უვადო პატიმრები - საქმე # - აფხაზეთის ომის გმირობიდან უვადო პატიმრობამდე

სამუდამო პატიმრობა ლიფტებში 5-10-თეთრიანი მოწყობილობის გამოგონებისთვის

უვადო თავისუფლებააღკვეთილი ბაჩო შარაშენიძე, 10 პატიმართან ერთად, ამჟამად ციხეში შიმშილობს. ის ხელისუფლებას, სხვების მსგავსად, თავისი საქმის გადახედვას სთხოვს. მისი ადვოკატი გელა ნიკოლაიშვილი კი ამტკიცებს, რომ ის უკანონოდ ზის ციხეში და მკვლელობა ტყუილად დააბრალეს.

გელა ნიკოლაიშვილი:

_ უვადო თავისუფლების აღკვეთა თეიმურაზ (ბაჩო) შარაშენიძეს 2009 წელს მიუსაჯეს. ის 40 წელს არის გადაცილებული, პროფესიონალი სამხედროა, მუშაობდა უშიშროების სამინისტროს სპეცდანიშნულების რაზმში, მონაწილეობდა აფხაზეთის ომში და დაჯილდოებულია “მხედრული მამაცობისთვის”. გასული საუკუნის 90-იან წლებში, მას თბილისში, ბენზინგასამართ სადგურზე, ინციდენტი შეემთხვა: მანქანაში ეჯდა მცირეწლოვანი ბავშვი, საყოფაცხოვრებო ნიადაგზე შელაპარაკება რომ მოუხდა, რა დროსაც თავს დაესხა ორი შეიარაღებული ადამიანი. მათ პოლიციელის ფორმა მართალია, არ ეცვათ, მაგრამ მერე აღმოჩნდა, რომ ორივე პოლიციელი იყო. მათ ბაჩოს იარაღი თავზე დაადეს და მოკვლა დაუპირეს. თავდაცვის მიზნით სროლა შარაშენიძემ დაასწროთ და აუცილებელი მოგერიების დროს  ორივე თავდამსხმელი ადგილზე დახოცა. მოწმეთა ჩვენებებისა და მტკიცებულებების საფუძველზეც დადასტურდა, რომ ეს იყო აუცილებელი მოგერიება. ამის გამო, ბაჩოს მიმართ, სისხლის სამართლებრივი დევნა არ დაწყებულა. 10 წლის განმავლობაში ეს საქმე არავის გახსენებია და დახურულიც იყო. ამასობაში შარაშენიძემ სამხედრო კარიერა დაასრულა, სპეცრაზმიდან წამოვიდა და 2001 წელს გამოიგონა ლიფტის გამშვები მოწყობილობის ყუთი, რომლითაც დღეს უკვე მთელი თბილისი სარგებლობს. 5-10-თეთრიანი მოწყობილობა ლიფტებში სწორედ მისი გამოგონებაა და “საქპატენტშიც” აქვს ნომერი აღებული _ “y-865”. მან ლიფტების ფირმაც შექმნა _ “კომპიუტერ ლენდი”, რომლის დირექტორიც და მფლობელიც თავად გახლდათ და დაიწყო საკმაოდ წარმატებული ბიზნესი. 2002-04 წლებში მან მოსახლეობის დავალიანება ლიფტებზე, 2 მილიონი ლარი, გადაიხადა და გაჩერებული ლიფტები ასე აამუშავებინა. იმ სადარბაზოებში, სადაც საკუთარ გამოგონებას აყენებდა ლიფტებში, მანამდე არსებულ  დავალიანებას თავად იხდიდა, რადგან იმედი ჰქონდა, რომ ეს ბიზნესი წარმატებას მოუტანდა. ბევრი დასცინოდა, 5-10 თეთრით ამ თანხას როგორ ამოიღებო?! იმ პერიოდში მერიაშიც არსებობდა სახელმწიფო ორგანიზაცია “თბილ ლიფტი”, ასევე არსებობდა კერძო ფირმა “სერვის ლიფტი”, რომლის დირექტორიც იყო დავით ერაძე. მათ რომ დაინახეს, 5- და 10-თეთრიანებით შარაშენიძე დიდ თანხებს შოულობდა და მისი ბიზნესი წარმატებული გახდა, კონკურენტად ჩათვალეს და მისი შევიწროება დაიწყეს. პირდაპირ უთხრეს, ჩვენ სახელმწიფო ვართ და ეს შემოსავალი ჩვენ გვეკუთვნისო და ხელაღებით დაიწყეს მისი გამოგონების მითვისება. შარაშენიძემ სასამართლოში უჩივლათ, რამდენიმე პროცესი გაიმართა კიდეც, მაგრამ მერე ჩარიეს ხელისუფლების გავლენიანი პირები, პროკურატურა და ცილისწამებით მოახერხეს მისი თავიდან მოცილება. ბაჩოს ცილი დასწამეს, თითქოს ამ გამოგონებით თავისი კონკურენტების ქონებას აზიანებდა. ამის გამო გაასამართლეს და ორი წლით თავისუფლების აღკვეთა შეუფარდეს. სინამდვილეში არანაირი ქონება არ დაზიანებიათ და ამ ფორმით მათ კონკურენტი მოიცილეს. მერე ორი წლით ციხეში გაშვებაც არ აკმარეს და თაროდან ჩამოიღეს 10 წლის წინანდელი, უკვე დახურული სისხლის სამართლის საქმე, რომელიც ეხებოდა ბენზინგასამართ სადგურზე მომხდარ ინციდენტს, სადაც ის ჯერ კიდევ 10 წლის წინათ გამართლდა. ხელახლა გააღვიძეს ეს საქმე და აუცილებელი მოგერიების ფარგლების გადაცილების კვალიფიკაციით უკვე 9 წლით თავისუფლების აღკვეთა შეუფარდეს.

_ მერე დახურული საქმის განახლება რომ არ შეიძლება?! ადამიანს ბრალი ერთსა და იგივე საქმეზე ორჯერ როგორ წაუყენეს?

_ დიახ, ამის გაკეთება არ შეეძლოთ. კანონით, ერთ საქმეზე გამართლებულ ადამიანს ხელახლა ვერ დაუწყებ დევნას, მაგრამ თქვეს, თითქოს ახალი გარემოებები აღმოაჩინეს და მოწმეებსაც გადაათქმევინეს ჩვენებები. მიუხედავად ამისა, შარაშენიძის ფირმა მაინც წარმატებით აგრძელებდა მუშაობას და ამ საქმეს უკვე ციხიდან უძღვებოდა. 200 ლიფტიორ-სპეციალისტი მოამზადეს და დაასაქმეს. ფირმის ფილიალები გაიხსნა ბათუმში, თელავში. გადაწყვიტეს ლიფტების ახალი კაბინების წარმოებაც კი დაეწყოთ. შარაშენიძე ამ დროს სასჯელს იხდიდა ავჭალის დაწესებულებაში, სადაც ისხდნენ გირგვლიანის მკვლელებიც. 2008 წლის აგვისტოს ომის დროს, პატიმრებს ჰკითხეს, ვინმე თუ წახვალთ ომშიო და 30-კაციანი სიაც შეადგინეს. ცხადია, შარაშენიძეც ჩაეწერა სიაში. ამ პატიმრებს სამხედრო ფორმებიც დაურიგეს, მაგრამ ომი მალე დასრულდა და არ გახდა საჭირო მათი წაყვანა. ვინც ომში წასვლის სურვილი გამოთქვა, მათ შეჰპირდნენ, რომ შეიწყალებდნენ. საინტერესო ფაქტი ის არის, რომ თითქმის ყველა პატიმარი, ვინც კი თანხმობა განაცხადა ომში წასვლაზე, მერე ან შეიწყალეს, ანდაც სასჯელი გაუნახევრეს. გირგვლიანის მკვლელებიც კი გაუშვეს ციხიდან. ბაჩო შარაშენიძეს ამ დროს 4 წელი ჰქონდა დარჩენილი, მაგრამ ერთი წელიც არ მოუკლიათ მისთვის. 2009 წლის მარტში კი, საპატიმროში მყოფ ბაჩო შარაშენიძეს ახალი ბრალდება წაუყენეს _ ზურაბ ზუბადალაშვილის მკვლელობა, რის გამოც მას უვადო თავისუფლების აღკვეთა შეუფარდეს. სამ-ნახევარ წელში უნდა განთავისუფლებულიყო, ახალი ბრალი რომ წაუყენეს და სამუდამოდ ჩატოვეს ციხეში, რადგან მის კონკურენტებს შარაშენიძის გარეთ გამოსვლა არ აწყობდათ. სხვა მიზეზი მის ამ ბრალს არა აქვს, ახლა ყველაფერს მოგიყვებით და ამას თავადაც მიხვდებით.

ზურაბ ზუბადალაშვილი იყო პარლამენტის ორგზის დეპუტატისა და დეზერტირების ბაზრის დირექტორის, ლაერტ ზუბადალაშვილის შვილი. იგი 2003 წელს მოკლეს. შარაშენიძეს ეს ბრალი რომ წაუყენეს, მკვლელობა მანამდე უკვე გახსნილი იყო. როგორც აღმოჩნდა, ზურაბი, თავის მეუღლესთან, თამარ ჩაჩუასთან ცუდ ურთიერთობაში იმყოფებოდა. საქმის მასალებიდანაც ჩანს და ჩაჩუა სასამართლო სხდომაზე დაკითხვისას ადასტურებდა კიდეც, რომ ქმარი მას ატერორებდა და ნარკოტიკზე “შესვა”. ზუბადალაშვილი თავადაც იყო ნარკოტიკის მომხმარებელი და არაერთხელ გახლდათ ნასამართლევიც. ჩაჩუამ დაკითხვაზე ისიც კი თქვა, ერთხელ ცხინვალში, ნარკოტიკული ნივთიერების ჩამოსატანად წამიყვანა, მაგრამ ფული დააკლდა, ვერ გადაიხადა და ე.წ. “ზალოგში” მე დამტოვა. 3-4 დღე უცხო ადამიანებთან ვიმყოფებოდიო. ქალი იმასაც აცხადებდა, რომ ზურაბ ზუბადალაშვილის მკვლელობა მართლაც მამამისმა, რევაზ ჩაჩუამ შეუკვეთა. სასამართლო ასამართლებდა როგორც თამარ ჩაჩუას, ასევე მამამისს, რევაზ ჩაჩუას და კიდევ სამ ადამიანს. რევაზ ჩაჩუაც არ უარყოფდა, რომ სიძის მკვლელობა მან შეუკვეთა და თავისი ნათესავის, ალმაატა გრიგორიას საშუალებით, 2 ათასი დოლარი გადაუხადა დაქირავებულ მკვლელებს. მან ალმაატას სთხოვა, მოეძებნა “ქილერები” და უკვე ალმაატა გრიგორია დაუკავშირდა ვინმე ყუფარაძეს და დიღმელაშვილს. მათ დაავალა 2 ათას დოლარად, რომ მკვლელობა ჩაედინათ. რამდენიმე თვის განმავლობაში ამ ორ ადამიანს არაერთხელ ჰქონდა მცდელობა, ზუბადალაშვილი მოეკლა. ამას არც “ქილერები” მალავდნენ, რაც ფაქტებითაც დასტურდებოდა.

ზუბადალაშვილი ბახტრიონის ქუჩაზე, “დუპლექსის” ტიპის საცხოვრებელ ბინაში ცხოვრობდა. ერთხელ მის სახლშიც კი შევიდა ეს ორი მკვლელი, რადგან წინასწარი მოლაპარაკებით მეუღლე მეზობელთან გავიდა და კარი ღია დატოვა. ზუბადალაშვილი სიბნელეში უყურებდა ტელევიზორს და ისე ესროლეს, თუმცა ზუბადალაშვილმაც ესროლათ და ერთ-ერთი მკვლელი დაჭრა კიდეც. სხვა დროსაც ჩაუსაფრდნენ, მაგრამ ზუბადალაშვილის მოკვლა მაინც ვერ მოახერხეს. ეს ე.წ. “ქილერები” იმასაც აცხადებდნენ, რომ ბოლოს მათ გადაწყვიტეს, ეს ფული “შეეწერათ” რევაზ ჩაჩუასთვის _ არც დაებრუნებინათ და არც მოეკლათ მისი სიძე, მაგრამ გარკვეული პერიოდის შემდეგ, ჩაჩუამ კატეგორიულად მოსთხოვათ, ან მიცემული ფული დაებრუნებინათ, ანდაც დაკვეთა შეესრულებინათ. სასამართლოში ამ ყველაფრის  განხილვის დროს ბაჩო შარაშენიძის  სახელიც კი არავის უხსენებია. ყუფარაძემ 800 დოლარი უკან დაუბრუნა დიღმელაშვილს და უთხრა, გავდივარ ამ საქმიდან და დაუბრუნე ეს თანხა პატრონსო. გაურკვეველია, დიღმელაშვილს ეს ფული შემოეხარჯა თუ რა გააკეთა, ფაქტია, რომ მას დასაბრუნებელი ფული აღარ ჰქონდა და შუამავალს ატყუებდა, დღეს დაგიბრუნებ, ხვალ დაგიბრუნებო. ალმაატასგან მას ასევე გადაცემული ჰქონდა “მაკაროვის” სისტემის იარაღი, რომლითაც უნდა განეხორციელებინა მკვლელობა. რასაც გიყვებით, ეს ყველაფერი დამტკიცებული და აღიარებულია. ვისი გვარებიც ჩამოგითვალეთ, ყველას აქვს მიცემული აღიარებითი ჩვენება, მართლაც ასე რომ იყო.

მოკლედ, მიუხედავად იმისა, რომ თითქოს “ქილერები” გადაცემული ფულის უკან დაბრუნებას აპირებდნენ, მორიგი თავდასხმა მაინც მოხდა ზუბადალაშვილზე. იგი მეუღლესთან ერთად სტუმრად იმყოფებოდა და გვიან ბრუნდებოდა სახლში. შეთანხმებისამებრ ცოლი წინ წავიდა, სანამ ზურაბი ავტოფარეხში აჩერებდა მანქანას, ქალმა მამამისს დაურეკა და შეატყობინა, რომ სახლში ბრუნდებოდნენ. მკვლელიც იქვე იყო ჩასაფრებული და სანამ ზუბადალაშვილი სადარბაზოში შევიდოდა, ის 5 გასროლით მოკლა. ზურაბსაც ჰქონდა იარაღი, მანაც აუტეხათ სროლა, მაგრამ ვერ მოარტყა. ცოლმა კივილი დაიწყო, ამ მკვლელობაში საკუთარი კვალი რომ დაეფარა. 5 გასროლას ხაზს რატომ ვუსვამ, ამაზე ცოტა ქვემოთ მოგახსენებთ. მართლაც 5-ჯერ ზედიზედ რომ მოხდა გასროლა, ამას მეზობლებიც ადასტურებენ. გარდაიცვალა ზურაბ ზუბადალაშვილი და ეს ადამიანებიც დააპატიმრეს როგორც უკვე გითხარით, გაიხსნა კიდეც საქმე. ყუფარაძეს სხვა დანაშაულზე უკვე ჰქონდა 18 წელი მისჯილი, ამიტომ დიღმელაშვილმა და ყუფარაძემ მოილაპარაკეს, სამუდამო პატიმრობა რომ თავიდან აერიდებინათ, მკვლელობა ბაჩო შარაშენიძისთვის დაებრალებინათ. მათ ამ წამოწყებას მერე პროკურატურაც აჰყვა და მხარი დაუჭირა, რადგან შარაშენიძის მოცილება და ციხეში ყოფნა, წეღანაც გითხარით, ხელისუფლებაში მყოფ მის კონკურენტებსაც აწყობდათ.

_ როგორ, სრულიად უცნობ ადამიანს დააბრალეს დიღმელაშვილმა და ყუფარაძემ დანაშაული?!

_ დიღმელაშვილი აღმოჩნდა ბაჩო შარაშენიძის უბნელი და ნაცნობი. მათ 11 წლის განმავლობაში ერთმანეთი არ ჰყავდათ ნანახი. დიღმელაშვილი ასეთ ისტორიას მოყვა: ის მკვლელობის ფაქტამდე ყველაფერს ადასტურებდა, რაც უკვე მოგიყევით, მაგრამ მერე ამატებდა, როცა ჩაჩუას მხარემ მითხრა, ფული დაგვიბრუნეო, ამის შემდეგ მივედი შარაშენიძესთან, თავი გავახსენე, რამდენჯერმე კიდეც შევხვდი, ეს ამბავი მოვუყევი, ავუხსენი, რომ ვერ მოვახერხე ზუბადალაშვილის  მოკვლა, რაზედაც შარაშენიძემ მითხრა, მაგაზე ადვილი რა არის, ეგ ფული მომეცით და 2 ათას დოლარად მე მოვკლავო. გამომართვა იარაღი და მან განახორციელა მკვლელობა, მე არაფერ შუაში არა ვარო. როგორც დიღმელაშვილი ყვებოდა, მან მიაწოდა ინფორმაცია შარაშენიძეს, რა დროს დაბრუნდებოდა ზუბადალაშვილი სახლში, იქ სიგარეტიც ავანთე იმის მიმანიშნებლად, _ აი, მოვიდნენო, მერე კი აღარ დავიცადე და იქიდან წამოვედი. არ დამინახავს და არ გამიგია, მერე მართლაც მოკლა თუ არაო.

_ შარაშენიძისთვის ტყუილად მკვლელობის დაბრალება რაში სჭირდებოდა დიღმელაშვილს? უდანაშაულო ადამიანზე ასეთი ბრალდების მოგონება ცოტა წარმოუდგენელია, არ მეთანხმებით?

_ მას ემუქრებოდა სამუდამო თავისუფლების აღკვეთა. ეს რომ თქვა, მერე მხოლოდ 8 წლით თავისუფლების აღკვეთა შეუფარდეს. ყუფარაძე კი საერთოდ გაათავისუფლეს პასუხისმგებლობიდან. ზურაბ ზუბადალაშვილის მეუღლეს საპროცესო შეთანხმება გაუფორმეს და ისიც გაუშვეს. დიღმელაშვილს ვეკითხებოდით, რატომ გააკეთა ასე? ფულს ჩაჩუას უკან თუ ვერ უბრუნებდა, რადგან აღარ ჰქონდა, შარაშენიძესაც ხომ ვერ გადაუხდიდა დაპირებულს?! ის ამბობდა, თითქოს 1000 დოლარი კიდევ მოსთხოვა ჩაჩუას და ეს თანხაც გადასცეს ალმაატა გრიგორიას ხელით. მან მკვლელობის შემკვეთებს უთხრა, თითქოს სხვაც უნდა დაეხმარებინათ, მაგრამ ჩაჩუა აღარ ენდოთ და ალმაატამ თვალთვალი დაუწყოთ. აინტერესებდათ, სად წაიღებდა ამ თანხას. გრიგორიაც ამტკიცებდა, რომ დიღმელაშვილი ბაჩო შარაშენიძის ოფისში მივიდა და 5 წუთში გამოვიდა, მაგრამ შიგნით რა გააკეთა, არ ვიციო. შარაშენიძისთვის ეს 1000 დოლარი არაფერი თანხა არ იყო, რადგან საკუთარი ბიზნესით ის ამდენს ერთ კვირაში გააკეთებდა. ამიტომ მოტივი, რატომ უნდა წასულიყო ასეთ რამეზე, გაუგებარი გახლდათ. დიღმელაშვილმა ამაზე გვიპასუხა, მეგობრულად დამეხმარაო. კითხვა შევუბრუნეთ, იყო კი ეს ადამიანი შენი მეგობარი, 11 წელი ხომ თვალით არ გინახავსო?! მოკლედ, ისე გამოდიოდა, რომ შარაშენიძე ავადმყოფი იყო, ადამიანების მოკვლა ეხალისებოდა და უმოტივოდ ხოცავდა მათ.

ბაჩო შარაშენიძე ზურაბ ზუბადალაშვილს საერთოდ არ იცნობდა. მისი გვარიც კი არ ჰქონდა გაგონილი. თუ არც ფულის ინტერესი ჰქონდა, არც პირადი შურისძიება ამოძრავებდა, ასე, სრულიად უმიზეზოდ რატომ მოკლავდა?! ახლა გეტყვით, რატომ გავუსვი ხაზი ზედიზედ 5 გასროლას. შემთხვევის ადგილზე აღმოჩენილია “ბრაუნინგის” სისტემის ტყვიები, რომელიც, წესით და რიგით, “ბრაუნინგის” იარაღიდან უნდა ყოფილიყო გასროლილი, მაგრამ ბრალდების მხარეც და ექსპერტიზაც ამტკიცებდა, რომ ტყვიები გასროლილი იყო “მაკაროვის” სისტემის იარაღიდან. ჩავატარეთ ექსპერტიზა, რომელსაც თავადაც დავესწარი. ეს პროცესი თავიდან ბოლომდე გადაღებული გვაქვს და სასამართლოზეც წარვადგინეთ. სამი სხვადასხვა “მაკაროვის” სისტემის იარაღიდან ექსპერტმა სცადა, ბრაუნინგის ტყვიები გაესროლა. ექსპერტიზის შედეგად მივიღეთ ის, რომ სამი იარაღიდან ორმა საერთოდ ვერ გაისროლა ეს ტყვია, მესამემ კი მხოლოდ ერთი გაისროლა, მეორე კი გაჭედა. ამით დამტკიცდა, რომ შეუძლებელი იყო “მაკაროვის” სისტემის იარაღს “ბრაუნინგის” 5 ტყვია ზედიზედ გაესროლა. სრული აბსურდია, როცა ადამიანმა, რომელიც კარგად ერკვევა იარაღში და ის მოსაკლავად მიდის, “მაკაროვში” სხვა იარაღის ტყვიები ჩადოს, როცა ასეთ დროს გაჭედვის ალბათობა 90 პროცენტზე მეტია. მიუხედავად ამისა, სასამართლომ ექსპერტიზის ეს დასკვნა არ გაიზიარა. პროკურორმა უსუსური არგუმენტი მოიყვანა, მაყუჩიანი იარაღი იყო და ამიტომ გაისროლაო. ვითხოვდით ასეთი ფორმითაც ჩაგვეტარებინა ექსპერიმენტი. ჩვენ არ გვქონდა მაყუჩიანი იარაღით ექსპერიმენტის ჩატარების საშუალება, რადგან მაყუჩი მხოლოდ სპეცრაზმელებს აქვთ და მას ჩვენ ვერ მოვიპოვებდით. სასამართლოს მოვთხოვეთ, დაევალებინა პროკურორისთვის, რომ თვითონ ჩაეტარებინა ექსპერტიზა, ჩვენს ექსპერტებსაც დავასწრებდით და ყველა ვნახავდით, როგორ გაისროდა მაყუჩიანი იარაღი სხვა სისტემის ტყვიას. მაყუჩი ხომ უფრო მეტად გაუწევდა ტყვიას წინააღმდეგობას?! მოკლედ, ეს არ გააკეთა სასამართლომ და შარაშენიძეს ასე უსაფუძვლოდ მიუსაჯა სამუდამო თავისუფლების აღკვეთა.

 _ შარაშენიძე უარყოფს დიღმელაშვილის ჩვენებებს?! რას ამბობს, მას არ ვიცნობდიო?

_ ის ადასტურებს, რომ მასთან დიღმელაშვილი რამდენჯერმე მართლაც მივიდა, მაგრამ სამსახური და დასაქმება სთხოვა. ერთ-ერთი ყველაზე მთავარი დეტალიც მინდა გითხრათ. შარაშენიძის მეგობარი ალექსანდრე ჭუმბურიძეც ყოფილი სპეცრაზმელი იყო. იგი ცოლს იყო გაცილებული და გარკვეული პერიოდი მის ოფისში ცხოვრობდა კიდეც. იმ პერიოდში ჭუმბურიძეც პატიმარი იყო. იგი ე.წ. “გიორგაძის მომხრეების” საქმეზე ჰყავდათ დაპატიმრებული. ახლა ის უკვე განთავისუფლებულია პოლიტპატიმრის სტატუსით. ჭუმბურიძის ციხეში ყოფნის დროს, მასთან კამერაში შევიდნენ ყუფარაძე და გოშაძე, რომლებიც სამი დღის განმავლობაში აწამებდნენ მას. გოშაძე სასამართლოზე გამოიყვანეს მოწმედ, თითქოს ზუბადალაშვილის მკვლელობის ერთ-ერთი მცდელობისას ის გარკვეულ პერიმეტრს აკონტროლებდა. ეს ორი პატიმარი ჭუმბურიძის საკანში შემთხვევით ვერ მოხვდებოდა და ვერც წამებას დაუწყებდნენ მას, მფარველები რომ არ ჰყოლოდათ. მათ ხელ-ფეხი შეუკრეს ჭუმბურიძეს, “კოკა-კოლას” გავსებულ ორლიტრიან ბოთლს თავში ურტყამდნენ და უაღრესად დიდ წამებაში ამყოფებდნენ იმიტომ, რომ იძულებული გაეხადათ, პროკურორისთვის ეთქვა, ბაჩო შარაშენიძესთან რომ ვცხოვრობდი, საკუთარი თვალით დავინახე, მაყუჩიანი იარაღი რომ ჰქონდაო. ჭუმბურიძე ამაზე არ წავიდა და გაუძლო ამ წამებას. ამ საქმის პროკურორი იყო დავით ხიზანაიძე. იგი თავადაც მიდიოდა ჭუმბურიძესთან და ამის გაკეთებას მოითხოვდა მისგან. ჭუმბურიძე მერე აცხადებდა, რომ სასამართლოს ჩვენებას მიცემდა, როგორ ექცეოდნენ ისინი. იგი ციხის უფროსსაც ადებდა ხელს, _ ისიც ჩამოდიოდა ამ დროსო. ჩვენ მოვითხოვეთ მისი დაკითხვა სასამართლოზე, მაგრამ ორჯერ არ მოიყვანეს. მეორედ რომ არ მოიყვანეს, გამოგზავნეს ცნობა, წნევა აქვს მაღალი და ვერ წამოვიდაო. შევაგზავნეთ მისი ადვოკატი, რომელსაც ჭუმბურიძემ დაუწერა, რომ არანაირი წნევა არ ჰქონია და წნევა არც გაუზომია არავის მისთვის.  პროკურორის დავალებით არ მომიყვანესო. ამის მერე, 12 აპრილს, რუსთავის მე-6 დაწესებულებიდან გადაიყვანეს ქუთაისის ციხეში.

სასამართლო წინა დღეს აგზავნის ხოლმე შეტყობინებას, ხვალ ესა და ეს პატიმარი დაკითხვაზე მოიყვანეთო. 13 აპრილს როცა გაგზავნა სასამართლომ უწყება ციხეში, ხვალ მოიყვანეთ მოწმედ ეს პატიმარიო, 14 აპრილს იქიდან მოვიდა ცნობა, ეს ჩვენთან არ ზისო. კიდევ დაჟინებით მოვითხოვეთ მისი დაკითხვა, მისმა ადვოკატმა კვლავ მოტანა ჭუმბურიძის წერილი, რომელშიც ამბობდა, დაკითხვა მინდაო. ერთი სიტყვით, იძულებული გახდნენ, დაეკითხათ. ჭუმბურიძე მოყვა, როგორ აწამებდნენ, როგორ ითხოვდნენ მისგან აღიარებას, რომ თითქოს მან ნახა ბაჩო შარაშენიძის ოფისში მაყუჩიანი იარაღი. ერთადერთი კაცის, რეალური მკვლელის, როლანდ დიღმელაშვილის ჩვენება დარჩა საქმეში და მისი ჩვენებით მაინც დასაჯეს ბაჩო შარაშენიძე უვადო პატიმრობით.  

დავკითხეთ ყუფარაძის სამი თანასაკნელიც, რომლებმაც თქვეს, როგორ ამბობდა ის, მოდით, რამე ისტორია მოვიგონოთ და საპროცესო შეთანხმებას მივაღწიოთ. განსაკუთრებით ეძებდა მკვლელობის საქმეებს, როგორმე რომ გავიდეთ აქედანო. მაშინ საპროცესო შეთანხმებები იყო ძალიან პოპულარული და წამქეზებლური, ვინმესთვის რაიმე რომ დაებრალებინათ. ამან გამოიწვია ისიც, რომ ბევრი უდანაშაულო ადამიანი გაუშვეს ციხეში. მკვლელის ერთადერთი დამნახავი იყო ზურაბ ზუბადალაშვილის ცოლი. ის არც დიღმელაშვილს იცნობდა და არც შარაშენიძეს, მხოლოდ სილუეტი ჰქონდა დანახული მკვლელობის დროს. სასამართლოზე შარაშენიძეს რომ შეხედა, თქვა, ამაზე დაბალი იყო მკვლელიო. მართლაც დიღმელაშვილი შარაშენიძეზე დაბალია. მან არ დაადო შარაშენიძეს ხელი, მაგრამ გადაწყვეტილება სასამართლომ მაინც ასეთი მიიღო. ალმაატა გრიგორიაც მოიყვანეს და ჰკითხეს, აბა, თუ ამოიცნობ ბაჩოსო. მას, წესით, შარაშენიძე იქიდან უნდა დამახსოვრებოდა, როცა დიღმელაშვილმა ვითომ 1000 დოლარი რომ მიუტანა, მაშინ რომ უთვალთვალებდა. თითქოს ამოიცნო კიდეც მან შარაშენიძე, მაგრამ, როცა ჰკითხეს, რით ამოიცანიო, უპასუხათ, ცხვირითო. 20-30 მეტრის მანძილიდან შარაშენიძის ცხვირით ამოცნობა გამორიცხულია, არადა მან ვერც ის გაიხსენა, მსუქანი იყო თუ გამხდარი, მაღალი თუ დაბალი, ქუდი ეხურა თუ არა და ა.შ. კერძო საუბრებში ალმაატა აცხადებდა, რა ვქნა, ხელი დამადებინა პროკურატურამო. პროკურორი დავით ხიზანაიძე არის ამ საქმის შემოქმედი. ის მაშინ ქალაქის პროკურატურაში მუშაობდა, ახლა კი ვაკე-საბურთალოს პროკურატურაშია და ძველებურად აგრძელებს ამ მეთოდებით ადამიანების მიმართ ბრალის წაყენებას.  

ამჟამად ბაჩო შარაშენიძე 10 უვადო პატიმართან ერთად შიმშილობს და ითხოვს საქმის ხელახალ გადასინჯვას. უკვე ორი კვირაა საკვები არ მოუღიათ და როგორ იქნებიან, ალბათ, წარმოიდგენთ. ითხოვენ კომისიის შექმნას, რომელიც მათ საქმეებს გადახედავს, თუმცა ხელისუფლებიდან კვლავაც არაფერი ისმის. დაახლოებით ორი კვირაა, შიმშილობენ და აცხადებენ, რომ სიკვდილამდე იშიმშილებენ, თუ ეს მოთხოვნა არ დაუკმაყოფილდებათ.            

ანკა ბაზერაშვილი, გაზეთი „პრემიერი“, 11-17 დეკემბერი

FaceBook