Наша підтримка і солідарність з українським народом! ჩვენი მხარდაჭერა და სოლოდარობა უკრაინელ ხალხს! (კომენტარები)

Наша підтримка українському народу

Наша підтримка і солідарність з українським народом!

 ჩვენი ქვეყნის მეგობარი უკრაინელი ერისთვის ამ რთულ და მშფოთვარე დღეებში, მე, როგორც რიგითი ქართველი და ამავე დროს სასულიერო პირი, ვუერთდები ქართველი საზოგადოების აზრს და თანაგრძნობას ვუცხადებ თავისუფლებისმოყვარე უკრაინელ ერს, რომელიც მსგავსად ჩვენი ერისა, მრავალი საუკუნეა, იბრძვის თავისუფლებისთვის და დღემდე მეზობელი და ერთმორწმუნე ქვეყნის იმპერიული ზრახვების მძევლად ქცეულა. საქართველოსთვისაც და უკრაინისთვისაც, ამ უკანასკნელი საუკუნეებიდან განსაკუთრებით რთული იყო XX საუკუნე, თავისი სირთულით, ტოტალიტარული რეჟიმის სიმძიმით, მსოფლიო, თუ საშინაო ომებით გამოწვეული უდიდესი ადამიანური და მატერიალური ზარალით. უკრაინის ეკლესიის მართლმადიდებლური სხეული დღეს დაჭრილი და დანაკუწებულია იმპერიალისტური პოლიტიკის გამოისობით. ეკლესიური მონობა ყველა მონობაზე უარესიაო, _ ბრძანა ჩვენმა დიდმა პატრიარქმა წმ. კირიონ II-მ. დღეს უკრაინა იბრძვის როგორც ეკლესიური, ისე პოლიტიკური მონობის წინააღმდეგ. დაე, უფალი ჩვენი იესო ქრისტე, რომელმან “თვისითა სისხლითა განგვათავისუფლა ჩვენ”, მიანიჭოს მშვიდობისმოყვარე და თავისუფლებისთვის მებრძოლ, მრავალტანჯულ უკრაინელ ერს მშვიდობა და თავისუფლება!

მღვდელი ილია ჭიღლაძე

“ჩემი ერთი ხმაც კიევს!”

სოლიდარული, ანუ ვინმესთან შეთანხმებული, ერთსულოვანი, მეგობრული. ჩემი ერთი ხმა  მილიონიან პროტესტს უკრაინაში... კიევი მსოფლიო ყურადღების ცენტრშია, თუმცა თბილისში მოვლენებს (ამჯერადაც) განსაკუთრებულად აკვირდებიან... აისახება თუ არა უკრაინაში მიმდინარე მოვლენები საქართველოზე? მოსალოდნელია თუ არა თბილისში იგივე სცენარის განმეორება? “შეუძლებელია საქართველოსთვის კარგი იყოს ის, რაც კარგი არ არის უკრაინელი ხალხისთვის”. მინდა მივმართო ევროპული ფასეულობებისთვის მებრძოლ,  თავისუფლებისა და ღირსების დამცველ “ევრომაიდნელებს”: სულის შეძვრამდე გგულშემატკივრობთ!

“უკრაინა ცე ევროპა”!

გეოგრაფიულად დაშორებით, თუმცა იდეოლოგიურად ძალიან ახლოს, გარინდებით ველოდები მოვლენების თქვენდა (და არამხოლოდ) სასიკეთოდ, მშვიდად, დროულად დასრულებას!

იქ ჩვენ გველიან... იქ ჩვენი სახლია...

ეკატერინე ბურჭულაძე, რადიო “პალიტრის” საინფორმაციო სამსახურის ხელმძღვანელი

“გადაჭარბების გარეშე, ამ დღეებში ევრომაიდანზე დიდწილად ჩვენი ბედიც წყდება, რადგან მიმდინარეობს გადამწყვეტი ბრძოლა რუსეთის ორბიტისგან უკრაინის ჩამოშორებისთვის. ოცი წლის წინათ ბზეჟინსკიმ მისთვის ჩვეული გამჭრიახობით გათვალა: “რუსეთი შეიძლება იყოს იმპერია ან დემოკრატია, მაგრამ არ შეიძლება იყოს ორივე. უკრაინის გარეშე რუსეთი აღარ იქნება იმპერია, მაგრამ მოსყიდული და შემდეგ დამორჩილებული უკრაინით რუსეთი ავტომატურად ხდება იმპერია”. ამგვარად, უკრაინის “დაკარგვით” ახალი ტიპის იმპერიასთან გამკლავება მოგვიწევს. ახლა საჭიროა უკრაინის სამი მთავარი ოპოზიციონერის _ იაცენიუკი, კლიჩკო, ტიაგნიბოკი _ გაერთიანება საერთო გეგმის გარშემო და ძალაუფლების წინასწარ გადანაწილება, როგორც ეს ვარდებისა და ნარინჯისფერი რევოლუციებისას მოხდა. ეს კი არცთუ ადვილია, რადგან გასათვალისწინებელია პოლიტიკაში ტიმოშენკოს დაბრუნება და ისიც, რომ ზემოაღნიშნული სამეული მას პოლიტიკური სიძლიერით ვერ შეედრება _ ტიმოშენკოს პარტიის მეთაური იაცენიუკი შედარებით ძლიერია პოლიტიკურად, კლიჩკოს პირადი მაღალი პოპულარობა პოლიტიკურ რეიტინგს არ ნიშნავს, ხოლო ნაციონალისტი ტიაგნიბოკი ზედმეტად რადიკალურია”.

მამუკა კუდავა, დიპლომატი, “ივერია.ბიზ”-ის დამფუძნებელი

“აღფრთოვანებული ვართ უკრაინელი ხალხის გმირული, უკომპრომისო ბრძოლით თავისუფლებისთვის რუსეთის   იმპერიალიზმისა და საკუთარი კაპიტულანტურ მთავრობის წინააღმდეგ, რომელსაც სურს, უკრაინა შეათრიოს პუტინისეულ ახალ საბჭოთა კავშირში. უკრაინელები და ქართველები ორ ათეულ წელზე მეტია, მხარდამხარ ვიბრძვით მოსკოვის ურდოს წინააღმდეგ. კიევის ევრომაიდანზე დღეს მხოლოდ უკრაინის მომავალი არ წყდება. იქ საქართველოს საქმეც კეთდება. ამ ფონზე მეტად სამწუხაროა ჩვენი ხელისუფლების დამოკიდებულება ამ მოვლენისადმი. იმის მაგივრად, რომ მხარში ამოუდგეს უკრაინელ ხალხს ისევე, როგორც ეს გააკეთა ევროპის სხვადასხვა ლიდერმა, ჩვენი მთავრობა ლაჩრულად დუმს. უფრო მეტიც, პირდაპირ და არაორაზროვნად აგრძელებს წინამორბედი ბელადის რუსულ საქმეს, თავს გვახვევს ქვეყნის ფედერალიზაციის, ანუ დაშლა-დაქუცმაცების რუსულ პროექტს, რელიგიურ შუღლს მუსლიმან ქართველებთან, ამ დღეებში ხელისუფლების წარმომადგენელთა მონაწილეობით მოხდა ყოვლად სამარცხვინო ფაქტი _ პუტინის სახოტბო წიგნის პრეზენტაცია თბილისში, გუშინ კი ახალმა პრემიერმა სრულიად უთავმოყვარეოდ განაცხადა, რომ საქართველო მონაწილეობას მიიღებს დამპყრობლის ოლიმპიადაში. ასეთ უღირს ნაბიჯს არც ერთი ქვეყანა არ გადადგამდა, მით უფრო უკრაინის მოვლენების ფონზე. სრულ სოლიდარობასა და თანადგომას ვუცხადებთ უკრაინას. თავისუფლება მხოლოდ მისთვის ვაჟკაცურად მებრძოლი ერის ხვედრია. დღეს კიევში და უკრაინის სხვა ქალაქში ჩვენ სწორედ ასეთი თავდადების მომსწრენი ვართ. გვჯერა, რომ უკრაინელი ერი მიაღწევს დასახულ მიზანს და დაიმკვიდრებს ღირსეულ ადგილს ევროპულ ცივილიზაციაში. შევთხოვთ უფალს, რომ ეს ხმატკბილი ჩვენს მამულშიც გაგვაგონოს!”

მალხაზ პატარაია, მოძრაობა “დაბრუნების” თავმჯდომარე

“ვგმობ რუსეთის მიერ უკრაინის ოკუპაციას. ვგმობ სიბნელესა და სინათლეს შორის სიბნელეში იძულებით შეგდებას. ვდგავარ უკრაინელი ხალხის გვერდით. იმ ხალხის, ვინც მონობისა და ოკუპაციის წინააღმდეგ თავისუფლების დროშას აფრიალებს. დროშას, რომელსაც რუსეთისგან თავის დაღწევა, თავისუფლება და  ევროპული ფასეულობები ჰქვია. მხარდაჭერასა და სოლიდარობას ვუცხადებ უკრაინელ ხალხს. დიახ, დღეს უკრაინის ოკუპაცია მიმდინარეობს. ღრმად მწამს, რომ საქართველოს ყველა მოქალაქე და ხელისუფლება ისევე უნდა იდგეს მათ გვერდით, როგორც ისინი ჩვენ გვერდით 2008 წელს, როცა ბნელმა ძალამ საქართველოს ნატოში ინტეგრაცია სისხლისღვრით შეაფერხა.

თუ რუსეთი უკრაინას დაამუხრუჭებს, ეს საქართველოზეც აისახება. სამწუხაროდ, კიდევ არიან მონობის მსურველები ჩვენშიც. კიდევ არიან ისეთები და არც მალავენ, ვინც რუსეთის იმპერიული ზრახვების განხორციელებას შეუწყობენ ხელს და  მზად არიან, თავისუფლება მონობაში გაცვალონ. უკრაინა ევროპაა. შემაშფოთებელია, როცა ხელისუფლებას ხალხის არჩევანი არ ესმის. ახლა ეს უფრო საშიშია. უკრაინის ხელისუფლების დაყრუება ავტომატურად არ გადმოგვედოს. ამიტომაც მე, საქართველოს ერთი რიგითი მოქალაქე, ვდგავარ უკრაინელი ხალხის გვერდით. თუ არა მხარდაჭერა, სხვა უბრალოდ არ მესმის, რა უნდა იყოს თავისუფლებისმოყვარე, ევროინტეგრაციისკენ მსწრაფი ერის პოზიცია. ვიცი, რომ უკრაინაში პრორუსული ძალების გამარჯვება შეასუსტებს ევროპის ინტერესს ჩვენს მიმართ და მასთან დაგვაშორებს. ჩვენი მხარდაჭერა მნიშვნელოვანია. ხვალ საქართველოს რიგია და დღეს თუ უკრაინას დააჩოქებენ, მეშინია, საქართველოშიც იგივე სცენარი არ განმეორდეს, დავესესხები ქ-ნ სალომე ზურაბიშვილს და ვიტყვი _ “ევრაზია რატომაც არა”-დან იანუკოვიჩის “ჯერ არა”-მდე!!!

თემურ ჭუმბურიძე, ჟურნალისტი

 “საქართველოსთვის დღეს ფრონტის ხაზი გადის უკრაინაში, უკრაინელების ბრძოლა ევროპისთვის არის ჩვენი ბრძოლა, რამდენიმე მიზეზის გამო: 1. უკრაინა არის საქართველოს მეგობარი და ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი პარტნიორი ქვეყანა. ბუნებრივია, ამ ქვეყანაში არსებული ნებისმიერი პრობლემა ჩვენთვის მნიშვნელოვანია და გვერდით დგომას საჭიროებს. ჩვენ ძალიან კარგად უნდა გვახსოვდეს, დამოუკიდებლობის წლებიდან იქნებოდა ეს აფხაზეთსა და სამაჩაბლოში ომი 90-იან წლებში, თუ 2008 წლის ომი რუსეთთან, აქტიურად გვედგა გვერდით და, შესაბამისად, ეს თანადგომა ითხოვს ჩვენს ადეკვატურ პასუხს; 2. უკრაინის მარცხი ევროპასთან ინტეგრაციის პროცესში მარტო გვტოვებს ისეთ აგრესიულ მეზობელთან, როგორც არის რუსეთი და ამის შემდეგ ჩვენი რიგიც დადგება. გეოპოლიტიკურად ბრძოლას უკრაინისთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს, პოსტსაბჭოთა ქვეყნები, რომლებსაც აქვთ ევროპული კურსი, თავს დავაღწევთ თუ არა თავს რუსეთის გავლენებს და მოვიპოვებთ თუ არა უფრო მეტ უსაფრთხოებას; 3. უკრაინაში პრორუსული ძალების გამარჯვება ნიშნავს “აღმოსავლეთ პარტნიორობის” პროგრამის, ფაქტობრივად, ჩავარდნას, რაც, სავარაუდოდ, ევროპულ ინტერესს რეგიონისა და მათ შორის ჩვენს მიმართ შეასუსტებს, ანუ უფრო შეიძლება დავშორდეთ ევროპას; 4. უკრაინის ევროინტეგრაციის მხარდაჭერა კიდევ ერთხელ ახდენს ჩვენი პროდასავლური და პროევროპული კურსის დემონსტრირებას, რომ ჩვენ გვინდა ვიყოთ განვითარებული ევროპული ნაწილის სივრცე და არა აგრესორი რუსეთის, რომელიც მასთან კარგი ურთიერთობის შემთხვევაშიც კი არ შეწყვეტს პროვოკაციებს და შექმნას პრობლემებს (უკრაინასთან, სომხეთთან და ბელორუსთან ურთიერთობისა და სავაჭრო ომების მაგალითები ამას მოწმობს); 5. ჩვენ ძალიან ბევრი დავკარგეთ რუსეთთან დაპირისპირების გამო, ეს მაგალითი უნდა იყოს ყველა პოსტსაბჭოთა ქვეყნისთვის და ჩვენი მისიაა, დავდგეთ ყველა იმ ქვეყნის გვერდით, რომელიც პროევროპულ კურსს ირჩევს”.

ირაკლი ლექვინაძე, ეკონომისტი, ,,ჯორჯიან ბიზნეს ინსაითის” (BPI) ხელმძღვანელი

“უკრაინელი ხალხის ბრძოლა ევროპული მომავლისთვის _ ეს არ არის ბრძოლა მხოლოდ უკრაინის ევროკავშირის ასოცირებული წევრობისთვის. ეს არის იმ “ყრუ კედლის” გარღვევის რეალური მცდელობა, რომელიც რუსეთის მიერ უკვე ათეული წლებია აღმართულია ჩვენსა და ევროპას შორის. დღეს ეს საკმაოდ რეალური შანსია. რეალური, მაგრამ ამავდროულად, შეიძლება ითქვას, ამ შანსის დღეს ხელიდან გაშვება ძალიან დიდი ხნით ისევ დაგვაშორებს ევროპას, დიდი ხნით დაგვაშორებს რეალურ თავისუფლებას და განვითარების შესაძლებლობას.

რატომ უნდა დავუჭიროთ მხარი უკრაინას და, ზოგადად, ევროპულ კურსს, ამის ნათელი მაგალითია ალბანეთი და ირლანდია. გასული საუკუნის 70-იან წლებში ალბანეთი და ირლანდია თანაბარი შესაძლებლობებისა და განვითარების, ერთნაირი დონის ქვეყნები იყვნენ. ირლანდიამ ევროპული კურსი აირჩია _ გახსნა ბაზარი, ევროპული ლიბერალური ღირებულებებისა და თავისუფალი ბაზრის სასარგებლოდ გააკეთა არჩევანი. ალბანეთი, პირიქით, დახურული ტიპის ქვეყნად ჩამოყალიბდა _ საბჭოური მოდელის, სახელმწიფოს მიერ მართული ეკონომიკითა და არათავისუფალი ბაზრით.

მიღებული შედეგი თავად მეტყველებს, რომელი არჩევანი იყო სწორი და პრაგმატული:

*     ირლანდია დღეს განვითარებული, ინვესტორებისთვის მიმზიდველი და ბიზნესისთვის სასურველი ქვეყანაა. ეკონომიკის ზრდის, ცხოვრების დონისა და ადამიანების სოციალური დაცულობის მაღალი ხარისხით. და რაც ყველაზე მთავარია, პერსპექტივით, იყოს კიდევ უფრო წარმატებული და განვითარებული ქვეყანა ხვალ.

*     ალბანეთი კი, რეალურად ისევ იმ დონეზეა, რა დონეზეც გასული საუკუნის 70-იან წლებში იყო. და რაც ყველაზე დასანანია, ნულოვანი ხვალინდელი პერსპექტივით.

ასე რომ, უკრაინისა და საქართველოს უკომპრომისო სვლა ევროპისკენ, ეს არის რეალური შესაძლებლობების გზა. იმისთვის, რომ ხვალ გვქონდეს გაცილებით უკეთესი ქვეყანა, ვიდრე გვაქვს დღეს”.

ლევან კალანდაძე, ექსპერტი

 “მხოლოდ იმის თქმა, რომ სოლიდარობას ვუცხადებთ ჩვენს უკრაინელ მეგობრებს, არ იქნება სწორი. ჩვენ მათთან ერთად ვართ. მათთან ერთად განვიცდით, მათთან ერთად ვიბრძვით. დღეს ისინი არიან ფრონტის წინა ხაზზე, 2008 წელს ჩვენ ვიყავით.

თუ როგორ დასრულდება ეს თავგანწირვა, ამაზე ბევრად არის დამოკიდებული, არა მხოლოდ უკრაინის, არამედ საქართველოს და მთლიანად რეგიონის შემდგომი განვითარების ბედი. შესაბამისად, ვამბობ არა _ ჩვენ თქვენთან ვართ, არამედ ვამბობ _ ჩვენ ერთად ვართ!.. ეს ყველას უნდა გვესმოდეს საქართველოში. ეს უნდა ესმოდეს ნებისმიერი ასაკის ადამიანს, რომლისთვისაც საკუთარი თუ საკუთარი შვილების მომავალი მნიშვნელოვანია. ჩვენ ვერავინ გადაგვარჩენს _ ვერც რუსეთი, ვერც ევროპა, ვერც ამერიკა. ჩვენ გადავრჩებით მხოლოდ მაშინ, თუ გვექნება თავისუფლების სურვილი და ვიბრძოლებთ თავისუფლებისთვის. ჩვენ არჩევანს ვაკეთებთ ღირებულებებს შორის და არა გეოგრაფიულ დასახლებებსა და ტერიტორიებს შორის. ვერავინ მოგვანიჭებს საამურ ცხოვრებას, ჩვენ უნდა ვიბრძოლოთ და მოვიპოვოთ ის. დღეს იბრძვიან ჩვენი უკრაინელი მეგობრები და ამ ბრძოლაში ისინი ჩვენს საქმესაც აკეთებენ. ამიტომ ჩვენც მათთან ერთად უნდა ვიბრძოლოთ, სიტყვით, ემოციით, ქმედებით. გამარჯვება უკრაინასა და გამარჯვება საქართველოს”.

გოჩა მირცხულავა, “ჯი-ეიჩ-ენის” დირექტორი

“უკრაინა ევროპაში! სოლიდარობა უკრაინას! _ ეს მოწოდებები საქართველოში დღეს ისეთივე აქტუალურია, როგორც უკრაინაში. აქციები სოლიდარობის ნიშნად თბილისსა და რეგიონებში ყოველდღიურად იმართება. საქართველოში იციან, რომ კიევში დღეს მხოლოდ უკრაინის ბედი არ წყდება.

მხოლოდ უკანასკნელი 22 წლის ისტორიაც საკმარისია იმის დასტურად, რომ უკრაინა საქართველოს სტრატეგიული პარტნიორია, რომ საქართველო უკრაინის მეგობარია და ეს დასტურდებოდა ორი ქვეყნისთვის კრიტიკულ ყველა მომენტში, იმის მიუხედავად, ვინ იყო ხელისუფლებაში.

საქართველოს თითოეული მოქალაქე გულშემატკივრობს უკრაინის ევროპულ პერსპექტივას, იმიტომ, რომ ეს არის მეგობარი და სტრატეგიული პარტნიორი ქვეყნის მოქალაქეების არჩევანი.

კიევში, ევრომაიდანზე დღეს არა მხოლოდ უკრაინის, არამედ ყველა იმ სახელმწიფოს მომავალი წყდება, ვინც თავისუფლებისა და უკეთესი ცხოვრებისკენ ისწრაფვის. ევროპის კავშირის ნაწილად ქცევა კი ამის გარანტია. 

უკრაინელები მხოლოდ უკრაინისთვის არ იბრძვიან. არამედ ყველა იმ პოსტსაბჭოთა სახელმწიფოსთვის, რომელიც თავისუფლებისა და ევროპული ოჯახისკენ მიილტვის.

ამ ბრძოლაში უკრაინელები მარტონი არ არიან, ჩვენ მათთან ერთად ვართ.

თბილისში იციან, რომ უკრაინაში ხალხის ნებამ თუ ვერ გაიმარჯვა, რუსეთმა პროვოკაციები ხვალ შესაძლოა, საქართველოშიც დაგეგმოს.

საქართველოში ახსოვთ, 2008 წლის აგვისტოს ცხელი დღეები და უკრაინის პრეზიდენტი თბილისში, პარლამენტის წინ.

თბილისში ახსოვთ დამოუკიდებლობისა და თავისუფლებისკენ, შემდეგ ევროატლანტიკური სტრუქტურებისკენ სწრაფვის რთული გზა და ამ გზაზე უკრაინელების მხარდაჭერა.

ახსოვთ 1991 წელი და პირველი პოსტსაბჭოთა რესპუბლიკა, რომელმაც საქართველოს დამოუკიდებლობა აღიარა _ უკრაინა.

საქართველოში სჯერათ, რომ ბრძოლის ფინალი, რომელიც დაიწყო კიევში, ევრომაიდანზე, ევროპული და თავისუფალი იქნება”.

დალი ბჟალავა ონლაინ გამოცემა  თჰე Gეორგიან თიმეს-ის მთავარი რედაქტორი

“კიევში დღეს საქართველოს ევროინტეგრაციისა და საერთოდ, მომავლის ბედი წყდება! თუ პუტინის შანტაჟითა და ქრთამებით მოდრეკილი უკრაინის ხელისუფლება დაჰყვება რუსეთის ძალას, იგივე ელის საქართველოსაც, მიუხედავად იმისა, რომ ვერც ეკონომიკურ, ვერც ტერიტორიულ და ვერც ენერგეტიკულ ბერკეტებს რუსეთი საქართველოს წინააღმდეგ ვერ გამოიყენებს.

2008-ში საქართველოში შემოჭრით რუსეთმა საქართველოს ნატოსკენ სწრაფვას შეუშალა ხელი და ეს ღიად დაადასტურა დიმიტრი მედვედევმა. უკრაინისა და შემდგომ უკვე საქართველოს ევროპასთან დაახლოება, რუსეთისთვის ისევე საშიშია, როგორც ნატოს წევრობა. საბჭოთა და რუსული, იმპერიული ღირებულებების რუსეთის ხელისუფლებას შიშის ზარს სცემს თავისუფლების, ადამიანის უფლებებისა და კანონის უზენაესობის ევროპული სივრცის მის საზღვრებთან მიახლოება. მაგრამ, არც უკრაინასა და არც საქართველოს სხვა არჩევანი არ აქვს. მე მაქვს ფორმულა, ქართველი და უკრაინელი ევროსკეპტიკოსებისთვის, რომელთაც დასავლეთის მხარდაჭერა რუსეთთან ბრძოლაში ესაკლისებათ: უკრაინაც და საქართველოც უნდა დარჩეს ევროკავშირთან თუ ნატოსთან დაახლოებისთვის მუდმივი ბრძოლის რეჟიმში, თუნდაც ეს არ იყოს უახლოესი დროის პერსპექტივა! ჩემს უკრაინელ კოლეგებს დაუცხრომელი ბრძოლის ჟინი აქვთ, მაგრამ შიშობენ, რომ პროევროპული ძალების გამარჯვება უკვალოდ არ ჩაივლის და უკრაინაში რაიმე ფორმით დეზინტეგრაციის პროცესები დაიწყება, რომელსაც რუსეთის სპეცსამსახურები კვებავენ. უკრაინა ინდიკატორია, უმნიშვნელოვანესი პრეცედენტია საქართველოს მომავლისთვის და მე არ მესმის, როდესაც ვამჩნევ ტენდენციას, რომ ხელისუფლებაში მყოფი პოლიტიკური ძალის ბევრი მომხრე თავს იკავებს, ღიად გამოხატოს მხარდაჭერა უკრაინისადმი”.

ნათია კობერიძე, ჟურნალისტი

FaceBook