ახალი ეპოქა უხუხაშვილოდ

პრემიერ-მინისტრად ირაკლი ღარიბაშვილის დასახელების შემდეგ, უკვე შეიძლება იმაზე საუბარი, რომ სულ მალე ხუხაშვილისა და მისი კლანის მზე ჩაესვენება. დასრულდება მისი გავლენები მედიასა და ბიზნესში და მისივე პროტეჟეები, რომლებიც საკმაოდ დაბალი კვალიფიკაციის არიან, წესით, კარგ ხასიათზე არ უნდა იყვნენ. მათ ხომ უკანასკნელი ერთი წელი ინტრიგებსა და საკუთარ განდიდება-გამდიდრებას მოახმარეს.

ახლა სხვა რეალობაა. ხელისუფლებაში მოდიან ადამიანები, რომლებიც ცალ-ცალკე და ერთად ხუხაშვილისა და მისი ამალის ინტრიგებში არაერთხელ გახვეულან. არაერთხელ დახვედრიათ მათ მიერ გაცემული დირექტივა და უხერხულ ვითარებაში აღმოჩენილან.

რა თქმა უნდა, გია ხუხაშვილის მიერ პოლიტიკიდან წასვლის განცხადება 2012 წლის არჩევნებში “ოცნების” გამარჯვების შემდეგ, ერთგვარი ფანდი იყო. მაგრამ მერე და მერე, იმაზე საუბარი, რომ ის მთავრობის წევრების ზარებსაც არ პასუხობს, მხოლოდ პოზა და თვითგადარჩენის ინსტინქტი გახლდათ. ღარიბაშვილს ივანიშვილთან არანაირი შუამავალი არ სჭირდება და მისთვის ცალკეული საკითხების თავზე მოხვევა საკმაოდ რთული იქნება. ამიტომაც არ სურდა ხუხაშვილს ღარიბაშვილი პრემიერად. თანაც ვინ-ვინ და ხუხაშვილმა გადასარევად იცის, რომ ღარიბაშვილისთვის ბევრი რამაა ცნობილი. სწორედ ხუხაშვილის პროტეჟე _ გელა ხვედელიძის გამო მოუხდა შს მინისტრს პირველი ბოდიშის მოხდა, მაგრამ არც ეს იყო მთავარი. მთავარი, ოდესღაც “კარდინალად” შერაცხული პერსონის, საიდუმლო სერობები გახდა. როდესაც სწორედ მას უთანხმებდა შს მინისტრის პირველი მოადგილე ცალკეულ ქმედებებს, თუ მთლიანად სამინისტროს საქმიანობას არა.

სწორედ ხუხაშვილმა და მისმა კლანმა იმუშავა ალასანიას ჩასაჩოჩებლად და ივანიშვილი დროზე რომ არ გარკვეულიყო ვითარებაში, “რესპუბლიკელების” დისკრედიტებისთვის გამზადებული გეგმაც დაიდო. ღარიბაშვილისთვის ასევე ცნობილია ხუხაშვილისეული კოაბიტაცია ზოგიერთ მიუღებელ პერსონასთან და რა თქმა უნდა, ცნობილია იმ კორუფციული სქემის შესახებ, რომელიც ხუხაშვილმა მედიის მართვის მეთოდოლოგიად აქცია. რეალურად ხუხაშვილის ბოლოდროინდელი ჩრდილში ყოფნა _ განრიდება, თვითგადარჩენის ინსტინქტია.

საგანელიძის გუნდი კიდევ ერთი კლანია, რომელიც ბოლო დროს დიდად აღარ მოსდის თვალში ივანიშვილს, ნეპოტიზმის ფაქტებისა და კიდევ სხვა უამრავი ჯერ კიდევ დაუკმაყოფილებელი ამბიციისთვის. მართალია, ამ გუნდის ლიდერის პირადი ამბიცია პარლამენტის თავმჯდომარეობამდე “ქაჩავს”, მაგრამ ეკონომიკურ და ბიზნესინტერესებზე არც საგანელიძე იტყვის უარს, თუ ამის შანსი მიეცა.

ღარიბაშვილის კარზე გავლენის მოპოვებისთვის ნამდვილი ბრძოლა ახლა დაიწყება, უფრო სწორად უკვე დაიწყო. როგორც იტყვიან, თავი ქუდში აქვს მხოლოდ ღარიბაშვილის გუნდს _ ამ გუნდში მთავრობიდან კახა კალაძე, პარლამენტში კი “იმერლიშვილი და კომპანია” არიან გაერთიანებულნი”. ახლა ერთადერთი პრობლემა, რომელიც ამ კლანს აქვს, პარლამენტია. ანუ იმერლიშვილის უშიშროების საბჭოში გადასვლის შემდეგ პოლიტიკურად იმავე წონის პერსონის დატოვება საკანონმდებლო ორგანოში.

თუმცა ქართული ხასიათიდან გამომდინარე, ამჟამად ბევრი მოინდომებს ღარიბაშვილის “კომპანიაში” გაერთიანებას. და აი, აქ გამოჩნდება მისი, როგორც ლიდერისა და პოლიტიკოსის რეალური წონა. ჩააჩოჩებს ერთგულ თანამებრძოლებს და გულში ჩაიკრავს ყოფილ მოწინააღმდეგეებს, თუ ყველას თავის ადგილს მიუჩენს.

რაც შეხება ხუხაშვილისა და საგანელიძის კლანებს, არა მგონია, აწ უკვე “ექსკარდინალისთვის” წარსული “თავგანწირვა” სამომავლო ვნებების რეალიზების გარანტია გახდეს, ისევე როგორც საგანელიძისთვის ვერ გახდება ახლად არჩეული პრეზიდენტის საარჩევნო შტაბის უფროსობა საკუთარი პოლიტიკური ბიზნესის წარმოების კანტორა.

მოკლედ, ღარიბაშვილმა მრავალნაცად ხუხაშვილსა და საგანელიძეს ერთდროული თამაშის სეანსში შამათი დაუსვა. თუ პოლიტიკური მორალი არსებობს, რაშიც ეჭვი მეპარება, “კარდინალი” და მისი ამალა ახლა ჩემოდნებს უნდა ალაგებდნენ. ხოლო საგანელიძე პოლიტიკური სახის შესანარჩუნებლად ღარიბაშვილს, უსუფაშვილსა და ალასანიას ერთად აბარებდეს აღსარებას. რატომ შესუსტდა ხუხაშვილის კლანი და რატომ მიიმალა “რუხი კარდინალი” ამ საკითხზე “პრემიერი” ექსპერტ მამუკა არეშიძეს ესაუბრა:

მამუკა არეშიძე: მე, როგორც სიტუაციის მცოდნე ადამიანმა, ვინც “ქართული ოცნების” საწყისებთან იდგა, შემიძლია გითხრათ, რომ თავად “ქართულ ოცნებაში” ხუხაშვილის კლანი არ არსებობდა. მიუხედავად ხუხაშვილის გავლენისა, ის პარტიის საქმიანობაში არ ჩარეულა _ ძირითადად ეკონომიკისა და მედიის საკითხებში ერეოდა. ამიტომაც იყო პრეტენზიები მისი მისამართით.

_ რაც შეეხება სახელისუფლებო გავლენასა და შესაბამის სფეროებზე კონტროლის დაწესებას?

_ სახელისუფლებო გავლენები მას ჰქონდა. მართალია, მე ჩამოშორებული ვარ ხელისუფლების მუშაობას, მაგრამ ვიცი, რომ მას ჰქონდა გავლენები მედიასივრცეში, ეკონომიკურ სივრცეში... მაგრამ, ისიც ვიცი, რომ ამ ბოლო დროს მისი გავლენები არ აფიშირდება და მეორეც _ ამ გავლენებს ლოკალური ფორმა მიეცა. ყოველ შემთხვევაში იმ ტიპის გავლენები, რომელიც მას ადრე ჰქონდა, ამჟამად აღარ აქვს.

_ რატომ? ხომ არ დაიწყო ხუხაშვილის შესუსტება და მასთან დაპირისპირება ხვედელიძის ინციდენტიდან, რომელიც მის პროტეჟედ მოიაზრებოდა?

_ თუ დაპირისპირებაზე ვირტუალურად ვიმსჯელებთ, იგივე ხვედელიძის ფაქტი შესაძლოა, გუნდში დაპირისპირების ნაწილი გამხდარიყო. მაგრამ იმავე დაპირისპირების ნაწილი შესაძლოა გამხდარიყო ეკონომიკური ინტერესებიც და კოაბიტაციის ისეთი ფორმა, რომელიც ღარიბაშვილისთვის მისაღები არ იყო. მე ვიცი, რომ ხუხაშვილმა ბევრ ადამიანთან გაიფუჭა ურთიერთობა, ზოგ შემთხვევაში დამსახურებულად, ზოგ შემთხვევაში დაუმსახურებლად. სწორედ ეს შეიძლება გამხდარიყო დაპირისპირების მიზეზი. ხშირ შემთხვევაში, როგორც მე მეუბნებოდნენ, ხუხაშვილი მფარველობდა ისეთ პიროვნებებს, რომლებიც, რბილად რომ ვთქვათ, მფარველობის ღირსნი არ იყვნენ.

_ ჰყავდა თუ არა ხუხაშვილს თავისი ფავორიტი პრემიერის პოსტზე?

_ არა, ასეთი რამ არ ყოფილა. ხუხაშვილი ბოლო რამდენიმე თვეა, აღარ არის ივანიშვილის გარემოცვის აქტიური წევრი. მას არასოდეს ჰქონია პოლიტიკურ გადაწყვეტილებებზე გავლენის პრეტენზია. მართალია, ეკონომიკურ გადაწყვეტილებებზე მიღებული გავლენა ხშირ შემთხვევაში პოლიტიკურთან იკვეთება, მაგრამ ეს ის შემთხვევა არ არის და მას პრემიერის პოსტზე თავისი პრეტენდენტი არ ჰყოლია და ამ საქმეში არ ჩარეულა. საერთოდ, ივანიშვილი არის სხვა ყაიდის კაცი, საკვანძო ფიგურებთან დაკავშირებით, მით უმეტეს, თუ ის მას იცნობს, არავის ჩარევს გადაწყვეტილების მიღებაში. შეიძლება შეთანხმების დონეზე შეთავაზების ფორმით მოხდეს ეს ამბავი, ან წარდგენის ფორმით. მე ვიცი, რომ უსუფაშვილს შესთავაზა პრემიერ-მინისტრის პოსტი, მაგრამ მან უარი თქვა. ივანიშვილზე გავლენის მოხდენა შეიძლება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ის არ იცნობს ადამიანებს და სხვაზე დაყრდნობით იღებს გადაწყვეტილებას.

_ რაც შეხება თავად “ქართულ ოცნებაში”, პარტიაში არსებულ დაპირისპირებას, რამდენად შესამჩნევი იყო ეს პროცესი?

_ პარტიაში დაპირისპირებები, რა თქმა უნდა, იყო და ამის მაგალითად თუნდაც ბოლო არჩევნები კმარა. საარჩევნო პროცესების წინ შტაბების ხელმძღვანელების შერჩევა და დანიშვნები...

_ ეს გახმაურებული ფაქტია, საგანელიძესთან ჰქონდათ პრეტენზიები...

_ არამხოლოდ საგანელიძესთან... იყო დაპირისპირებები დეპუტატებს, უმრავლესობის წევრებს შორის. იყო დაპირისპირებები პოლიტსაბჭოში. მე ეს არ მიკვირს, რადგან პარტიაში არის მუდმივი როტაცია, რაც უკვე სასაცილოცაა. თანამდებობის პირი ადამიანები მიდიან და სხვები მოდიან და ამ ახალ ადამიანებს მუდმივად თავისი წესები მოაქვთ და ძველებთან აუცილებლად კონფრონტაციულ რეჟიმში შედიან. მერე ისევ ახალი ადამიანები მოდიან და ასე შემდეგ... ყველა დონეზე, სხვათა შორის...

_ რამდენად მისაღები იყო “ქართული ოცნების” ძირითადი აქტივისთვის ღარიბაშვილის გაპრემიერება?

_ “ქართული ოცნების” ვეტერანებისთვის ღარიბაშვილი აბსოლუტურად მისაღები ფიგურაა. ღარიბაშვილი ამ პარტიის საწყისებთან იდგა. ის ამ პარტიის ერთ-ერთი შემქმნელთაგანია. ის არ არის თავად კონფრონტაციული და აქედან გამომდინარე, მასთან პარტიაში პრობლემები არასდროს ყოფილა. რაც შეეხება იმ მედროვეებს, ვინც პარტიაში 2012 წლის არჩევნების შემდეგ მოვიდნენ, შესაძლოა, ის მათთვის მიუღებელიც იყოს. მაგრამ ეს მედროვეები ძირითადად საკუთარ თავზე არიან ორიენტირებული და მათთვის სულ ერთია, ვის დაუსვამ უფროსად.

უბრალოდ, მე ერთ რამეს ვამბობ _ ღარიბაშვილი არანაირად არ უნდა დასთანხმდეს პარტიის თავმჯდომარეობას. მაქსიმუმ, ის შეიძლება იყოს პარტიის საპატიო თავმჯდომარე. პრემიერ-მინისტრს აქვს უამრავი საქმე და პარტია მისთვის მნიშვნელოვანი ტვირთი იქნება. პარტია უნდა ჩამოყალიბდეს, როგორც პარტია და ეს არ უნდა იყოს ადამიანების კონგლომერატი, როგორც დღეს არის.

_ რაც შეხება დაპირისპირებას კოალიციაში, იმავე “თავისუფალ დემოკრატებთან” და “რესპუბლიკელებთან”? რატომ აწყობდა “ქართული ოცნების” ზოგიერთ წევრს, რომ კოალიციის შიგნით მუდმივი დაძაბულობა ყოფილიყო?

_ აქ ორი პასუხია. პირველი ის, რომ პარტიაში მუდამ არიან ჩანერგილი ადამიანები, რომლებიც მუდმივად პანიკურ ვითარებას ქმნიან და ისინი არიან არა თუ ბოლო, არამედ მოწინავე რიგებში. ამ ვითარებაში ვიტყოდი, რომ აუცილებელია, პასუხები გაეცეს იმ მასალებს, რომლებსაც ელისო კილაძე აქვეყნებს. მეორე _ ის ადამიანები, რომლებიც არ არიან ჩანერგილები, მაგრამ ბუნებით კრიტიკოსები, უკმაყოფილოები და განაწყენებულები არიან. თუნდაც იმიტომ, რომ მათ პარტიაში ვერ მიიღეს ის, რის სურვილიც ჰქონდათ _ თანამდებობა, მდგომარეობა და ა.შ. და სწორედ ამ ორი კატეგორიის ადამიანები ქმნიდნენ ამ კონფრონტაციულ ვითარებას.

_ რა საფრთხე შეიძლება ღარიბაშვილს ემუქრებოდეს გუნდის შიგნით?

_ არანაირი საფრთხე ღარიბაშვილს დღეს არ ემუქრება. მაგრამ ნუ დაგვავიწყდება, რომ პარტიის 30 პროცენტი კლასიკური მედროვეა. საკმარისია, ღარიბაშვილს ფეხი გადაუბრუნდეს, შეცდომა დაუშვას, ისინი ხვალ სხვაგან აღმოჩნდებიან.

გეგა სილაგავა, გაზეთი „პრემიერი“, 6-12 ნოემბერი

FaceBook