდა? ჰოდა, უყვარდა და უყვარს. ტკბილეულიც უყვარს დღესაც... 

დაკვრა უნოტოდ

მოკლედ, დაჰყავდათ ყველგან, მოზღვავებული ენერგია რომ ლეგიტიმურად დაეხარჯა. აი, მუსიკის მასწავლებელი კი თავად მასთან დადიოდა სახლში. უფრო სწორად, ჯერ თამრიკოსთან, მის დასთან დადიოდა და მერე თვითონ ნიკამაც მოიწადინა, ფორტეპიანოზე დაკვრა ესწავლა. ამ ამბავში, ალბათ, უჩვეულო არც არაფერი იქნებოდა, რომ არა ერთი გარემოება _  ბატონი ნუგზარი დაკვრას ნოტების გარეშე ასწავლიდა. მელიამ დღესაც არ იცის, “დო” სადაა, მაგრამ უკრავს.

“ბატონი ნუგზარი მართლაც უნიკალური ადამიანი იყო, საოცარი ნიჭით დაჯილდოებული, ნოტების გარეშე გვასწავლიდა დაკვრას, ხელის ფიზიკური შეხებით გვაჩვევდა. მარტო ჩვენთან კი არა, მისი მეთოდი რომ გახმაურდა, ყველასთან დადიოდა _ ჩემს კლასელებთან, მეზობლებთან. ნოტები დღესაც არ ვიცი, მაგრამ დაკვრა შემიძლია.

_ ანუ, რამე დოკუმენტის პარაფირება რომ დაგვჭირდეს, შალახოს დაუკრავ?

_ ნამდვილად (იცინის)”.

სწავლა, არდადეგები

ზაფხულში ერთ თვეს ზუგდიდში ატარებდა _ მამის მშობლებთან. მეორე თვეს _ კისლავოდსკში, საიდანაც დედის დედა იყო, გავაშელი. კისლავოდსკში ბევრი ქართველი ცხოვრობდა _ გავაშლები, ლობჟანიძეები, მეტრევლები...

სწავლით, 47-ე სკოლაში სწავლობდა, მისი ბავშვობა არეულობის წლებს დაემთხვა _ თან მოვლენების ეპიცენტრში იყვნენ, ცდებოდა გაკვეთილები, სკოლა იცვლიდა შენობებს. ნიკა მაინც პასუხისმგებლობით ეკიდებოდა სწავლას. თურმე სკოლაშიც კი არ მიდიოდა, თუ გაკვეთილი მომზადებული არ ჰქონდა. მერე კი დადგა ეტაპი, როცა მომზადებულ გაკვეთილებს მასწავლებელს არ აბარებდა.

“იმ წლებს რომ ვიხსენებ, ორი ძირითადი პრობლემა მახსენდება. ერთი ის, რომ არეულობა იყო და მეორე ის, რომ იმდენად არაპოპულარული იყო სწავლა და შემდეგ მისი კლასში გამომჟღავნება, ტირაჟირება, ხშირად მე და ჩემი თანატოლები თავს ვიკავებდით მოყოლისგან. ვიცოდით გაკვეთილი და არ ვყვებოდით. იმიტომ რომ ეს კარგ ტონად არ ითვლებოდა. არა მგონია, მსგავს სიმახინჯეს სადმე ეარსება დუნიაზე. ჩვენ დავდიოდით რეპეტიტორებთან და იქ ვავლენდით ცოდნას”.

პროფესიის არჩევა, იმედგაცრუება

რეპეტიტორებს რაც შეეხება, ერთხანს ქიმიის რეპეტიტორთანაც უვლია _ ნიკაც ექიმობას აპირებდა. ბებია ოცნებობდა, თეთრ ხალათში ენახა ნიკა: “ო, როგორ ვხედავ შენში ექიმს, თეთრი ხალათი მოგიხდებოდა”. დღესაც ახსოვს ბებიის სიტყვები. მაგრამ არ გამოვიდა ექიმი _ ექიმობა არც ნიკას უნდოდა და არც ანზორ მელიას ემეტებოდა შვილი ექიმობისთვის. არ უნდოდა, ნიკასაც სხვისი ცხოვრებით ეცხოვრა, ძილი და მოსვენება არ ჰქონოდა.

“მამაჩემის შემხედვარეს მართლაც მალე გამიქრა ექიმობის სურვილი, ღამის 12 საათზე მოვიდოდა სახლში, ღამის 2 საათზე ურეკავდნენ და ისევ მიჰყავდათ, ხან რამდენიმე დღე აღარც მოჰყავდათ. დღემდე ერთ სახლში ვცხოვრობთ და კარგი მამაშვილობა გვაქვს, მაგრამ ძალიან ბევრ საკითხში ვერ ვთანხმდებით და მე რომ ექიმი გამოვსულიყავი, გამოვიდოდი კარდიოლოგი, მომიწევდა მამას კლინიკაში მუშაობა და ძალიან გართულდებოდა ჩვენი ერთად ყოფნა...”

სადაც უთანხმოება ვახსენეთ, ბარემ ისიც ვთქვათ _ მამა-შვილი განსხვავებულ პოლიტიკურ პოზიციებზე დგანან. როცა ქვეყანაში პოლიტიკური ჩაიდანი მეტისმეტად თუხთუხებს, ნიკა ცდილობს, მამას მოერიდოს...

რაც შეეხება სწავლის გაგრძელებას, სკოლა ექსტერნად დაამთავრა და ჩააბარა ტექნიკურ უნივერსიტეტში _ საავიაციო ფაკულტეტზე.

“ავიაკომპანიებისთვის ამზადებდნენ მენეჯერებს, რომლებსაც  საზღვარგარეთ უნდა ემუშავათ კომპანიის წარმომადგენლებად.  პერსპექტიულ სპეციალობად ითვლებოდა და ჩავაბარე. ინგლისური ენას გაძლიერებულად გვასწავლიდნენ, მაგრამ მალევე ამიცრუვდა გული _ პირდაპირ უმაღლეს მათემატიკაზე გადაგვიყვანეს და...”

ქუჩაში ნაპოვნი გამოსავალი

მოკლედ, ნიკას სწავლაზე გული აუცრუვდა, ქალაქში ისედაც მძიმე კრიმინალური სურათი იყო. ოჯახი საგონებელში ჩავარდა, როგორ აერიდებინათ ნიკა ქუჩისთვის და აი, გამოსავალი ისევ ქუჩაში იპოვეს _ ნიკას და, თამრიკო ქუჩაში შემთხვევით შეხვდა თავის თანაკლასელ ბიჭს _ აცვენილი ბიჭი დადინჯებულად ეჩვენა. როგორც გაირკვა, ბიჭს უშიშროების აკადემიაში უსწავლია და აკადემიას შეუცვლია. თამრიკომ სახლში ახალი იდეა მიიტანა _ ნიკაც უშიშროების აკადემიაში შეეყვანათ. საბოლოოდ ასეც მოხდა და სოლოლაკელი ნიკა “ექსკურსიაზე” წაიყვანეს გლდანში.

“მანამდე გლდანში საერთოდ არ ვიყავი ნამყოფი, გლდანი მაშინ ვნახე პირველად, ღია კარის დღეზე რომ წამიყვანეს. მომეწონა სასწავლებელი, კარგი პირობები იყო, იმ დღის შემდეგ 5 წელი გლდანში გავატარე და დღეს, რაღაც გაგებით, გლდანელიც ვარ, მაგრამ მაშინ სრული შოკი მქონდა _ გეოგრაფიულ-კულტურული. კურსზე 120 ბიჭი ვიყავით, საქართველოს ყველა კუთხიდან, ყველა რაიონიდან იყვნენ. სოლოლაკში დაბადებულ-გაზრდილი ბიჭი, რომელსაც მხოლოდ სოლოლაკელებთან, მთაწმინდელებთან მქონდა ურთიერთობა, უცებ აღმოვჩნდი გარემოში, სადაც მთელი საქართველო იყო წარმოდგენილი, გაოცებული თვალებით ვუყურებდით ერთმანეთს. სხვანაირად ვმეტყველებდით, მიხრა-მოხრაც სხვანაირი გვქონდა... ამ ფაქტმა განვითარებაში ძალიან შემიწყო ხელი. იქ ვსწავლობდით და იქვე ვცხოვრობდით, მხოლოდ შაბათ-კვირას მოვდიოდით სახლში, ყველაზე რთული ის იყო, რომ მარტო ბიჭები ვსწავლობდითო. მახსოვს, ერთადერთი ქალი _ ექიმი იყო, ახალგაზრდა ქალბატონი. გვტკიოდა რამე, არ გვტკიოდა, იყო საჭირო, არ იყო საჭირო, ყველა ცდილობდა მასთან მოხვედრას, რომ ნახვით მაინც ენახა ევას მოდგმა”.

ხორხე მელია

ნიკა მელია უშიშროების აკადემიაში “კავეენშიკობდა” კიდეც და როგორც იხსენებენ, არცთუ ურიგოდ. სწორედ უშიშროების აკადემიაში იქცა ნიკა მელია ხორხე მელიად. ეს ამბავი ასე მოხდა:

“აკადემიაში აუცილებელი იყო, ერთი უცხო ენა საფუძვლიანად შეგესწავლა. ყველა სხვადასხვა ენას სწავლობდა _ ზოგი სპარსულს, ზოგი ივრითს. მე ინგლისურის არჩევა მინდოდა, მაგრამ მირჩიეს, ესპანური ამერჩია, _ ესპანური ენის ხასიათშიც ჯდები და ვიზუალურადაც ესპანელს უფრო ჰგავხარო.

_ ანუ, რამე რომ ყოფილიყო, დაზვერვაზე ესპანელად უნდა გაგესაღებინა თავი?

_ დიახ, დიახ. ასე მოვხვდი ესპანური ენის ჯგუფში და 5 წლის მანძილზე ვსწავლობდი. ამ ჯგუფში ყველა სტუდენტს უნდა ჰქონოდა ესპანური სახელი და მე ვიყავი ხორხე”.

დიდი შარი და ქურდული “რაზბორკები” პალატაში

უშიშროების აკადემია იურისტის კვალიფიკაციით დაამთავრა, მაგრამ აკადემიის დამთავრებამდე იყო დიდი შარი. როგორც ახასიათებენ, ტანად და ჯანიან ნიკას ყოველთვის სჩვეოდა ფიზიკურად სუსტი ბიჭების დაცვა და გამოსარჩლება. ვერ იტანდა, როცა მათ უსამართლოდ ჩაგრავდნენ. “ნამდვილად არ მინდა, თავის ქება გამომივიდეს, მაგრამ, თუკი ათჯერ მიჩხუბია, აქედან ცხრაჯერ _ სხვის გამო. არ ვიცი, ასე გამზარდეს, რომ სუსტი უნდა დამეცვა, მართალი კაცის მხარე დამეჭირა”.

ამ გზაზე დიდ ხიფათშიც ამოყო თავი _ “პესკებზე” დაჭრეს. 20 წლის ნიკა ახლობლის ქორწილში იყო რესტორან “სარაჯიშვილში”. იმ ქორწილში ერთი ბიჭი მეორეს აუხირდა _ იყო გინება და აყალმაყალი რესტორნის წინ. ნიკა გავიდა და დააშოშმინა. დამთავრდა ქორწილი, სტუმრები იშლებოდნენ, ნიკაც მეგობარს ელოდა, რომ წასულიყო და... ხუთჯერ ესროლეს. როგორც აღმოჩნდა, ერთ-ერთ დაშოშმინებულს არ ეპიტნავა დაშოშმინება-გაჩუმება, სახლში წავიდა, ტაბელური იარაღი მოიტანა და ესროლა.

“ერთი ტყვია მომხვდა წელის არეში. ბედად, რბილ ქსოვილებში გაიარა და გადავრჩი. არაფერ შუაში არ ვიყავი, ელემენტარულად ვეცადე გაშველება. ფაქტი გახმაურდა, დაიწყო გამოძიება, სამინისტროს მაღალჩინოსნები დაინტერესებულიც იყვნენ გამოძიებით, მაგრამ მაშინ ქურდული სამყარო იმდენად ძლიერი იყო, ვერაფერს გახდნენ. საბოლოოდ, მოხდა ისე, რომ ამ საქმეს არჩევდნენ ქურდული ავტორიტეტები და არჩევდნენ პირდაპირ საავადმყოფოში, სადაც ვიწექი... იმდენად სუსტი იყო პოლიცია, იქვე ხდებოდა “რაზბორკები”.

მოდულში, შემდეგ ინგლისში

მოკლედ, სიკვდილს ბეწვზე გადარჩენილმა ნიკამ, აკადემია დაამთავრა და მუშაობა მოდულში დაიწყო _ უშიშროების სამინისტროს გამომძიებლად.

“საგამოცდო კომისიის თავმჯდომარე ბატონი მალხაზ სალაყაია იყო და მე და ჩემი ორი კურსელი სამუშაოდ წაგვიყვანა. თითქმის ერთი წელი ვმუშაობდი”.

2003 წლის აგვისტოში ნიკა მელიამ შვებულებით ისარგებლა და ერთი თვე ენის კურსებზე წავიდა ლონდონში. მერმე ლონდონი და ინგლისური გაუტკბა _ გაგრძელება მოინდომა, მამამაც შეუწყო ხელი _ აქ პოლიტიკური პროცესები “საშემოდგომო თათარასავით ბუყბუყებდა” და არ სურდა, ნიკა ამ თათარაში ამოვლებულიყო ჩურჩხელასავით. მოკლედ, ნიკამ ენის შესწავლა გააგრძელა. საბოლოოდ ის ერთი თვე წლებად იქცა, ნიკა კიდევ _ მაგისტრად.

“ინგლისურზე ადრეც დავდიოდი, მაგრამ სიარული და სწავლა, ცოდნა სხვადასხვა რამ არის. ინგლისური პრაქტიკულად ინგლისში ვისწავლე _ 1 წელი მოვანდომე ენის სწავლას, შემდეგ დავამთავრე მაგისტრატურა ოქსფორდის ბრუქსის უნივერსიტეტში, გავხდი საერთაშორისო ურთიერთობების მაგისტრი. მადლობელი ვარ ჩემი ოჯახის, მე არც სახელმწიფოს დავუფინანსებივარ, არც რაიმე სხვა გრანტი მქონია. მამამ მართლაც შეუძლებელი შეძლო, იოლი არაა სტუდენტის შენახვა ინგლისში”.

მელია ქათმებში

თუმცა, ნიკა მელია ინგლისში მუშაობდა კიდეც, არც მეტი, არც ნაკლები, ქათმების რესტორანში.

“გვირჩევდნენ, პარალელურად გვემუშავა, რომ ენა პრაქტიკაში გამოგვეყენებინა და უკეთესად გვესწავლა. სხვები დადიოდნენ,  სამსახურს ეძებდნენ, აქტიურობდნენ. მე რაღაც ქართული კომპლექსები მიშლიდა ხელს, ბოლოს ჩემმა პოლონელმა ჯგუფელმა გამიწია რეკომენდაცია იქ, სადაც თვითონ მუშაობდა და აღმოვჩნდი პორტუგალიურ რესტორან “ნანდო”-ში.  ბედის ირონიაა, მელია მოხვდა ქათმების რესტორანში და გრილერად ვმუშაობდი _ ქათმებს ვწვავდი მაყალზე. ვწვავდი ყველაფერს _ ფრთებს, გულ-ღვიძლს, ბარკლებს. ხან გრილთან ვიდექი, ხან _ სალაროსთან. თავიდან მაგრად მეთაკილებოდა, მიტყდებოდა, მეშინოდა, ვინმე ქართველი არ შემოსულიყო რესტორანში და არ ვენახე. მერე ეს მოვიხსენი და ბევრი რამ გადავაფასე, ბედნიერი ვარ, რომ ეს გამოვიარე. დღეს უკვე სხვანაირად ვუყურებ ასეთ ადგილებში დასაქმებულ ახალგაზრდებს”.

ქალს გამოკიდებული ნიკა და ინგლისში დატოვებული სპარსული “ლავსთორი”

2003 წელს ჩასული ინგლისიდან 2006 წელს წამოვიდა, არადა ჰქონდა იქ სამსახურის დაწყების შანსი, მაგრამ... ქალს გამოეკიდა, აი, ეგრე... მოხვდა გელა ჩარკვიანის გამართულ მიღებაზე, ნახა იქ ქართველი გოგო, აღფრთოვანდა და წამოჰყვა საქართველოში...

“დღევანდელი გადასახედიდან _ ეს იყო მორიგი, რიგითი გატაცება, მაგრამ მაშინ ასე არ ვფიქრობდი, გამოვყევი საქართველოში, მაგრამ აქ დავრჩი იმედგაცრუებული, განვიხიბლე, თან ძალიან მალე”.

ამ რიგით გატაცებამდე კი იყო დიდი, სამწლიანი რომანი, რომელიც ინგლისში დარჩა _ ნიკას ლონდონში გაზრდილი ირანელი გოგო, გაზელი უყვარდა. ოჯახი არ იყო მათი ქორწინების წინააღმდეგი, გოგონა მზად იყო, ქრისტიანობა მიეღო, მაგრამ... ქორწინებამდე საქმე მაინც ვერ მივიდა.

“არავინ წინააღმდეგი არ წასულა, მაგრამ მაინც არ შედგა, ალბათ, ორივეში გაიღვიძა ფობიამ, რომ ერთი კულტურა საბოლოოდ მეორეს ვერ გაუგებდა... დღემდე გვაქვს ურთიერთობა სოციალური ქსელებით. ლამაზი პერიოდი იყო ჩემს ცხოვრებაში...”

2008 წლის აგვისტოში, ომის დღეებში, მელიების ოჯახში ზარი გაისმა _ ლონდონიდან გაზელმა დარეკა და ნიკა მოიკითხა...

ამ სიყვარულამდე კი ნიკას ცხოვრებაში ყოფილა პირველი სიყვარული, რომელსაც პირდაპირი გაგებით დაუმუნჯებია ნიკა _ “15 წლისას მეზობლის გოგო მიყვარდა. დანახვისას ხმას ვერ ვიღებდი”.

კონფლიქტი კახა ლომაიასთან

საქართველოში დაბრუნებული სამსახურში კოტე კემულარიამ აიყვანა უშიშროების საბჭოში, მაგრამ წავიდა კოტე კემულარია, მოვიდა კახა ლომაია და ნიკა მელია სამსახურიდან გაუშვა.

_ რატომ გამოგაგდოთ ლომაიამ სამსახურიდან?

_ როგორც ხდება ხოლმე, იცვლება ხელმძღვანელი და იცვლება მის დაქვემდებარებაში მყოფი პრაქტიკულად 90%. ასეთი რამ მხოლოდ იუსტიციის სამინისტროში არ ხდებოდა და, საბედნიეროდ, არც ახლა ხდება.

ფრანგული, აღსრულების ბიურო და ისევ გაგდება

ლომაიამ ნიკა სამსახურიდან გაუშვა, მაგრამ ნიკა 2 კვირა მაინც დადიოდა სამსახურში, დადიოდა მანამ, სანამ, ბოლოს და ბოლოს, ლომაიასთან შესვლა არ მოახერხა და პირში თქმა იმ ყველაფრისა, რასაც ფიქრობდა. სამსახურიდან გამოგდებულმა ნიკამ ფრანგულის სწავლას მიჰყო ხელი, თან “სივებს” გზავნიდა _ საგარეოდან უარი მიუვიდა, დაზვერვიდან _ თანხმობა, მაგრამ დაგვიანებით, ნიკა უკვე აღსრულების ბიუროში მუშაობდა. შემდეგ იუსტიციიდან სასჯელაღსრულებაში გადაიყვანეს _ პრობაციის ეროვნული სამსახურის უფროსად. როგორც ახლა ამბობს, მოტივირებულიც ყოფილა, რეფორმების გატარების ჟინით აღსავსეც, მაგრამ ხათუნა კალმახელიძისა და ნიკა მელიას გზები ძალიან მალე, ზუსტად 37 დღეში გაიყარა. მელია ახლა კალმახელიძემ გამოაგდო. კალმახელიძის გამოგდებული მელია აღსრულების ბიუროში, თავის თანამდებობაზე დააბრუნეს _ თბილისის ბიუროს შეფად და მალე დააწინაურეს კიდეც _ საქართველოს აღსრულების ბიუროს თავმჯდომარე გახდა. და სწორედ იმ პერიოდს უკავშირდება საქმე, რომლის გამოც დღეს სასამართლოში უწევს ხშირ-ხშირად სიარული. “ჩვენ წარმოებაში გვქონდა სასამართლო გადაწყვეტილება, რომელიც ეხებოდა “ქართუ ბანკს”. გამოძიებამ მიიჩნია, რომ აღსრულების პროცესში იყო ხარვეზები, თუმცა მიმდინარეობს სასამართლო და დარწმუნებული ვარ, ყველა იმ კითხვას გაეცემა პასუხი და არ დადასტურდება ის ბრალდება, რაც გამოძიებამ წამოაყენა. გინდა-არ გინდა, ეს საქმე პოლიტიზებულია, საბრალდებო სკამზე ვსხედვართ სამი სახელმწიფო მოხელე და 15 ბიზნესმენი, მართლაც არაორდინარული სასამართლო პროცესია _ 18 ბრალდებული ერთად, რამდენად არასასიამოვნოცაა, იმდენად საინტერესოა. მყავდა ბავშვობის მეგობრები, სკოლის მეგობრები, აკადემიის მეგობრები, ახლა გავიჩინე სასამართლო მეგობრები, იმდენი ვართ, რომ პრაქტიკულად როგორც სკოლაში, ისე დავდივართ”.

დიდი ოქტომბრის არჩევნების შემდეგ

დიდი ოქტომბრის არჩევნების შემდეგ, მელია მთაწმინდის გამგებელი გახდა.

“როგორ აღმოვჩნდი უგულავას გუნდში? გიგის პირველად იუსტიციის სამინისტროში, ამერიკელების ჩატარებულ სამდღიან სემინარზე შევხვდი, ხელის ჩამორთმევით ვიყავით სამდღიანი ჯგუფელები. არჩევნების შემდეგ, აღსრულების ბიუროდან წასვლის შემდეგ, კერძო სექტორში გადავდიოდი, ამ დროს მივიღე შემოთავაზება გიგისგან. ეს შემოთავაზება მაცდუნებელი იყო იმით, რომ ამ რაიონში დავიბადე, გავიზარდე, სკოლა დავამთავრე და მეძლეოდა საშუალება, ჩემი წვლილი შემეტანა ამ რაიონის კეთილდღეობაში”.

“ლა-ტრუფე” და ისევ სასამართლო

“არასასიამოვნო ფაქტი მოხდა, იმ პერიოდში ძალიან იყვნენ პოლიტიკურად აჟიტირებულები. ამ კონფლიქტის მონაწილე ქალი ცხოვრობდა “ლა-ტრუფეს” წინ და ეტყობა, რომ დაინახა, იქ მისთვის საინტერესო სტუმარი _ პრეზიდენტი მივიდა, შეგნებულად ჩავიდა რამდენიმე პირთან ერთად. მე რომ მივედი, პრეზიდენტი უკვე წასული იყო _ მალევე დაუტოვებია იქაურობა. იმ ქალბატონისთვის, ცხადია, ყველაზე საინტერესო პრეზიდენტი იყო, მაგრამ ვერაფერი მოასწრო, შერჩა ვანო მერაბიშვილი, მაგრამ არც ვანო არ აჰყვა და ხელში შევრჩი მე _ მათი სუფრის წევრთან მომივიდა შელაპარაკება. ძალიან აგდებული ტონით მომმართა, იყო სკრაბეზული გამონათქვამები არა მარტო ჩემ მიმართ, არამედ ჩემი მეგობრების მიმართაც... უსიამოვნო შემთხვევა მოხდა, ამაზეც სასამართლო მიდის. მოკლედ, ამ ბოლო დროს სასამართლოებში იმდენივე დროს ვატარებ, რამდენსაც სამსახურში, რაზეც ძალიან მწყდება გული. ის დრო, რასაც იქ ვატარებ, რაიონს რომ მოვახმარო, ბევრად ეფექტური ვიქნები”.

რეზო შატაკიშვილი, გაზეთი „პრემიერი“ 18-24 დეკემბერი

FaceBook